Φυσάει κόντρα…

Τα όσα συνέβησαν στη Λέσβο από τις 10 Μάρτη αποτελούν πολύ σημαντικές εξελίξεις, τόσο για την τοπική κοινωνία του νησιού όσο και για το κίνημα στο χώρο της εκπαίδευσης. Οι μαζικές απολύσεις ωρομισθίων συναδέλφων υπήρξαν η αφορμή για μια κινητοποίηση του εκπαιδευτικού κόσμου, σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο. Το γεγονός αυτό συνέβη δε και σε μία συγκυρία κατά την οποία η μετάβαση της εξουσίας και η αλλαγή κομματικών πόστων όλων των βαθμίδων γίνεται μέσα σε κλίμα «συναίνεσης», με στόχο τη συνέχιση της ίδιας αντιεκπαιδευτικής και αντεργατικής πολιτικής.

Οι απερχόμενοι κομματικοί υπάλληλοι του ΠΑΣΟΚ (προϊστάμενοι και προϊσταμενίσκοι) με κινήσεις πανικού, που εκφράζουν τις πιο χυδαίες και επιθετικές για τους εργαζόμενους αντιλήψεις του εκσυγχρονισμού και της αναδιάρθρωσης, προχωρούν σε πρακτικές που εντείνουν τον αυταρχισμό και θίγουν βασικά εργασιακά δικαιώματα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το ζήτημα δεν ήταν η ατομική συμπεριφορά της προϊσταμένης Β. Κουρβανιού και των παρατρεχάμενών της, αλλά η πολιτική του ΠΑΣΟΚ για την εκπαίδευση, που αποκρυσταλλώθηκε νομικά με τον ν.2525, σε μια από τις πιο αντιδραστικές εκδοχές του.

Η εργοδοσία της ΔΔΕ, αφού ακολούθησε τις κυβερνητικές εντολές για σπάσιμο των κενών των αναπληρωτών στις αρχές της χρονιάς, προχώρησε σε απολύσεις ωρομισθίων συναδέλφων που δεν εξυπηρετούσαν πλέον την εικονικά ομαλή λειτουργία των σχολείων στη Λέσβο, αδιαφορώντας προκλητικά όχι μόνο για τους συναδέλφους, αλλά και για την καταστροφική αναστάτωση στα ίδια τα σχολεία. Οι απολύσεις αυτές ανέδειξαν στην πράξη τις συνέπειες της απορύθμισης των σχέσεων εργασίας στα πλαίσια μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Η ωρομισθία είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο, που σε συνδυασμό με το θεσμό των αναπληρωτών «νομιμοποιούν» το καθεστώς της εργασιακής ομηρίας, ανασφάλειας και απαξίωσης του εργαζόμενου εκπαιδευτικού. 

Σε μια εκπαιδευτική συγκυρία που χαρακτηρίζεται από την πλήρη υποταγή της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου, και εν όψει του θεσμού της αξιολόγησης, που επιβάλλει πρακτικές ελέγχου και προσαρμογής της μαθησιακής διαδικασίας και των εκπαιδευτικών στην παραπάνω πολιτική, η απάντηση οφείλει να είναι άμεση και αποφασιστική. 

Ο τρόπος που απαντήθηκε η αντιεκπαιδευτική πολιτική των απολύσεων στη Λέσβο δίνει ένα σαφές στίγμα για το πώς πρέπει να οργανώνεται η αντίσταση και ο αγώνας του κόσμου της εκπαίδευσης. Η πολιτική λογική της Ριζοσπαστικής Παρέμβασης Εκπαιδευτικών Λέσβου ήταν εκείνη που συγκρούστηκε με την αντιεκπαιδευτική λογική της ΔΔΕ. Ενώ η επίσημη κοινοβουλευτική αριστερά (ΚΚΕ-ΣΥΝ) έμενε σε καταγγελίες σε συνδικαλιστικό επίπεδο (ΔΣ) και επέλεγε τη δια αντιπροσώπων αντιπαράθεση, αντιμετωπίζοντας την υπόθεση ως « θέμα τιμής», η Ρ.Π.Ε. ακολούθησε το δύσκολο δρόμο της συσπείρωσης του κόσμου της εκπαίδευσης και όχι μόνο. Απευθύνθηκε σε δασκάλους και καθηγητές και στη συνέχεια σε τοπικούς φορείς και φοιτητές, οι οποίοι με τη σειρά τους απευθύνθηκαν στους μαθητές. Η κινηματική αυτή λογική είναι εντελώς διακριτή από την πολιτική της αντιπροσώπευσης που εφάρμοσε η ΕΛΜΕ Λέσβου. Αναγνωρίζει ότι το θέμα των ελαστικών σχέσεων εργασίας δεν είναι υπόθεση του ΔΣ μιας ΕΛΜΕ, αλλά συνολικά του κόσμου της δουλειάς που βλέπει να χειροτερεύει συνεχώς το βιοτικό του επίπεδο και οι συνθήκες της ζωής του εξαιτίας της επίθεσης που δέχονται τα κεκτημένα και τα δικαιώματά του-εργασιακά, οικονομικά, πολιτικά-από τους εργοδότες, κράτος και ιδιώτες. Είναι επίσης υπόθεση της νεολαίας, των φοιτητών και των μαθητών που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα της αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευση και τις εργασιακές σχέσεις. 

Άλλωστε ο τρόπος με τον οποίο η Ριζοσπαστική Παρέμβαση Εκπαιδευτικών Λέσβου επιλέγει να λειτουργεί και να βάζει ζητήματα δεν έχει καμία σχέση με τις κομματικές θέσεις(καρέκλες και απόψεις) των συνδικαλιστών του επίσημου πολιτικού σκηνικού (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΚΚΕ,ΣΥΝ).Το δίκτυο των Παρεμβάσεων- Κινήσεων- Συσπειρώσεων είναι ένα δίκτυο ανεξάρτητων αριστερών συσπειρωσιακών σχημάτων του κοινωνικού χώρου των εκπαιδευτικών με μαζική απεύθυνση και ριζοσπαστική κατεύθυνση. Ο στόχος και η δύναμη αυτών των σχημάτων είναι η δικτύωση και ανάπτυξη κινηματικών πρακτικών που αμφισβητούν συνολικά –κι όχι σε σημεία-την πολιτική που επιτίθεται σε εργασιακά δικαιώματα κι αναδεικνύει τους τρόπους με τους οποίους συνδέονται οι επιμέρους κοινωνικοί χώροι προκειμένου να αντισταθούν στον ατομισμό και τη συντεχνιακή πολυδιάσπαση τον διεκδικήσεων. Αμφισβητώντας στην πράξη τις πελατειακές σχέσεις υποταγής σε κάθε μορφή εξουσίας, το «παζάρι» της καρέκλας και τις γραφειοκρατικές πρακτικές, οι Παρεμβάσεις-Κινήσεις –Συσπειρώσεις είναι πολιτικοσυνδικαλιστικές συλλογικότητες χωρίς κομματικές δεσμεύσεις κι εξαρτήσεις που συζητούν τα θέματα και τα προβλήματα της εκπαίδευσης συνδιαμορφώνουν, συνθέτουν κι αποφασίζουν με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες ποια πολιτική πρακτική δίνει μία δυναμική, αριστερή, ριζοσπαστική απάντηση στα ζητήματα της εκπαίδευσης. 

Είναι σαφές ότι τους δύο τελευταίους μήνες στη Λέσβο η πίεση που ασκήθηκε από τη μια μεριά στη ΔΔΕ και το υπουργείο και από την άλλη σε συνδικαλιστικούς φορείς που εγκλωβισμένοι σε γραφειοκρατικές λογικές συνδιαλλαγής και συνδιαχείρισης μένουν σε απλές καταγγελίες, προήλθε από την αντίληψη των Παρεμβάσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η απουσία των εκπροσώπων της κοινοβουλευτικής αριστεράς και των παρατάξεών τους από τις κινηματικές διαδικασίες στα γραφεία της ΔΔΕ Λέσβου. Ο κόσμος που συμφώνησε και στήριξε την αντίληψη του αγώνα και όχι της αγωνιστικής γυμναστικής έχει την ανάγκη να εκφράζεται και να απευθύνεται στους συναδέλφους μέσα από ένα ενιαίο, ανεξάρτητο, ριζοσπαστικό, αριστερό σχήμα της α/θμιας και β/θμιας εκπαίδευσης. Ένα αριστερό σχήμα που μπορεί να συγκρούεται δυναμικά και αποφασιστικά με τις κυβερνητικές αντιεκπαιδευτικές-αντεργατικές πολιτικές-με συνέπεια στις αρχές και τους στόχους του-γιατί δεν έχει καμία σχέση εξάρτησης από αυτές και δεν αντιλαμβάνεται την ύπαρξή του πέρα και έξω από την υπεράσπιση των οραμάτων και των δικαιωμάτων του κοινωνικού χώρου από τον οποίο προέρχεται και στον οποίο αναφέρεται. 

Καλούμε κάθε μαχόμενο εκπαιδευτικό, κάθε αριστερό δάσκαλο-α, νηπιαγωγό, καθηγητή-τρια, να στηρίξει ενεργά αυτή τη προσπάθεια για ένα κοινό αριστερό, ριζοσπαστικό σχήμα στην Π.Ε. και Δ.Ε. στη Λέσβο.

Έφη Γκίκα (καθηγήτρια Γαλλικών)
Μιχάλης Τζορμπατζόγλου (καθηγητής Φυσικής)

Επιστροφή

Περιεχόμενα