ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ ΜΙΑ ΜΑΧΗ

ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Το σπάσιμο του δικομματικού μετώπου που προωθεί την  αναθεώρηση του άρθρου 16 είναι μια κερδισμένη μάχη σε έναν πόλεμο που συνεχίζεται. Η νίκη του εκπαιδευτικού κινήματος (περί αυτού πρόκειται για όσους επιμένουν να βλέπουν κατάματα την πραγματικότητα) δεν είναι οριστική. Προς το παρόν ούτε η Νέα Δημοκρατία ούτε το ΠΑΣΟΚ αλλάζουν τις θέσεις τους για το άρθρο 16.  Είναι ακόμη πιθανό να τους δούμε να ψηφίζουν από κοινού την αναθεώρησή του στην επόμενη βουλή.  Παρόλα αυτά η δύναμη του κινήματος απέτρεψε τη δυσμενέστερη πολιτική εξέλιξη: την εξουσιοδότηση της επόμενης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας να νομιμοποιήσει τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων.  Η ελπιδοφόρα αυτή έκβαση δείχνει ότι οι μόνοι χαμένοι αγώνες είναι εκείνοι που δεν δόθηκαν. Η πάλη ενάντια στην εμπορευματοποίηση του μορφωτικού δικαιώματος θα είναι μακροχρόνια, αλλά μπορεί να είναι και νικηφόρα.

Δεν είναι η πρώτη νίκη του εκπαιδευτικού κινήματος. Το φθινόπωρο που μας πέρασε ήταν η δική μας απεργία που ανάγκασε τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις να αναβάλλουν για τον τρέχοντα χειμώνα τη συζήτηση για το άρθρο 16. Σήμερα είναι το κύμα των φοιτητικών καταλήψεων, η κινητοποίηση των εκπαιδευτικών, τα μαχητικά συλλαλητήρια και τα εκατοντάδες ψηφίσματα κοινωνικών φορέων που αναγκάζουν την αξιωματική αντιπολίτευση να προβάλλει διαδικαστικά τερτίπια για να σώσει τα προσχήματα. Πριν από αυτά υπήρξε η έκρηξη του φοιτητικού κινήματος την άνοιξη του 2006, που ανάγκασε την κυβερνητική πλειοψηφία να αναβάλλει μέχρι και σήμερα την προώθηση νεοφιλελεύθερων και νεοσυντηρητικών μέτρων για τα πανεπιστήμια. Το εκπαιδευτικό κίνημα είναι ενιαίο και κάθε κέρδος από μια μάχη, όσο μικρό κι αν είναι, προσφέρει δύναμη για την επόμενη. Το είχαμε πει από τον καιρό της απεργίας. Ο απολογισμός μιας απεργίας δεν γίνεται τη μέρα που αυτή λήγει.

 

Ωστόσο, η επίθεση της κυβέρνησης γίνεται ολοένα και σκληρότερη. Στα πανεπιστήμια η κυβέρνηση ανεβάζει τον πήχη της αντιπαράθεσης και θυσιάζει την εξεταστική των φοιτητών προσθέτοντας στην αντιπαράθεση γύρω από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια την απειλή του νέου νόμου πλαίσιου. Στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση  διευρύνει την ωρομισθία  (με την εισαγωγή της δεύτερης ξένης γλώσσας), ενώ ταυτόχρονα προχωράει στην οικοδόμηση του μηχανισμού της αξιολόγησης χειραγώγησης (εξετάσεις στελεχών). Παράλληλα η επιστημονική και  κοινωνική απαξίωση των εκπαιδευτικών συνεχίζεται αφού η εισαγωγή των νέων βιβλίων δεν συνοδεύεται από κανένα σχέδιο κριτικής αποτίμησης τους από τους εκπαιδευτικούς της πράξης. Τα παραπάνω μαζί με τη διαρκή λιτότητα και τις απειλές για αντεργατικές εξελίξεις στο ασφαλιστικό δεν μπορεί παρά να συνοδεύονται από τη σκλήρυνση του διοικητικού αυταρχισμού (απαγόρευση συζητήσεων σε συλλόγους διδασκόντων,  δικαστικές και διοικητικές διώξεις  συνδικαλιστών).

