ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Α' ΒΑΘΜΙΑΣ

ανεξάρτητες, αυτόνομες, αγωνιστικές, ριζοσπαστικές

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΙΩΞΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΦΩΚΙΑΝΟΥ

Μια επιτυχής μάχη του σήμερα…
με σημασία για τους αγώνες που έρχονται

Ο εκπαιδευτικός Στέλιος Φωκιανός, συνδικαλιστής των Παρεμβάσεων, βρέθηκε το τελευταίο διάστημα στο στόχαστρο της πολιτικής επίθεσης που δέχεται το δημόσιο σχολείο και οι εργασιακές σχέσεις στην εκπαίδευση. Χρησιμοποιήθηκε ως στόχος σε μια επίθεση που εκδηλώνεται ως προπομπός για την ένταση του αυταρχισμού και της διοικητικής αυθαιρεσίας . Μια επίθεση πρόβα για τη γενικευμένη εφαρμογή του αντιδραστικού ΔΥΚ από την ιεραρχική πυραμίδα, για την αξιοποίηση του Καθηκοντολογίου και των θεσμών της αξιολόγησης-χειραγώγησης, με στόχο να καμφθεί κάθε αντίσταση απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική, να φιμωθεί η φωνή της ζωντανής μαχόμενης εκπαίδευσης, να ποινικοποιηθεί η συνδικαλιστική στάση και ασφαλώς η αντίσταση του ανεξάρτητου ταξικού ρεύματος στο χώρο της εκπαίδευσης.

Όλοι όσοι συμμετείχαν στα δεκάδες σεμινάρια, που έγιναν πριν τις γιορτές για το ολοήμερο σχολείο είδαν μια φιλόδοξη προσπάθεια κυβερνητικής προπαγάνδας που κάνοντας το άσπρο ~μαύρο προσπαθούσε να κρύψει τη μαύρη τρύπα των χιλιάδων κενών, της υποχρηματοδότησης και των ανύπαρκτων υποδομών, των μεσαιωνικών εργασιακών σχέσεων, της ωρομισθίας και των απλήρωτης εργασίας. Η προβολή ~πρόκληση ενός τάχα τόσο «λαμπερού» έργου από τα πάνελ των εντεταλμένων στελεχών (Προϊσταμένων, Συμβούλων κ.λ.π.) δεν άφησε ασυγκίνητο το ( αποτελούμενο από μόνιμους και ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς) ακροατήριο των σεμιναρίων, που σε όλη την Ελλάδα μετέτρεψαν τα σεμινάρια σε βήμα καταγγελίας της κυβερνητικής πολιτικής, του εμπαιγμού που υφίστανται και του απαράδεκτου φαινομένου της απλήρωτης εργασίας. Σ’ όλη την Ελλάδα σ’ όλα τα σεμινάρια αναπτύχθηκαν, ακούστηκαν και βρήκαν ανταπόκριση από τους συναδέλφους οι συλλογικές θέσεις αντίστασης ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και την υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης.

Ο Δ/ντής Εκπαίδευσης Πειραιά (εκφράζοντας όλη την αυταρχική ~ αντιεκπαιδευτική κουλτούρα της κυβερνητικής πολιτικής και ταυτισμένος μαζί της από την συνδικαλιστική, κυβερνητική και διοικητική του θητεία), σε έναν παροξυσμό διοικητικής αυθαιρεσίας ,αντιδημοκρατικής και αντισυνδικαλιστικής στάσης, επιχείρησε τη δίωξη του Στέλιου Φωκιανού, μέλους του Δ..Σ. του συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Κερατσινίου ~Περάματος που έκανε παρέμβαση θαρρετά και δυναμικά σε ένα τέτοιο σεμινάριο στο Κερατσίνι και προέβαλε τις θέσεις του συλλόγου του, υπερασπίζοντας κατά κύριο λόγο τα εργασιακά δικαιώματα των ωρομισθίων συναδέλφων και καταγγέλλοντας την προσπάθεια ωραιοποίησης της εικόνας της εκπαίδευσης, την ώρα που τόσοι συνάδελφοι ήταν και είναι απλήρωτοι.

