Η ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΑΝΕΣΤΗ ΤΑΡΠΑΓΚΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

 Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑΡΓΕΙ

 ΚΑΘΕ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΜΟΡΦΗ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

Αγαπητοί συνάδελφοι,

 Ο συνάδελφος Ανέστης Ταρπάγκος (τοπογράφος μηχανικός) εργάζεται εδώ και 2.5 χρόνια (από τον Ιούνιο του 2002) στην εταιρεία «ΞΑΝΘΑΚΗΣ ΑΤΕ», εργοληπτική επιχείρηση ΣΤ’ Τάξης, η οποία εκτελεί ως επί το πλείστον έργα του ΟΣΕ.

Ο συνάδελφος τα δύο αυτά χρόνια εργάστηκε τόσο στην μελέτη όσο και την επίβλεψη τοπογραφικών εργασιών που αφορούν εκατοντάδες χιλιόμετρα γραμμών του ΟΣΕ.

 Από την εταιρεία αυτή απολύθηκε εν ψυχρώ, κατά τρόπο παράνομο, αναιτιολόγητο, προσβλητικό  και καταχρηστικό ενώ το έργο που εργάζεται είναι σε εξέλιξη και απαιτούνται τουλάχιστον 4 μήνες έως την ολοκλήρωσή του..

Μοναδικός και ουσιαστικός λόγος της απόλυσης αφορά τη δράση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, την οποία και ανέπτυξε ο συνάδελφος διαμοιράζοντας σε συναδέλφους τους «Τεχνικούς Δρόμους», το Καταστατικό του Συνδικάτου και την Πρόταση ΣΣΕ για το 2004 που έχει επεξεργαστεί και καταθέσει στις εργοδοτικές εργοληπτικές οργανώσεις.

Περιεχόμενο αυτής της συνδικαλιστικής παρέμβασης υπήρξε :

Α) Η εναντίωση στα εφαρμοζόμενα εργοταξιακά ωράρια της εταιρίας που φτάνουν συστηματικά στα 11ωρα – 6μερα – 65ωρα (από ανατολής μέχρι δύσης ηλίου), που συνεχίζουν να αποτελούν πάγια πρακτική του τεχνικού κεφαλαίου, παρ’ όλη την σύγχρονη κρίση στις τεχνικές κατασκευές.

Β) Η επιζήτηση δίκαιων αμοιβών των εργαζομένων που να καλύπτουν τις σημερινές ζωτικές ανάγκες, στη θέση των μεροκάματων των 27 ευρώ και της πληρωμής των ατέλειωτων υπερωριών ως «απλής υπερεργασίας», καθώς και των «κλειστών» μισθών των 1000 ευρώ μηνιαία (για απεριόριστη χρονικά καθημερινή και εβδομαδιαία εργασία) για υψηλά εξειδικευμένους τεχνολόγους και χειριστές σιδηροδρομικών δομικών μηχανημάτων (μπουρέζες, σκυροβάγονα, ρεγκαλέζες κλπ.) που είναι βούλγαροι ή αρμένιοι κλπ και η επιχείρηση τους δηλώνει ως «ανειδίκευτους βοηθούς» τη στιγμή που είναι διπλωματούχοι τεχνικοί και με πολύχρονη εμπειρία σε κρατικές βουλγαρικές και άλλες τεχνικές εταιρίες.

Γ) Η διεκδίκηση πληρωμής της «εκτός έδρας» αμοιβής – αποζημίωσης της εργασίας για τους εργαζόμενους που στέλνονται σε εργοτάξια σε απόσταση 170 χιλιομέτρων από την έδρα της εταιρίας και τον τόπο κατοικίας τους: Όλες οι τεχνικές εταιρίες αρνούνται και την πλέον στοιχειώδη αμοιβή αυτής της εκτός έδρας απασχόλησης, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι (τεχνικοί, εργατοτεχνίτες, οδηγοί, χειριστές) να είναι αναγκασμένοι να καταναλώνουν επί τόπου του έργου τις αποδοχές τους και να μην μπορούν να στηρίξουν οικονομικά τις οικογένειές τους.

