παρεμβάσεις – συσπειρώσεις – κινήσεις

και εργατικά σχήματα

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 11 ΜΑΗ

Συγκέντρωση 10.30 π.μ. Ομόνοια

Δεν είναι αργία είναι απεργία!

Πολλές φορές προσπάθησαν να τη φιμώσουν, να την καταστείλουν, να την παρουσιάσουν ως απομεινάρι ενός παρελθόντος που έχει περάσει ανεπιστρεπτί, να την απονευρώσουν. Και όμως, κάθε φορά η Πρωτομαγιά μπορούσε να αποκτά νόημα, να συναντιέται με αγώνες και διεκδικήσεις, να παίρνει το χρώμα των συγκρούσεων που είναι στο προσκήνιο.

Και φέτος, αφού η συνδικαλιστική γραφειοκρατία προσπάθησε να τη μετατρέψει σε μια απονευρωμένη εθιμοτυπία, η κυβέρνηση δίνει μια πρόγευση της στάσης που θα κρατήσει απέναντι στους εργαζόμενους αμφισβητώντας την αργία της Πρωτομαγιάς! Ας πάρει απάντηση με τη μαζική συμμετοχή στην απεργία!

Οι εργαζόμενοι στο στόχαστρο!

Σε όλο τον κόσμο οι δυνάμεις του κεφαλαίου προσπαθούν να ακυρώσουν κατακτήσεις ιστορικών αγώνων των εργαζομένων και να αναιρέσουν κάθε έννοια δικαιώματος της εργατικής τάξης. Η προσπάθεια ξεπεράσματος των κρισιακών φαινομένων της σύγχρονης καπιταλιστικής οικονομίας και οι εντεινόμενοι πλανητικοί ανταγωνισμοί μεταφράζονται σε μια ανελέητη επίθεση στους εργαζόμενους για να απογειωθούν ξανά τα κέρδη των καπιταλιστών: η ένταση της εκμετάλλευσης, η ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση της εργασίας, η αύξηση του χρόνου εργασίας, τα εργατικά ατυχήματα, είναι μερικές από τις όψεις αυτού του κοινωνικού πολέμου, που έρχεται να συμπληρώσει την ωμή στρατιωτική βία που εξαπολύουν οι ιμπεριαλιστές ενάντια σε όσους αμφισβητούν τους σχεδιασμούς τους.

Και μπορεί να είναι οι ΗΠΑ αυτές που σέρνουν το χορό στην ιμπεριαλιστική πολεμική βαρβαρότητα και την επίθεση στα δικαιώματα των εργατικών τάξεων και των λαών, όμως και η «Ενωμένη Ευρώπη» καθόλου πίσω δεν μένει στην επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους: η αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος, οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, η ένταση της καταστολής, η συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις το αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο.

Την στιγμή που οι πραγματικές παραγωγικές δυνατότητες της εργαζόμενης πλειοψηφίας έχουν απογειωθεί και θα μπορούσε να απολαμβάνει όλα τα προϊόντα του μόχθου της δουλεύοντας λιγότερο, αυτή υφίσταται μια τρομαχτική κλοπή χρόνου, πλούτου, δικαιωμάτων.

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται για νέο γύρο αντεργατικής πολιτικής

Στην Ελλάδα την «ήπια προσαρμογή» την διαδέχεται ένα πραγματικό αντεργατικό τσουνάμι!

Η αύξηση του ΦΠΑ οδήγησε σε μια έκρηξη των τιμών συμπιέζοντας ακόμη περισσότερο το εργατικό εισόδημα, την ίδια στιγμή που οι καπιταλιστές απολαμβάνουν προκλητικές φοροαπαλλαγές και ενισχύσεις. Η ελαστική εργασία επεκτείνεται, το ωράριο απελευθερώνεται και ρητά δηλώνεται ότι πρότυπο είναι ο εργαζόμενος-λάστιχο που θα εργάζεται όταν και όσο το θέλει το αφεντικό, την ίδια στιγμή που ήδη οι έλληνες εργαζόμενοι έχουν εξαιρετικά υψηλό μέσο όρο ωρών εργασίας ανά εβδομάδα. Νέος γύρος ιδιωτικοποιήσεων ετοιμάζεται με τις εργατικές κατακτήσεις στις ΔΕΚΟ να θυσιάζονται στο βωμό της προσέλκυσης επενδυτών. Το ασφαλιστικό ανοίγει και με περισσό κυνισμό και ο άθλιος Γκαργκάνας, σε συνεννόηση τους Υπουργούς της κυβέρνησης, μέμφεται τους συνταξιούχους γιατί δεν εργάζονται μέχρι να πεθάνουν!

Επιπλέον, κυβέρνηση της ΝΔ σπεύδει να ευθυγραμμιστεί ακόμη περισσότερο με τις κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές στρατηγικές, να θεσπίζει ακόμη πιο αυστηρές «αντιτρομοκρατικές» νομοθεσίες, να νομιμοποιεί την κατοχή του Ιράκ, να αναβαθμίζει διαρκώς την ελληνική στρατιωτική παρουσία σε δυνάμεις κατοχής και ιμπεριαλιστικής αστυνόμευσης.

Και σε όλα αυτά η κυβέρνηση έχει την ουσιαστική συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, που όχι μόνο ως κυβέρνηση με συνέπεια κινήθηκε στις ίδιες κατευθύνσεις, αλλά και έχει μετατραπεί, υπό την ηγεσία του Γιωργάκη Παπανδρέου, σε σκληρό προπαγανδιστή του πιο επιθετικού νεοφιλελευθερισμού.

Η ελπίδα είναι στον αγώνα!

Σε όλη την Ευρώπη σημαντικές μάχες βρίσκονται σε εξέλιξη. Κάτω και από το βάρος των αντεργατικών επιλογών του κεφαλαίου το ευρωσύνταγμα είναι πολύ πιθανό να απορριφθεί στη Γαλλία. Στη Γερμανία η κυβέρνησης Σρέντερ καταφεύγει σε «φιλεργατική» ρητορεία για να μαζέψει τη διογκούμενη εργατική αγανάκτηση. Αλλά και στην Ελλάδα ήρθε η ώρα μια μαζική και συντονισμένη πανεργατική απάντηση στην επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου, κάτι που φαίνεται και στη μαζικότητα όσων αγώνων έχουν ήδη ξεσπάσει (κινητοποιήσεις για ωράριο, απεργία 17 Μάρτη).

Όχι στον υποταγμένο συνδικαλισμό

Αυτό τον αγώνα δε μπορούν και δεν θέλουν να τον δώσουν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΝ έβαλαν χθες πλάτη στον Σημίτη, τώρα στηρίζουν τον Καραμανλή:

·        Με τη 2χρονη Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας προσέφεραν στην κυβέρνηση και τον ΣΕΒ εργασιακή ειρήνη και τώρα, παρά την τρομαχτική αύξηση της ακρίβειας, αρνούνται να προχωρήσουν σε πρόωρη καταγγελία της και διαπραγμάτευση νέας!

·        Με τις κινητοποιήσεις εκτόνωσης και όχι σύγκρουσης που αποφασίζουν.

·        Με προκλητικές κινήσεις όπως η ίδρυση …ιδιωτικού πανεπιστημίου (Ακαδημία Εργασίας)

·        Με το λειτουργούν σε κρίσιμες περιστάσεις σαν δεκανίκι της κυβέρνησης. Πώς αλλιώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την πρωτοφανή δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ για καταβολή επιπλέον εισφορών από τους …«υψηλόμισθους».

Γι’ αυτό και λέμε ότι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Όμως, αυτόν τον αγώνα δεν μπορεί να τον δώσει ούτε το ΠΑΜΕ, που ως μόνη διέξοδο προβάλλει την αλλαγή των συσχετισμών και την ενίσχυση του κόμματος και των μηχανισμών του και υποτιμά τη δυνατότητα για πραγματικούς και νικηφόρους εργατικούς – κοινωνικούς αγώνες. Άλλο πράγμα οι μαχητικοί, αποφασιστικοί εργατικοί αγώνες στα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων και άλλο η κομματική επίδειξη, περιχαράκωση και κηδεμονία.

Υπάρχει κι άλλος δρόμος για το εργατικό κίνημα!

Ενότητα των εργαζόμενων δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, ανέργων, απασχολήσιμων, μεταναστών.

Παρατεταμένος συντονισμένος εργατικός αγώνας με αγωνιστικό συντονισμό των ίδιων των σωματείων, για να μη μένουν απομονωμένοι οι αγώνες, αλλά και για να μη τους υπονομεύουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες των ομοσπονδιών.

Αποφασιστικές απεργιακές συγκρούσεις και συντονισμένοι διακλαδικοί αγώνες με κλιμάκωση και διάρκεια ενάντια στην ηττοπάθεια και το συμβιβασμό.

Προβολή των σύγχρονων εργατικών αναγκών και διεκδικήσεων σε ρήξη και σύγκρουση με τις πολιτικές κυβέρνησης – Ε.Ε. – εργοδοσίας.

Να σηκώσουμε ξανά τις σημαίες της κοινωνικής χειραφέτησης!

Γιατί η Πρωτομαγιά είναι για εμάς μέρα αγώνα και όχι γιορτής, σύγκρουσης και όχι συναίνεσης, διεκδίκησης και όχι υποταγής.

Γιατί η Πρωτομαγιά σημαίνει διεθνισμός, αντιιμπεριαλιστική πάλη και έμπρακτη αλληλεγγύη στην πάλη των λαών. Η Παλαιστινιακή Ιντιφάντα, η Ιρακινή αντίσταση, τα κινήματα στη Λατινική Αμερική και την Ασία, ο πανευρωπαϊκός αγώνας ενάντια στο Ευρωσύνταγμα, το αντιπολεμικό κίνημα αποτελούν ορόσημα ελπίδας!

Γιατί η Πρωτομαγιά παραμένει μια μέρα σύμβολο στον αγώνα της εργατικής τάξης για κοινωνική χειραφέτηση.

119 χρόνια μετά το Σικάγο το αίτημα μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση

και χωρίς καταπίεση παραμένει περισσότερο παρά ποτέ επίκαιρο!

Επιστροφή

Περιεχόμενα