_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

Βιβλίο Επισκεπτών

Τηλ επικοινωνίας: 2103242144, 6974750410

Δελτίο Τύπου για την 75^η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ:

1.                        Με το άρωμα του αγώνα των φοιτητών, τη μυρωδιά των δακρυγόνων και της άγριας καταστολής, πραγματοποιήθηκε στις 21-22-23-24 Ιούνη η 75^η Γ.Σ. της ΔΟΕ. Ήταν μια συνέλευση που κάτω από την αποφασιστική συμβολή και επιμονή των αντιπροσώπων του ανεξάρτητου, ταξικού ρεύματος, των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων, μετατράπηκε σε βήμα συνολικής καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής και των εκφραστών της. Μοναδική, σημαντική και ιστορική απόφαση αυτής της Γ.Σ. ήταν η υιοθέτηση της πρότασης των Παρεμβάσεων για αγώνα διαρκείας με περιεχόμενο τις πραγματικές ανάγκες και με μορφή πενθήμερη απεργία από 18 Σεπτέμβρη όπου στις 22/9 πραγματοποιούνται Γενικές συνελεύσεις των συλλόγων με εισήγηση της Γενικής Συνέλευσης του Κλάδου, για συνέχιση της απεργίας με την ίδια μορφή.

2.                        Οι εξελίξεις αυτές τροφοδοτήθηκαν ήδη από  το κλίμα της «πανηγυρικής» συνεδρίασης, την πρώτη μέρα του συνεδρίου, όπου η απουσία της, ανεπιθύμητης για το κίνημα, Υπουργού Παιδείας έδωσε τη σκυτάλη στον εκπρόσωπο του Υπουργείου Ειδικό Γραμματέα Ράμμα, να αντιληφθεί μέσα στην αίθουσα του ΝΟΒΟΤΕΛ τα αγωνιστικά αντανακλαστικά του ρεύματος της ζωντανής εκπαίδευσης που μαζί με δεκάδες φοιτητές  μετέτρεψε τη πανηγυρική συνεδρίαση, από ανούσια πασαρέλα κυβερνητικών και κομματικών παραγόντων, σε χώρο καταγγελίας της αντιλαϊκής και αντιεκπαιδευτικής κυβερνητικής πολιτικής, της πολιτικής των ΜΑΤ, της βίας και της καταστολής.

3.                        Κορυφαία στιγμή της πανηγυρικής ήταν  η τοποθέτησης εκπροσώπου των φοιτητικών καταλήψεων αμέσως μετά από τον εκπρόσωπο του Υπουργείου, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν προγραμματισμένο, κάτω από την απαίτηση του αγωνιστικού μπλοκ. Ήταν η στιγμή που στην αίθουσα του συνεδρίου έφτασε το μήνυμα από το μεγάλο και ασυγκράτητο ποτάμι του φοιτητικού κινήματος, που έβαλε στο περιθώριο τους πανίσχυρους καθεστωτικούς κομματικούς μηχανισμούς, όρθωσε το ανάστημά του στην αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση και έδειξε σε όλους πως η κυβερνητική πολιτική δεν είναι ανίκητη.

4.                        Την πρώτη μέρα συζήτησης του συνεδρίου, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ επιχειρούσε τροποποιήσεις άρθρων του καταστατικού σε αντιδραστική κατεύθυνση, με κυριότερη την προσπάθεια  καταστατικού αποκλεισμού, από τη συμμετοχή στη ΔΟΕ, μεγάλου μέρους των συναδέλφων ωρομισθίων - ανάλογα με την ειδικότητά τους ανατρέποντας έτσι, την «ντε φάκτο»  κατάκτηση της συμμετοχής των ωρομισθίων, που επιβλήθηκε στο προηγούμενο συνέδριο, με τη συμμετοχή ωρομίσθιων αντιπροσώπων εκλεγμένων με τα ψηφοδέλτια του  ανεξάρτητου ριζοσπαστικού ρεύματος. Η προσήλωση των αντιπροσώπων των Παρεμβάσεων να παραμείνουν στη συζήτηση  για να αποκαλυφθούν οι πολιτικές προθέσεις της γραφειοκρατίας και να εμποδιστούν οι χειρισμοί της, ώστε να μην περάσουν οι καταστατικές αλλαγές, δικαιώθηκαν από το γεγονός ότι αυτές οι αλλαγές δεν πέρασαν- δε μπόρεσαν να συγκεντρώσουν την απαιτούμενη πλειοψηφία. (Να σημειωθεί εδώ ότι η ΕΣΑΚ φλέρταρε ανοιχτά με τη στάση αποχώρησης σ’ αυτό το θέμα κι όχι οι Παρεμβάσεις όπως ψευδώς και με στόχο τη συκοφαντία, γράφεται σε άρθρο για το συνέδριο της ΔΟΕ, στο Ριζοσπάστη !).

