Άρση μονιμότητας : Εργασιακός μεσαίωνας με τη σφραγίδα του ξεπουλημένου συνδικαλισμού

 Με τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από τις εργασιακές σχέσεις , η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν άργησε να αποδείξει τι πραγματικά σημαίνουν για τους εργαζόμενους οι όροι «διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία» και  «ευελιξία στην αγορά εργασίας», η αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ απέδειξε τι εννοούσε όταν καλούσε τη Ν.Δ. «να κυβερνήσει επιτέλους» και ο υποταγμένος  συνδικαλισμός των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ  απέδειξε ότι αποτελεί μια δράκα εργοδοτικών και κυβερνητικών υπαλλήλων που τις πιο κρίσιμες ώρες λειτουργεί ως πέμπτη φάλλαγγα του κεφαλαίου και της κυβέρνησης μέσα στους εργασιακούς χώρους.

Η συλλογική σύμβαση που υπέγραψε με την κυβέρνηση η διοίκηση της ΟΜΕ-ΟΤΕ, με τη σύμφωνη γνώμη , της ΠΑΣΚΕ, του Πολυζωγόπουλου και του επίσημου ΠΑΣΟΚ , αποτελεί μια από τις πιο μαύρες στιγμές στην ιστορία του εργατικού κινήματος και προβλέπει: α) ότι με πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου θα μειωθεί κατά περίπου 40% το προσωπικό του ΟΤΕ και β) ότι αίρεται η μονιμότητα για όλους τους νεοπροσλαμβανόμενους υπαλλήλους, που θα απασχολούνται πλέον με συμβάσεις αορίστου χρόνου και ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Η απόφαση αυτή ανοίγει τις κερκόπορτες για την άρση της μονιμότητας σε ολόκληρο το δημόσιο τομέα, με ορατό αποτέλεσμα την απότομη επιδείνωση των όρων απασχόλησης για δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους. 

Στο χώρο της εκπαίδευσης και με νωπές τις μνήμες από τη συναίνεση του υποταγμένου συνδικαλισμού στις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις των τελευταίων χρόνων, όπως την κατάργηση της επετηρίδας, την αξιολόγηση, την εισαγωγή της ωρομισθίας, που δημιουργούν ήδη ένα περιβάλλον απαξίωσης της δημόσιας εκπαίδευσης, οι εξελίξεις δε μπορεί να μας αφήνουν αδιάφορους. 

Η επιχειρούμενη μείωση των μόνιμων διορισμών, η γιγάντωση του φαινομένου της ωρομισθίας, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση των σχολείων και η προσπάθεια να εμφανιστούν οι συμπτύξεις και οι περικοπές ως τάχα ορθολογικότερη κατανομή του διδακτικού προσωπικού (βλ. δηλώσεις της κ. Γιαννάκου), αποτελούν βήματα μιας επίθεσης που θέλουν σε πρώτη φάση να οδηγήσει στην άρση της οργανικών θέσεων για τους εκπαιδευτικούς  στην κατεύθυνση πλήρους ανατροπής των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων στην εκπαίδευση.

Στις Γενικές Συνελεύσεις που γίνονται αυτές τις μέρες στους Συλλόγους όλης της χώρας μπορεί και πρέπει να οργανώσουμε την αντίστασή μας απέναντι στην αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική.  Να καταδικάσουμε τη λιτότητα ,τη φτώχεια ,τον εργασιακό μεσαίωνα . Να προβάλλουμε τις πραγματικές ανάγκες και τα δικαιώματά μας. Να χαράξουμε δρόμους αγωνιστικού συντονισμού με όλο τον κόσμο της εργασίας. Να καταγγείλουμε και να αποδυναμώσουμε τον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΠΑΣΚ- ΔΑΚΕ που κάνοντας τη βρώμικη δουλειά, υπογράφει για λογαριασμό κάθε κυβέρνησης, σε βάρος των εργαζομένων που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί. Να ενισχύσουμε το ανεξάρτητο ριζοσπαστικό ρεύμα για έχουν θετικό πρόσημο οι αναγκαίοι αγώνες της επόμενης περιόδου.

ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Ο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ 

ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ 

ΚΑΤΩ Ο ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Επιστροφή

Περιεχόμενα