ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Α' ΒΑΘΜΙΑΣ

ανεξάρτητες αυτόνομες αγωνιστικές ριζοσπαστικές

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ξεκινάμε 18-22 Σεπτέμβρη (πρώτη πενθήμερη)

Με το άρωμα του αγώνα των φοιτητών, τη μυρωδιά των δακρυγόνων και της άγριας καταστολής, πραγματοποιήθηκε στις 21-22-23-24 Ιούνη η 75^η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ. Ήταν μια συνέλευση που κάτω από την αποφασιστική συμβολή και επιμονή των αντιπροσώπων του ανεξάρτητου, ταξικού ρεύματος, των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων, μετατράπηκε σε βήμα συνολικής καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής και των εκφραστών της. Μοναδική, σημαντική και ιστορική απόφαση αυτής της Γ.Σ. ήταν η υιοθέτηση της πρότασης των Παρεμβάσεων για αγώνα διαρκείας με περιεχόμενο τις πραγματικές ανάγκες συμπυκνωμένες σε διεκδικητικό πλαίσιο με πολιτικά χαρακτηριστικά κόντρα στη λιτότητα, την πολιτική των αναδιαρθρώσεων και την απαξίωση –ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης και με μορφή πενθήμερη απεργία από 18 Σεπτέμβρη όπου στις 22/9 πραγματοποιούνται Γενικές συνελεύσεις των συλλόγων με εισήγηση της Γενικής Συνέλευσης του Κλάδου, για συνέχιση της απεργίας με την ίδια μορφή.

Η απόφαση αυτή, ενισχύει το πανεκπαιδευτικό μέτωπο αγώνα σε μια κρίσιμη στιγμή. Τώρα που το κυρίαρχο πολιτικό – οικονομικό μπλοκ (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ιδιωτικά συμφέροντα-διαπλεκόμενα ΜΜΕ) ανασυντάσσει τις δυνάμεις του και προετοιμάζεται για τον επόμενο γύρο επέλασης στη δημόσια παιδεία με βάση τις συμφωνίες Ε.Ε. και Ο.Ο.Σ.Α., τώρα που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συμφωνούν απροκάλυπτα στην κατάργηση του άρθρου 16 και στην ουσία των αναδιαρθρώσεων, τώρα που το προσχέδιο νόμου της Μαριέτας επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους μας, ένας κλάδος 70.000 εκπαιδευτικών, μπαίνει στη μάχη παίρνοντας τη σκυτάλη από τις φοιτητικές καταλήψεις.

· Μπορεί να σηματοδοτήσει το Δεύτερο Γύρο αντιπαράθεσης με την κυβερνητική επέλαση στην εκπαίδευση, μέσα στη δύσκολη περίοδο του Σεπτέμβρη, με κορυφαίες στιγμές, το συλλαλητήριο στη ΔΕΘ και το μεγάλο πανελλαδικό, πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, την Τετάρτη 20 Σεπτέμβρη.

· Μπορεί να θέσει τις βάσεις, για ένα μεγάλο, νικηφόρο Μέτωπο Παιδείας – Εργασίας, αφού δίπλα στην αντιπαράθεση για τη Δημόσια Δωρεάν Εκπαίδευση, ανοίγει τα μεγάλα ζητήματα της λιτότητας, της σταθερής και μόνιμης εργασίας, της κοινωνικής ασφάλισης.

