_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

Βιβλίο Επισκεπτών

Aντί για πρωτοβουλίες αγωνιστικού συντονισμού, πρωτοφανές

κήρυγμα υπονόμευσης της απεργίας από την ΕΣΑΚ - ΔΕΕ

Θεωρίες «υποκίνησης των απεργιών» με αριστερό περιτύλιγμα !

Tο εκπαιδευτικό κίνημα παίρνει, σε μια συναρπαστική συγκυρία για την ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων, τη σκυτάλη από τις φοιτητικές καταλήψεις,  με την ιστορική απόφαση της 75^Ης Γ.Σ της ΔΟΕ για απεργία στην πρωτοβάθμια από το Σεπτέμβρη με τα χαρακτηριστικά της διάρκειας, με προοπτική τη νίκη και με περιεχόμενο τις πραγματικές ανάγκες των εκπαιδευτικών και της δημόσιας εκπαίδευσης.

Η απεργία αυτή ως απαίτηση πολλών Γενικών Συνελεύσεων, με την σθεναρή προβολή από τις δυνάμεις των Παρεμβάσεων, έφτασε να γίνει απόφαση συγκεντρώνοντας την πλειοψηφία των αντιπροσώπων στο συνέδριο του κλάδου, ενώ ανάγκασε  την κυβερνητική ΔΑΚΕ να αποχωρήσει, αλλά και την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, θορυβημένη, να μιλά για ακραίες και υποκινούμενες μορφές αγώνα.

Λίγες μέρες μετά τα λήψη της απόφασης και ενώ όλοι οι εκπαιδευτικοί φορείς  οργάνωναν τα βήματά τους, ώστε γύρω από την απεργία της Πρωτοβάθμιας να χτιστεί ένας απεργιακός και αγωνιστικός συντονισμός και να οικοδομηθεί το μέτωπο Παιδείας –Εργασίας για έναν «θερμό» Σεπτέμβρη, στελέχη της ΕΣΑΚ – ΔΕΕ έφτασαν στο σημείο από όπου δεν υπάρχει επιστροφή : με άρθρο «γραμμής» στο Ριζοσπάστη να αναπτύσουν ένα πρωτοφανές κήρυγμα υπονόμευσης της απεργίας, χαρακτηρίζοντας τη μεγαλύτερη και πιο κρίσιμη απεργία που έχει κηρύξει ο κλάδος μετά το 1997, ως μορφή κινητοποίησης που «εξυπηρετεί μια χαρά τις προεκλογικές ανάγκες του ΠΑΣΟΚ» !  

Ακραία μεν, αλλά μοιραία κατάληξη μιας αδιέξοδης πολιτικής αντίληψης, που εδώ και πολύ καιρό υποτιμά και απαξιώνει τους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, που θεωρεί ότι δεν μπορούν στη σημερινή συγκυρία οι απεργίες να έχουν νικηφόρα αποτελέσματα και συνεπώς μοναδική τους χρησιμότητα, είναι η εκλογική τους εξαργύρωση στην κεντρική πολιτική σκηνή. Με βάση λοιπόν αυτό το απλοϊκό σχήμα σκέψης, όσοι αγώνες δεν είναι πολιτικά χρήσιμοι και εκλογικά εξαργυρώσιμοι για τον κομματικό μηχανισμό, μετατρέπονται αυτομάτως σε ...δεκανίκι του δικομματισμού ! Αυτή η οπτική γωνία ανάγνωσης του ταξικού ανταγωνισμού, έχει να αντιπαραθέσει στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση μόνο εκλογική δράση  και αντιμετωπίζει τους απεργιακούς αγώνες ως μεγάλες προεκλογικές καμπάνιες «δικές μας» ή «των άλλων». Μια τέτοια πολιτική και συνδικαλιστική αντίληψη, εκθέτει όχι μόνο τους φορείς της αλλά και το εργατικό κίνημα συνολικά απέναντι στις γνωστές θεωρίες περί υποκίνησης των αγώνων, κομματικών κινήτρων κλπ. που επικαλούνται πάντα οι κυβερνήσεις όταν αντιμετωπίζουν σοβαρή κοινωνική πίεση.

