Ο κύκλος των «χαμένων»…ωρών,

το όψιμο «ενδιαφέρον» του Υπουργείου

και η ανάγκη για μια συλλογική και έμπρακτη απάντηση των δασκάλων της πράξης

 

Ο ηρωικός απεργιακός μας αγώνας, έφερε στο προσκήνιο τα μεγάλα προβλήματα του δημόσιου σχολείου και των εκπαιδευτικών, απονομιμοποίησε την πολιτική της λιτότητας και των αντιεκπαιδευτικών μέτρων και αποκάλυψε το πραγματικό αντιλαϊκό και αυταρχικό πρόσωπο της κυβέρνησης.

            Το κύρος των απεργών αγωνιστών δασκάλων (ας μας επιτραπεί να χρησιμοποιήσουμε τον όρο «δάσκαλος» με την ευρεία έννοια), των δασκάλων που μάτωσαν, που στάθηκαν όρθιοι στον πιο σκληρό απεργιακό αγώνα των τελευταίων  χρόνων, ο σεβασμός που επιβάλλει η αξιοπρεπής, αγωνιστική και μάχιμη στάση μας, η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη που εκφράζεται από πλατιά λαϊκά και εργατικά στρώματα και η γενική αναγνώριση του δίκαιου των αιτημάτων μας, αποτελούν μια πολύ μεγάλη κατάκτηση που θα πρέπει να διαφυλάξουμε.

Οι μάχιμοι δάσκαλοι της τάξης λοιπόν θα δώσουμε την επόμενη περίοδο και τον αγώνα της γνώσης μέσα στις σχολικές τάξεις μαζί με τους μαθητές μας. Με στόχο και προτεραιότητα να εξασφαλίσουμε τη μόρφωση όλων των παιδιών και την ανάπτυξη κριτικής συνείδησης και όχι την όποια επιφανειακή «κάλυψη» της ύλης επιβάλλει το Υπουργείο Παιδείας. Γι’ αυτό θα πρέπει με συλλογικές διαδικασίες (Σύλλογοι ΠΕ, Σύλλογοι Διδασκόντων) να συζητήσουμε για τους τρόπους που θα επιλέξουμε ώστε να ανταποκριθούμε στην παιδαγωγική μας ευθύνη και να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά και όχι τυπικά και επιφανειακά το ζήτημα. Οι δάσκαλοι που δώσαμε το ωραιότερο μάθημα αγώνα και αξιοπρέπειας δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε τώρα στο Υπουργείο Παιδείας να πάρει τη ρεβάνς στο όνομα της «αναπλήρωσης της ύλης».

Το Υπουργείο Παιδείας δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τη μόρφωση των μαθητών μας. Δεν πρέπει να έχουμε καμιά αυταπάτη. Το όψιμο ενδιαφέρον του για τις «χαμένες ώρες» εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες και άλλους στόχους :

1.      Αν η κυβέρνηση και το ΥΠΕΠΘ ενδιαφέρονταν πραγματικά, θα απαντούσαν θετικά στα αιτήματά μας και δεν θα επέλεγαν τη θατσερική εμμονή στην αντιεκπαιδευτική πολιτική. Αν το ΥΠΕΠΘ ενδιαφερόταν πραγματικά για την ομαλή λειτουργία των σχολείων, θα είχε προχωρήσει έγκαιρα στους απαραίτητους διορισμούς και δεν θα φτάναμε σήμερα, αρχές Νοέμβρη να μετράμε χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία!

2.      Η πρόωρη συζήτηση για την «αναπλήρωση» εξυπηρετούσε το κλείσιμο κάθε συζήτησης για τα πραγματικά αιτήματα της απεργίας, επιδίωκε να βάλει τέλος σε κάθε απεργιακή συνέχεια. Να ανταλλάξει δηλαδή τα όποια «ψίχουλα» της αναπλήρωσης με μια υπόσχεση εκεχειρίας, ανακωχής για όλη τη φετινή σχολική χρονιά!

Κι αυτό την ίδια στιγμή που το ΥΠΕΠΘ απεργάζεται νέα σχέδια για την αξιολόγηση, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση προωθεί την αναθεώρηση του Συντάγματος και την ιδιωτικοποίηση –εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης.

3.       Μια επιφανειακή ταχύρρυθμη διαδικασία «αναπλήρωσης» που θα στηρίζεται σε ένα μονοδιάστατο «λογιστικό» ισολογισμό ωρών, θα δημιουργήσει μορφωτικά ελλείμματα, θα εκθέσει τον αγώνα μας και θα κλονίσει την εμπιστοσύνη των γονιών απέναντί μας, υπονομεύοντας ακόμα και τις μελλοντικές μας απεργίες, αφού τα όποια μαθησιακά προβλήματα της φετινής χρονιάς θα επιδιωχθεί να χρεωθούν στην απεργία, την ίδια στιγμή που το Υπουργείο Παιδείας είναι υπόλογο για τη διαδικασία εισαγωγής των νέων βιβλίων, το περιεχόμενό τους, την απουσία οποιουδήποτε προγραμματισμού, τον όγκο της ύλης και την ασυμβατότητά της από τάξη σε τάξη.