Αποδεικνύοντας το ήθος και το ύφος της εξουσίας, αλλά και κυρίως τι κρύβεται πίσω από τις ολόφρεσκες διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ για τη «συμμετοχική δημοκρατία των πολιτών», επιχείρησαν να τυλίξουν το συνάδελφο σε μια κόλλα χαρτί. Ένα χαρτί που τον καλούσε σε απολογία, μύριζε ναφθαλίνη και επανέφερε την αρχαία σκουριά άλλων εποχών. «Απείθεια , ανάρμοστη συμπεριφορά, πρόκληση σε στάση, αναξία διαγωγή, έλλειψη προσήκοντος σεβασμού στις προϊστάμενες αρχές, άσκηση δημόσιας κριτικής κλπ». Ένα χαρτί που φιλοξένησε όλο το θεσμικό αυταρχικό οπλοστάσιο που στήνει η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια για να χειραγωγήσει το εκπαιδευτικό κίνημα και τους εκπαιδευτικούς και ασφαλώς σε περίοπτη θέση δεσπόζει ο ΔΥΚ και το Καθηκοντολόγιο. Ένα χαρτί που είναι φανερό ότι αποτελεί τροχιοδεικτική βολή για την αντιμετώπιση και καταστολή του εκπαιδευτικού κινήματος μπροστά στη νέα φάση των αντιδραστικών αλλαγών.

Η δίωξη του συναδέλφου απέδειξε ότι το κίνημα μπορεί κάθε φορά να κατανοεί ποιο είναι το διακύβευμα και ποια είναι η σπουδαιότητά του. Δεκάδες αποφάσεις καταγγελίας και δεκάδες ψηφίσματα από συλλόγους Π.Ε, από ΕΛΜΕ απέδειξαν ότι η αλληλεγγύη παραμένει σταθερή αξία στο χώρο του συνδικαλιστικού κινήματος και εκδηλώνεται στο κοινό έδαφος της υπεράσπισης του δημόσιου δωρεάν σχολείου, των δημοκρατικών δικαιωμάτων στους χώρους δουλειάς και των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Αποφάσεις που συμπληρώθηκαν από την ομόφωνη καταγγελία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, από δημοσιεύματα στον Τύπο, από επερωτήσεις κομμάτων στη Βουλή και από την ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. της ΔΟΕ.

Η αποφασιστικότητα του κινήματος αλληλεγγύης και συμπαράστασης έγινε πραγματική ασπίδα και εκφράστηκε με την παρουσία δεκάδων συναδέλφων και εκπροσώπων των φορέων σε μια δυναμική παράσταση διαμαρτυρίας στη Δ/νση Π.Ε. Πειραιά την ώρα που ο Στέλιος Φωκιανός επέδιδε την απάντησή του στο έγγραφο της δίωξής του : «… θα συνεχίσω να αγωνίζομαι με τη ζωντανή και μαχόμενη εκπαίδευση, για πλήρη και δωρεάν 12χρονη δημόσια εκπαίδευση για όλα τα παιδιά, μέσα σ΄ ένα δημοκρατικό περιβάλλον χωρίς διοικητικό αυταρχισμό με αξιολογήσεις και καθηκοντολόγια, με παιδαγωγική ελευθερία χωρίς τους καταναγκασμούς της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής, για ένα σχολείο που να χτίζεται στις ανάγκες των παιδιών και όχι στο κόστος και τις ανάγκες της αγοράς, με εκπαιδευτικό που να έχει μόνιμη και σταθερή δουλειά και αξιοπρεπή μισθό. Σκυφτή μέση και ένθερμο χειροκρότημα δεν ταιριάζουν στις αξίες της ζωής μου.»

Το κίνημα αλληλεγγύης , οι ομόφωνες αποφάσεις συμπαράστασης και οι εκπρόσωποι των φορέων απαίτησαν με αποφασιστικότητα την άρση κάθε δίωξης, δηλώνοντας ότι το εκπαιδευτικό κίνημα θα συνεχίσει να διεκδικεί και να παλεύει με μαχητικότητα, αξιοπρέπεια και χωρίς ταλαντεύσεις ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική και να ακυρώνει ενέργειες που προσπαθούν να εκφοβίσουν συναδέλφους και να ποινικοποιήσουν την αντίσταση και την αγωνιστική δράση.

Θλιβερή παραφωνία στην καθολική συμπαράσταση που αναπτύχθηκε απετέλεσαν οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚ στο σύλλογο του συναδέλφου που καταψήφισαν την ανακοίνωση του Δ.Σ., ενώ δείγμα κατάπτωσης και αμοραλισμού απετέλεσε η παρουσία στην παράσταση διαμαρτυρίας συνδικαλιστή της ΠΑΣΚ από τη Νίκαια που ως ποντικός της εξουσίας επιχείρησε να στηρίξει τη δίωξη!

Η υπόθεση της δίωξης του συναδέλφου Φωκιανού που άρθηκε κάτω από την αποφασιστικότητα που επέδειξε η εκπαιδευτική κοινότητα στέλνει δύο σοβαρά μηνύματα:

Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να αντισταθούμε σ’ αυτήν την πολιτική. Με ενότητα, συλλογικότητα και αξιοπρέπεια . Ο εκφοβισμός και η εργασιακή τρομοκρατία δε θα περάσουν!