‘Έχουμε ξεκαθαρίσει, ο χώρος μας δεν είναι αντίθετος στην επιστημονική τεκμηρίωση των θέσεων και των αιτημάτων των εργαζομένων, ούτε στην ενίοτε στήριξη από τη διανόηση για την προώθηση της ταξικής κατεύθυνσης των συνδικάτων, με την αίρεση ότι αυτό δε μπορεί να αποτελεί μια μονομανή πρακτική σε βάρος της κυρίαρχης αντίληψης που είναι η ανάπτυξη μαζικών αγώνων με περιεχόμενο τις ανάγκες και τα αιτήματα που αντιλαμβάνονται και διαμορφώνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Για το ΙΠΕΜ και τα άλλα ινστιτούτα σε ΟΛΜΕ-ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ καθώς και για τα κάθε λογής ιδρύματα πιστεύουμε ότι καθρεφτίζουν την πολιτική και την κατεύθυνση των συνδικάτων που τα ίδρυσαν ή τα ελέγχουν. Γι’  αυτό δεν τρέφουμε καμιά αυταπάτη για το ρόλο τους. Αποστολή τους είναι να εμπεδωθούν οι κυβερνητικές και αντιδραστικές θέσεις ως επιστημονικά θέσφατα, να προωθήσουν αντεργατικές προθέσεις ως τάχα πρωτοποριακές θέσεις των εργαζομένων, να προβάλλουν την πολιτική της Ε.Ε., να απορροφήσουν κοινοτικά κονδύλια και άρα να ενισχύσουν την εξάρτηση των συνδικάτων από τα αντεργατικά δόγματα της Ε.Ε.

Πολλές φορές έχουμε τοποθετηθεί αρνητικά για το ρόλο, την ιστορία, την πρακτική και τη φυσιογνωμία του ΙΠΕΜ: Με θητεία όσο διαρκεί η επίθεση των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων, σύγχρονο της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και των νόμων 2525,2640 και 2986, με ανύπαρκτο ερευνητικό έργο στήριξης των εκπαιδευτικών αγώνων, παρά τα τεράστια χρήματα που απορρόφησε από τις συνδρομές των δασκάλων, με  πρόεδρο έναν «ορκισμένο» προπαγανδιστή της κάθε φορά εφαρμοζόμενης πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας και με μόνο «έργο» κάποια κονδύλια για νέες τεχνολογίες και υπολογιστές, …διεκδικεί το χαρακτηρισμό του πιο αυθεντικού κυβερνητικού ινστιτούτου που λειτουργεί υπό την κάλυψη ενός συνδικάτου εκπαιδευτικών. Μια τέτοια εκτίμηση μπορεί να χαρακτηρισθεί ακόμα και επιεικής αν υπολογίσει κανείς ότι όσα χρόνια οι εκπαιδευτικοί συγκρούονται με την αντιεκπαιδευτική πολιτική, το ΙΠΕΜ ή προπαγανδίζει ανοιχτά τις κυβερνητικές θέσεις ή ποιεί την νήσσαν. Ο πρόεδρός του πρόβαλε επαίσχυντα την κατάργηση της επετηρίδας ως επιστημονική θέση των εκπαιδευτικών, την ώρα που οι εκπαιδευτικοί μάτωναν στους δρόμους για την υπεράσπισή της. Ο ίδιος ξαναχτύπησε προβάλλοντας από το Επιστημονικό Βήμα που εκδίδει το ΙΠΕΜ, την άποψη ότι οι εκπαιδευτικοί πλεονάζουν, θέση που δεν τόλμησαν να ψελλίσουν ούτε οι πιο καλοπληρωμένοι σύμβουλοι του Υπουργείου, την εποχή των μαζικών συμπτύξεων. Είναι το ΙΠΕΜ, που δεν τεκμηρίωσε ούτε το αίτημα για μείωση των μαθητών ανά τμήμα, ούτε την κατάργηση της βάρδιας, ούτε την ανάγκη για δίχρονη προσχολική αγωγή, ούτε το αντιπαιδαγωγικό κλίμα που διαμορφώνει η ωρομισθία.