 

ΟΛΟΙ  ΜΠΟΡΟΥΜΕ  ΝΑ  ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΜΕ

Σ΄ αυτή τη συγκυρία οι ζωντανές δυνάμεις της εκπαίδευσης οφείλουν να δείξουν αποφασιστικότητα και επιμονή. Ο αγώνας για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και του εκπαιδευτικού του περνάει σήμερα όχι μόνο μέσα από τους δρόμους του πανεκπαιδευτικού κινήματος ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16,  αλλά και μέσα από τη ριζική κριτική των νέων βιβλίων, και μέσα από την έμπρακτη διεκδίκηση του δικαιώματος μας να συζητάμε και να αντιμετωπίζουμε κριτικά τις εκπαιδευτικές πολιτικές στα πλαίσια των συλλόγων διδασκόντων, και μέσα από την πάλη για την ανατροπή της χρόνιας λιτότητας. Στον αγώνα αυτό μπορούμε όλοι μας να συμμετέχουμε:

·  αμφισβητώντας συλλογικά και έμπρακτα τις παιδαγωγικές και ιδεολογικές επιλογές των βιβλίων που περιθωριοποιούν τους μαθητές μας και τους καταδικάζουν σε πρόωρη εγκατάλειψη κάθε εκπαιδευτικής προσδοκίας και κάθε κριτικής σκέψης για τα θεμελιώδη προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας,

·  διεκδικώντας την αλλαγή εκείνων των βιβλίων των οποίων την παιδαγωγική και ιδεολογική ακαταλληλότητα θα έχουμε καταδείξει,

·  διαδηλώνοντας και απεργώντας ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και το νέο νόμο πλαίσιο για τα πανεπιστήμια και υπέρ της αύξησης των κρατικών δαπανών για την εκπαίδευση στο 15% του προϋπολογισμού,

·  οικοδομώντας το μέτωπο παιδείας εργασίας για την ανατροπή της λιτότητας και  την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων όλων των εργαζόμενων.

 

Τον αγώνα αυτό δεν τον βοηθά η Δ.Ο.Ε. συνεχίζοντας να προκηρύσσει (σαν από υποχρέωση) απεργιακές κινητοποιήσεις της τελευταίας στιγμής. Τον αγώνα αυτό δεν βοηθά η εργολαβική εκπροσώπηση της κυβέρνησης εκ μέρους της ΔΑΚΕ. Τον αγώνα αυτό δεν βοηθά η εθελοτυφλία της ΠΑΣΚ που αρνείται να δει ότι το ΠΑΣΟΚ συμπλέει με την   πολιτική της Ν.Δ., κάτι άλλωστε που φαίνεται ολοκάθαρα όχι μόνο στο κυβερνητικό παρελθόν του, αλλά και στη σιωπηρή στήριξη της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της απεργίας μας και που δηλώνεται  ακόμα πιο επιθετικά στις 16 προτάσεις του κόμματος για την Παιδεία. Τον αγώνα αυτό δεν βοηθά επίσης η τοπική ΔΕΕ, καθώς  μονότονα αναζητά προσχήματα στο Δ.Σ. για να μη συμμετέχει σε καμία απόφαση του συλλόγου, έτσι ώστε στη συνέχεια να κατηγορεί ασυνάρτητα τους πάντες για τα πάντα.  Πάνω απ’ όλα όμως τον αγώνα αυτό δεν τον βοηθά η ιδιώτευση, η αποστράτευση, η εγκατάλειψη του αγώνα στους επαΐοντες «συνδικαλιστές». Όλοι μας μπορούμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να συμβάλλουμε στην ανατροπή των αντιλαϊκών σχεδίων για την εκπαίδευση και την εργασία. Άλλωστε, αν δεν το κάνουμε εμείς, κανείς δεν θα το κάνει για μας. Κανείς δεν περισσεύει. 

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16

• ΤΡΙΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ στον ΠΕΙΡΑΙΑ

• ΠΕΜΠΤΗ 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ στην ΑΘΗΝΑ