«Όσοι τα τελευταία χρόνια βρεθήκαμε στους δρόμους, απέναντι στις αντιεκπαιδευτικές επιλογές δε δίνουμε καμιά περίοδο χάριτος στην κυβέρνηση για να συνεχίσει τις αντιδραστικές πολιτικές στην εκπαίδευση.»

Την υπερδεκαετή πολιτική των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων είναι φανερό ότι ανέλαβε να συνεχίσει και να ολοκληρώσει η νέα Υπουργός Παιδείας που συναντήθηκε σήμερα με το Δ.Σ. της ΔΟΕ. Η συνάντηση, όσο και αν είχε εθιμοτυπικό χαρακτήρα, έγινε στο φόντο των εκρηκτικών προβλημάτων που γεννά η προώθηση ενός φθηνού ,ευέλικτου και αυταρχικού σχολείου της αγοράς και η απαξίωση της δημόσιας κα δωρεάν εκπαίδευσης, πολιτικές που ιδιαίτερα τη φετινή χρονιά εμπόδισαν ακόμη και τη στοιχειώδη λειτουργία των σχολείων, ενώ δημιούργησαν μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας για χιλιάδες εκπαιδευτικούς.

Η Υπουργός, ανενημέρωτη ακόμα στα ειδικά, αλλά στοχοπροσηλωμένη στην ουσία των κεντρικών αντιδραστικών επιλογών που ξεκίνησαν με το νόμο Αρσένη, έδειξε να εμπνέεται πλήρως από το μέσο όρο των προεκλογικών προγραμμάτων Παιδείας του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. και από ένα κράμα νεοσυντηριτικών και νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων για την εκπαίδευση. Στην γενικότερη επιδίωξη της για συναίνεση είναι φανερό ότι απευθύνεται σε κείνο το συνδικαλιστικό κομμάτι που από καιρό στηρίζει με τις θέσεις του τις πολιτικές που ασκήθηκαν. Όπως είναι επίσης φανερό ότι και αυτή η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει τις «παντός καιρού» κυβερνητικές θέσεις που διαμόρφωσαν για τον κλάδο μας οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚ από κοινού με τη ΔΑΚΕ. «Συμφωνούμε με την αξιολόγηση» ανέφεραν στην Υπουργό οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ. «Αξιολόγηση, λοιπόν παντού!» υπερθεμάτισε η Υπουργός.

Δεν έβγαλε κάποια παραπάνω είδηση η συνάντηση, ούτε καμιά θετική δέσμευση αναλήφθηκε, άλλωστε είχε προηγηθεί η συνάντηση με την ΟΛΜΕ στο ίδιο πάνω κάτω κλίμα. Η ανακοίνωση της αλλαγής της ποσόστωσης στους διορισμούς σε 60%-40%, συνεχίζει τη λογική του ΑΣΕΠ και της ομηρίας των αναπληρωτών.

Είναι φανερό ότι η ζωντανή μαχόμενη εκπαίδευση και το εκπαιδευτικό κίνημα δε χορηγούν περιόδους χάριτος, άλλωστε δε χαρίστηκαν σε κανέναν τόσα χρόνια, ούτε στην κυβερνητική πολιτική ούτε στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που τη στήριζε. Η τύχη της βουλευτικής έδρας των κ.κ Κοντογιαννόπουλου, Ανθόπουλου, Αρσένη και Γκεσούλη είναι αψευδής μάρτυρας του αγεφύρωτου χάσματος ανάμεσα στους εκφραστές της αντιδραστικής πολιτικής από τη μια και τα οράματα της εκπαιδευτικής κοινότητας από την άλλη. Σταθερά προσηλωμένοι σ’ αυτά, αναδείξαμε ως ζήτημα αιχμής την πλήρη κατάργηση του αίσχους της ωρομισθίας, την κάλυψη όλων των κενών με μόνιμους διορισμούς και το διορισμό όλων των αναπληρωτών. Είμαστε αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε άλλη χρονιά με μαύρη και ελαστική εργασία. Ταυτόχρονα υποστηρίξαμε ότι το μισθολόγιο που ψηφίστηκε και εφαρμόζεται αποτελεί νέα πρόκληση και εμπαιγμό.

Καταστήσαμε επίσης σαφές ότι για το κίνημα θα αποτελέσει “casus belli” :

• Κάθε απόπειρα για την προώθηση της αξιολόγησης-χειραγώγησης και της μονιμότητας των στελεχών

• Κάθε σκέψη για εισαγωγή εξετάσεων στην Ε΄και ΣΤ΄Δημοτικού.

• Κάθε μέτρο που διαμορφώνει αγοραίους όρους στην εκπαίδευση, όπως π.χ. την άρση των γεωγραφικών ορίων για τα σχολεία.

Θα ξαναπάμε στο Υπουργείο… με τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς και τις ανάγκες τους αγωνιστικά παρόντες με πρώτο ραντεβού τις κινητοποιήσεις για σταθερή και μόνιμη δουλειά στις 2 Απρίλη και τη μεγάλη συγκέντρωση στις 14 Μάη.

Η ζωντανή μαχόμενη εκπαίδευση δε βολεύεται με τίποτα λιγότερο από: οικονομική αξιοπρέπεια, παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο, σταθερή και μόνιμη δουλειά ,δημόσια δωρεάν εκπαίδευση. Η αναμέτρηση έχει ήδη αρχίσει.

Επιστροφή

Περιεχόμενα