Η απάντηση της εργοδοσίας είχε ήδη υπάρξει προειδοποιητικά ότι «αν συνεχίσει να σπέρνει τέτοιου είδους ζιζάνια θα θερίσει θύελλες», πράγμα που τελικά σήμαινε την απόλυσή του.

Να σημειωθεί ότι το ίδιο πράγμα με διαφορετικές μορφές έχει συμβεί στην τελευταία 5ετία της συνδικαλιστικής παρέμβασης του συναδέλφου, της διεκδίκησης των στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζόμενων, της υπεράσπισης μιας ανεξάρτητης και αξιοπρεπούς στάσης στην δουλειά:

Στην τεχνική εταιρία ΒΙΟΤΕΡ (Βιομηχανικά Τεχνικά Έργα) στην κατασκευή της Εγνατίας Οδού, όπου επιχειρήθηκε η συγκρότηση επιχειρησιακού σωματείου πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα την απόλυσή του, αλλά και αρκετών άλλων εργαζόμενων (κυρίως ρωσοπόντιων). Απόλυση που κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική με σχετικές αποφάσεις του Πρωτοδικείου και Εφετείου της Θεσσαλονίκης.

Και στην εργοληπτική επιχείρηση ΤΕΓΚ η οποία επίσης κρίθηκε από το Πρωτοδικείο και Εφετείο της Αθήνας παράνομη και καταχρηστική.

Η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση χρόνια τώρα από κοινού διαχειρίζονται την βαρβαρότητα του εργοδοτικού δεσποτισμού και της ατέλειωτης εκμετάλλευσης των εργαζόμενων, ειδικά στον χώρο των τεχνικών έργων.

Η συγκεκριμένη περίπτωση ενός συνάδελφου που επιμένει να ζει και να δουλεύει με αξιοπρέπεια, που δεν δέχεται (σαν μηχανικός) να λειτουργεί σαν κομμάτι της εργοδοσίας, που δεν δέχεται τους ισοπεδωτικούς και απάνθρωπους όρους δουλειάς στα εργοτάξια, αναδεικνύει την πραγματική κατάσταση που υπάρχει στην τεχνικές εταιρείες, και γενικότερα στην ιδιωτική παραγωγή.

Αναδεικνύει το γεγονός ότι η περιβόητη ‘παραγωγικότητα’ του ‘ιδιωτικού τομέα’ βασίζεται στην κατάργηση  των στοιχειωδών εργατικών συλλογικών δικαιωμάτων, και σε μια «συνδικαλιστική ‘έρημο» που ξεπερνάει πλέον κάθε όριο.

Αυτή η κατάσταση του ‘κοινωνικού φασισμού’ στην τεχνικές εταιρείες, σύμφωνα με την οποία όποιος ‘μιλάει’ φεύγει δεν μπορεί να συνεχιστεί και δεν θα συνεχιστεί άλλο. Είναι ζήτημα ύπαρξης για το εργατικό κίνημα, (όχι μόνο στην Θεσσαλονίκη) η άμεση ανάκληση της απόλυσης.

Η απόλυση του συνάδελφου Ταρπάγκου θα ανακληθεί. Η κατάσταση στους χώρους δουλειάς μπορεί και πρέπει να ανατραπεί με την αποφασιστική ανάπτυξη της δράσης των εργαζόμενων τεχνικών, με την ενότητα όλων των εργαζόμενων στον ευρύτερο χώρο των τεχνικών κατασκευών, με την ενίσχυση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών.

Να αναπτύξουμε την εργατική ταξική αλληλεγγύη

Για την κατάργηση του εργοδοτικού δεσποτικού δικαιώματος της αναιτιολόγητης, παράνομης και καταχρηστικής απόλυσης των εργαζομένων που διεκδικούν τα συνδικαλιστικά τους εργατικά δικαιώματα και ελευθερίες στη σημερινή παραγωγή.

Να ενισχύσουμε την δράση και την αλληλεγγύη μας για τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες μας.  

Επιστροφή

Περιεχόμενα