  Την ίδια πίεση αναμένεται να αξιοποιήσει και η Ν.Δ. απέναντι στην απεργία του Σεπτέμβρη. Ήδη η Καθημερινή με κεντρικό άρθρο της (09-07-06) θεωρεί ότι «ο χώρος της εκπαίδευσης πρέπει να πάψει να είναι αρένα κομματικών ή συντεχνιακών αντιπαραθέσεων...ο Σεπτέμβριος δεν πρέπει να είναι μήνας οργής, πρέπει να γίνει μήνας λογικής»

Για να δικαιολογήσουν αυτή την πολιτική γραμμή της περιχαράκωσης και της ήττας, τα στελέχη της ΕΣΑΚ – ΔΕΕ καταφεύγουν στη συκοφάντηση, τη λασπολογία και το ψέμα :

«...με ευθύνη τόσο των ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ όσο και των αριστερών υποστηριγμάτων τους, όπως οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ και η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (ΣΥΝ) και αυτό το συνέδριο κατέληξε σε δεκανίκι της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής και σε όργανο εξυπηρέτησης των προεκλογικών αναγκών του δικομματισμού

...επιλέγονται προωθημένες μορφές κινητοποιήσεων, στη λογική των 5ήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών - και μάλιστα από τη 2η κιόλας βδομάδα λειτουργίας των σχολείων - που μπορεί μεν να μην υποστηρίζονται από τη μεσολάβηση των καλοκαιρινών διακοπών, εξυπηρετούν όμως μια χαρά τις προεκλογικές ανάγκες του ΠΑΣΟΚ, λίγες μόλις μέρες πριν τις δημοτικές εκλογές του Οκτώβρη

...Στο θέμα των πεπραγμένων της προηγούμενης συνδικαλιστικής χρονιάς, αποκαλύψαμε και καταδικάσαμε το ρόλο των συμβιβασμένων πλειοψηφιών που (είτε ως ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ, είτε ως ΠΑΣΚ - «ΠΑΡ») στήριξαν τις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις υποβαθμίζοντας συνειδητά τις βαθύτερες στοχεύσεις τους, διεκδικώντας πρόσκαιρα επιδόματα εξαγοράς της υποταγής τους, αρνούμενες το συντονισμό με όλους αυτούς που βρίσκονται στο στόχαστρο της επίθεσης του κεφαλαίου και ιδιαίτερα με το ταξικό κίνημα, οργανώνοντας «αγώνες» αποσπασματικού και περιορισμένου χαρακτήρα, που γρήγορα εκφυλίζονται και ενσωματώνονται στην κυρίαρχη πολιτική.

...Οσο για τις παρατάξεις των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και του ΣΥΝ αποκαλύπτοντας το πραγματικό τους πρόσωπο - ως γνήσιοι εκπρόσωποι του αριστερού και δεξιού οπορτουνισμού και οπαδοί του άκρατου καιροσκοπισμού - αναλαμβάνουν πλέον το ρόλο τους ως αριστερά δεκανίκια του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ρόλο ενεργητικού υποστηρικτή των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων»

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΔΟΕ (75η ΓΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ): Για τη γέννηση της «κεντροαριστερής συμμαχίας»
Γιάννης ΔΕΛΗΣ, στέλεχος του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών . Ολόκληρο το άρθρο στη διεύθυνση:
http://www.rizospastis.gr/wwwengine/page.do?id=6762&publDate=7/7/2006&direction=&pageNo=18

Ψέμα πρώτο :   ο ...κεντροαριστερός δάκτυλος της απεργίας

            Μας λένε ούτε λίγο ούτε πολύ, πως προϋπόθεση για μια απεργιακή απόφαση είναι να διαμορφωθεί κάποιου τύπου  ΠΟΛΙΤΙΚΗ συμμαχία με μονιμότερα χαρακτηριστικά - στην περίπτωση δε αυτής της απεργίας, πρόκειται για μια «κεντροαριστερή συμμαχία». Ρωτάμε λοιπόν: Τι είδους συμμαχία είχε διαμορφώσει με αυτή τη λογική η ΕΣΑΚ – ΔΕΕ την άνοιξη του 2000 όταν δύο μήνες πριν τις βουλευτικές εκλογές ψήφισε 48ωρη απεργία με την ΔΑΚΕ και τις Παρεμβάσεις;

