Α)      ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΠΟΛΑΒΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ

Οι προτάσεις για τα κονδύλια που αφορούν οικονομικές απολαβές για τα μέλη του Δ.Σ. της ΔΟΕ και τους αιρετούς, υπηρετούν πιστά τη λογική  του συνδικαλισμού που μετατρέπεται σε επάγγελμα  και των συνδικαλιστών που εξελίσσονται σε μια ιδιαίτερη κάστα αποκομμένη από τους εργαζόμενους-δίπλα στους εργοδότες και το κράτος, μια συνδικαλιστική «αριστοκρατία», με ποικιλόμορφες απολαβές και προνόμια .

     Μετά τη σημερινή απόφαση για την οποία οι παρατάξεις ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ θα φέρουν βαρύτατες ευθύνες ,  ένα μέλος του Δ.Σ της ΔΟΕ θα συνεχίσει να :

• Παίρνει από το ταμείο της ΔΟΕ 400 ευρώ το μήνα και 450 ο πρόεδρος.
• Αποζημιώνεται με 88 ευρώ για κάθε μέρα εκτός Αθηνών, ενώ προστίθενται στην αποζημίωσή του 2 πλασματικές μέρες απουσίας ανά περιοδεία, με πληρωμένα τα αεροπορικά εισιτήρια ή με αποζημίωση 0,25 ευρώ για κάθε χιλιόμετρο απόστασης.
• Αποζημιώνεται με 140 ευρώ για κάθε μέρα στο εξωτερικό.

·        Παίρνει επιπλέον 450 ευρώ το μήνα  και ένα εφ’ άπαξ ποσό 1450 ευρώ, αν προέρχεται από την επαρχία.

• Έχει δωρεάν  ατέλεια του κινητού  τηλεφώνου έως 150 ευρώ και το Φ.Π.Α. του λογαριασμού του.

   Με τη σημερινή πρόταση για τον προϋπολογισμό επιχειρείται να νομιμοποιηθεί αναδρομικά  η πρώτη απόφαση- πρόκληση, που πήρε το σημερινό Δ.Σ. μετά τη συγκρότησή του σε σώμα, χορηγώντας  αυξήσεις στις απολαβές και τα προνόμια των μελών του, που αγγίζουν το 60% και αυτό από μόνο του προκαλεί  ολόκληρο τον κλάδο που στην κυριολεξία χειμάζεται από τη σκληρή λιτότητα και τις πολιτικές που ο υποταγμένος συνδικαλισμός  υπηρέτησε . Υπενθυμίζουμε ότι ο εκπρόσωπος των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ στο Δ.Σ. της  ΔΟΕ όχι μόνο καταψήφισε τις αυξήσεις, αλλά ζήτησε την κατάργηση όλων των οικονομικών απολαβών και προνομίων στους συνδικαλιστές. Η απόφαση που πήρε το Δ.Σ. δεν ήταν συμβατή με τον προϋπολογισμό που ψήφισε πέρυσι η Γ.Σ. του κλάδου, γι αυτό επιχειρήθηκε να αναμορφωθεί και να δημοσιευτεί με διαφορετικά κονδύλια από αυτά που ψήφισε η Γενική Συνέλευση. Οι Παρεμβάσεις καταψήφισαν τον οικονομικό απολογισμό της προηγούμενης περιόδου,  γιατί δεν ανταποκρινόταν σε ό,τι ψηφίστηκε, αλλά σε κονδύλια που τροποποιήθηκαν παράτυπα και αυθαίρετα.

          Η κριτική μας συνολικά… απορρέει από την πολιτική εκτίμηση για το χαρακτήρα του συνδικαλισμού που γνωρίσαμε. Ένας συνδικαλισμός κρατικός και εργοδοτικός που στήριξε όλες τις επιλογές του κρατικού εργοδότη και αποτέλεσε το μακρύ χέρι της πολιτικής του στους χώρους των εργαζομένων. ΄Ενας συνδικαλισμός που έχει  από καιρό αποποιηθεί το ρόλο του ως μέσου της ταξικής πάλης και μετατρέπεται σε συμπληρωματικό μηχανισμό του συστήματος εξουσίας και αυτό δεν οφείλεται μόνο στην πολιτική και τους συσχετισμούς που κυριάρχησαν, αλλά και στη δομή που «κλειδώνει» τη μη ταξική, κυβερνητική αντεργατική κατεύθυνση των συνδικάτων.

     Μέρος αυτής της δομής είναι τα ποικιλόμορφα προνόμια, οι οικονομικές απολαβές–πρόκληση των συνδικαλιστών, ο παραγοντισμός και οι πελατειακές σχέσεις, η μακροχρόνια παραμονή τους στα ίδια όργανα, η μετακίνηση των ίδιων ανθρώπων από όργανο σε όργανο, η αποχή από τους εργασιακούς χώρους, η ενερυθρίαστη αλλαγή ρόλων: από συνδικαλιστής σε προϊστάμενο και τούμπαλιν, η μεταπήδηση σε κυβερνητικές θέσεις …και μια σειρά άλλων γνωστών και «άγνωστων» δεδομένων.

     Αυτός ο  άρρηκτος συνδυασμός της πολιτικής και της δομής των συνδικάτων, όπως και της ΔΟΕ στην προκειμένη περίπτωση, οδηγεί τις Κινήσεις- Παρεμβάσεις- Συσπειρώσεις στην εκτίμηση ότι αυτός ο συνδικαλισμός δε μπορεί να διορθωθεί ή να αλλάξει ή να ηττηθεί στο πεδίο της πάλης για την αλλαγή των συσχετισμών. Η ιστορία του κινήματος ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχει ξεκάθαρα δείξει ότι όλοι οι πραγματικοί αγώνες ενάντια στην κυβερνητική πολιτική ήταν ταυτόχρονα και αγώνες ενάντια στη συνδιαλλαγή και τις μεθόδους της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, ενάντια στον κρατικοδίαιτο,  κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό .

      Αυτοί οι αγώνες είναι ικανοί να καταδεικνύουν ότι το μέλλον για τον κόσμο της εργασίας και τον κόσμο της ζωντανής εκπαίδευσης μπορεί να είναι νικηφόρο και ταυτόχρονα, μπορούν να αναδεικνύουν και να αναπτύσσουν το ρεύμα του ανεξάρτητου χειραφετημένου ταξικού συνδικαλισμού.

Ενός συνδικαλισμού που έχει:

ü στον πυρήνα της πολιτικής του αντίληψης τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων  και των εκπαιδευτικών

ü και στον πυρήνα της δομής του τις διαδικασίες βάσης, την άμεση δημοκρατία, τη μαχητικότητα του ανιδιοτελούς εθελοντισμού, την περιοδικότητα και την ανακλητότητα.

Υπηρετούμε αυτήν την αντίληψη τόσο με τις θέσεις και τους αγώνες όσο και με τη στάση μας:

ü      Η εκπροσώπηση των Παρεμβάσεων στο Δ.Σ της ΔΟΕ και η στάση του εκπροσώπου  αποφασίζεται, κρίνεται και ελέγχεται από συλλογικές διαδικασίες.

ü      Η θητεία του εκπροσώπου είναι μονοετής.

ü      Το επιμίσθιο του μέλους των Παρεμβάσεων διατίθεται εξ’ ολοκλήρου για την έκδοση και αποστολή ενημερωτικού υλικού και την ενίσχυση του κινήματος. Η διαχείριση των χρημάτων ελέγχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα με ανοιχτό συλλογικό τρόπο.

ü      Τα οδοιπορικά που εισπράττονται  από τον εκπρόσωπό μας αντιστοιχούν στα πραγματικά του έξοδα. Τα υπόλοιπα επιστρέφονται στη ΔΟΕ, με τη μορφή της εισφοράς για την αγορά αίθουσας.

Β)     ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ

ΠΟΥ ΚΑΤΑΒΑΛΛΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ:

Θεωρούμε προκλητικό και απαράδεκτο τον τρόπο με τον οποίο επιχειρείται να αυξηθεί η συνδρομή των συναδέλφων από 27 σε 40 ευρώ!!!, αξιοποιώντας έναν  μαθηματικό τύπο που συνδέει τη συνδρομή με τον εκάστοτε βασικό μισθό του πρωτοδιόριστου. Πρόκειται για καραμπινάτη αλχημεία με την οποία επιχειρείται μία αύξηση συνδρομής της τάξης του 50% τη στιγμή που οι συνάδελφοι βιώνουν την πολιτική της παρατεταμένης λιτότητας που έφερε το εισόδημά μας να έχει χάσει το 30% της αγοραστικής του δύναμης.

     Επειδή για μας η συνδρομή προς το συνδικάτο πρέπει να κρίνεται κάθε φορά τόσο από τις πραγματικές ανάγκες του συνδικάτου όσο και από τις οικονομικές δυνατότητες των συναδέλφων, αλλά και επειδή αφ’ ενός καμιά διάθεση για ανάδειξη των πραγματικών προβλημάτων και για αγωνιστική διεκδίκηση λύσεων δε διαφαίνεται από την πλειοψηφία, αλλά και επειδή τα χρήματα των συναδέλφων συνεχίζουν να «αξιοποιούνται» κυρίως σε εξωαγωνιστικές λογικές :

Γ)        ΝΑ ΑΥΞΗΘΕΙ ΤΟ ΚΟΝΔΥΛΙ ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ

Οι Παρεμβάσεις θεωρούν ότι το ύψος του κονδυλίου που διατίθεται για τις κινητοποιήσεις σε σχέση και με το ύψος άλλων απαράδεκτων δαπανών αποδεικνύει τον χαρακτήρα και τον προσανατολισμό της Ομοσπονδίας. Το κονδύλι των κινητοποιήσεων όχι μόνο είναι απαράδεκτα χαμηλό, όχι μόνο προστίθενται σε αυτό άσχετες δαπάνες για να κρύψουν την αγωνιστική απραξία ,αλλά δεν αξιοποιείται ούτε στο ύψος που προϋπολογίζεται με αποτέλεσμα τα ποσά που δεν χρησιμοποιούνται να καλύπτουν άλλες δαπάνες και έξοδα.

Δ)   ΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΕΝΙΑΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΓΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΩΡΟΜΙΣΘΙΩΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΙΣΗ ΜΕ ΤΟ 1/3 ΤΗΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΤΩΝ ΜΟΝΙΜΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ

Επιστροφή

Περιεχόμενα