ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Α' ΒΑΘΜΙΑΣ

ενάντια στην αντεργατική πολιτική κυβέρνησης και Ε.Ε.

Στις 17 Μάρτη πρέπει να απεργήσουμε όλοι. Γιατί δεν πάει άλλο!

Με την Απογραφή της Οικονομίας, πρόσχημα για αντιλαϊκά μέτρα, που ικανοποιούν όλες τις απαιτήσεις των εργοδοτών: Πάγωμα προσλήψεων στο Δημόσιο, αυξήσεις στα εισιτήρια των αστικών και υπεραστικών συγκοινωνιών, αυξήσεις στα τιμολόγια ΔΕΗ-ΟΤΕ, νέες ιδιωτικοποιήσεις, ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, κατάργηση της μονιμότητας στις ΔΕΚΟ, αλλαγές στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωση συντάξεων, διαιώνιση της λιτότητας (μιλούν από τώρα για τη λιτότητα του 2006!).

Με την Ανεργία. Χιλιάδες νέες απολύσεις (45000 μόνο στις κατασκευές). Αντί η κυβέρνηση να ενισχύει τους ανέργους, χρηματοδοτεί τους επιχειρηματίες! Οι υποσχέσεις στους 250000 συμβασιούχους αποδείχτηκαν απλώς ψέματα.

Με την Ακρίβεια. Αυξήσεις σε είδη πρώτης ανάγκης και πετρέλαιο θέρμανσης. Κέρδη για τους βιομηχάνους και τους μεγαλέμπορους. Οι μισθοί μας δεν φτάνουν. Τα χρέη τρέχουν. Με τη μια κάρτα εξοφλούμε τις άλλες. Δάνειο για σπίτι, σπουδές του παιδιού, νοικοκυριό: το αδιέξοδο μεγαλώνει, οι τραπεζίτες τρίβουν τα χέρια τους.

Με τους άθλιους μισθούς. Μας κοροϊδεύουν δίνοντας μας αυξήσεις 3% (το 1,5% το δεύτερο εξάμηνο, δηλαδή πραγματική αύξηση 2,25%). Η «έγνοια» του Αλογοσκούφη για εργαζόμενους-συνταξιούχους συναγωνίζεται το ενδιαφέρον των μητροπολιτών γα την ηθική και την αρετή.

Με τα σχέδια για το ασφαλιστικό, που έχει ήδη ανοίξει και τις σκέψεις για αυξήσεις ορίων συνταξιοδότησης και μειώσεις των συντάξεων.

Με την απελευθέρωση του ωραρίου και την ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων μας θέλουν εργαζόμενους λάστιχο χωρίς δικαιώματα!

Ο πρωτοφανής εμπαιγμός των συνταξιούχων, οι μεθοδεύσεις και οι παλινωδίες για τα αναδρομικά του ΛΑΦΚΑ δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο της κυβερνητικής «κοινωνικής ευαισθησίας».

Αυτό που ονομάστηκε «ήπια προσαρμογή» από την κυβέρνηση της Ν.Δ. αποδεικνύεται πραγματικό αντεργατικό τσουνάμι! Δεν είναι αναγκαστική επιλογή λόγω «Απογραφής», αλλά εξυπηρετεί τα συμφέροντα των καπιταλιστών και εντάσσεται σε μια συνολική πανευρωπαϊκή στρατηγική.

Μας θέλουν ακόμη πιο φθηνούς, ευέλικτους, παραγωγικούς. Δε τους φτάνουν όσα κέρδισαν από τις κρατικές προμήθειες, τα Ευρωπαϊκά πακέτα, την Ολυμπιάδα. Με την απειλή ότι θα μεταφέρουν τα εργοστάσια τους στα Βαλκάνια και την Κίνα, θέλουν να μας κάνουν να δουλεύουμε σαν τους Κινέζους, να δεχτούμε την υπερεκμετάλλευση στο όνομα της «παγκοσμιοποίησης». Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και η Ε.Ε. μόνο για τους εργοδότες πραγματικά αγωνιούν. Για αυτούς οι φοροαπαλλαγές και οι χρηματοδοτήσεις των «αναπτυξιακών νόμων».

να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας!

Αυτό τον αγώνα δε μπορούν και δεν θέλουν να τον δώσουν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΝ έβαλαν χθες πλάτη στον Σημίτη, τώρα στηρίζουν τον Καραμανλή. Ποιος ξεχνάει ότι με τη συμμετοχή τους στον προσχηματικό Κοινωνικό Διάλογο για το Ασφαλιστικό του ΠΑΣΟΚ, συνέβαλαν να περάσει τμηματικά;

· Με τη 2χρονη Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας προσέφεραν στην κυβέρνηση και τον ΣΕΒ εργασιακή ειρήνη

· Με τις κινητοποιήσεις εκτόνωσης και όχι σύγκρουσης που σχεδιάζουν. Πρακτικές όπως η 4ωρη στάση εργασίας στο τέλος της βάρδιας και τα συλλαλητήρια για τη τιμή των όπλων δεν δίνουν πραγματικές διεξόδους στη λαϊκή οργή.

· Με προκλητικές κινήσεις όπως η ίδρυση …ιδιωτικού πανεπιστημίου (Ακαδημία Εργασίας)

Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό. Το Δ.Σ. του Σωματείου της INTRACOM έκανε ακόμη και πραξικόπημα, ακυρώνοντας απεργία ενάντια στις εκατοντάδες απολύσεις που σχεδιάζει ο Κόκκαλης, εμποδίζοντας την εργατική αντίδραση. Στην ΑΔΕΔΥ από κοινού ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ στερούν από τους συμβασιούχους το στοιχειώδες δικαίωμα της εγγραφής στα συνδικάτα του Δημοσίου. Στον ΟΤΕ η συνδικαλιστική γραφειοκρατία συμφώνησε στην κατάργηση της μονιμότητας! Τα αντεργατικά σχέδια κυβέρνησης - Ε.Ε. - εργοδοτών για να περάσουν χρειάζονται την υπογραφή και αυτών των συνδικαλιστών.

Ενώ στην Πορτογαλία η κεντροδεξιά κυβέρνηση πέφτει από την λαϊκή οργή για τη δική της ΑΠΟΓΡΑΦΗ, εδώ το ΠΑΣΟΚ κάνει παρόμοια όνειρα. Ενορχηστρωμένα, θέλουν να μας πείσουν ότι η μόνη μας επιλογή είναι η εκλογή μεταξύ Κεντροδεξιάς-Κεντροαριστεράς, για την άσκηση της ίδιας πολιτικής.

Όμως, αυτόν τον αγώνα δεν μπορεί να τον δώσει ούτε το ΠΑΜΕ, που ως μόνη διέξοδο προβάλλει την αλλαγή των συσχετισμών και την ενίσχυση του κόμματος και των μηχανισμών του και υποτιμά τη δυνατότητα για πραγματικούς και νικηφόρους εργατικούς – κοινωνικούς αγώνες.

· Άλλο πράγμα ο μαχητικός, αποφασιστικός εργατικός αγώνας και άλλο η κομματική επίδειξη και περιχαράκωση.

· Άλλο πράγμα η υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων, με αγώνες που βρίσκονται στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων και άλλο η κηδεμονία και ασφυκτικός έλεγχος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

· Από πού και ως που η ανάγκη για κοινό αγώνα πρέπει να αντιμετωπίζει το εκβιαστικό δίλημμα: για να αγωνιστούμε μαζί πρέπει να μπείτε στο ΠΑΜΕ;

Πιστεύουμε ότι υπάρχει άλλος δρόμος για το εργατικό κίνημα

Πιστεύουμε στην ενότητα των εργαζόμενων δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, ανέργων, απασχολήσιμων, μεταναστών.

Πιστεύουμε στον παρατεταμένο συντονισμένο εργατικό αγώνα με αγωνιστικό συντονισμό των ίδιων των σωματείων, για να μη μένουν απομονωμένοι οι αγώνες, αλλά και για να μη τους υπονομεύουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες των ομοσπονδιών, με αποφασιστικές απεργιακές συγκρούσεις και συντονισμένους διακλαδικούς αγώνες με κλιμάκωση και διάρκεια ενάντια στην ηττοπάθεια και το συμβιβασμό

Πιστεύουμε στην πλήρη προβολή των σύγχρονων εργατικών αναγκών και διεκδικήσεων σε ρήξη και σύγκρουση με τις πολιτικές κυβέρνησης – Ε.Ε. – εργοδοσίας

· Αντιστεκόμαστε στα Προγράμματα Σύγκλισης και Σταθερότητας της EE, τη δικτατορία των ελλειμμάτων, τη λογική του κέρδους και της αγοράς.

· Παλεύουμε για να ζούμε με αξιοπρέπεια κάνοντας μόνο μία δουλειά. Όταν ακόμη και οι επίσημες στατιστικές βάζουν το όριο διαβίωσης τουλάχιστον στα 1200 €, πρέπει το εργατικό κίνημα να θέσει ως στόχο ο κατώτατος μισθός να ανταποκρίνεται σε αυτό το όριο στοιχειώδους αξιοπρεπούς αμοιβής. Σε αυτή την κατεύθυνση αγωνιζόμαστε για γενναίες αυξήσεις και για ανατροπή της σημερινής μισθολογικής πολιτικής.

· Αρνούμαστε τη συμβιβαστική λογική της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Απαιτούμε επαναδιαπραγμάτευση τώρα όλων των εθνικών και κλαδικών συμβάσεων της λιτότητας και της «εργασιακής ειρήνης». Ενάντια στην κυβερνητική εισοδηματική πολιτική διεκδικούμε γνήσιες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις στο δημόσιο τομέα.

· Λέμε όχι στη λογική των επιδομάτων και απαιτούμε ίση αμοιβή για ίση δουλειά σε Δημόσιο - ιδιωτικό τομέα και ΔΕΚΟ.

· Απαιτούμε μειώσεις τιμών σε βασικά είδη, αύξηση αφορολογήτων ορίων, να αυξηθεί η φορολογία των κερδών των επιχειρήσεων, ριζική μείωση των πολεμικών-στρατιωτικών δαπανών.

· Παλεύουμε για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους ενάντια στην ανεργία, τις απολύσεις, την ελαστική εργασία.

Θέλουμε να βρεθούμε στο δρόμο της εργατικής διεκδίκησης, διαμαρτυρίας, αξιοπρέπειας, αφήνοντας στην άκρη τον ατομισμό, τον ανταγωνισμό, το ρουσφέτι και το φόβο.

η εργαζόμενη πλειοψηφία, τους δρόμους της Αθήνας!

Για να συναντηθούμε, στους δρόμους του αγώνα, όλοι όσοι παλεύουμε για ένα αγωνιστικό ταξικό εργατικό κίνημα!