         Ισχυρίζεται επιπλέον ο συντάκτης του κειμένου για να αφήσει εντυπώσεις, ότι οι Παρεμβάσεις ανήκουν στην πλειοψηφία της ΔΟΕ, αφού ψήφισαν κάποιες αποφάσεις με την ΠΑΣΚ. Είναι ή όχι αλήθεια ότι η ΕΣΑΚ έχει ψηφίσει τις 25 από τις 53 αποφάσεις του ΔΣ της ΔΟΕ την προηγούμενη σχολική χρονιά; Γνωρίζει μήπως να μας πει πόσες και ποιες αποφάσεις ψήφισε η ΕΣΑΚ με μόνο σύμμαχο την ΠΑΣΚ ; Μήπως μια από αυτές ήταν η απόφαση για τα στελέχη εκπαίδευσης, που αναφέρεται και στηρίζεται  στις (αντιδραστικές) θέσεις του κλάδου για την αξιολόγηση ; Μήπως μια άλλη ήταν για τον προϋπολογισμό του 2006 όπου μάλιστα προβλήθηκε και το αίτημα για αύξηση στις δαπάνες για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ ή στο 15% του ΓΚΠ;- ένα αίτημα της απεργίας του Σεπτέμβρη, που τώρα με περίσσιο φαρισαϊσμό κριτικάρει η ΕΣΑΚ;

          Ή μήπως δεν είναι η ΕΣΑΚ – ΔΕΕ εκείνη που μετά την ψήφιση της απεργίας από την 75η Γ.Σ  πρωτοστατεί στο ΔΣ της ΔΟΕ μαζί με την ΠΑΣΚ για να περιοριστεί σε αυτή την απεργία ο ενεργός ρόλος των εκπαιδευτικών της βάσης  προτείνοντας οι απεργιακές επιτροπές να είναι τα διοικητικά συμβούλια !!!  Τι αποδεικνύει αυτή η στάση; Ότι η ΕΣΑΚ – ΔΕΕ είναι «αριστερό δεκανίκι» της ΠΑΣΚ ; Ή μήπως ότι η ΕΣΑΚ – ΔΕΕ, έχοντας υποβαθμίσει τους διεκδικητικούς αγώνες, υπερτονίζει προσχηματικά τη διαφορετικότητα στο πλαίσιό της  («νίκη για μας είναι η ανατροπή του καπιταλισμού», έλεγαν στο συνέδριο) για να μην φτάνει η κουβέντα στις «μορφές αγώνα» που (δεν) προτείνει  και να συνεχίζεται η ίδια λογική των 24ωρων – 48ωρων που λειτουργούν επικουρικά στις απεργίες της ΑΔΕΔΥ, δεν συσπειρώνουν τους εκπαιδευτικούς, αλλά προσφέρονται για μια ακόμα κομματική παρέλαση του ΠΑΜΕ, στην απέναντι πλατεία;

             Προφανώς κάθε συνδικαλιστική τάση του επίσημου – κατεστημένου - κομματικού συνδικαλισμού, έχει τις δικές της επιδιώξεις και στοχεύσεις. Αυτό ισχύει τόσο για τις δυνάμεις που ψήφισαν την απεργία, όσο και για κείνες που δεν την ψήφισαν. Σε ότι αφορά τις Παρεμβάσεις είμαστε ξεκάθαροι πως σε καμιά πολιτική πλατφόρμα του υποταγμένου συνδικαλισμού δεν πρόκειται να εναποθέσουμε την απεργία. Η απεργία αυτή θα πετύχει- είμαστε αποφασισμένοι για αυτό- αν στηριχτεί στη βάση των εκπαιδευτικών, αν εκφράσει τις δικές της επιθυμίες, αν γίνει δική της υπόθεση, αν ανοίξει το δρόμο του  αγώνα και της νίκης για τους δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς που ασφυκτιούν στην καθημερινότητα της λιτότητας και της απαξίωσης του δημόσιου σχολείου.

Ψέμα δεύτερο:  Η ΕΣΑΚ – ΔΕΕ πρότεινε απεργίες ...

