ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΝΑΙ

ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΧΙ

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, πραγματοποιούνται αυτή την περίοδο οι Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων που στόχο έχουν να συζητήσουν για το πρόγραμμα δράσης και το περιεχόμενο των αιτημάτων του κλάδου για την επόμενη σχολική χρονιά.

Η χρονιά που πέρασε χαρακτηρίστηκε από τον κυβερνητικό οδοστρωτήρα που σάρωσε εργασιακά, οικονομικά, κοινωνικά κι εκπαιδευτικά δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας από τη μια και την έλλειψη ουσιαστικών και νικηφόρων αντιδράσεων από το συνδικαλιστικό κίνημα, από την άλλη.

«Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα»

Ειδικά στην εκπαίδευση ζήσαμε επί ένα χρόνο «τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα» που απειλούσαν για απεργίες που ποτέ δεν προτάθηκαν να γίνουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το καλοκαίρι του 2005 η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΔΟΕ έκανε περατζάδες στα ΜΜΕ απειλώντας ότι θα κάνει ανυποχώρητους αγώνες για την αντιμετώπιση των οξυμένων προβλημάτων Από την αρχή του σχολικού έτους η ΔΟΕ έμοιαζε με σκυλί που γαβγίζει αλλά δεν δαγκώνει. Πρέπει να ανακοινώθηκε στα ΜΜΕ το ξεκίνημα σοβαρών απεργιακών αγώνων πολύ περισσότερες φορές απ’ ότι φώναζε το βοσκόπουλο «λύκος στα πρόβατα». Όταν όμως έφτανε η στιγμή της κρίσης, στις συνεδριάσεις του Δ.Σ. της ΔΟΕ, ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ πρότειναν πάντα τις απεργιακές κινητοποιήσεις που είχε αποφασίσει να κηρύξει η ΑΔΕΔΥ και φυσικά συμμαχούσαν και τις αποφάσιζαν. Η μοναδική διαφορετική απεργία που προτάθηκε από την ΠΑΣΚ ήταν τον Αύγουστο του 2005 όπου πρότειναν 24ωρη την επομένη του αγιασμού και γενικολογίες για συνέχιση.

Αυτή η ταχτική οδηγεί τη Γιαννάκου να ισχυρίζεται με ειρωνεία ότι «…δεν πιστεύω ότι θα κάνουν ουσιαστικές απεργίες οι εκπαιδευτικοί». Ξέρει πολύ καλά ότι η ΔΑΚΕ, τιμώντας το χαρακτηρισμό της κυβερνητικής παράταξης, θα συνεχίσει να παίζει επάξια το ρόλο του συμμάχου της κυβέρνησης στο εσωτερικό του κλάδου, ενώ η ΠΑΣΚ, πρώτη διδάξασα σ’ αυτό το ρόλο, θα συνεχίζει να κάνει αντιπολίτευση στα λόγια, θα συνεχίσει να φωνασκεί γι’ αγώνες που θέλει να πραγματοποιήσει αλλά δεν της το επιτρέπει η βάση του κλάδου με την αδράνειά της και στην πράξη θα συναινεί στις κυβερνητικές επιλογές. Άλλωστε, δε χρειάζεται να έχει κανείς φαντασία για να δει όλα τα παραπάνω. Η σκληρή πραγματικότητα των 5(!!!) ημερών απεργία με την ΑΔΕΔΥ που αποφασίστηκαν φέτος από την ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ, τα λέει όλα. Οι ισχυρισμοί της ΠΑΣΚ ότι αναγκαζόταν από τους συσχετισμούς, καταρρίπτονται αμέσως γιατί ποτέ δεν πρότεινε κάτι διαφορετικό.

Να σπάσουμε τα δεσμά της συναινετικής απραξίας

Στις Γενικές Συνελεύσεις που γίνονται αυτή την περίοδο μπορούμε να τολμήσουμε ν’ αλλάξουμε την κατάσταση. Να συζητήσουμε για το μέλλον του κινήματος, να υψώσουμε τη φωνή μας, να δηλώσουμε την αποφασιστικότητά μας, να πάρουμε αποφάσεις που θα δίνουν διέξοδο στα μεγάλα προβλήματα της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών.

Σ’ αυτές τις συνελεύσεις να πούμε

τα μεγάλα ναι και τα μεγάλα όχι

Όχι, στην υποταγή και την αδράνεια

Ναι, στην αγωνιστική απάντηση

Όχι, στη μιζέρια και τον ατομισμό

Ναι, στη συλλογική μας δύναμη και την αλληλεγγύη

Όχι, στη φραστική αγωνιστικότητα που θέλει να χρησιμοποιήσει τον κλάδο για να παίζει καλοκαιρινό επικοινωνιακό παιχνίδι στα κανάλια απειλώντας για απεργία διαρκείας που ποτέ δεν προτίθεται να εξαγγείλει κι ευνοεί με την ταχτική αυτή την απογοήτευση και την παραίτηση

Ναι, σε συγκεκριμένες, πεντακάθαρες απεργιακές αποφάσεις

Όχι, σε απεργίες που θέλουν να εξαργυρώσουν αντιπολίτευση μπροστά στις δημοτικές εκλογές, κάνοντας κάνα δυο 24ωρες ή 48ωρες και μετά να κηρύξουν ολιγόμηνη αγρανάπαυση για να συνεχίσουν στον προϋπολογισμό με τις καθιερωμένες απεργίες ήττας της ΑΔΕΔΥ

Ναι, σε απεργία διαρκείας με 5νθήμερες επαναλαμβανόμενες από την αρχή της χρονιάς, ξεκινώντας 18 Σεπτέμβρη ώστε να μην ανοίξουν τα σχολεία χωρίς νίκη για τους εκπαιδευτικούς

Όχι, σε προτάσεις που βάζουν ακαθόριστα και γενικόλογα αιτήματα με στόχο να δώσουν τη δυνατότητα στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία να παζαρεύει με την κυβέρνηση χωρίς να δεσμεύεται από τον κλάδο

Ναι, σε περιεχόμενα αιτημάτων που τολμηρά θα διεκδικούν σοβαρή καλυτέρευση της ζωής μας έχοντας στο κέντρο τους τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας, που εναντιώνονται στις βασικές αντιδραστικές πολιτικές ανεξάρτητα από ποιες κυβερνήσεις προωθήθηκαν, έτσι ώστε να μπορούν να τις καθυστερήσουν και να τις ανατρέπουν.

Όχι, στην εκχώρηση της διαχείρισης του αγώνα μας στον υποταγμένο συνδικαλισμό

Ναι, στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων και τη διαχείριση του αγώνα απ’ αυτές με εκλογή κεντρικής απεργιακής επιτροπής

ΟΛΟΙ ΚΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΑΓΩΝΑ