ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

(ΣΕΦΚ)

Μέλος ΟΙΕΛΕ

Μεσολογγίου 5, 10681 Αθήνα

τηλ. 210 3820537, 210-5238148

fax: ,210-5230819

e-mail: sefk@sefk.gr

www.sefk.gr

ΠΡΟΣ: ΟΛΜΕ, ΔΟΕ

ΕΛΜΕ, ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ Π.Ε.

ΠΕΑΕ, ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ

ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΩΡΟΜΙΣΘΙΩΝ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ

 Αφορμή για τις σκέψεις και τον προβληματισμό που ακολουθεί ήταν η διαπίστωση ότι όλο και μεγαλύτερο μέρος των εργαζόμενων στα φροντιστήρια συμμετέχουν και σε προγράμματα Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης στα σχολεία, γεγονός που έκανε τα προβλήματα που καθημερινά αντιμετωπίζουν (καθηλωμένες αμοιβές, ανασφάλεια και προσωρινότητα, αδιαφάνεια και πελατειακές σχέσεις, εργασιακή περιπλάνηση) αντικείμενο συζήτησης μέσα στο σύλλογο. Ο προβληματισμός μας έγινε εντονότερος όταν διαπιστώσαμε ότι το ίδιο πρότυπο εργασιακής σχέσης (προσωρινότητα, ωρομίσθιο, αμοιβή μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων και όχι μέσω πάγιας κρατικής χρηματοδότησης) εφαρμόστηκε και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση σε ό,τι αφορά την ολοήμερη λειτουργία των δημοτικών σχολείων.

Εκτιμούμε ότι το πρότυπο εργασιακών σχέσεων, όρων χρηματοδότησης, αλλά και διδακτικής πράξης που εισάγουν προγράμματα όπως η Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη αποτυπώνουν έναν πιο συνολικό, πιο στρατηγικό σχεδιασμό για τη εκπαίδευση στον τόπο μας: Φανερώνουν ότι στόχος κυρίαρχης εκπαιδευτικής πολιτικής είναι ένα φτηνό, πειθαρχημένο και ευέλικτο σχολείο στο οποίο ένα μόνο μέρος των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων θα παρέχεται από μόνιμους εκπαιδευτικούς (συνεχώς αξιολογούμενους), ενώ όλο και μεγαλύτερο θα προσφέρεται από ελαστικά απασχολούμενους ωρομίσθιους, με αντίστοιχα ελαστικούς όρους χρηματοδότησης (ευρωπαϊκά προγράμματα, τοπική αυτοδιοίκηση, γονείς). Κομμάτι αυτού του σχεδιασμού είναι και η αντιγραφή της λογικής του φροντιστηρίου (εντατικοποίηση, τυποποιημένη προσφορά μόνο των εξεταστικά αξιοποιήσιμων γνώσεων, κατάταξη μαθητών, συνεχής ροή «πληροφοριών» προς τους μαθητές) ως τρόπου αντιμετώπισης των ελλειμμάτων του δημόσιου σχολείου.

Πιστεύουμε ότι το εκπαιδευτικό κίνημα θα πρέπει να αναζητήσει τρόπους συλλογικής και συνολικής αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων. Εάν αφήσουμε αυτές τις «γκρίζες ζώνες» εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων να εξαπλωθούν με τη σημερινή μορφή τους, εάν αφήσουμε να παγιωθεί μια κατάσταση εκπαιδευτικών «πολλών ταχυτήτων», τότε τα πράγμα όχι μόνο θα είναι χειρότερα για τους μαθητές και για τις οικογένειές τους, αλλά και πολύ δυσκολότερα για το εκπαιδευτικό κίνημα στη δημόσια εκπαίδευση το οποίο θα έχει να αντιμετωπίσει μια εκ των πραγμάτων διάσπαση ως προς τους εργαζόμενους στο δημόσιο σχολείο. Αντιλαμβανόμαστε όλοι τί θα σήμαινε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Το εκπαιδευτικό κίνημα στον τόπο μας έχει μια μεγάλη παράδοση να αντιπαλεύει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, να αρνείται τη λογική του κατακερματισμού, να δίνει μεγάλες μάχες για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή εργασία σε μια δημόσια εκπαίδευση αντάξια των αγώνων του ελληνικού λαού. Έχει δείξει, επίσης, ότι μπορεί να αντιπαλεύει όχι μόνο τις μεμονωμένες ρυθμίσεις εκπαιδευτικής πολιτικής, αλλά και να αμφισβητεί τη συνολική φιλοσοφία των εκπαιδευτικών λόγων. Με αυτό τον τρόπο πρέπει να απαντήσουμε και τώρα στην πρόκληση που είναι μπροστά μας, συνδυάζοντας την ενωτική δράση, τη συνολική απάντηση με τη συγκεκριμένη και άμεση διεκδίκηση.