Η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ επέλεξε από την πρώτη στιγμή που κατατέθηκε στη βάση του κλάδου να συγκρουστεί ανοιχτά με την πρότασή μας για απεργία διαρκείας το Σεπτέμβρη. Καταψήφισε με επιμονή την πρόταση αυτή στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων, χωρίς μάλιστα να αντιπαραθέτει ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ! Συγκεκριμένα, στην κεντρική της διακήρυξη με τίτλο «Διακήρυξη της ΕΣΑΚ – ΔΕΕ μπροστά στην 75η Γ.Σ. της ΔΟΕ», προτείνει: «1) Εκστρατεία ενημέρωσης των γονιών και του λαού...2) Άμεση σύγκληση γενικών συνελεύσεων το Σεπτέμβρη...» και προειδοποιεί ότι «οι όποιες προτάσεις για 48ωρες ή επαναλαμβανόμενες πενθήμερες από μόνες τους, χωρίς το σωστό πλαίσιο και την παραπάνω προετοιμασία πέφτουν στο κενό σαν πυροτεχνήματα εντυπωσιασμού» ! Με αυτό το πρόγραμμα δράσης «αλληλένδετο με το διεκδικητικό της πλαίσιο» και χωρίς να προτείνει ΚΑΜΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ, μπήκε επίσημα η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ, στο συνέδριο. Αυτή ήταν η απάντηση της ΕΣΑΚ – ΔΕΕ «απέναντι στη δίνη των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων». Στο παρά πέντε κυριολεκτικά της ψηφοφορίας του συνεδρίου για την απεργία, όπως προκύπτει και από τα πρακτικά του συνεδρίου, πρότεινε τυπικά μια 48ωρη, όπως ακριβώς έκανε και η ΔΑΚΕ ! Και είναι πράγματι άξιο απορίας με ποια δεοντολογία ή με ποιες πολιτικές και κομματικές εξαρτήσεις μπόρεσαν οι αντιπρόσωποι της ΕΣΑΚ από τους συλλόγους εκείνους που είχαν απόφαση Γ.Σ για απεργία διαρκείας, να νοθεύσουν την απόφαση των συναδέλφων και να ψηφίζουν μια 48 ωρη και αυτήν τυπικά; 

Ψέμα τρίτο :  Το «αντιδραστικό» πλαίσιο της απεργίας !

                Ο Γ.Δ., φανερά αμήχανος απέναντι στο προωθημένο πλαίσιο αιτημάτων της απεργίας, ισχυρίζεται ότι «απουσιάζει η σύγκρουση με τον πυρήνα των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων». Ένας ολοφάνερα προσχηματικός χαρακτηρισμός για ένα πλαίσιο όπου μεταξύ άλλων :

- Στη συνεχιζόμενη και εντεινόμενη λιτότητα και την αντιασφαλιστική επίθεση προβάλει τα αιτήματα για πραγματικές αυξήσεις ενταγμένες στο βασικό μισθό, εγκαταλείποντας για πρώτη φορά την λογική των επιδομάτων, κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων της τελευταίας 15ετίας και διεκδικηση μείωσης των χρόνων δουλειάς (30 χρόνια) και αύξηση των συντάξεων.

- Στις εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, την ιδιωτικοποίηση και τη λειτουργία της δημόσιας εκπαίδευσης με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, την αξιολόγηση, τον αυταρχισμό στα σχολεία απαντάει (για πρώτη φορά από την ΔΟΕ) με το όχι στην συνταγματική αναθεώρηση, όχι στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, όχι στην αξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολείων και κατάργηση του θεσμικού της πλαισίου. Αντιπαραθέτει τα αιτήματα για ενιαία δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες χωρίς αποκλεισμούς, ενιαία δημόσια υποχρεωτική 12χρονη εκπαίδευση και 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή, μείωση του αριθμού μαθητών ανά τάξη, αύξηση των δαπανών για την παιδεία.

- Στην επίθεση στην εργασία, τις συλλογικές συμβάσεις, την αύξηση του εργασιμου χρόνου και την ελαστικοποίηση αντιπαραθέτει την διεκδίκηση για σταθερή και μονιμη δουλειά για όλους, κατάργηση της ωρομισθίας, μείωση του διδακτικού ωραρίου και γνήσιες συλλογικές συμβάσεις.

Προφανώς, πρόκειται για ένα πλαίσιο που αφορά την απεργία και όχι για ένα συνολικό διεκδικητικό πλαίσιο διαχείρισης της Ομοσπονδίας. Μ΄ αυτή την έννοια είναι φανερό ότι δεν περιλαμβάνει το σύνολο των ζητημάτων που αφορούν την εκπαίδευση. Ωστόσο είναι ένα πλαίσιο που απαντάει στα κρίσιμα ζητήματα που αυτή την περίοδο προωθεί η κυβέρνηση και το μπλοκ εξουσίας (ΕΕ, ΣΕΒ, ΠΑΣΟΚ κλπ), ένα πλαίσιο που αποτελεί τομή στις μέχρι τώρα θέσεις της ΔΟΕ που κινούνταν στην ίδια κατεύθυνση με τις αναδιαρθρώσεις, ένα πλαίσιο που συνοδεύεται με μια απόφαση για απεργιακή κοινητοποίηση διαρκείας. Ένα πλαίσιο δηλαδή που μπορεί να αποκτήσει υλική δύναμη, δύναμη πυρός και αντίστασης στην αναδιάρθρωση, που μπορεί να αποκτήσει κοινωνικό και πολιτικό βάθος με τη συμβολή και την πρωταγωνιστική δράση των εκπαιδευτικών της βάσης. Σε αυτό το καυτό έδαφος της απεργίας θα κριθούμε όλοι.

Αυτό είναι λοιπόν το πλαίσιο που κατά τα στελέχη της ΕΣΑΚ «δεν συγκρούεται με τον πυρήνα των αναδιαρθρώσεων... σε καμία περίπτωση δεν απαντά στις σύγχρονες ανάγκες της Λαϊκής Παιδείας και των εκπαιδευτικών της» ; Και γιατί παρακαλώ ; Όσο κι αν έψαξε ο Γ.Δ., αφού διαστρέβλωσε το αίτημα για την  «ενιαία 12χρονη δημόσια δωρεάν υποχρεωτική εκπαίδευση» δυο λόγους βρήκε μόνο : την αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ ή το 15% του ΓΚΠ και ...την Ευέλικτη Ζώνη !

Ψέμα τέταρτο : «Οι Παρεμβάσεις όχι μόνο δεν απέρριψαν την ΕΖ, αλλά στην ουσία τη νομιμοποίησαν, ζητώντας καλύτερες συνθήκες για την εφαρμογή της » !

Η ιστορία των αγώνων στη εκπαίδευση δεν γράφτηκε ποτέ από μεγαλόστομες διακηρύξεις, πολύ περισσότερο όταν οι φορείς αυτών των διακηρύξεων αποδείχτηκαν πολύ λίγοι στην πράξη. Αν πράγματι, όπως ισχυρίζεται ο Γ.Δ. και η ΕΣΑΚ–ΔΕΕ, η Ευέλικτη Ζώνη αποτελεί «βασικό κρίκο των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων» τότε αυτός ο κρίκος δέχτηκε ισχυρότατο πλήγμα από την πρωτοβουλία των Παρεμβάσεων, την απόφαση της ΔΟΕ και την αγέρωχη στάση των συλλόγων διδασκόντων που στηρίχτηκαν σε αυτή την απόφαση να μην εφαρμόσουν την Ε.Ζ. (στο 50% των σχολείων της Αττικής έφτασε η απόρριψη της Ε.Ζ. – σε ορισμένους συλλόγους που έχουν δύναμη οι Παρεμβάσεις αυτό έφτασε και το 80 – 90 % -  αλήθεια σε ποιο ποσοστό στο σύνολο των σχολείων απέρριψαν την Ευέλικτη Ζώνη σε συλλόγους με μεγάλη δύναμη της ΕΣΑΚ; Θα μπορούσε αυτό να γίνει σε τέτοια έκταση χωρίς αυτή την απόφαση ; ). Απόφαση της ΔΟΕ που καταψήφισε και κατήγγειλε η ΕΣΑΚ – ΔΕΕ κυρίως γιατί όπως αποδείχτηκε στην πράξη δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος της εφαρμογής της ακόμα και από τα ίδια της τα στελέχη σε πολλές περιοχές και όχι για τους λόγους που με μεγαλοστομία επικαλέστηκε. Προφανώς αυτή η απόφαση της ΔΟΕ δεν μας εκφράζει ολοκληρωμένα, δεν απηχεί τη θέση μας. Τη στηρίξαμε όμως, γιατί κρίναμε απαραίτητο να υπάρχει μια κεντρική απόφαση που να καλύπτει τη μάχη που δώσαμε στους Συλλόγους Διδασκόντων για την ανατροπή στην πράξη της Ε.Ζ. και η κατάληξη μας δικαίωσε. Κάποιοι άλλοι, προτιμούσαν προφανώς σε επίπεδο λόγων να καταγγέλουν την Ε.Ζ. και σε επίπεδο έργων να την εφαρμόζουν, στα πλαίσια μιας παραδοσιακής δημοσιοϋπαλληλίστικης νοοτροπίας: «πρώτα εκτελείς και μετά βγαίνεις παραπονούμενος»...

