48ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 10-11 Νοέμβρη: 

Απεργούμε με το βλέμμα στραμμένο στις λεωφόρους των πραγματικών αγώνων

Χωρίς αυταπάτες για τις αδιέξοδες ταχτικές των συνδικαλιστικών ηγεσιών

Με τα μέτρα που πήρε τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση της ΝΔ, το εργασιακό τοπίο για τους εργαζόμενους χειροτέρευσε δραματικά.

Απέναντι σε αυτή την πρωτοφανή επίθεση που επιχειρεί να ανατρέψει όλο το μοντέλο των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων καθώς και ότι απέμεινε από τις κατακτήσεις του κόσμου της εργασίας , οι αγώνες που διαμορφώνονται  πρέπει τουλάχιστον  να μην είναι αναντίστοιχοι της πραγματικότητας :

§                 Όταν η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει περάσει αθόρυβα και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα τα πιο αντιλαϊκά μέτρα.

§                 Όταν η εφιαλτική ακρίβεια σαρώνει και κυριολεκτικά έχει γονατίσει το σύνολο των εργαζομένων.

§                 Όταν η ελαστική απασχόληση γενικεύεται, η μονιμότητα καταργείται και το οκτάωρο είναι πια παρελθόν.

§                 Όταν εκατομμύρια ευρώ από το περιορισμένο εισόδημα των μισθωτών μεταφέρονται με διάφορους τρόπους και φορολογικές αλχημείες στις τσέπες των ισχυρών.

§                 Όταν ο Αλογοσκούφης ανακοινώνει νέα φοροεπιδρομή για το 2006, ανοίγει το ασφαλιστικό και προϋπολογίζει νέο έτος άγριας λιτότητας.

§                 Όταν ο Γκαργκάνας και οι ιεραπόστολοι της Ε.Ε. προτείνουν ακόμα μεγαλύτερη μείωση μισθών και  συντάξεων.

§                 Όταν όλα αυτά γίνονται και λέγονται, ενώ ταυτόχρονα ο κοινωνικός πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι απογειώνεται και η κερδοφορία του κεφαλαίου εκτινάσσεται.

§                 Όταν στην εκπαίδευση η ευέλικτη ζώνη, ο εξευτελισμός της ωρομισθίας, οι περικοπές δαπανών, τα εκατοντάδες κενά, ο νέος αντιδημοκρατικός Δημοσιουπαλληλικός Κώδικας, η αξιολόγηση-χειραγώγηση, η εισβολή της αγοράς και η υπονόμευση του δημόσιου χαρακτήρα, είναι το όραμα και η προοπτική των κυβερνώντων.

ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ ερωτοτροπούν με την ήττα, στα στενά της ΑΔΕΔΥ

     Δεν έχουμε αυταπάτες για το ρόλο και τις αποφάσεις που από κοινού παίρνουν ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ στη ΔΟΕ. Επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν κάθε φορά, τα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα, να ελέγξουν και να εκτονώσουν την δυσαρέσκεια των εκπαιδευτικών, να καλλιεργήσουν την ηττοπάθεια και την απογοήτευση και να εκφράσουν την τακτική της συναίνεσης και της υποταγής που είναι δομικό στοιχείο της ύπαρξης τους.

Οι δυνάμεις που ψήφισαν αυτό το συγκεκριμένο διεκδικητικό και αγωνιστικό πλαίσιο καθώς και εκείνοι που παραχώρησαν «ψήφο ανοχής» χωρίς ανταπόκριση (ΕΣΑΚ-ΔΕΕ), φέρουν τεράστια ευθύνη. Για μια ακόμα φορά, αντί να οργανωθούν αγώνες με αιτήματα που να εκφράζουν τις πραγματικές ανάγκες των εκπαιδευτικών, αγώνες με  σχέδιο, διάρκεια και προοπτική, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες του επίσημου υποταγμένου συνδικαλισμού επιλέγουν την εύκολη λύση να κρύψουν τις ευθύνες τους πίσω από την εθιμοτυπική 24ωρη της ΑΔΕΔΥ. Επέλεξαν μάλιστα τη σημερινή συγκυρία όπου η ΑΔΕΔΥ ετοιμάζεται να διαπραγματευθεί το νέο μισθολόγιο στο όνομά μας. Γνωρίζοντας και οι ίδιοι ότι αυτή τους η επιλογή να γίνουν ξανά η ουρά της ΑΔΕΔΥ δεν εμπνέει τους εκπαιδευτικούς της βάσης, επιχειρούν ακόμη και να αποκρύψουν το προφανές : στην απεργιακή ανακοίνωση της ΔΟΕ, αναφέρεται ότι στις 10 και 11/11 απεργεί και η ΟΛΜΕ δεν αναφέρεται όμως ότι στις 10 Νοέμβρη έχει κηρυχθεί 24ωρη απεργία από την ΑΔΕΔΥ. Ακόμα και η συγκέντρωση που αναφέρουν ότι δήθεν διοργανώνει η ΔΟΕ με την ΟΛΜΕ την Πέμπτη 10 Νοέμβρη στην πλατεία Κοραή, είναι φυσικά η απεργιακή συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ !

Να εισβάλουμε στο προσκήνιο,

να σαρώσουμε το στημένο σκηνικό

     Πολλά ερωτήματα και μεγάλες διαφωνίες θα μπορούσε να καταθέσει κάθε συνάδελφος και συναδέλφισσα για τη συγκεκριμένη απεργία. Εμείς όμως 10-11 Νοέμβρη απεργούμε,  γιατί καμιά ευκαιρία για αγώνα δεν πρέπει να πάει χαμένη, πολύ περισσότερο στην εποχή της μεγάλης κυβερνητικής επίθεσης. Γιατί κάθε φορά που ένας αγώνας δεν γινόταν, γεννούσε τις προϋποθέσεις για μια καινούρια επιδρομή σε βάρος των συμφερόντων της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Γιατί στις σημερινές συνθήκες δεν υπάρχει στασιμότητα. Η κυβέρνηση δεν τελείωσε τη λεηλασία της. Μπροστά μας υπάρχει νέος γύρος αντεργατικών μέτρων.

Απεργούμε γιατί θεωρούμε ότι η αδράνεια που με πολύ σχεδιασμένα βήματα επιδιώκουν κυβέρνηση και συνδικαλιστική γραφειοκρατία είναι επικίνδυνη. 

Να μας βρουν μπροστά τους και στην απεργία

     Για μας η υπόθεση της ανατροπής της κυβερνητικής λεηλασίας δεν τελειώνει στις 11 Νοέμβρη. Θα συνεχίσουμε και καλούμε όλους τους συναδέλφους να συμβάλλουμε για:

Ø              Την  αλλαγή του διεκδικητικού πλαισίου έτσι ώστε να διεκδικήσουμε την αναδιανομή της «πίτας» απαιτώντας ουσιαστικές αυξήσεις για όλους εμάς τους εργαζόμενους που είμαστε στην πραγματικότητα οι παραγωγοί του πλούτου. Να απαιτούμε τα 1400 ευρώ καθαρά για το νεοδιόριστο, μέσα από γνήσιες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις κι όχι με τα ενιαία μισθολόγια – φτωχολόγια της ΑΔΕΔΥ.

Ø              Να προβάλλουμε το αίτημα της ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ του αντιεκπαιδευτικού πλαισίου που διαμόρφωσαν οι νόμοι του ΠΑΣΟΚ 2525/97-2640/98-2986/02 γιατί πάνω σε αυτό το θεσμικό πλαίσιο, προετοιμάζεται η νέα αξιολόγηση, στηρίζεται το νέο σχολείο της αγοράς και οικοδομούνται οι συνολικότερες αλλαγές που αφορούν μαθητές και εκπαιδευτικούς. Σε αυτό το θεσμικό πλαίσιο στηρίζεται σήμερα η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ και καταθέτει «Εθνικό Σχέδιο Μεταρρυθμίσεων» στην Ε.Ε. το οποίο προβλέπει την ενεργοποίηση της κείμενης νομοθεσίας για την αξιολόγηση – χειραγώγηση και την αξιολόγηση 15.000 σχολικών μονάδων το 2006 !

Ø              Να μην είναι κι αυτή η κινητοποίηση ένα ακόμα μετέωρο βήμα. Για να μπουν στην άκρη οι συμβιβασμένες λογικές και οι μηχανισμοί που τις υπηρετούν, πρέπει οι αγώνες να συνεχιστούν, να κλιμακωθούν και να πάρουν διακλαδικά χαρακτηριστικά, να γίνουν υπόθεση όλης της εργαζόμενης πλειοψηφίας σε πείσμα της συναινετικής γραμμής του υποταγμένου συνδικαλισμού.

Ø              Να οργανώσουμε το κίνημα της βάσης που θα στηρίζεται στις γενικές συνελεύσεις και τις επιτροπές αγώνα και θα βάλει αμέσως μετά την απεργία το ζήτημα της συνέχισης, βάζοντας στην άκρη όλους αυτούς που θα ψάχνουν να βρουν προφάσεις για να κηρύξουν το τέλος των κινητοποιήσεων. Όσο δύσκολο κι αν είναι οικονομικά, μόνο αν συνεχίσουμε χωρίς δισταγμούς, δηλώνοντας προς όλες τις πλευρές πως δεν πρόκειται να σταματήσουμε αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματα μας, μπορούμε να νικήσουμε και να ανατρέψουμε ότι σχεδιάζουν για την επόμενη μέρα στην εκπαίδευση, στην εργασία και στην κοινωνία.

 

Με διακλαδικό συντονισμό και με μορφές που θα έχουν το στοιχείο της κλιμάκωσης, της διάρκειας τις αποφασιστικότητας και του πολιτικού και κοινωνικού κόστους για τους κάθε είδους υποστηρικτές αυτών των πολιτικών, οργανώνουμε τα επόμενα βήματα μας αμέσως μετά την απεργιακή κινητοποίηση κόντρα σε κάθε λογική και γραμμή εκτόνωσης και συμβιβασμού.

Μόνο έτσι ο αγώνας αποκτά νόημα και ανατρέπει τους οποιουσδήποτε σχεδιασμούς για εικονικούς και εθιμοτυπικούς αγώνες.

www.paremvasis.gr