• Στη λογική του «κρατικού φροντιστηρίου» να απαντήσουμε με την απαίτηση για πραγματική αύξηση του εκπαιδευτικού έργου που προσφέρει το δημόσιο σχολείο: Ριζική μείωση του αριθμού των παιδιών ανά τάξη. Δωρεάν παροχή από το δημόσιο σχολείο όλων των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων που είναι σήμερα αναγκαίες: ενισχυτική διδασκαλία, ξένες γλώσσες, αθλητική και καλλιτεχνική εκπαίδευση.
• Στη λογική της ευελιξίας και της έμμεσης ιδιωτικοποίησης να απαντήσουμε με την απαίτηση για αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση και για χρηματοδότηση όλων των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Στη λογική των ελαστικών εργασιακών σχέσεων να απαντήσουμε με την απαίτηση όλες οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες του δημόσιου σχολείου να καλυφθούν από νέες οργανικές θέσεις που θα δημιουργηθούν για όλες τις νέες δραστηριότητες (Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, ολοήμερη λειτουργία κλπ) και από διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών. Κατάργηση του θεσμού των ωρομισθίων. Ριζική αύξηση των διορισμών.

Εάν αυτό είναι ένα συνολικό διεκδικητικό πλαίσιο ενάντια στις «γκρίζες ζώνες» της εκπαίδευσης χρειάζονται και συγκεκριμένα άμεσα αιτήματα για τους χιλιάδες εργαζόμενους σε αυτές, αιτήματα που να αντιπαλεύουν την ανασφάλεια του ωρομίσθιους και τον εξευτελισμό των πελατειακών σχέσεων να απαιτήσουμε:

• Αναπροσαρμογή (τουλάχιστον στο ύψος του τιμάριθμου από όταν καθιερώθηκε η τρέχουσα αμοιβή) των αμοιβών για τους απασχολούμενους σε αυτά τα προγράμματα.
• Ενιαίος και σταθερός αριθμός ωρών εβδομαδιαίας απασχόλησης για όλους τους εργαζόμενους σε αυτά τα προγράμματα. Ενιαίος τρόπος υπολογισμού της προϋπηρεσίας, που να περιλαμβάνει εορτές και αργίες (όπως και με τους αναπληρωτές).
• Σύναψη συμβάσεων που να σέβονται τα δικαιώματα των εργαζόμενων: Αμοιβή για αργίες, εορτές κλπ. Καμιά δυνατότητα στη διεύθυνση για αυθαίρετες απολύσεις. ή για αυθαίρετο περιορισμό των ωρών διδασκαλίας.
• Σαφής προσδιορισμός των εξωδιδακτικών υποχρεώσεων και αποζημίωση για κάθε είδους εξωδιδακτική απασχόληση.
• Διαφανές και με αντικειμενικά κριτήρια σύστημα προσλήψεων σε αυτά τα προγράμματα.

Όμως, αυτές οι διεκδικήσεις, τόσο οι συνολικές, όσο και οι άμεσες, απαιτούν και τρόπους και δρόμους αγωνιστικής έκφρασης και κινητοποίησης αυτών των χιλιάδων εκπαιδευτικών:

• Το πρώτο και κύριο είναι να δεχτούν, τώρα, ως μέλη τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς των προγραμμάτων αυτών οι ΕΛΜΕ και οι Σύλλογοι Π.Ε. Εδώ, δεν χωρούν ούτε μικροκομματικοί υπολογισμοί, ούτε συνδικαλιστικές υστεροβουλίες Τα πράγματα είναι απλά: Είτε, αυτοί οι εκπαιδευτικοί θα θεωρηθούν  οργανικό κομμάτι του εκπαιδευτικού κινήματος και των θεσμών του και θα υπάρξει από κοινού διεκδίκηση ενάντια στην ελαστική εργασία, είτε αναγκαστικά θα βρεθούμε σε μια κατάσταση εργασιακής και συνδικαλιστικής διάσπασης με απρόβλεπτες συνέπειες για το εκπαιδευτικό κίνημα.
• Το δεύτερο είναι να συγκροτηθούν επιτροπές αγώνα αυτών των εκπαιδευτικών, τόσο μέσα στους συλλόγους, όσο και πανελλαδικά. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουν να οργανωθούν κινητοποιήσεις αυτών των συναδέλφων και συνολικά να αναδειχθούν τα αιτήματά τους. Πρακτικές όπως η γραμματεία αναπληρωτών - ωρομισθίων της ΟΛΜΕ σίγουρα μπορούν να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση.
• Το τρίτο βήμα είναι να οργανωθούν συντονισμένες και κλιμακούμενες κινητοποιήσεις πάνω στα αιτήματα: Παραστάσεις στο Υπουργείο Παιδείας με αφορμή τα άμεσα αιτήματα, καταγγελίες σε Επιθεωρήσεις Εργασίας για τις καθυστερήσεις στην καταβολή των αποδοχών, καταγγελίες προς τον ΟΜΕΔ και αίτηση για να ξεκινήσει διαδικασία σύναψης συλλογικής σύμβασης για τους εργαζόμενους σε αυτά τα προγράμματα.

Βιώνοντας τα προβλήματα των εργαζόμενων σε αυτά τα προγράμματα και αντιλαμβανόμενοι ότι θα γίνεται όλο και πιο συχνή η εργασιακή περιπλάνηση ανάμεσα στο φροντιστήριο και τις «γκρίζες ζώνες» του δημόσιου σχολείου θέλουμε ως ΣΕΦΚ να συμβάλουμε σε κάθε βήμα αγωνιστικής παρέμβασης σε αυτά τα ζητήματα. Για το σκοπό αυτό πιστεύουμε ότι είναι αναγκαίο να υπάρξει μια κοινή σύσκεψη όλων των σωματείων, των επιτροπών αγώνα και των συναδέλφων που μοιράζονται αυτές τις αγωνίες.

Για το ΔΣ του ΣΕΦΚ

Επιστροφή

Περιεχόμενα