Ψέμα πέμπτο : « Η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ πέτυχε με τη συνεπή και ανυποχώρητη στάση της (που υποχρέωσε σε αναδίπλωση και τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) τη ματαίωση των αυταρχικών καταστατικών αλλαγών »

Οι Παρεμβάσεις είχαν από την πρώτη στιγμή εκφράσει ανοιχτά και δημόσια την κάθετη αντίθεσή τους με τις καταστατικές αλλαγές και κυρίως με την προσπάθεια καταστατκού αποκλεισμού των ωρομισθίων  που ντε φάκτο έγινε αποδοχή τους στο περσινό συνέδριο. ( βλ. ΠΡΟΤΑΣΗ  ΑΝΤΙΕΙΣΗΓΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ Γ.Σ. ΚΑΙ ΤΗΝ 75Η Γ.Σ. ΤΗΣ ΔΟΕ στη διεύθυνση http://www.paremvasis.gr/2006/an140506.htm)

Αυτή τη στάση κρατήσαμε τόσο στις Γ.Σ. όσο και στην 75η Γ.Σ. της ΔΟΕ και χρησιμοποιήσαμε κάθε πολιτικό μέσο για να αποκαλύψουμε τις αντιδραστικές αλλαγές, αλλά και κάθε καταστατικό-διαδικαστικό μέσο για να μην περάσουν ( βλ. πρακτικά του συνεδρίου) Οι αλλαγές δεν πέρασαν.

Δεν ξέρουμε ποιες ενοχές αναγκάζουν την ΕΣΑΚ να μας συκοφαντούν τόσο προκλητικά και να αντιστρέφουν την πραγματικότητα. Ελπίζουμε βέβαια να είναι η προσπάθεια διατήρησης του «αλάθητου» και της λογικής να «τα ρίχνουμε στους άλλους» μετά από την  εκ των υστέρων διαπίστωση πως αν η ΕΣΑΚ είχε επιμείνει μέχρι τέλους στη λογική της αποχώρησης από τη συζήτηση, λογική με την οποία φλέρταρε κάποια στιγμή ανοιχτά, οι καταστατικές αλλαγές θα είχαν περάσει!!  

Άλλωστε η δράση όλων μας  για την ωρομισθία και την ελαστική εργασία είναι γνωστή στο χώρο της εκπαίδευσης. Οι Παρεμβάσεις, ήταν από πέρσι η μόνη δύναμη που τόλμησε να σπάσει στην πράξη τον αποκλεισμό των ωρομισθίων. Οι δύο και μοναδικές ωρομίσθιες-αντιπρόσωποι της 74^Ης Γ.Σ της ΔΟΕ εκλέχτηκαν με τα ψηφοδέλτια των Παρεμβάσεων, αψηφώντας τις τεράστιες πιέσεις και τις απειλές για αποκλεισμό τόσο των συλλόγων, όσο και των Παρεμβάσεων, αλλά και της εκπροσώπησής τους στο Δ.Σ. της ΔΟΕ!! Την ίδια στΙγμή η ΕΣΑΚ στην πράξη δεν έκανε τίποτα στους μεγάλους συλλόγους που έχει πλειοψηφία, δεν έφερε στο συνέδριο ούτε έναν ωρομίσθιο αντιπρόσωπο. Γιατί άραγε; Για να μη βάλει σε κίνδυνο την εκλογική της καταγραφή;

 Όσο για την επετηρίδα και την δήθεν απόρριψη της προϋπηρεσίας ως κριτήριο διορισμού από τον Γ.Δ., δεν έχουμε παρά να συγκρίνουμε τη θέση των Παρεμβάσεων για πρόσληψη με μόνο κριτήριο το έτος λήψης πτυχίου, με το σύστημα μορίων που προτείνει η ΕΣΑΚ – ΔΕΕ : «Ειδικά για την αρχική σύνταξη της επετηρίδας, αυτή να γίνει με βάση το άρθροισμα των μορίων του κάθε εκπαιδευτικού, που προέρχονται από το χρόνο που έχει μεσολαβήσει από την απόκτηση του πτυχίου του (1 για κάθε μήνα) και τη συνολική προϋπηρεσία του μέχρι τον προσεχή Ιούλιο (1 για κάθε μήνα, με αναγωγή στο υποχρεωτικό διδακτικό ωράριο)» (Η πρόταση της ΕΣΑΚ – ΔΕΕ για την εκπαίδευση και το διορισμό των εκπαιδευτικών, Απρίλης 2004, ολόκληρη η ανακοίνωση στο http://www.esakdee.org/2004/3/epedhrida.php?id=152)

Άλλωστε τις εξετάσεις μας για την υπεράσπιση της επετηρίδας τις δώσαμε όλοι, στα εξεταστικά του ’98, τότε που διακυβευόταν η τύχη της.

Ψέμα έκτο : « οι Παρεμβάσεις αναλαμβάνουν ρόλο ενεργητικού υποστηρικτή των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων »

                    Στο χώρο της εκπαίδευσης είμαστε όλοι γνωστοί με τα μικρά μας ονόματα. Υπάρχουν τα γεγονότα που δεν ξεχνάμε, υπάρχουν και τα γραπτά που όλοι γνωρίζουμε. Ο Γ.Δ. και η παράταξή του, παίρνουν την ευθύνη να αποκαλέσουν τις Παρεμβάσεις «ενεργητικό υποστηρικτή των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων» ! Εδώ και είκοσι χρόνια, από την εποχή των μεγάλων απεργιών της ΟΛΜΕ, των καταλήψεων του ’90-’91, της απεργίας του ’97, τις μάχες στα εξεταστικά,  μέχρι τις τελευταίες φοιτητικές καταλήψεις, ο πολιτικός – συνδικαλιστικός χώρος στον οποίο εμείς κινούμαστε αποτελεί τη δύναμη εκείνη που αταλάντευτα και χωρίς παλινωδίες αντιστέκεται στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση, κατακτώντας νίκες και πληρώνοντας βαρύ τίμημα απέναντι στην κρατική και παρακρατική καταστολή. Εκείνοι, οι οποίοι συκοφάντησαν και κατήγγειλαν δημόσια και γραπτά όλους τους παραπάνω αγώνες, είναι οι τελευταίοι που μπορούν να μας αποκαλέσουν «ενεργητικούς υποστηρικτές των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων». Είναι εκείνοι που μέχρι χτες ακόμα χαρακτήριζαν τις φοιτητικές καταλήψεις «άλμα στο κενό» που διευκολύνει «το πέρασμα της κυβερνητικής πολιτικής για την Ανώτατη Εκπαίδευση» με αποτέλεσμα να μην  «ολοκληρώνεται το εκπαιδευτικό εξάμηνο και να χάνεται η εξεταστική»,  (Ριζοσπάστης, 27/5/06) εκείνοι που αποκαλούσαν τους φοιτητικούς αγώνες «πολιτικό τυχοδιωκτισμό» τονίζοντας κόντρα στις μαζικές φοιτητικές συνελεύσεις ότι «επιδιώκουμε να είναι ανοιχτά τα πανεπιστήμια» (Ριζοσπάστης, 31/5/06).

                Ο αρθρογράφος του συγκεκριμένου κειμένου, αντιλαμβάνεται βέβαια ότι το παρατραβάει, ότι η ανοιχτή υπονόμευση της απεργίας είναι ένα βαρύ διακύβευμα και σπεύδει να καλύψει τα νώτα του. «Η ΕΣΑΚ – ΔΕΕ» μας λέει ο Γ.Δ. , «δήλωσε στο συνέδριο, ότι θα δώσει όλες της τις δυνάμεις για την επιτυχία της απεργίας» - η οποία απεργία όπως ο ίδιος ισχυρίζεται θα εξυπηρετήσει τις προεκλογικές ανάγκες του ΠΑΣΟΚ. Γιατί τότε να στηρίξει μια απεργία που πολιτικά «εξυπηρετεί το ΠΑΣΟΚ»;  Όσο κι αν σκέφτηκε, έναν και μοναδικό λόγο μπόρεσε να βρει : για να δώσει «αποστομωτική απάντηση στην αντικομμουνιστική φλυαρία του συνεδρίου» ! 

