ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ

Του Βαϊνά Παντελή

εκπροσώπου των Παρεμβάσεων, Κινήσεων, Συσπειρώσεων στο Δ.Σ. της ΔΟΕ με θέμα:

Διεκδικητικό πλαίσιο-πρόγραμμα δράσης

Διανύουμε το δεύτερο χρόνο διακυβέρνησης από τη Ν.Δ. και η ανελέητη επίθεση απέναντι στα εργατικά δικαιώματα βρίσκεται σε εξέλιξη. Μετά τις διαβεβαιώσεις για «ήπια προσαρμογή» και αφού εξασφάλισαν μεγάλη περίοδο χάριτος, προχώρησαν σε βαθιά αντιδραστικού χαρακτήρα μέτρα. 

Κεντρικό στόχος των αλλαγών που η κυβέρνηση της Ν.Δ. προωθεί είναι η πλήρης παράδοση της «ανάπτυξης» στο ιδιωτικό κεφάλαιο μέσα από την εκ θεμελίων μετάλλαξη του κράτους, του πολιτικού συστήματος και του παραδοσιακού δημόσιου τομέα. Το αστικό κράτος  και οι υπερεθνικοί μηχανισμοί θα σχεδιάζουν και θα εγγυώνται τις υποδομές, ενώ το ιδιωτικό κεφάλαιο θα απομυζά τα αποτελέσματα της εκμετάλλευσης και της κερδοφορίας.

Η πολιτική αυτή προϋποθέτει μια σφοδρότατη επιχείρηση ισοπέδωσης των εργασιακών σχέσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με τη γενίκευση της ελαστικής και μαύρης εργασίας και μια γιγάντια μεταφορά πόρων στις επιχειρήσεις μέσα από φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις, ασφαλιστικές ελαφρύνσεις, νομοθετικές «αντιγραφειοκρατικές» ρυθμίσεις.

Ο κοινωνικός μεσαίωνας που εγκαθιδρύουν οι αλλαγές που φέρνουν οι νόμοι που προώθησαν το τελευταίο διάστημα Ε.Ε., κυβέρνηση και κεφάλαιο, είναι παρών.

Συγκεκριμένα:

Κατάργησαν τη μονιμότητα για τους νεοπροσληφθέντες στον ΟΤΕ. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκουν να προχωρήσουν στην κατάργηση της μονιμότητας και στις υπόλοιπες ΔΕΚΟ και στη συνέχεια σε όλο το δημόσιο τομέα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι άμεσα θα προχωρήσουν σε αντίστοιχα μέτρα με τον ΟΤΕ και στις επιχειρήσεις των μέσων μαζικής μεταφοράς. Με τον τρόπο αυτό επεκτείνουν την ελαστική εργασία, δημιουργώντας έτσι τεράστιες στρατιές συμβασιούχων και ωρομισθίων, οδηγώντας μεγάλα τμήματα εργαζομένων σε συνθήκες συνεχούς ανασφάλειας και υπερεκμετάλλευσης.

Ανέτρεψαν  προς το χειρότερο το ασφαλιστικό σύστημα των τραπεζοϋπαλλήλων με στόχο να προχωρήσουν στη συνολική αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος, με αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, και των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζόμενων, μείωση των συντάξιμων αποδοχών και των ασφαλιστικών εισφορών των επιχειρήσεων.

Διεύρυναν το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων  με στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρήσεων και με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο εμπόριο.

Κατάργησαν το 8ωρο, ελαστικοποιούν τις εργασιακές σχέσεις, μειώνουν την υπερωριακή αποζημίωση, χαρίζουν δισεκατομμύρια στους εργοδότες, μετατρέπουν τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα σε υποχείρια της εργοδοτικής αυθαιρεσίας.

Μείωσαν  ή καθήλωσαν τους μισθούς και τα μεροκάματα, εξαπέλυσαν φορολογική επιδρομή με την αύξηση του ΦΠΑ, επέβαλλαν παντού χαράτσια: διόδια, δημ. τέλη, τιμολόγια ΔΕΚΟ. ΕΡΤ κ.λ.π. Ξεζουμίζουν τον κόσμο με την τρομακτική ακρίβεια του μισητού πλέον ευρώ, την ίδια στιγμή που επιχειρήσεις και τράπεζες θησαυρίζουν. 

Ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία στο κεφάλαιο, τις υποδομές στους «νταβατζήδες». Εφαρμόζουν ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων σε επιχειρήσεις και οργανισμούς που απέμειναν από τους προηγούμενους γύρους ιδιωτικοποιήσεων των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Στην εκπαίδευση

Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας επιδιώκουν:

Ø           Να μετατρέψουν την παιδεία από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα, ξεκινώντας από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με νομοσχέδια που μεταλλάσσουν τα ΑΕΙ σε επιχειρήσεις στα πλαίσια των κατευθύνσεων της Μπολόνια και του Μπέργκεν. Να θεσμοθετήσουν νέο εξεταστικό πλέγμα, να εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς και να οξύνει τα φαινόμενα παραπαιδείας. Οι ανακοινώσεις της Υπουργού για αλλαγές στο εξεταστικό σύστημα και για περικοπές στους εισακτέους, ανοίγουν νέους δρόμους στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, στα ποικιλόμορφα κέντρα και ινστιτούτα και τους κάθε λογής εμπόρους της γνώσης.

Ø          Να θέσουν σε εφαρμογή το θεσμικό πλαίσιο Αρσένη – Ευθυμίου για την αξιολόγηση στην εκπαίδευση. Να χειραγωγήσουν τους εκπαιδευτικούς , να κατηγοριοποιήσουν τα σχολεία, να απαξιώσουν παραπέρα τη δημόσια εκπαίδευση. Οι δηλώσεις της υπουργού για τη δρομολόγηση του νόμου 2986 ,που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ για την αξιολόγηση καθώς και η πραξικοπηματική καθολική γενίκευση της ευέλικτης ζώνης σε όλα τα σχολεία δείχνουν ότι η κυβέρνηση, με προίκα το θεσμικό πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ, ετοιμάζει την τελική επίθεση ενάντια στην εκπαιδευτική κοινότητα και το καθεστώς της παιδαγωγικής ελευθερίας.

Ø       Γι αυτό επείγονται κλείσουν το ζήτημα της επιλογής των νέων στελεχών εκπαίδευσης, ώστε να έχουν έτοιμο το μηχανισμό αξιολόγησης – χειραγώγησης. Ήδη ψηφίστηκε η παράταση της θητείας των προϊσταμένων για ένα ακόμα χρόνο, ενώ προωθείται το «νέο» σύστημα επιλογής που ξανά θα στηρίζει τις κρίσεις σε διαβλητές συνεντεύξεις. Με το νομοθετικό πλαίσιο που σχεδιάζει η κυβέρνηση της Ν.Δ. βάζει στην άκρη τα μεγάλα λόγια «περί σεμνότητας και ταπεινότητας» και επιδιώκει να δημιουργήσει, κατά τα πρότυπα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το πλαίσιο κομματικού ελέγχου, ασφυχτικής χειραγώγησης και υποταγής, έτσι ώστε να εξασφαλίσει το απαραίτητο «εργαλείο» που θα επιβάλλει τις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις.

Ø      Να επιβάλουν τη λογική ενός φτηνού και απαξιωμένου δημόσιου σχολείου με τη γιγάντωση της ωρομίσθιας δουλειάς στο δρόμο της πλήρους ανατροπής των μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων στην εκπαίδευση. Η μείωση φέτος κατά 50% των διορισμών δασκάλων αιτιολογεί τα μεγάλα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό με το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς. Γίνεται φανερό ότι και φέτος με το «καλημέρα σας» θα ξεκινούν οι πιέσεις από το ΥΠΕΠΘ για απλήρωτες υπερωρίες, συμπτύξεις και συγχωνεύσεις τμημάτων ώστε να αντιμετωπιστούν οι ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό.

Την ίδια στιγμή η αξιωματική αντιπολίτευση, δέσμια του κυβερνητισμού της, συναινεί στην ουσία των μέτρων, αποδέχεται τη λογική τους (άλλωστε άνοιξε το δρόμο ως κυβέρνηση για τα περισσότερα από τα παραπάνω) και απλώς κάνει κριτική στην έλλειψη σχεδίου από την πλευρά της κυβέρνησης.

