ανεξάρτητες αυτόνομες αγωνιστικές ριζοσπαστικές
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

Πλαίσιο κειμένου: Άλλη μια χρονιά χαμένη για τον κλάδο;

Ενώ η  φετινή χρονιά οδεύει προς το τέλος και η κυβέρνηση συνεχίζει και βαθαίνει την αντιεκπαιδευτική πολιτική και τον εμπαιγμό των εκπαιδευτικών,  η ΔΟΕ κατάφερε να αποδείξει πόσο υποκριτικές ήταν οι δηλώσεις του προεδρείου της προς τα ΜΜΕ (που γίνονταν σε εβδομαδιαία βάση για λόγους επικοινωνιακής, κομματικής ή και προσωπικής στρατηγικής) για τάχα αγωνιστικές προθέσεις απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης.

Μετά τις Γ.Σ. των Συλλόγων, την Ολομέλεια των Προέδρων και τη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΟΕ, έκλεισε ο κύκλος μιας χρονιάς με αγώνες που εξαγγέλθηκαν, μεταχρονολογήθηκαν, αλλά ουδέποτε δόθηκαν, αποδεικνύοντας ότι ο υποταγμένος κυβερνητικός και κομματικός συνδικαλισμός είναι  εχθρικός για τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εκπαιδευτικών . Ένας συνδικαλισμός που από χρόνια είτε αδρανεί συνειδητά, συναινώντας με τις βασικές πολιτικές που εφαρμόζονται στην εκπαίδευση( ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ)  είτε εχθρεύεται κάθε ενωτική, αγωνιστική, κινηματική δράση, αρκούμενος στη γενικόλογη πολιτική καταγγελία και την κομματική περιχαράκωση ( ΕΣΑΚ).

Γόρδιος δεσμός, ο υποταγμένος κυβερνητικός και κομματικός συνδικαλισμός

Η κυβερνητική ΔΑΚΕ, πολύ γρήγορα προσαρμόστηκε στο ρόλο του απροκάλυπτου προωθητή των κυβερνητικών θέσεων στο εσωτερικό του κλάδου. Μετά δε και την ολοκλήρωση της εφόδου εκατοντάδων στελεχών της στον μηχανισμό της διοίκησης, αρνήθηκε τη δράση ακόμα και για το πιο μικρό ζήτημα που απασχόλησε τους συναδέλφους. Εξαργύρωσε τη στήριξη που παρείχε όλα τα προηγούμενα χρόνια στις θέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης και τους συνδικαλιστές της και εξασφάλισε τη συνέχιση του αρραγούς μετώπου με την ΠΑΣΚ, διαμορφώνοντας από κοινού θέσεις και αποφάσεις για όλα τα βασικά θέματα.  Αποκορύφωμα ήταν η συμμετοχή της ΔΟΕ στον προσχηματικό διάλογο, το διάλογο των προειλημμένων αποφάσεων και της νομιμοποίησης των επιχειρούμενων αντιδραστικών αλλαγών στην εκπαίδευση. Σήμερα ,που  η ΔΑΚΕ αρνείται κάθε αγωνιστική δράση, αλλά και στο μέλλον  με την ένταση του εργοδοτικού και απεργοσπαστικού της ρόλου, η στάση της κυβερνητικής παράταξης θα είναι επικίνδυνη για το κίνημα και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών.

Η ΠΑΣΚ, φέτος, για το μόνο θέμα που φραστικά ξεσήκωσε θόρυβο, ήταν για τους δικούς της ανθρώπους στον έλεγχο του διοικητικού μηχανισμού. Αντίθετα, έδειξε για όλα τα βασικά θέματα των κυβερνητικών επιλογών μια απίστευτη προσαρμοστικότητα παρέχοντας στήριξη και ανοχή στις αντιεκπαιδευτικές στρατηγικές. Έχοντας απεμπολήσει κάθε αγωνιστικό όραμα, συμμαχώντας και φέτος μόνο με τη ΔΑΚΕ, απέδειξε  το βαθύ κυβερνητισμό της, που πηγάζει από τη διαχρονική υπεράσπιση όλου του πλέγματος των αντιλαϊκών και αντιεκπαιδευτικών μέτρων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Μια τέτοια λογική την οδήγησε και φέτος στην αδράνεια και την υποταγή και σε μια επιδερμική αντιπολίτευση για δευτερεύοντα θέματα και αυτό… μόνο για επικοινωνιακούς και μικροκομματικούς λόγους. Οι αγωνιστικές κορόνες για «καμιά ανοχή», που ακούστηκαν την περίοδο των Χριστουγέννων,

 αποδείχτηκαν  κούφια λόγια, αφού ένα μήνα μετά οδήγησαν τον κλάδο στο στημένο εθνικό διάλογο, βοηθώντας την κυβέρνηση να κερδίσει χρόνο, να ξεπεράσει τη σκόπελο των εκπαιδευτικών αγώνων και να παρουσιάσει τις επιλογές της ως αποτέλεσμα κοινωνικής συναίνεσης.