4.      Η επιχείρηση “αναπλήρωσης” ωρών που ακολούθησε τη μεγάλη δίμηνη απεργία των καθηγητών το ’97 ήταν μια πολύ πονεμένη ιστορία, αφού κατέληξε σε μια απίστευτη εντατικοποίηση των μαθητών με μηδαμινά μαθησιακά αποτελέσματα, στη γενικευμένη δυσαρέσκεια γονιών και μαθητών που καθημερινά εισέπρατταν οι καθηγητές και σε απίστευτες σκηνές καθημερινής μιζέριας, διαίρεσης και ανταγωνισμού των εκπαιδευτικών για μια «υπερωρία». Θα είναι κρίμα αύριο – μεθαύριο, να επιτρέψουμε, εμείς οι απεργοί που σηκώσαμε ψηλά της σημαίες του δίκιου και της αξιοπρέπειας, να μας χωρίσουν σε δασκάλους και νηπιαγωγούς, σε δασκάλους «πρωινής ζώνης» και δασκάλους «ολοήμερου», σε δασκάλους «τάξης» και γυμναστές ή μουσικούς, με αποτέλεσμα να στραφούμε ο ένας ενάντια στον άλλο για μια «υπερωρία».

5.      Τα όποια «έκτακτα μέτρα» επιχειρήσει να επιβάλλει το ΥΠΕΠΘ στο όνομα της «αναπλήρωσης» είναι πιθανό να επιδιωχθεί να αποκτήσουν μόνιμο χαρακτήρα στο μέλλον!

 

Απαντάμε στα διλήμματα υπερασπίζοντας

 πρώτα από όλους  τους μαθητές μας !

Ο μεγάλος απεργιακός μας αγώνας ανέδειξε μια σειρά από ζητήματα. Έγκαιρα προειδοποιήσαμε για όλα τα προβλήματα που προκύπτουν από την εισαγωγή των νέων βιβλίων και συγκεκριμένα από την υπέρμετρη αύξηση της ύλης και του βαθμού δυσκολίας (ιδιαίτερα στα Μαθηματικά). Εκτιμήσαμε μάλιστα ότι, στο έδαφος των νέων βιβλίων θα αυξηθούν τα μορφωτικά ελλείμματα και οι ανισότητες. Ήδη, την πρώτη εβδομάδα μαθημάτων μετά την απεργία, διαπιστώνουμε ότι, για τη διδασκαλία των νέων βιβλίων απαιτείται πολύ περισσότερος χρόνος από αυτόν που έχουν προβλέψει οι συγγραφείς.

 Ήδη διαπιστώνουμε ότι ο αυξημένος βαθμός δυσκολίας των νέων βιβλίων μας θέτει καθημερινά νέα εκβιαστικά διλήμματα : θα επιλέξουμε να μεταφέρουμε μεγαλύτερο μέρος της σχολικής εργασίας στο σπίτι και να αυξήσουμε τους ρυθμούς στο σχολείο με αποτέλεσμα να ορθώσουμε με δική μας ευθύνη αξεπέραστους μορφωτικούς φραγμούς στους πιο αδύνατους μαθητές μας;  Ή θα επιλέξουμε να ρίξουμε το βάρος στην κατανόηση της ύλης από το σύνολο των μαθητών, επιβραδύνοντας τους ρυθμούς και αναπροσαρμόζοντας τους διδακτικούς μας στόχους με βάση τις δυνατότητες και τις μορφωτικές ανάγκες της τάξης μας ;

Η απάντηση σε αυτό το πρωταρχικό ερώτημα αποτελεί τη δική μας αφετηρία. Απαιτείται μια σοβαρή συζήτηση για την αναπροσαρμογή των αναγκαίων διδακτικών στόχων και της αναγκαίας ύλης για κάθε τάξη με βάση τις πραγματικές μορφωτικές ανάγκες και δυνατότητες των μαθητών. Αυτή η αναπροσαρμογή - που δεν έχει άμεση σχέση με τη φετινή απεργία - αποτελεί βασική προϋπόθεση για το σχεδιασμό ενός σοβαρού και αξιόπιστου προγραμματισμού.