5.                        Από την κριτική των πεπραγμένων κιόλας, οι αντιπρόσωποι των Παρεμβάσεων αντιδιέστειλαν στην πολιτική της συναίνεσης και της αδράνειας του υποταγμένου συνδικαλισμού, την ανάγκη για μια αγωνιστική ανάταση του κινήματος και μια μεγάλη απεργία το Σεπτέμβρη. Καταδίκασαν τις θέσεις των παρατάξεων της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ που φέρνουν το συνδικάτο να εφάπτεται στην κυβερνητική πολιτική, αλλά και τις άσφαιρες και ανούσιες 24ωρες ή 48 ωρες καθώς και τις επετειακές - συμβολικές απεργίες κάτω από την ομπρέλα της ΑΔΕΔΥ, στις οποίες επιδόθηκε και την περασμένη χρονιά η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ταυτόχρονα, οι αντιπρόσωποι μας εισέπραξαν για άλλη μια φορά την αντιπαλότητα και  την επίθεση λάσπης από την ΕΣΑΚ και  το ΠΑΜΕ  που κατέδειξε τα τραγικά αδιέξοδα της αντίληψής του για «κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας» και μόνο, υποτάσσοντας το κίνημα στην εκλογική εξαργύρωση  και που, με τους σκληρούς όρους της κομματικής περιχαράκωσης, θεωρεί αντίπαλο οτιδήποτε δεν ελέγχει.

6.                        Η συζήτηση για το πρόγραμμα δράσης, με απόφαση του συνεδρίου προηγήθηκε από τη συζήτηση για τα άλλα θέματα της ημερήσιας διάταξης. Οι Παρεμβάσεις κατέθεσαν την πρόταση τους για απεργία διαρκείας ( πενθήμερες επαναλαμβανόμενες ) από 18 Σεπτέμβρη, με περιεχόμενο τις πραγματικές ανάγκες συμπυκνωμένες σε διεκδικητικό πλαίσιο με πολιτικά χαρακτηριστικά κόντρα στη λιτότητα, την πολιτική των αναδιαρθρώσεων και την απαξίωση –ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης. Ας σημειωθεί ότι αυτή η πρόταση υιοθετήθηκε με συντριπτική πλειοψηφία από πολλές Γενικές Συνελεύσεις των Πρωτοβάθμιων Συλλόγων, έχοντας απέναντι τις προτάσεις όλων των παρατάξεων: Η ΔΑΚΕ και η ΕΣΑΚ καταψήφιζαν στις Γ.Σ. την πρότασή μας μην προτείνοντας καμιά μορφή αγώνα, η ΠΑΣΚ επίσημα μιλούσε για δύο 48ωρες με θολό περιεχόμενο -πρόταση που δεν είχε καμιά τύχη στις Γ.Σ, ενώ η παράταξη του ΣΥΝ καταψήφιζε την πρότασή μας επικαλούμενη πρόταση για απεργία διαρκείας χωρίς ακριβή προσδιορισμό χρόνου και περιεχομένου.

7.                        Τελικά η συγκεκριμένη πρόταση: α) με τη σθεναρή προβολή και υπεράσπισή της από τους αντιπροσώπους των Παρεμβάσεων β) τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων που έφερνε μαζί της γ) την αποδοχή  που είχε σε ένα ευρύτερο ρεύμα αντιπροσώπων με αγωνιστικές αναφορές δ) το ειδικό της  βάρος ως της μόνης πρότασης που θα μπορούσε να γίνει απόφαση πραγματικού αγώνα σε μια κρίσιμη περίοδο για τη συγκρότηση του πανεκπαιδευτικού μετώπου,… διαμόρφωσε μέσα  στο συνέδριο μια μεγάλη  πλειοψηφία αποδοχής και ψηφίστηκε από τις Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις, Ανεξάρτητους αντιπροσώπους, την Αυτόνομη Π. και την ΠΑΣΚ.  Η διαφαινόμενη ψήφιση της πρότασης των Παρεμβάσεων για αγώνα διαρκείας ανάγκασε την κυβερνητική ΔΑΚΕ να επιχειρεί να μπλοκάρει τη λήψη απόφασης απειλώντας για αποχώρηση , ενώ η ΕΣΑΚ κάλυψε αρχικά την απουσία αγωνιστικής πρότασης με επιθέσεις λάσπης κατά των Παρεμβάσεων, ενώ στη συνέχεια, λίγο πριν την ψηφοφορία, κατέθεσε (για τα πρακτικά  και μόνο) πρόταση προς τις Γενικές Συνελεύσεις για 48ωρη απεργία στα τέλη Σεπτέμβρη. Η ΔΑΚΕ τελικά πρότεινε (για τα πρακτικά) 48ωρη απεργία στα τέλη Σεπτέμβρη και αποχώρησε, αφού η ψηφοφορία βέβαια είχε ήδη διεξαχθεί.

8.                        Στα υπόλοιπα θέματα της ημερήσιας διάταξης: Ήταν τέτοια η αποδιοργάνωση που δημιούργησε στις κοινές στοχεύσεις του υποταγμένου συνδικαλισμού η απεργιακή απόφαση, που δεν μπόρεσαν να περάσουν θετική απόφαση για καμιά από τις υπόλοιπες εισηγήσεις επί των θεμάτων της Η.Δ., παρά το γεγονός ότι ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ τις εισηγούνταν και τις ψήφιζαν από κοινού.

9.                   Έτσι η 75^η Γ.Σ. της ΔΟΕ  πήρε μόνο μία απόφαση. Μία γενναία, ενωτική, απεργιακή απόφαση που: Φέρνει στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης και των εξελίξεων, δίπλα στα αιτήματα των φοιτητών, όλα τα ζητήματα για τα οποία αγωνίζεται η ζωντανή μαχόμενη εκπαίδευση, δηλαδή τους μισθούς, τη σταθερή και μόνιμη εργασία, την παιδαγωγική ελευθερία, τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, το δημόσιο σχολείο. Ανοίγει το δρόμο για να μιλήσει η ίδια η βάση των εκπαιδευτικών, για να διαμορφωθεί ένα πανίσχυρο απεργιακό κίνημα, πολιτικά επικίνδυνο και κοινωνικά αποτελεσματικό στην πιο κατάλληλη χρονική στιγμή, όταν τα κυβερνητικά και κομματικά επιτελεία είναι ευάλωτα λόγω δημοτικών εκλογών. Δίνει άλλη πνοή στον αγώνα των φοιτητών, ενισχύει καθοριστικά τη νικηφόρα του προοπτική και θέτει τη βάση για την οικοδόμηση ενός πλατιού παλλαϊκού Μετώπου Παιδείας – Εργασίας. Μια τέτοια γενναία, ενωτική, απεργιακή απόφαση μπορεί να πετύχει νίκες και κατακτήσεις και αποτελεί ένα ιστορικό σταθμό για την αλλαγή πορείας του κλάδου και την ανάταση του εκπαιδευτικού κινήματος.