· Μπορεί να ανατρέψει τις συμφωνίες της κοινωνικής ειρήνης και της ταξικής συναίνεσης, το στημένο σκηνικό των Δημοτικών Εκλογών και να αναδείξει σε πείσμα των καιρών, πως ένα κίνημα μπορεί να νικήσει όταν είναι κοινωνικά αποτελεσματικό και πολιτικά επικίνδυνο, όταν έχει στις σημαίες του τις ανάγκες και τα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Κάθε σύλλογος, σωματείο, ή ομοσπονδία, στους χώρους της εκπαίδευσης αλλά και στους εργασιακούς χώρους, είναι ανάγκη να συνεδριάσει και να πάρει αποφάσεις συμμετοχής και οργάνωσης του αγώνα. Καμιά συλλογικότητα, κανένα σωματείο, κανείς φορέας να μην απουσιάσει από τις συσκέψεις συντονισμού και κοινής δράσης. Κορυφαίες στιγμές που πρέπει να αναδειχτούν άμεσα από αυτές τις συσκέψεις είναι το συλλαλητήριο στη ΔΕΘ και το μεγάλο πανελλαδικό, πανεκαιδευτικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, στις 20/9. Όλοι οι εκπαιδευτικοί και εργασιακοί χώροι πρέπει με συγκεκριμένο τρόπο, έγκαιρα, να προσδιορίσουν τη συμμετοχή τους με απεργιακές μορφές στην πρώτη εβδομάδα της απεργίας των εκπαιδευτικών Π.Ε. και ειδικότερα γύρω από την ημερομηνία της 20ης Σεπτέμβρη.

Η απεργία αυτή είναι ένα μεγάλο στοίχημα για τον κόσμο της εργασίας και τις ριζοσπαστικές δυνάμεις του κινήματος. Η συμμετοχή όλων των εργαζομένων με τα δικά τους αλλά και τα κοινά αιτήματα δεν θα’ ναι απλώς μια ένδειξη αλληλεγγύης σε ένα αγωνιζόμενο κλάδο, αλλά συμβολή σε ένα κοινό αγωνιστικό μέτωπο ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Κρίσιμο ζήτημα ακόμα, είναι κατά πόσο θα κατορθώσει η μαχόμενη εκπαίδευση να προωθήσει αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης, να πάρουν την απεργία και τη διαχείρισή της στα χέρια τους κυρίως οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί και όχι οι ηγεσίες που θα τη χειριστούν με βάση τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Η μεγάλη αυτή απεργία οφείλει να γίνει υπόθεση της βάσης των εκπαιδευτικών που θα την πραγματοποιήσουν και πολύ περισσότερο θα την υπερασπίσουν. Με το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς να λειτουργήσουν σε όλους τους συλλόγους απεργιακές επιτροπές και να παρθούν αποφάσεις για κεντρική απεργιακή επιτροπή που θα διαχειρίζεται τον αγώνα με βάση τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων.

Το κίνημα βρίσκεται σήμερα σε κρίσιμη καμπή

Όπως σωστά επισημαίνει το Πανελλαδικό Συντονιστικό των φοιτητών στην τελευταία του ανακοίνωση, «η δυναμική αυτού του κινήματος είχε σαν αποτέλεσμα μια πρώτη νίκη. Η αναδίπλωση της κυβέρνησης, η απόφασή της να μην ψηφίσει τώρα το νόμο – πλαίσιο, γεγονός που μέχρι πριν λίγους μήνες φάνταζε στόχος μακρινός, αποτελεί την πρώτη νίκη του φοιτητικού κινήματος στον ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ενάντια στην κυβερνητική πολιτική». Η αντιπαράθεση με την επίθεση κυβέρνησης – Ε.Ε. στην εκπαίδευση αλλά και την εργασία, απαιτεί διάρκεια, αντοχή, συνέπεια και στιγμές κορύφωσης. Δεν είναι τυχαίο ότι η Καθημερινή στο κυριακάτικο φύλλο της (2/7) καλεί σε αντικατάσταση της Γιαννάκου «για το καλό της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης». Το καθεστωτικό μπλοκ πιθανόν να υποχρεωθεί να θυσιάσει έναν αξιωματικό για να σώσει την παρτίδα. Εμάς όμως μας αφήνει παγερά αδιάφορους ένας «πόλεμος εντυπώσεων» των κομματικών επιτελείων και της τρέχουσας ειδησεογραφίας. Δεν μας φτάνει μόνο «ένας αξιωματικός», θέλουμε ολόκληρη την παρτίδα, γι’ αυτό ανεβάζουμε τον πήχυ και συνεχίζουμε τον αγώνα, μέχρι τη νίκη !