ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Α' ΒΑΘΜΙΑΣ

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΗΣ 75^ης Γ.Σ. ΤΗΣ ΔΟΕ

Η Κυβέρνηση γράφει Νόμους – οι Φοιτητές γράφουν Ιστορία !

Μετά τη μαζική και επιτυχημένη πανελλαδική, πανεργατική απεργία της 15^ης Μάρτη, συνδικαλιστικές ηγεσίες, κομματικά επιτελεία και κυβέρνηση, γύρισαν σελίδα και από την άνοιξη των εργατικών αγώνων, περάσαμε στη μακρά προεκλογική περίοδο της κοινωνικής ειρήνης και της ταξικής συναίνεσης.

Η ΓΣΕΕ υπέγραψε την επαίσχυντη σύμβαση με τις «αυξήσεις»– ψίχουλα, τα πανό διπλώθηκαν, οι δρόμοι άδειασαν, τα ζητήματα ταξικής αντιπαράθεσης ένα – ένα έκλεισαν με νικητή την κυβέρνηση και οι εκλογολόγοι, οι δημοσκόποι και οι κομματάρχες έπιασαν δουλειά. Η κοινωνική γαλήνη και μάλιστα με όρους συντριβής των εργατικών αγώνων, ήταν το πιο προνομιακό και εύφορο έδαφος για να στηθεί το σκηνικό των δημοτικών εκλογών.

Σήμερα, η Παιδεία συγκλονίζεται από τις μεγαλύτερες φοιτητικές κινητοποιήσεις των τελευταίων 15 ετών. Πάνω από 400 καταλήψεις, δεκάδες χιλιάδες φοιτητών στις Γενικές Συνελεύσεις, τις επιτροπές Κατάληψης, μαζικότατες πορείες. Αυτή η γενιά που κάποιοι με στομφώδη διδακτισμό χαρακτήριζαν απολίτικη γενιά των ριάλιτι, της γιουροβίζιον και του λάϊφ στάιλ, αυτή η ανυπόταχτη νεολαία, αυτοί οι υπέροχοι εικοσάρηδες, μας έβαλαν τα γυαλιά.

Είναι το μεγάλο, ασυγκράτητο ποτάμι του φοιτητικού κινήματος:

· Που όρθωσε ανυπέρβλητο εμπόδιο στην αντιεκπαιδευτική κυβερνητική αναδιάρθρωση και τις κατευθύνσεις της Ε.Ε., των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων και των κερδοσκοπικών ομίλων.

· Που σάρωσε το θέατρο «διαλόγου» ΥΠΕΠΘ-ΕΣΥΠ και τη σιδερένια πυγμή της Γιαννάκου και ματαίωσε το σχέδιο ψήφισης των αντιεκπαιδευτικών μέτρων μέσα στο κατακαλόκαιρο.

· Που υποχρέωσε το ΠΑΣΟΚ σε φραστικές αναδιπλώσεις για το άρθρο 16 του Συντάγματος και διασκεδαστικές φλυαρίες για πανεπιστήμια που δεν θα είναι ιδιωτικά αλλά ούτε δημόσια !

· Που έβαλε στο περιθώριο τους πανίσχυρους κομματικούς μηχανισμούς και τις μεθοδεύσεις της ΔΑΠ και άφησε πίσω του τον απίστευτο γεροντοκορισμό μιας επίσημης Αριστεράς που μέχρι τα τέλη Μάη πρότεινε μονοήμερες (!) «καταλήψεις» και κατακεραύνωνε ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΑ τις καταλήψεις διαρκείας.

· Που παίρνει εκδίκηση για όλους τους αγώνες που χάθηκαν, ηττήθηκαν ή ξεπουλήθηκαν, για όλες τις απεργίες που έμειναν στη μέση.

· Που δεν κάμπτεται, δεν τρομοκρατείται από τα «ηρωϊκά» ΜΑΤ του Πολύδωρα, από την αστυνομική βαρβαρότητα, τα δακρυγόνα, το ξύλο, τις συλλήψεις και τις δίκες.

Η αυθεντική δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων και

«Μα ποιος επιτέλους τους κατεβάζει στους δρόμους;»

Απέναντι στο ογκούμενο κύμα της εκπαιδευτικής εξέγερσης που απειλεί να πάρει χαρακτηριστικά πολιτικής κρίσης, η κυβέρνηση, αναδιπλώνεται και ελίσσεται. Αναπροσαρμόζει το περιεχόμενο των «μεταρρυθμίσεων» και αναβάλλει την ψήφισή τους για μια πιο κατάλληλη χρονική στιγμή. Πρόκειται για μια πολιτική ήττα που προκαλεί πανικό στο πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης και αμηχανία στους κύκλους της αντιπολίτευσης. Υπουργοί, βουλευτές και δημοσιογράφοι επιπέδου Τράγκα και Πρετεντέρη, με εκδικητική μανία, ξιφουλκούν για το δικαίωμα της «δημοκρατικά εκλεγμένης» κυβέρνησης να νομοθετεί. Όμως ξεχνούν ότι τα ίδια ακριβώς συνέβησαν φέτος και σε αρκετές αναμετρήσεις κυβερνήσεων και κινημάτων : Στην Μ. Βρετανία, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να ματαιώσει τα σχέδια για επέκταση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 60 στα 65 έτη, στη Χιλή, ένα μεγαλειώδες μαθητικό κίνημα κατέκτησε συγκεκριμένα μέτρα ενίσχυσης της δημόσιας παιδείας και βέβαια, στη Γαλλία, είχαμε τη θεαματικότερη ήττα ευρωπαϊκής κυβέρνησης, αφού αυτοί που αποκαλούσαν τους φοιτητές «μειοψηφίες», βρίσκονται σήμερα, μαζί με το νόμο πρώτης ευκαιρίας, στα πολιτικά αζήτητα.

Στα λιθόστρωτα του Παρισιού, στις πλατείες του Λονδίνου, στα σχολεία του Σαντιάγο και τους δρόμους της Αθήνας, απέναντι στην κάλπικη δημοκρατία του χρήματος, του πλούτου και της αγοράς, τολμά να ορθώνεται και να νικά η δημοκρατία των «κάτω», των εργαζόμενων και της νεολαίας.

Το μήνυμα πια είναι σαφές : ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΟΙ !

Μπορούμε να αγωνιστούμε–μπορούμε να νικήσουμε !

Απεργιακός Αγώνας Διάρκειας μέχρι τη Νίκη, για τις Ανάγκες και τα Δικαιώματά μας

Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε. Να αφήσουμε οριστικά πίσω μας την τακτική της απραξίας, των σκόρπιων και αναποτελεσματικών 24ωρων – 48ωρων, των συμβολικών και των επετειακών απεργιών των «μισών» αιτημάτων, του «ανάπηρου» και αντιδραστικού διεκδικητικού πλαισίου, των απεργιών του παζαριού και της συναίνεσης.

Αυτός είναι ο δρόμος που μας δείχνουν οι Γενικές Συνελεύσεις Συλλόγων που με ενθουσιασμό αγκάλιασαν την πρόταση των Παρεμβάσεων για απεργιακό αγώνα διάρκειας το Σεπτέμβρη με σημαία τα πραγματικά αιτήματα που εκφράζουν τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας.

Αυτός είναι ο δρόμος που θέλουμε να βαδίσουμε με την πρόταση που καταθέσαμε.Γνωρίζουμε ότι το χάσμα που υπάρχει στο ζήτημα της αντίληψης για το Συνολικό Πλαίσιο Αιτημάτων και το Γενικό Πρόγραμμα Δράσης του Κλάδου δεν αφήνει κανένα περιθώριο ευρύτερης σύνθεσης. Γι’ αυτό και η πρότασή μας αφορά αποκλειστικά το συγκεκριμένο απεργιακό αγώνα.

Η αλήθεια είναι, περιμέναμε ότι η έκκλησή μας για συνεργασία και αγωνιστική συμπόρευση στη βάση αυτής της πρότασης θα αντιμετωπιζόταν διαφορετικά από τις ηγεσίες των δυνάμεων που μιλούν στο όνομα του αγώνα. Φαίνεται όμως πως οι σειρήνες των δημοτικών εκλογών και οι ανάγκες των «μηχανισμών» είναι πιο ελκυστικές από την ανάπτυξη, την ανάταση και τη νίκη του κινήματος !

Όσο για την πρόταση της ΠΑΣΚ για μία ή δυο 48ωρες κάτω από τον ψευδεπίγραφο τίτλο «να μην ανοίξουν τα σχολεία το Σεπτέμβρη», δεν είχε καμιά τύχη στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων. Όλοι κατάλαβαν πώς πίσω από τέτοιες λέξεις κρύβεται η πρόταση να μην ανοίξουν τα σχολεία την πρώτη μέρα αλλά να ανοίξουν τη δεύτερη ή την τρίτη μέρα για να συνεχιστεί έτσι η γνωστή «αγωνιστική παράδοση» που τηρήθηκε και φέτος με τις πέντε 24ωρες κάτω από τη σημαία της ΑΔΕΔΥ. Σε καμιά περίπτωση δεν νομιμοποιείται το προεδρείο του ΔΣ της ΔΟΕ να εμφανίζει μια τέτοια πρόταση, που αποδoκιμάστηκε στις Γ.Σ., ως πρόταση της Ομοσπονδίας (εκτός αν υπάρχει ήδη απεργιακή συμφωνία ή διαπραγμάτευση ανάμεσα σε παρατάξεις κάτω από το τραπέζι). Σε ό,τι μας αφορά, δηλώνουμε καθαρά πως σε τέτοιες «απεργίες» - οπερέτες προεκλογικής εξαργύρωσης δεν πρόκειται να συναινέσουμε.

Δεν είναι όμως ακόμα αργά. Η 75^η Γενική Συνέλευση είναι μια ευκαιρία. Η πρότασή μας, που είναι απόφαση και πολλών πια Γενικών Συνελεύσεων, είναι εδώ, κατατίθεται ανοιχτά και αποτελεί μια πρόκληση για όλους, αλλά και μια δυνατότητα που δεν πρέπει να πάει χαμένη.

Μια τέτοια γενναία, ενωτική, απεργιακή απόφαση :

· θα φέρει στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης και των εξελίξεων, δίπλα στα αιτήματα των φοιτητών, όλα τα ζητήματα για τα οποία αγωνίζεται η ζωντανή μαχόμενη εκπαίδευση. Τους μισθούς, τη σταθερή και μόνιμη εργασία, την παιδαγωγική ελευθερία, τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, το δημόσιο σχολείο

· θα ανοίξει το δρόμο για να μιλήσει η ίδια η βάση των εκπαιδευτικών, για να διαμορφωθεί ένα πανίσχυρο απεργιακό κίνημα, πολιτικά επικίνδυνο και κοινωνικά αποτελεσματικό στην πιο κατάλληλη χρονική στιγμή, όταν τα κυβερνητικά και κομματικά επιτελεία είναι ευάλωτα λόγω δημοτικών εκλογών

· θα δώσει άλλη πνοή στον αγώνα των φοιτητών, θα ενισχύσει καθοριστικά τη νικηφόρα του προοπτική και θα θέσει τη βάση για την οικοδόμηση ενός πλατιού παλλαϊκού Μετώπου Παιδείας – Εργασίας

· Μια τέτοια γενναία, ενωτική, απεργιακή απόφαση μπορεί να πετύχει νίκες και κατακτήσεις και να αποτελέσει ένα ιστορικό σταθμό για την αλλαγή πορείας του κλάδου.

Αυτή η απεργία, προτείνουμε να ξεκινήσει τη Δευτέρα 18 Σεπτέμβρη και να έχει τη μορφή των πενθήμερων επαναλαμβανόμενων που θα απολογίζονται από του ίδιους τους εκπαιδευτικούς και θα ανανεώνονται με τη διαδικασία Γενικών Συνελεύσεων στο τέλος κάθε βδομάδας.

Προτείνουμε την έναρξη της απεργίας τη δεύτερη εβδομάδα λειτουργίας, τότε που τα σχολεία θα μπαίνουν σε κανονικούς ρυθμούς, θα είναι ορατό και στην κοινωνία το περιβάλλον απαξίωσης της δημόσιας εκπαίδευσης για να δοθεί έτσι απαραίτητος χρόνος στην εξασφάλιση όλων των αναγκαίων προϋποθέσεων για την επιτυχία του αγώνα μέσα κι έξω από τον κλάδο.

προτείνουμε διεκδικητικό πλαίσιο για την απεργία προτάσσοντας τα εξής αιτήματα αιχμής:

Για να ζούμε με αξιοπρέπεια, ζητάμε:

Αυξήσεις στις βασικές αποδοχές μας κατά 30%. Ανατροπή του μισθολογίου, μισθός 1400 ευρώ καθαρά για τον πρωτοδιόριστο, με ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μισθό. Όχι στη σύνδεση μισθού απόδοσης. Γνήσιες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας ή στα 55 που να ‘ναι ίση με τον καταληκτικό μισθό. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.

Για την παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατία στο σχολείο, ζητάμε:

Ενίσχυση του ρόλου του συλλόγου διδασκόντων. Επανακαθορισμός των αναλυτικών προγραμμάτων και των βιβλίων με βάση τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, την κριτική σκέψη και την ολόπλευρη γνώση. Όχι στην ευέλικτη ζώνη-να αποσυρθεί η Υ.Α για την υποχρεωτική εφαρμογή της. Όχι στην αξιολόγηση–χειραγώγηση και στην κατηγοριοποίηση των σχολείων. Κατάργηση του θεσμικού πλαισίου της αξιολόγησης (ν.2986, Καθηκοντολόγιο).

Για τη σταθερή και μόνιμη εργασία ως αποκλειστικό εργασιακό πλαίσιο στην εκπαίδευση, ζητάμε:

Να καταργηθεί η ωρομισθία. Να συσταθούν νέες οργανικές θέσεις για κάθε αναγκαίο εκπαιδευτικό έργο στα σχολεία και να καλυφθούν με μαζικούς μόνιμους διορισμούς. Να μειωθεί το διδακτικό ωράριο στα επίπεδα της Β/θμιας.

Για την υπεράσπιση της ενιαίας δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, ζητάμε:

Ενιαίο 12δωδεκάχρονο δημόσιο σχολείο- δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Άμεση Κάλυψη όλων των κενών σε διδακτικό προσωπικό. Αύξηση της οργανικότητας των σχολείων με βάση τους 20 μαθητές ανά τμήμα. Ενιαία Δημόσια δωρεάν εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. Γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης με το 15% του Γ.Κ.Π. Όχι στην ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης. Όχι στη συνταγματική αναθεώρηση που καταργεί τη μονιμότητα, ακυρώνει τη δυνατότητα δικαστικών – μισθολογικών διεκδικήσεων και προωθεί τα ιδιωτικά ΑΕΙ.

Τίποτα δεν είναι πιο περίεργο από την πρώτη αναταραχή μιας εξέγερσης.
Ξεσπά με μιας ολούθε. Είχε προβλεφθεί ; Ναι. Είχε προετοιμασθεί ; Όχι.
Από πού βγαίνει ; Από το λιθόστρωτο. Από πού έπεσε ; Από το σύννεφο.