Βαριές οι ευθύνες  του υποταγμένου συνδικαλισμού

            Ο επίσημος συνδικαλισμός μετά από τις διαδοχικές μεταλλάξεις και τους συμβιβασμούς των τελευταίων 20 χρόνων, βλέπει σήμερα πανικόβλητος, το ρόλο του σαν διαμεσολαβητής ανάμεσα στο κράτος και τους εργαζόμενους, να απαξιώνεται πλήρως. Η κατάργηση της μονιμότητας φέρει φαρδιά πλατιά στην ούγια, την υπογραφή ενός ιστορικού συνδικάτου. Η παράδοση άνευ όρων της ΟΜΕ – ΟΤΕ δεν ήταν παρά μια κορυφαία στιγμή σε μια αλυσίδα μικρών και μεγάλων προδοσιών του κατεστημένου συνδικαλισμού σε ΔΟΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ  που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας χρόνια τώρα.

            Είναι ίδιος ο υποταγμένος συνδικαλισμός που και στην εκπαίδευση: Ξεπούλησε τη μεγάλη απεργία του ’97, στήριξε και στηρίζει τα «ενιαία μισθολόγια – φτωχολόγια» και την υπαγωγή των διεκδικήσεών μας στην ΑΔΕΔΥ .Εξαπάτησε τους εκπαιδευτικούς πλασσάροντας φήμες για επιδοματικές αυξήσεις, αντί να οργανώσει τους αγώνες για πραγματικές αυξήσεις. Συναινεί στην προώθηση της αξιολόγησης – χειραγώγησης  και αποδεικνύεται το πιο καλό άλλοθι όλων των κυβερνήσεων στη θεσμοθέτηση αντιεκπαιδευτικών επιλογών. Καλλιεργεί την ηττοπάθεια,  επιβάλλει την αγωνιστική απραξία και εξαντλεί την αγωνιστικότητά του στην άψυχη – τυπική συμμετοχή στις συμβολικές 24ωρες και τρίωρες στάσεις που πραγματοποιεί μια φορά το εξάμηνο η ΑΔΕΔΥ.

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ, ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΝΙΚΗΣ…

Απέναντι στη κυβερνητική επίθεση, χρειάζεται να οργανωθούν μαζικοί και αποφασιστικοί αγώνες διάρκειας. Αγώνες που στόχο θα έχουν την ανατροπή αυτής της πολιτικής, στόχο θα έχουν να πετύχουν κατακτήσεις και νίκες για τους εργαζόμενους, να ενισχύσουν το εργατικό εισόδημα αμφισβητώντας τις πολιτικές λιτότητας, να κατοχυρώσουν ασφαλιστικά, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, να διασφαλίσουν το καθολικό δικαίωμα στη μόρφωση, στην υγεία, στην περίθαλψη. Αγώνες που δεν θα γίνουν «για την τιμή των όπλων», για να αποτελέσουν αγωνιστικό άλλοθι για την συνδικαλιστική γραφειοκρατία, δεν θα καταντήσουν διαπραγματευτικό ατού στα σκληρά παζάρια για την ανάδειξη των νέων στελεχών εκπαίδευσης, καμμένο χαρτί στα πολιτικά παιχνίδια της αντιπολίτευσης. Αγώνες που δεν θα δοθούν με προοπτική την ήττα στα πλαίσια μιας καταστροφικής στρατηγικής που αποσπά πρόσκαιρα κομματικά και εκλογικά οφέλη στο άγονο έδαφος της απογοήτευσης, της περιχαράκωσης, του κατακερματισμού και της ήττας.

Για το χώρο της εκπαίδευσης οι αγώνες αυτοί θα αποδειχτούν κρίσιμοι αφού την επόμενη περίοδο θα ανοίξουν μια σειρά μέτωπα : νέο μισθολόγιο, ΔΥΚ, αξιολόγηση, ασφαλιστικό. Η δυνατότητα να αναπτυχθεί ένα μαζικό και μαχητικό κίνημα βάσης πριν ξεδιπλώσει η κυβέρνηση την επίθεση της στα παραπάνω μέτωπα θα αποτελέσει ένα ισχυρό πλεονέκτημα για τις δυνάμεις της ζωντανής εκπαίδευσης.

