ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ 

Κινηματικό μποϋκοτάζ στην αντιδραστική συνταγματική αναθεώρηση

 

Δέκα θερμοί μήνες στην εκπαίδευση αποδεικνύονται ισχυροί καταλύτες, ικανοί να μποϋκοτάρουν την αντιδραστική συνταγματική αναθεώρηση που προωθεί το μπλοκ εξουσίας. Οι μεγάλοι φοιτητικοί αγώνες του καλοκαιριού, η δική μας ηρωική απεργία των έξι εβδομάδων, οι ογκώδεις τωρινές διαδηλώσεις και καταλήψεις πέτυχαν μια πρώτη σοβαρή νίκη σε μια σύγκρουση που έχει διακύβευμά του την εισβολή της αγοράς και των επιχειρήσεων στη λειτουργία της δημόσιας εκπαίδευσης, την ανεμπόδιστη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, τη λεηλασία των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων, την παραπέρα προώθηση της ελαστικής κι ανασφαλούς εργασίας, την αμφισβήτηση δημοκρατικών δικαιωμάτων. Το ΠΑΣΟΚ, ένας από τους στρατηγικούς συμμάχους στο μπλοκ εξουσίας κι από τους βασικότερους πρωταγωνιστές που προωθούν την αναθεώρηση του άρθρου 16, υποχρεώνεται σε σοβαρή αναδίπλωση κάτω και από το βάρος της διογκούμενης νεολαϊστικης και λαϊκής  δυσαρέσκειας και της  δυναμικής του εκπαιδευτικού κινήματος τον τελευταίο χρόνο.

Οι αγώνες έχουν αποτέλεσμα

Από την πρώτη υποχώρηση με την αναβολή της κατάθεσης του νόμου – πλαισίου κάτω από την πίεση του φοιτητικού κινήματος το καλοκαίρι πήγαμε στους ελιγμούς κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ (με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ) με την αναβολή της συζήτησης της αναθεώρησης του άρθρου 16 τον Οκτώβρη κάτω από το βάρος της απεργίας μας και του πανεκπαιδευτικού κινήματος εκείνη την περίοδο. Ο νόμος πλαίσιο δεν κατατίθεται  ούτε τον Νοέμβριο και παραπέμπετε για αργότερα.

 Τελικά η κυβέρνηση με τη αγαστή συναίνεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης προχωρά στις 10 Γενάρη στη συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 16 ελπίζοντας ότι λόγω των γιορτών «θα πιάσει το κίνημα στον ύπνο». Ξεγελιέται οικτρά γιατί η Τετάρτη 10 Γενάρη βρίσκει όλη την εκπαίδευση στο δρόμο με τους εκπαιδευτικούς σε απεργία και τους φοιτητές να έχουν καταλάβει και πάλι εκατοντάδες σχολές. Από κει και μετά οι αντιδράσεις στα επιχειρούμενα σχέδια κυβέρνησης κι αντιπολίτευσης διογκώνονται. Το φοιτητικό κίνημα αποδεικνύει τη δυναμική του με τα μεγάλα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια, ενώ όλες οι απόπειρες κατασυκοφάντησής του δεν οδηγούν στην απομόνωσή του όπως ήλπιζαν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ ψηφίζει μαζί με τη Ν.Δ. την αναθεώρηση  του άρθρου 16 στην επιτροπή της βουλής. Το συντονιστικό των φοιτητών μετά από μια πρωτοφανή σε μαζικότητα συνέλευση καταγγέλλει τα σχέδια Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ, καλεί τη ΓΣΕΕ να κηρύξει πανεργατική απεργία και να κλείσει το ιδιωτικό πανεπιστήμιο που άνοιξε και απευθυνόμενο προς τους εργαζόμενους τους καλεί σε μεγάλους εργατικούς αγώνες τώρα ώστε να υποχρεωθεί η κυβέρνηση σε υποχώρηση. Όλα δείχνουν ότι τα μεγάλα κινηματικά γεγονότα βρίσκονται μπροστά. Το ΠΑΣΟΚ αναδιπλώνεται και καταθέτει πρόταση δυσπιστίας, ζητά εκλογές και αποχωρεί από τη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση.

Μονόπρακτο της κυβέρνησης η συνταγματική αναθεώρηση

Μετά την εξέλιξη αυτή η συνταγματική αναθεώρηση στο σύνολό της μένει μετέωρη κι απονομιμοποιημένη μια και το μόνο κόμμα που θέλει να ψηφιστεί τώρα είναι η Ν.Δ. Αν η κυβέρνηση επιμείνει, τότε στην επόμενη βουλή χρειάζονται 180 βουλευτές (κι όχι 151 που θα χρειαζόταν αν ψήφιζε τώρα το ΠΑΣΟΚ), δηλαδή χρειάζονται οι ψήφοι περισσοτέρων του ενός κομμάτων. Το κίνημα πέτυχε να μην κλείσει το ζήτημα τώρα και να παραπεμφεί στην επόμενη βουλή, αν όχι ακόμα πιο πίσω. Την ίδια στιγμή η Ν.Δ. βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση μια και εμφανίζεται απομονωμένη, με λαβωμένες τις συμμαχίες της και το κλίμα συναίνεσης που επιδιώκει. Η αδιαλλαξία της στηριζόταν και στο γεγονός ότι είχε απροκάλυπτο σύμμαχο το ΠΑΣΟΚ κι αρωγό σε κάθε της δυσκολία όπως αποδείχτηκε περίτρανα με την απεργία μας. Τίποτα λοιπόν δεν τελείωσε. Όλα συνεχίζουν να κρίνονται στο επίπεδο του κινήματος. Το σύνθημα ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά και δείχνει πιθανό ενδεχόμενο.

Το ΠΑΣΟΚ μασκαρεύεται για να μειώσει το πολιτικό κόστος

Οι μεγάλοι εκπαιδευτικοί κι εργατικοί αγώνες υποχρεώνουν το ΠΑΣΟΚ να αναπροσαρμόσει την τακτική του, γιατί κινδυνεύει να απομονωθεί από σημαντικά τμήματα εργαζομένων. Ενώ η δυσαρέσκεια στα κυβερνητικά μέτρα μεγαλώνει, αυτό εμφανίζεται αδύναμο να ανακάμψει έστω και λίγο εκλογικά. Η αποχώρησή του από τη συνταγματική αναθεώρηση στοχεύει να επανακτήσει επαφή με τα απογοητευμένα λαϊκά στρώματα και να καρπωθεί εκλογικά τα μεγάλα κινήματα στους εκπαιδευτικούς χώρους. Δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες για την πολιτική του. Δεν άλλαξε θέση. Γι’ αυτό άλλωστε ψήφισε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και η κριτική που άσκησε στην κυβέρνηση στη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας ήταν για απραξία(!!!), ατολμία(!!!), αδιαφορία(!!!) και μη εφαρμογή του προγράμματός της. Δηλαδή κατά το ΠΑΣΟΚ η κατάργηση του 8ώρου, ο νόμος για τις ΔΕΚΟ, η απελευθέρωση του ωραρίου, το ασφαλιστικό των τραπεζών, η λεηλασία των εργασιακών κι οικονομικών μας δικαιωμάτων είναι «δείγματα ατολμίας και απραξίας». Αρνείται να ασκήσει κριτική στην πολιτική της ΝΔ γιατί απλά έχει την ίδια στρατηγική στόχευση. Επίσης είναι φανερό ότι, αν δεν υπήρχε το κίνημα, το ζήτημα θα είχε κλείσει από πολύ νωρίτερα με απολυτη συμφωνία κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ.

Αγώνες μαχητικοί, αποφασιστικοί, συντονισμένοι για να είναι νικηφόροι

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά μέσα σ’ αυτή την τετραετία, υπάρχουν πραγματικές δυνατότητες να νικήσουν οι εργατικοί αγώνες.

Τώρα που η κυβέρνηση δέχεται ισχυρές πιέσεις από τις μεγάλες φοιτητικές κινητοποιήσεις

Τώρα που τα ζητήματα της παιδείας βρίσκονται για δέκατο συνεχή μήνα στην επικαιρότητα  υποχρεώνοντας την να καθυστερεί την προώθηση αντιλαϊκών μέτρων και ρυθμίσεων

Τώρα που το αρραγές μέτωπο της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει υποχρεωθεί σε ταχτικές διαφοροποιήσεις

Τώρα που δεν έχει την απαιτούμενη άνεση που της έδινε η πλήρης ευθυγράμμιση του ΠΑΣΟΚ

Τώρα χρειάζεται να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με τους αγωνιζόμενους φοιτητές, για τη διεύρυνση του πανεκπαιδευτικού μετώπου, για να συμβάλλουμε στη δημιουργία πανεργατικών αγώνων ικανών να ανατρέψουν την κυβερνητική πολιτική στην εκπαίδευση, την οικονομία, την εργασία.

Τώρα χρειάζεται να γίνουμε πολιτικά επικίνδυνοι αμφισβητώντας την παντοδυναμία της κυβέρνησης, αντιπαλεύοντας την πολιτική του μπλοκ εξουσίας  Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-Ε.Ε. στο σύνολό της.

Τώρα χρειάζεται να δράσουμε απ’ τα κάτω, να πάρουμε την υπόθεση των αγώνων στα χέρια μας. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ όπως και στην απεργία μας έτσι και τώρα αρνούνται επί της ουσίας να στηρίξουν απεργιακούς αγώνες γιατί είναι στη συναίνεση και την υποταγή.

Για να στριμώξουμε την κυβέρνηση και να διευρύνουμε ΤΩΡΑ το περιεχόμενο των διεκδικήσεων και μαζί με την οριστική ματαίωση της αναθεώρησης του άρθρου 16 και του Συντάγματος συνολικά να διεκδικήσουμε και πάλι τα αιτήματα της μεγάλης απεργίας μας, ακόμα πιο διευρυμένα,

για να σπάσει η λιτότητα, για αξιοπρεπή μισθό (στα 1400 ευρώ καθαρά για όλους) και ζωή, για αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του ΓΚΠ, για ενιαίο, δημόσιο, πραγματικά δωρεάν 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο ενάντια στην αξιολόγηση και την υποταγή του στην αγορά. Για σταμάτημα όλων των μορφών παρέμβασης της αγοράς στο σχολείο (εκπαιδευτικά προγράμματα – Ευέλικτη Ζώνη, ΣΔΙΤ, βιβλία κλπ).

Για βιβλία που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μαθητών και όχι ιδεολογικά χειραγωγούμενα που εντείνουν την απόρριψη και τον αποκλεισμό. Για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους χωρίς ωρομίσθιους και αναπληρωτές. Για πλήρη ασφάλιση και σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή στα 55 χρόνια ζωής με κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων.

Να πιάσουμε ξανά το νήμα της απεργίας μας

Οι μεγάλοι πανεκπαιδευτικοί αγώνες, ο Απεργιακός Αγώνας των έξι εβδομάδων και οι δυο κύκλοι των φοιτητικών καταλήψεων, άνοιξαν ρωγμές στο στημένο πολιτικό σκηνικό της συναίνεσης. Αυτοί οι αγώνες πρέπει να συνεχιστούν για να μπορέσουν τώρα να διεκδικήσουν τη νίκη.

Πρέπει τώρα να διευρύνουμε το μέτωπο με την αποφασιστική ανάπτυξη του πανεκπαιδευτικού μετώπου με τη ουσιαστική συμμετοχή όλων των εκπαιδευτικών αλλά και την ανάπτυξη πανεργατικών αγώνων  στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για την ανατροπή της εισοδηματικής και της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ευθύνη και υποχρέωση να συμβάλουν σ΄ αυτό έχουν όλες οι δυνάμεις της αριστεράς. Αντί το ΚΚΕ να υποβαθμίζει την πρώτη νίκη του κινήματος και ο Συνασπισμός να περιορίζει τη συνέχιση του αγώνα μόνο στο άρθρο 16 μη λέγοντας κουβέντα για το νόμο πλαίσιο, το Σύνταγμα και την συνολική πολιτική της κυβέρνησης οφείλουν ΤΩΡΑ να «ρίξουν» όλες τις δυνάμεις τους στο εργατικό κίνημα στη μάχη.

Με  βάση αυτά προτείνουμε:

Κύκλος Γ.Σ. σε όλη τη χώρα. Απεργία στις 15/2 (μέρα συζήτησης της αναθεώρησης στη βουλή). Κάλεσμα σε κάθε εργατικό συνδικάτο να πάρει απόφαση για συμμετοχή σ’ αυτή. Μαζικό συλλαλητήριο με καθολική συμμετοχή, όπως στην απεργία μας και στο ασφαλιστικό του Γιαννίτση. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ οφείλουν τώρα να τη μετατρέψουν σε Πανελλαδική, Πανεργατική Γενική απεργία. Πρωτοβουλία για πανεργατικό συντονισμό.

Κλιμακώνουμε τις κινητοποιήσεις με διήμερο μπλακ- άουτ σ’ όλη την κοινωνία την εβδομάδα 22-28/2 (μέρες ψήφισης της αναθεώρησης στη Βουλή) με κοινή απεργία σ’ όλη την εκπαίδευση, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και Γ.Σ. τη δεύτερη μέρα για συνέχιση και κλιμάκωση του πανεκπαιδευτικού – πανεργατικού αγώνα.