10.              Είναι σαφές ότι η απόφαση για τη Μεγάλη Απεργία έχει τέτοια στόχευση και πολιτικό περιεχόμενο που συγκρούεται όχι μόνο με τις επιλογές και την πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και αυτό είναι φανερό τόσο από τις νεοφιλελεύθερες θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία, όσο και από την κυβερνητική του θητεία. Γι αυτό δεν τρέφουμε καμιά ψευδαίσθηση για τις θέσεις και το ρόλο του ΠΑΣΟΚ στις επιχειρούμενες αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, ειδικά σήμερα που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στάθηκε απέναντι στο φοιτητικό και πανεκπαιδευτικό κίνημα, στηρίζοντας την κυβέρνηση Καραμανλή και  δήλωσε ξανά υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος στη συζήτηση στη Βουλή, ανοίγοντας το δρόμο για τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά ότι ο κυρίαρχος, υποταγμένος συνδικαλισμός στον κλάδο μας, δεν άλλαξε στρατηγικές επιλογές. Είναι σαφές ότι η απεργία αυτή είναι αντίθετη όχι μόνο  με την πολιτική της επίσημης αντιπολίτευσης, αλλά και με η συνολική φυσιογνωμία  και τις στοχεύσεις του υποταγμένου συνδικαλισμού και της ΠΑΣΚ, ανεξάρτητα από την επιμέρους στάση της στην απεργιακή απόφαση για τους δικούς της (προφανείς) λόγους. Όμως  όσο αφορά εμάς, δε φιλοδοξούμε η απεργία αυτή να στηριχτεί ούτε σε κάποιο από τα πολιτικά-κομματικά σχέδια, ούτε σε συνδικαλιστικές παρατάξεις ούτε σε κάποια φανταστική κοινή συνισταμένη τους. Η απεργία αυτή θα πετύχει, αν στηριχτεί στη βάση των εκπαιδευτικών, αν εκφράσει τις δικές της επιθυμίες, αν γίνει δική της υπόθεση, αν ανοίξει ένα δρόμο αγώνα για τους δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς που ασφυκτιούν στην καθημερινότητα της λιτότητας και της απαξίωσης του δημόσιου σχολείου.

11.              Γι’ αυτό το λόγο η απεργία αυτή είναι ένα μεγάλο στοίχημα για τον κόσμο της εργασίας και τις ριζοσπαστικές δυνάμεις του κινήματος. Κρίσιμο ζήτημα είναι κατά πόσο θα κατορθώσει η μαχόμενη εκπαίδευση να προωθήσει αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης, να πάρουν την απεργία και τη διαχείρισή της στα χέρια τους κυρίως οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί και όχι οι ηγεσίες που θα τη χειριστούν με βάση τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Η μεγάλη αυτή απεργία οφείλει να γίνει υπόθεση της βάσης των εκπαιδευτικών που θα την πραγματοποιήσουν και πολύ περισσότερο θα την υπερασπίσουν. Με το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς να λειτουργήσουν σε όλους τους συλλόγους απεργιακές επιτροπές και να παρθούν αποφάσεις για κεντρική απεργιακή επιτροπή που θα διαχειρίζεται τον αγώνα με βάση τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων.

12.              Την επόμενη περίοδο είναι αναγκαίο να παρθούν όλες εκείνες οι πρωτοβουλίες που θα προβάλλουν ένα συνολικό σχέδιο για το Σεπτέμβρη το οποίο θα προωθεί το μέτωπο Παιδείας-Εργασίας, τον οριζόντιο συντονισμό με άλλους κλάδους με στόχο το φθινόπωρο να ‘ναι συνολικά θερμό στην αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική.

13.              Το βάθεμα της λογικής και των στόχων  αυτής της απεργίας είναι απαραίτητος όρος, για να τροφοδοτείται η αγωνιστική δυναμική των απεργών εκπαιδευτικών, να αυξάνει τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες για νικηφόρα έκβαση και  να καλύπτει τις αγωνίες και τις ανάγκες για σοβαρές ανατροπές  στην κατεύθυνση της καλυτέρευση των όρων ζωής τους. Ταυτόχρονα, θα κάνει τους απεργούς πολιτικά ικανούς να αντιμετωπίσουν τις απόπειρες κατασυκοφάντησης της απεργίας τους, να την υπερασπίζουν στα μάτια της εργαζόμενης πλειοψηφίας, θα κάνει τελικά τον εκπαιδευτικό να αισθάνεται περήφανος που είναι απεργός.

14.                    Ας μη λείψει κανείς από αυτόν τον αγώνα! Για να ηττηθεί η κυβερνητική πολιτική στο πεδίο των κοινωνικών συγκρούσεων και να αποδειχτεί πως το μέλλον για τον κόσμο της ζωντανής εκπαίδευσης και εργασίας μπορεί να είναι νικηφόρο!

www.paremvasis .gr

1^Η ΙΟΥΛΗ 2006