            Δεν ξέρουμε πόσους εκπαιδευτικούς υπολογίζει να πείσει να απεργήσουν με τέτοια συντριπτικά επιχειρήματα ο Γ.Δ. Δεν ξέρουμε επίσης ποιος φαντασιώνεται ότι του δίνει το δικαίωμα να γίνεται κριτής και δικαστής των πάντων και ταυτόχρονα να θεωρεί ότι είναι υπεράνω κριτικής, μια που κάθε υπαινιγμός κριτικής χαρακτηρίζεται αυτομάτως «χυδαίος αντικομμουνισμός». Δεν μας απασχολούν οι λαθραίες εντυπώσεις που προσπαθεί να δημιουργήσει μιλώντας για «δυο γραμμές» στο συνέδριο και «αγοραίο αντικομμουνισμό», μιλώντας μάλιστα για μια Γενική Συνέλευση που η παρουσία της  ΕΣΑΚ – ΔΕΕ πέρασε εντελώς απαρατήρητη και κανείς δεν μπήκε στον κόπο ούτε καν να απαντήσει σε μια πολιτική γραμμή που είτε ομφαλοσκοπούσε είτε λασπολογούσε.

            Δεν γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό το άρθρο του Γ.Δ. σηματοδοτεί και τη συνολική στάση της ΕΣΑΚ – ΔΕΕ απέναντι στην απεργία. Έτσι κι αλλιώς βέβαια την «αποστολή» του την εξετέλεσε τουλάχιστον για όσους το εξέλαβαν ως άρθρο «γραμμής»  στο χώρο που απευθύνεται. Άλλωστε, είναι το πρώτο δημοσίευμα εφημερίδας που στρέφεται με τόση σφοδρότητα ενάντια στην απεργία. Η ΕΣΑΚ–ΔΕΕ πρέπει να ξεκαθαρίσει τη στάση της από δώ και πέρα, διαφορετικά με ευθύνη ενός μέρους του στελεχιακού δυναμικού της ΕΣΑΚ (που εκφράζεται με το άρθρο του Γ.Δ.) υπονομεύεται ανοιχτά ο απεργιακός αγώνας και επιχειρείται να στραφεί ένα σημαντικό μέρος της επιρροής της στην απεργοσπασία.

Η αριστερά της ήττας και της κομματικής περιχαράκωσης,  θεωρεί ότι οι αγώνες δεν έχουν πλέον αξία χρήσης, αλλά μόνο ανταλλακτική αξία στο παζάρι της εκλογικής εξαργύρωσης. Αυτή είναι όμως και η κύρια αιτία, που σήμερα μια τέτοια αριστερά δεν έχει καμιά αξία χρήσης για τον κόσμο της εργασίας. Της έχει απομείνει μόνο η ανταλλακτική αξία της  και με αυτήν πορεύεται και πολιτεύεται στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, με αυτή επιτίθεται, κατασυκοφαντεί και λασπολογεί, ξιφουλκεί κατά δικαίων και αδίκων, περιχαρακώνοντας τον περιορισμένο χώρο της και χάνοντας -μετά τη λάμψη της - και το ήθος και την αξιοπρέπειά της.

            Εκείνο όμως που χρειάζεται σήμερα, είναι ο ζεστός ο λόγος, που θα διαχωρίζει για να ξαναενώσει, που θα εμπνέει και θα γεννά εμπιστοσύνη, που θα περπατά στους δρόμους του αγώνα και θα δίνει φως και χρώμα στις σημαίες του, ξαναγεννώντας την ελπίδα και την εμπιστοσύνη στη συλλογική δράση, στην αντίσταση, στην ανυπακοή, στην απεργία, στην ανατροπή, πλάθοντας «πιο όμορφες τις λέξεις, πιο δίκαιη τη μνήμη, πιο όμορφο, πιο δίκαιο, και πιο ανθρώπινο τον κόσμο».

            Εμείς θα πορευτούμε σε αυτό το δρόμο. Έτσι ώστε, την επόμενη περίοδο, να παρθούν όλες εκείνες οι πρωτοβουλίες που θα προβάλλουν ένα συνολικό σχέδιο για το Σεπτέμβρη το οποίο θα προωθεί το μέτωπο Παιδείας-Εργασίας, τον οριζόντιο συντονισμό με άλλους κλάδους με στόχο το φθινόπωρο να ‘ναι συνολικά θερμό στην αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική. Εμείς λέμε ότι δεν πρέπει να λείψει  κανείς από αυτόν τον αγώνα! Για να ηττηθεί η κυβερνητική πολιτική στο πεδίο των κοινωνικών συγκρούσεων και να αποδειχτεί πως το μέλλον για τον κόσμο της ζωντανής εκπαίδευσης και εργασίας μπορεί να είναι νικηφόρο!

ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΥΡΗΓΜΑΤΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ !

www.paremvasis.gr