Η απεργία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να επιτρέψουμε να μετατραπεί σε φθηνό αντιπολιτευτικό τρυκ μιας χρήσεως ή διαπραγματευτικό ατού των στελεχών εκπαίδευσης της μιας ή της άλλης παράταξης.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι ένα τέτοιο κίνημα, είναι ανεπιθύμητο σε όλες τις κατεστημένες παραδοσιακές συνδικαλιστικές συνιστώσες. Δεν ξεχνάμε ότι οι όποιες θετικές αποφάσεις ψηφίστηκαν ή θα ψηφιστούν στο μέλλον στο ΔΣ της ΔΟΕ προέκυψαν από την ασφυκτική πίεση της βάσης. Η όποια υποστήριξη των κυρίαρχων παρατάξεων ήταν και θα συνεχίσει να είναι ευκαιριακή και υπηρετεί σκοπιμότητες του κεντρικού πολιτικού σκηνικού ή μικροσυμφέροντα των στελεχών εκπαίδευσης. Γι’ αυτό η πρότασή μας απευθύνεται κατά κύριο λόγο στη βάση των εκπαιδευτικών. Η αυτενέργεια και η αυτοοργάνωση των εκπαιδευτικών της βάσης είναι το μόνο στέρεο έδαφος που μπορεί να στηριχτεί κανείς για να αξιοποιήσει τις όποιες ρωγμές, αδυναμίες ή αντιφάσεις του επίσημου – υποταγμένου συνδικαλισμού.

Γνωρίζουμε τις δυσκολίες. Γνωρίζουμε πολύ καλά και από πρώτο χέρι την οικονομική δυσχέρεια των εκπαιδευτικών – αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης λιτότητας -  και τη δυσκολία να αντέξουμε μακρόχρονους απεργιακούς αγώνες. Ωστόσο θέλουμε να συνεχίσουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους : νικηφόρος αγώνας μπορεί να είναι μόνο ο σκληρός και μακρόχρονος αγώνας, που θα έχει σωστό περιεχόμενο και αιτήματα, συμμαχίες, θα ελέγχεται από την ίδια τη βάση και όχι από τον υποταγμένο συνδικαλισμό. Ένας τέτοιος αγώνας αποτελεί άλλωστε και τη μοναδική ελπίδα για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας, για να αλλάξει ριζικά η πραγματικότητα στο δημόσιο σχολείο και στη ζωή μας, για να βγούμε από το φαύλο κύκλο της οικονομικής και κοινωνικής απαξίωσης.

Σε αυτή την κατεύθυνση, οι Παρεμβάσεις – Κινήσεις – Συσπειρώσεις προτείνουμε :

Α. Για το επόμενο διάστημα και μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη

• Πραγματοποιούνται συσκέψεις ενημέρωσης και έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις στους Συλλόγους, συγκροτούνται απεργιακές επιτροπές και ενθαρρύνεται ο οριζόντιος συντονισμός τους. Σύσταση απεργιακών ταμείων στους Συλλόγους. Τα αιτήματα, το ίδιο το περιεχόμενο του αγώνα, αλλά και οι μορφές πάλης, γίνονται αντικείμενο συζήτησης από την ίδια τη βάση του κλάδου, γίνονται υπόθεση των μαχόμενων εκπαιδευτικών.

• Κάθε σχολείο να μετατραπεί σε κέντρο αγώνα και ενημέρωσης. Προτείνουμε, υιοθετούμε και ενθαρρύνουμε μορφές τοπικής δράσης όπως : ενημέρωση γονιών και τοπικών φορέων, τοπικές καμπάνιες ενημέρωσης με «στέκια αγώνα και ενημέρωσης», ανοιχτές επιστολές προς τους γονείς, πανό και αφίσες στα σχολεία ή σε κεντρικά σημεία των πόλεων κλπ. Ταυτόχρονα, προχωράμε σε συνέντευξη τύπου και δελτία τύπου ενθαρρύνοντας ιδιαίτερα τους επαρχιακούς Συλλόγους να προχωρήσουν σε ανάλογες ενέργειες που από την εμπειρία γνωρίζουμε ότι τυχαίνουν μεγαλύτερης κάλυψης και προβολής από τα επαρχιακά ΜΜΕ.

• Απαραίτητη προϋπόθεση για την οργάνωση νικηφόρων αγώνων είναι ο Συντονισμός της αγωνιστικής δράσης, ο πανεκπαιδευτικός αλλά και διακλαδικός συντονισμός όλων των εργαζόμενων. Κύτταρο ενός τέτοιου συντονισμού είναι τα πρωτοβάθμια σωματεία.

• Συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην πανελλαδική πανεργατική συγκέντρωση στη ΔΕΘ.

• Κορυφαία στιγμή αυτής της διαδικασίας, μπορεί να είναι η διοργάνωση μιας   Πανεκπαιδευτικής Συγκέντρωσης – Διαδήλωσης στα μέσα Σεπτέμβρη, κατά προτίμηση τις πρώτες ημέρες που θα ανοίξουν τα σχολεία. Σε αυτή την κατεύθυνση παίρνονται πρωτοβουλίες για κοινές συσκέψεις με όλους τους φορείς της εκπαίδευσης.

 Β. Απεργιακός Αγώνας διάρκειας με τη μορφή των 48ωρων επαναλαμβανόμενων απεργιακών κινητοποιήσεων

·        Στις 26 και 27 Σεπτέμβρη προχωράμε σε 48ωρη απεργία, με την πρώτη μέρα να πραγματοποιείται πανελλαδική - πανεκπαιδευτική κινητοποίηση στην Αθήνα.

·        Στις 3 και 4 Οκτώβρη προχωράμε σε δεύτερη 48ωρη απεργία, με την πρώτη μέρα να πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις στις μεγάλες πόλεις και τη δεύτερη μέρα διεξάγεται παντού δεύτερος κύκλος Γ.Σ που καταλήγει σε Ολομέλεια προέδρων στις 6 Οκτώβρη με πρόταση για συνέχιση της απεργιακής κινητοποίησης με τη μορφή των επαναλαμβανόμενων 48ωρων.

ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ…

1.   ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ με ενιαίο 12χρονο βασικό σχολείο και δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή.

20 μαθητές ανά τμήμα. 15 στο Νηπιαγωγείο και στην Α΄ και Β΄ δημοτικού.

Γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης στο 15% του ΓΚΠ. Κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων 2525 και 2640 (νόμοι  Αρσένη)

2.       ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ

      1400 ευρώ καθαρά στο νεοδιόριστο,  30% αυξήσεις στις αποδοχές μας, Ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μισθό. Όχι στη σύνδεση μισθού- απόδοσης-αξιολόγησης. Ακόλλητη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη.

Ελεύθερη κλαδική Συλλογική σύμβαση για όλα στην εκπαίδευση.

3.       ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Όχι στην αξιολόγηση –χειραγώγηση των εκπαιδευτικών. Κατάργηση του ν. 2986. Κατάργηση του καθηκοντολόγιου.

Όχι στην αξιολόγηση και αυτοαξιολόγηση - κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων και τη λεγόμενη «αποκέντρωση», που προωθεί την ιδιωτικοποίηση.

Όχι στις εξετάσεις στην Ε΄ και ΣΤ΄

Να μπλοκάρουμε στην πράξη κάθε προσπάθεια εφαρμογής της αξιολόγησης, με συλλογικές αντιστάσεις.

4.       ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Κατάργηση της ωρομισθίας και του θεσμού του αναπληρωτή και αντικατάσταση τους με μόνιμους διορισμούς. Διορισμός όλων των αναπληρωτών. Όχι στις παραβιάσεις ωραρίων,  τις υπερωρίες, τις  υποχρεωτικές μετακινήσεις.

Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών με βάση το έτος λήψης πτυχίου. Κατάργηση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ.

Όχι στις αυθαιρεσίες, τις πολλαπλές μετακινήσεις, τις παραβιάσεις των ωραρίων

5.       ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή στα 55, ίση με τον τελευταίο μισθό. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα – Ρέππα.

 Πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους.