ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ , 12.00  ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

…

Η κυβέρνηση ξεδιπλώνει την επίθεσή της .

Ο υποταγμένος συνδικαλισμός υποκλίνεται

 και οδηγεί τους αγώνες της περιόδου στην ήττα.

Να μας βρουν μπροστά τους. Να ανατραπούν τα σχέδιά τους

H επίθεση που άνοιξε η κυβέρνηση της Ν.Δ από την περασμένη άνοιξη με την επέλαση στις εργασιακές σχέσεις και στα εργατικά δικαιώματα, την απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων, την κατάργηση του ιστορικού οχταώρου, την κατεδάφιση του ασφαλιστικού και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, συνεχίζεται και σήμερα με πιο μεγάλη ένταση.

•  Με το νέο νομοσχέδιο που παρουσίασε ο υπουργός Οικονομία γίνεται καθολική η κατάργηση της μονιμότητας στις ΔΕΚΟ , ενώ ανοίγει  ο δρόμος για το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων, των δικαιωμάτων και της μονιμότητας στο στενό δημόσιο τομέα.

• «Διάλογο» για το ασφαλιστικό ξεκινά η κυβέρνηση με φανερή πρόθεση απ’ τη μια να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης και τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζόμενων και απ’ την άλλη να μειώσει τις συντάξιμες αποδοχές.

• Ο νέος προϋπολογισμός οδηγεί σε οικονομική λεηλασία των μισθωτών και συνταξιούχων καθορίζοντας αυξήσεις από 1,8% ως 2,5% , ενώ ταυτόχρονα νέα φορομπηχτικά μέτρα βρίσκονται προ των θυρών.

• Οι δαπάνες για την εκπαίδευση είναι καθηλωμένες στο 3,6% και η εποχή της πλήρους απαξίωσης της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης είναι μπροστά μας. Επιδιώκουν: Να μετατρέψουν την παιδεία από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα, στα πλαίσια των κατευθύνσεων της Μπολόνια και του Μπέργκεν. Να θεσμοθετήσουν νέο εξεταστικό πλέγμα, να εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς και να οξύνουν τα φαινόμενα παραπαιδείας. Να θέσουν σε εφαρμογή το θεσμικό πλαίσιο Αρσένη – Ευθυμίου για την αξιολόγηση στην εκπαίδευση. Να χειραγωγήσουν τους εκπαιδευτικούς , να κατηγοριοποιήσουν τα σχολεία, να απαξιώσουν παραπέρα τη δημόσια εκπαίδευση.

    Κεντρικός στόχος των αλλαγών  και αναδιαρθρώσεων που υλοποιεί η κυβέρνηση της Ν.Δ - μέσα από μια βαθιά ταξική πολιτική σε βάρος της εργαζόμενης πλειοψηφίας- είναι η εγκαθίδρυση ενός νέου κοινωνικού μεσαίωνα προς χάριν της Ε.Ε. και των δυνάμεων του κεφαλαίου που προϋποθέτει μια σφοδρότατη επιχείρηση ισοπέδωσης των εργασιακών σχέσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με τη γενίκευση της ελαστικής και μαύρης εργασίας και μια γιγάντια επιχείρηση κοινωνικής ληστείας με μεταφορά πόρων στις επιχειρήσεις μέσα από φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις, ασφαλιστικές ελαφρύνσεις, νομοθετικές «αντιγραφειοκρατικές» ρυθμίσεις.

Να δώσουμε νικηφόρα διέξοδο στην αγανάκτησή μας

                 Σε μια τέτοια περίοδο που η κυβερνητική επίθεση είναι συνολική και σφοδρή, το περιεχόμενο των αιτημάτων μας πρέπει να απαντά με  τέτοιο ολοκληρωμένο τρόπο, που να δίνει πραγματική διέξοδο στα προβλήματά μας. 

        Είναι ανάγκη να προβάλλουμε τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματά μας, κόντρα στις λογικές της «ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας». Να διεκδικήσουμε μερίδιο από τον πλούτο που παράγουμε και που αιώνες τώρα τον καρπώνονται οι ισχυροί αυτού του κόσμου. Ν’ αρνηθούμε τη μισή ζωή που μας επιφυλάσσουν  και ν’ απαιτήσουμε ό,τι μας ανήκει.

        Δεν έχουμε άλλη επιλογή… από το να δώσουμε τη μάχη για μια νέα ανάταση του κινήματος, με αγώνες που θα οργανώνονται και θα ελέγχονται από τις Γενικές Συνελεύσεις και τις Επιτροπές Αγώνα -και όχι από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία- και θα έχουν στόχο την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής και αντιλαϊκής πολιτικής. Με οριζόντιο συντονισμό των πρωτοβάθμιων συλλόγων και κυρίως των αντίστοιχων γενικών συνελεύσεων, με κεντρικό σχεδιασμό και πανελλαδική δικτύωση.  Χωρίς αυταπάτες για τους συμβιβασμούς κορυφής, παλινωδίες και διαπραγματεύσεις κάτω από το τραπέζι που θα επιδιώξει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Φιλοδοξώντας να ξεπεράσουμε τα όρια του κλαδικού αγώνα και να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις για διακλαδικό συντονισμό όλων των αγωνιζόμενων κλάδων,  μακριά από την ενδοτική στάση της ΑΔΕΔΥ, που στηρίζει στην ουσία την πολιτική της κυβέρνησης(συμφωνεί με την αξιολόγηση, αποδέχεται τις αρχές της οικονομικής πολιτικής κλπ).

Να ηττηθούν οι σκοπιμότητες του υποταγμένου συνδικαλισμού

        Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι ένα τέτοιο κίνημα, είναι ανεπιθύμητο σε όλες τις κατεστημένες παραδοσιακές συνδικαλιστικές συνιστώσες. Η απίστευτη εμμονή της ΠΑΣΚ να αρνείται να συγκρουστεί με το νομοθετικό πλαίσιο που ψήφισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δεν είναι δυστυχώς καθόλου τυχαία. Το ΠΑΣΟΚ δεν αντιπολιτεύεται την ουσία της πολιτικής της Ν.Δ. Πολλά άλλωστε από τα μέτρα που πήρε η σημερινή κυβέρνηση τα είχε προωθήσει και η προηγούμενη. Γι’ αυτό πριν λίγους μήνες για το μόνο που κατηγορούσε την κυβέρνηση είναι ότι δεν πράττει και σήμερα, που έχει τσακίσει με τα μέτρα κάθε δικαίωμα, την κατηγορεί ότι πράττει χωρίς στρατηγικό σχέδιο!!!. Κουβέντα για την ταμπακιέρα. Δέσμιοι λοιπόν, του κυβερνητισμού τους, δέσμιοι της προσδοκίας τους για επάνοδο στην εξουσία δεν θέλουν και δεν επιθυμούν να συγκρουστούν με την ουσία.

        Γι’ αυτό για άλλη μια χρονιά αναλίσκονται σε άνευρες, ανούσιες και επετειακές απεργίες κάτω από την απεργοκτόνα ομπρέλα της ΑΔΕΔΥ, απεργίες που δεν εμπνέουν καμιά εμπιστοσύνη για τη συνέπεια και την προοπτική τους.

Για μια μεγάλη εργατική αντιπολίτευση. Για  να νικήσουμε!

       Αξίζει να εμπιστευθούμε τις δυνάμεις μας. Μόνο έτσι θα δώσουμε με αξιώσεις τη μάχη για  νικηφόρους αγώνες. Μόνο ο συνεπής αγώνας, που θα έχει προωθητικό περιεχόμενο και αιτήματα, διάρκεια και προοπτική,  θα στηρίζεται σε κοινωνικές συμμαχίες και θα ελέγχεται από την ίδια τη βάση και όχι από τον υποταγμένο συνδικαλισμό, έχει σοβαρές προϋποθέσεις νίκης. Ένας τέτοιος αγώνας αποτελεί άλλωστε και τη μοναδική ελπίδα για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας, για να αλλάξει ριζικά η πραγματικότητα στο δημόσιο σχολείο και στη ζωή μας, για να βγούμε από το φαύλο κύκλο της οικονομικής και κοινωνικής απαξίωσης. Ένας τέτοιος αγώνας είναι υπόθεση της βάσης. Ας τον τολμήσουμε!