Είναι το ΙΠΕΜ που με ευθύνη όσων κάθε φορά ψήφιζαν, διαμόρφωναν  ή ανέχονταν το πλαίσιο λειτουργίας του (ΠΑΣΚ- ΔΑΚΕ- ΕΣΑΚ), απέκλειαν τις Παρεμβάσεις από τη σύνθεσή του παρά το γεγονός ότι εκφράζουν ένα υπαρκτό ρεύμα στο συνδικαλισμό των εκπαιδευτικών, με εκλογικά ποσοστά γύρω στο 10% και που εκπροσωπούνται εδώ και τέσσερις διετίες στο Δ.Σ. της ΔΟΕ. Η στάση τους αυτή αποτελεί μνημείο αντιδημοκρατικότητας και αποδεικνύει  ότι ο κατεστημένος συνδικαλισμός σε όλο του το πολιτικοσυνδικαλιστικό φάσμα δε θεωρεί την εργατική δημοκρατία ως αυτονόητη  αντίληψη της εσωτερικής του λειτουργίας.

Επίσης, μόνο ως μνημείο αντιδημοκρατικότητας και πολιτικού εκβιασμού μπορούμε να εκλάβουμε το επιχείρημα ότι για να συμμετέχουμε στο ΙΠΕΜ, θα έπρεπε να έχουμε συμφωνήσει  και να  έχουμε ψηφίσει μαζί με τις ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ όλο το συνδικαλιστικό ,πολιτικό και καταστατικό πλαίσιο λειτουργίας του Ινστιτούτου. Από πότε η ελεύθερη έκφραση όλων των απόψεων και των ρευμάτων, προϋποθέτει δήλωση μετανοίας της μειοψηφίας προς την πλειοψηφία; Είναι δε άξια απορίας η συνένοχη σιωπή της ΕΣΑΚ γι’ αυτό τον εκβιασμό που υφίστανται οι Παρεμβάσεις, όταν είναι γνωστό ότι σε κείνην «επιτρέπεται»  η συμμετοχή στο Δ.Σ. του ΙΠΕΜ, παρά την εκφρασμένη αντίθεσή της και την πρόταση της για κατάργηση του Ινστιτούτου.

Στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΟΕ της 11^ης Ιουλίου 2005, ζητήσαμε να υποδειχτεί από τις Παρεμβάσεις ο ένας από τους δύο συναδέλφους που αποσπώνται κάθε χρόνο στο ΙΠΕΜ για τη γραμματειακή του υποστήριξη. Ήταν μία πρόταση που θα άμβλυνε κατ’  ελάχιστο τον υφιστάμενο αποκλεισμό μέχρι την οριστική του άρση, άρση που θα σήμαινε τη συμμετοχή των Παρεμβάσεων στο Δ.Σ. του ΙΠΕΜ. Η πρότασή μας αντί να τύχει της καθολικής αποδοχής, απορρίφθηκε από όλους. Στην απόρριψη αυτή πρωτοστάτησε και η ΕΣΑΚ η οποία όχι μόνο δε στήριξε την πρόταση των Παρεμβάσεων αλλά αντίθετα, ενώ εκπροσωπείται στο ΔΣ του ΙΠΕΜ, διεκδίκησε μια ακόμα θέση και στη γραμματειακή υποστήριξη.

Οφείλουμε να καταγγείλουμε σε όλους τους συναδέλφους ( και θα το κάνουμε) όλα όσα συμβαίνουν γύρω από το ΙΠΕΜ , την αμαρτωλή του θητεία και την αντιδημοκρατική παραχάραξη των συσχετισμών του σ.κ στη λειτουργία του.

Δε συμμετέχουμε πλέον, ούτε νομιμοποιούμε καμιά συζήτηση για το ΙΠΕΜ ΔΟΕ και ασφαλώς δε συμμετέχουμε σε καμιά παρωδία αξιολόγησης βιογραφικών που γίνεται σε επίπεδο Δ.Σ της ΔΟΕ για να εγκατασταθούν στο Δ.Σ. του ΙΠΕΜ οι κομματικά προεπιλεγμένοι. Δηλώνουμε ότι δε μας δεσμεύει καμιά απόφαση ενός τέτοιου νόθου οργάνου, παρά μόνο οι πραγματικές ανάγκες και τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων. Θα συνεχίσουμε τη δράση για την ανάπτυξη των αγώνων στην εκπαίδευση και ασφαλώς θα συνεχίσουμε την ελπιδοφόρα δραστηριότητα του Παιδαγωγικού Ομίλου των Παρεμβάσεων που στα δύο χρόνια της παρουσίας του προσέλκυε εκατοντάδες συναδέλφους σε κάθε του εκδήλωση-αναζήτηση για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης.  Η ζωντανή εκπαίδευση είναι εδώ και αντιστέκεται τόσο στην κυβερνητική πολιτική όσο και στις απαράδεκτες μεθόδους της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.