Η ΔΟΕ δεν θα πρέπει να προχωρήσει σε καμία σχετική συμφωνία με το ΥΠΕΠΘ  στον βαθμό που θα αγνοεί αυτόν τον πρωταρχικό παράγοντα και κατά συνέπεια θα εκθέτει τον απεργιακό μας αγώνα και το περιεχόμενό του. Αν η ΔΟΕ συμφωνήσει σε οποιονδήποτε αυθαίρετο προγραμματισμό με το ΥΠΕΠΘ, σημαίνει πολύ απλά ότι δεσμεύεται στο όνομα όλων μας πως οι εκπαιδευτικοί κουτσά – στραβά θα «βγάλουμε την ύλη» μέσα στο συμφωνηθέν χρονοδιάγραμμα ! Αυτή τη συγκεκριμένη ύλη με αυτές τις συγκεκριμένες δυσκολίες που τα νέα βιβλία ορίζουν ! Μια τέτοια συμφωνία είναι δεδομένο ότι θα συναντήσει την άρνηση των εκπαιδευτικών της βάσης. Πολύ περισσότερο αν θα προβλέπει αντιπαιδαγωγικά και ανεφάρμοστα μέτρα που θα εντατικοποιούν τους ρυθμούς μάθησης και θα μας φέρουν μοιραία σε αντιπαράθεση με τους γονείς και κυρίως θα δημιουργούν ένα εξοντωτικό πρόγραμμα και αντιπαιδαγωγικό περιβάλλον στους μαθητές μας. Μπορεί για παράδειγμα  να διδάξει κανείς σε μια ημέρα δυο ενότητες Μαθηματικών σε δεκάχρονα παιδιά ;

Θεωρούμε ότι οι αγώνες μας δεν περιορίζονται στις απεργίες και τις διαδηλώσεις, αλλά περνάνε την πόρτα του σχολείου και εισβάλλουν στην καθημερινότητα του. Κατά τη διδασκαλία κάθε συνάδελφος θα πρέπει πριν απ’ όλα να παίρνει υπόψη του όχι τις ανάγκες «αναπλήρωσης μιας προδιαγεγραμμένης ύλης» αλλά τις δυνατότητες και τις ανάγκες των μαθητών του. Πολύ περισσότερο που φέτος η ύλη αυτή παρουσιάζεται χωρίς λόγο ακόμα πιο απαιτητική, γεγονός που εξοντώνει από νωρίς τις εκπαιδευτικές προσδοκίες πολλών μαθητών. 

Η ίδια η συζήτηση που έχει ανοίξει, αλλά και η ίδια η απεργία μας, ας επενδυθεί στην πανθομολογούμενη  ανάγκη για επαναδιατύπωση των διδακτικών στόχων, για την αναψηλάφιση μιας ύλης- βουνό, για την κριτική επαναδιαπραγμάτευση των αναλυτικών προγραμμάτων και των νέων βιβλίων. Μόνο μια τέτοια ποιοτική συζήτηση αντιστοιχεί στο ρεύμα της ζωντανής εκπαίδευσης και στο ρεύμα των απεργών δασκάλων.

 Θα πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε στην κατάργηση της ευέλικτης ζώνης και στην αξιοποίηση αυτών των ωρών. Θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε το καθημερινό ωρολόγιο πρόγραμμα με ευρύ πνεύμα προχωρώντας και στις όποιες εσωτερικές προσαρμογές που θα κριθούν αναγκαίες. Οι εκπαιδευτικοί και οι σύλλογοι διδασκόντων διαθέτουν και  επιστημοσύνη και κρίση  για κάτι τέτοιο.

Στο ναρκοθετημένο και άγνωστο σε όλους έδαφος της εισαγωγής των νέων βιβλίων, κάθε κατεύθυνση πρόσθεσης διδακτικών ωρών είναι πράγματι πρόωρη, αλλά και αντιεπιστημονική, η δε σπουδή που επιδεικνύεται από διάφορες πλευρές για συνομολόγηση μιας τέτοιας ανάγκης, κρύβει πολλαπλές σκοπιμότητες.

Σε ό, τι αφορά το ζήτημα της επιστροφής των παρακρατηθέντων χρημάτων στους εκπαιδευτικούς από την πολυήμερη απεργία, αναγνωρίζουμε σε αυτό το μεγαλειώδες κίνημα το δικαίωμα να  επαναφέρει αυτό το πάγιο και ιστορικό αίτημα του εργατικού κινήματος. Σε καμιά όμως περίπτωση δε μπορεί να είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης με αντάλλαγμα μια εργασιακή εκεχειρία και δε θεωρούμε επ’ ουδενί πως μπορεί να συνδέεται  με λογικές υπερωριών και συμφωνίες  «αναπλήρωσης».

 Σε κάθε περίπτωση Θα πρέπει ο αγώνας μας μέσα στις σχολικές τάξεις και οι προβληματισμοί μας να συναντιούνται συλλογικά στους Συλλόγους Διδασκόντων, σε κοινές, ανοιχτές συναντήσεις ενημέρωσης με τους γονείς σε κάθε σχολείο, αλλά και στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων μας.

Πρέπει ταυτόχρονα, να προχωρήσουμε άμεσα στη δημιουργία ενός δικτύου όλων των συναδέλφων για τη συζήτηση, την ενημέρωση και την κριτική των νέων βιβλίων παράλληλα με την  ανάπτυξη εναλλακτικού διδακτικού υλικού και τη παραγωγή αντι-προτάσεων για τη δημιουργία νέων βιβλίων ικανών να προωθήσουν την ισότητα και το μορφωτικό ιδανικό της κριτικής συνειδητοποίησης των μαθητών.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ – ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ  ΕΝΩΜΕΝΑ  ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ

www.paremvasis.gr