Η αποχώρηση από το διάλογο με την ψήφιση από την ΠΑΣΚ κειμένου, που κατατέθηκε από τις Παρεμβάσεις και δικαιώνει τις θέσεις του εκπαιδευτικού κινήματος και όλη την αντιπαράθεση  με τις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, έγινε κάτω από το βάρος των τραγικών ευθυνών που δημιουργούσε η συμμετοχή και  κάτω από την πίεση της ζωντανής εκπαίδευσης και των πρωτοβάθμιων συλλόγων,  αποτελεί δε, σημαντική νίκη τους. Στις πρόσφατες συνδικαλιστικές διαδικασίες στην Π.Ε., η ΠΑΣΚ, δέσμια του κυβερνητισμού της, αλλά και των αντιδραστικών- νεοφιλελεύθερων θέσεων της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στα θέματα της Παιδείας, δε μετουσίωσε την απόφαση αποχώρησης σε ένα διεκδικητικό και αγωνιστικό σχέδιο που να συγκρούεται με τον πυρήνα της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, επιλέγοντας (ξανά) τη σιωπή και την αδράνεια.

Η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ έδωσε φέτος ρεσιτάλ στον αναχωρητισμό και στην κομματική περιχαράκωση. Έτοιμη σε κάθε όργανο που συμμετείχε να αποσύρει κάθε πρότασή της, αν υποψιαζόταν ότι μπορούσε να γίνει δεκτή!, έδειξε να βολεύεται από την αδράνεια και την υποταγή για να προβάλλει ως μόνη λύση την ενίσχυση του κόμματος και των μηχανισμών του ( ΠΑΜΕ, ΕΣΑΚ, κλπ). Πολέμησε τις πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις ενάντια στο διάλογο, αδιαφόρησε για την οποιαδήποτε ανάπτυξη μαζικής, αγωνιστικής δράσης, απέφυγε να συμβάλει στη λήψη οποιαδήποτε απόφασης στο Δ.Σ της ΔΟΕ, δε συνεργάστηκε με κανέναν ούτε σε επίπεδο Πρωτοβάθμιων Συλλόγων, πολέμησε το συντονισμό των Συλλόγων Π.Ε. και ΕΛΜΕ, οργάνωσε τις δικές της καθαρά κομματικές συγκεντρώσεις (μακριά από τους άλλους) και συναντήθηκε μόνο με τον εαυτό της στο δρόμο της ακινησίας και της περιχαράκωσης. Το αποκορύφωμα: Ενώ κατήγγειλε τη συμμετοχή της ΔΟΕ στον προσχηματικό διάλογο, ούτε για μια στιγμή δε ζήτησε- με έγγραφη πρόταση- την αποχώρηση της απ’ αυτόν και αρνήθηκε να ψηφίσει  την πρόταση για αποχώρηση που κατέθεσαν οι Παρεμβάσεις, μια ξεκάθαρη και συνεπή πρόταση που απηχούσε θέσεις και κείμενα με τα οποία είχε συμφωνήσει η ΕΣΑΚ σε συλλόγους! Αρνήθηκε ακόμα και να προσθέσει, να αλλάξει ή να συμπληρώσει ό,τι εκείνη, ως παράταξη, έκρινε επί της συγκεκριμένης πρότασης. Ο στόχος προφανής: να αποτραπεί η αποχώρηση, ώστε να βαθαίνει το τέλμα ή να ψηφιστεί η πρόταση των Παρεμβάσεων και να  τις κατηγορήσει για συναλλαγή με την ΠΑΣΚ!  Η ΕΣΑΚ- ΔΕΕ, που αποτελεί μέρος του προβλήματος ενός συνδικαλισμού που οδηγεί και φέτος τον κλάδο στην απογοήτευση και την ήττα, εχθρεύεται ιδιαίτερα τις αγωνιστικές φωνές εκείνες που πασχίζουν να ανοίξουν το δρόμο για αποτελεσματικούς νικηφόρους αγώνες. Για αυτό ξεκίνησε με ανακοινώσεις της, μια αήθη επίθεση λάσπης ενάντια στις Παρεμβάσεις με ορίζοντα τις επικείμενες εκλογές για αντιπροσώπους  και προφανή στόχο να περιοριστεί η δυναμική των Παρεμβάσεων στους συλλόγους και να εμποδιστεί η εκπροσώπησή τους στο Δ.Σ. της ΔΟΕ. !

Οι δυνάμεις της Α.Π.(ΣΥΝ), χρεώνονται για άλλη μια χρονιά τη συμπόρευση με τις επιλογές της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας,  την υπονόμευση του συντονισμού των συλλόγων και το ξεκάθαρο «ναι» που παραχώρησαν για τη συμμετοχή στο στημένο διάλογο.

ΟΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ,  στην ανάγκη προβολής ενός αντίπαλου οράματος στην άλλη όχθη από την αντιεκπαιδευτική πολιτική, σήκωσαν και φέτος το βάρος της ζύμωσης ενός αγωνιστικού σχεδίου με όραμα και προοπτική και στόχο για πραγματικές νίκες και κατακτήσεις. Στήριξαν το Συντονισμό των Συλλόγων και τις μεγάλες πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις που οδήγησαν την συνδικαλιστική γραφειοκρατία σε αποχώρηση από το διάλογο. Αποκάλυψαν τις επιχειρούμενες αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση και προέβαλαν, στις πρόσφατες συνδικαλιστικές διαδικασίες, τις πραγματικές ανάγκες του κόσμου της εκπαίδευσης, έτσι ώστε απέναντι στην κυβερνητική πολιτική  και στο συνδικαλισμό της υποταγής και της ήττας να αντιτάξουμε στο επόμενο διάστημα:

15/3/2005

ΕπιστροφήΕπιστροφή ΠεριεχόμεναΠεριεχόμενα