e-mail: paremvaseis_oiele@yahoo.gr

Φαίνεται πως οι μέρες του 'διαλόγου' και της συναίνεσης τελείωσαν γρήγορα στο Υπουργείο Παιδείας. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι ταυτόχρονα με την ψήφιση του νομοσχεδίου που παρατείνει την ομηρία των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, η Υπουργός Παιδείας προχωράει με εγκύκλιο της σε σημαντικές τομές ως προς της εργασιακές σχέσεις στην ιδιωτική εκπαίδευση:

α) Επιτρέπει την πρόσληψη καθηγητών ειδικοτήτων (φιλολόγων, μαθηματικών, φυσικών κ.α.) στις τρεις τελευταίες τάξεις (4η, 5η, 6η) των ιδιωτικών δημοτικών σχολείων

Όπως είναι γνωστό τα ιδιωτικά δημοτικά σχολεία αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα έλλειψης προσωπικού, καθώς ουσιαστικά στην ειδικότητα των δασκάλων δεν υπάρχει αδιοριστία και κατά συνέπεια οι απόφοιτοι των παιδαγωγικών τμημάτων προτιμούν να πάνε αναπληρωτές στα δημόσια σχολεία και μετά από σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα να διοριστούν με βάση την προϋπηρεσία, παρά να υποστούν την εκμετάλλευση της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, που κατά τη γνώμη μας δείχνει την πραγματική κρίση της ιδιωτικής εκπαίδευσης καθώς τα κάποτε περιζήτητα ιδιωτικά σχολεία δεν μπορούν να προσελκύσουν ακόμη και νεαρούς απόφοιτους, έρχεται η κ. Γιαννάκου και δίνει τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες να συνεχίσουν να εξυπηρετούν την πελατεία τους.

Όμως, αυτή είναι μόνο η μία πλευρά. Ταυτόχρονα ανοίγονται και άλλα σοβαρά ζητήματα:

• Είναι σαφές ότι αυτή η απόφαση ανατρέπει τη μέχρι τώρα εκπαιδευτική και παιδαγωγική διάκριση ανάμεσα σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το εάν και σε ποιο βαθμό χρειάζονται καθηγητές ειδικοτήτων είναι μια συνολικότερη αλλαγή, που σίγουρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποφασιστεί απλώς και μόνο με βάση το κριτήριο των ελλείψεων των ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων, αλλά με την συνολική αντιμετώπιση του ελλείμματος της ιδιωτικής και δημόσιας εκπαίδευσης.

• Επιπλέον, η ρύθμιση προβλέπει ρητά ότι αυτοί οι καθηγητές ειδικοτήτων θα προσλαμβάνονται μόνο ως αναπληρωτές. Ουσιαστικά με αυτή τη ρύθμιση διαμορφώνεται μια νέα κατηγορία εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία, οι οποίοι, λόγω της ειδικότητάς τους και μόνο, θα βρίσκονται μονίμως στη θέση του αναπληρωτή, χωρίς να απολαμβάνουν τα δικαιώματα των υπόλοιπων ιδιωτικών εκπαιδευτικών, ουσιαστικά θα είναι στο διηνεκές ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί β' κατηγορίας. Πρακτικά, η κ. Γιαννάκου κατοχυρώνει ως πάγια εργασιακή σχέση για το ένα τέταρτο της 12χρονης εκπαίδευσης τους αναπληρωτές, υπονομεύοντας ακόμη περισσότερο τη συνολική θέση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών.

β) Απαγορεύει στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς να παραιτούνται για να πάνε να προσληφθούν ως αναπληρωτές στη δημόσια εκπαίδευση.

Μέχρι τώρα ήταν αυτονόητο δικαίωμα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών να παραιτούνται όχι μόνο για να διοριστούν στην εκπαίδευση, αλλά ακόμη και όταν προσλαμβάνονταν ως αναπληρωτές, ειδικά από τη στιγμή που η προϋπηρεσία των αναπληρωτών στα δημόσια σχολεία οδηγεί και σε μόνιμο διορισμό. Με την απόφασή της αυτή η Υπουργός Παιδείας ουσιαστικά κάνει μια ακόμη εξυπηρέτηση στους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων επιβάλλοντας την πλήρη υποταγή των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στους ιδιοκτήτες.

γ) Ορίζει ότι η παραίτηση ιδιωτικού εκπαιδευτικού έχει ισχύ μόνο από την έναρξη του επόμενου σχολικού έτους (δηλαδή από 1/9) κάτι που επίσης σημαίνει υποχρεωτική παράταση της παραμονής σε έναν εργοδότη. 

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι το Υπουργείο Παιδείας δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο: εξυπηρέτηση με κάθε τρόπο της βιομηχανίας της ιδιωτικής εκπαίδευσης, ελαστικοποίηση της εργασίας, κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. 

Μόνο που για να φτάσουμε εδώ υπάρχουν σοβαρές ευθύνες και στην πλειοψηφία της ΟΙΕΛΕ και της συναινετικής τακτικής που επέλεξε απέναντι στη νέα Υπουργό Παιδείας (όπως είχε κάνει με την προηγούμενη). 

Είναι τουλάχιστον κωμικοτραγικό να εξυμνεί ο "Ιδιωτικός Εκπαιδευτικός", το όργανο της ομοσπονδίας, το καλό κλίμα στη συνάντηση του ΔΣ με την Υπουργό Παιδείας, να αναπαράγεται προς όλους τους τόνους πως υπάρχει καλή διάθεση στο Υπουργείο, να αποφεύγει το προεδρείο της ΟΙΕΛΕ να πάρει θέση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική για να μην 'κακοκαρδίσει' την Υπουργό, και μετά να έρχεται αυτή η ρύθμιση που είναι ευθέως αντίθετη προς όλα τα αιτήματα της ΟΙΕΛΕ. Και αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι.

• Κάποτε η ΟΙΕΛΕ είχε προμετωπίδα την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, ασκούσε κριτική στην εκπαιδευτική πολιτική έκανε απεργίες και κατοχύρωσε την αξιοπρέπεια των ιδιωτικών εκπαιδευτικών

• Σήμερα έχει προμετωπίδα την ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, στηρίζει τις αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, οργανώνει forum, αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι τις κινητοποιήσεις και παρακολουθεί τη σταδιακή αναίρεση των δικαιωμάτων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και την κυριαρχία της ελαστικής εργασίας και της υπερεκμετάλλευσης. 

Γι' αυτό και εμείς λέμε ότι ήρθε η ώρα να θυμηθούμε ότι συνδικαλισμός δεν σημαίνει συναίνεση, δημόσιες σχέσεις, και ξημεροβράδιασμα στους διαδρόμους της εξουσίας. Συνδικαλισμός σημαίνει σύγκρουση και αγώνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αναγκών των εργαζόμενων απέναντι στο κράτος, την εργοδοσία, το κεφάλαιο, την Ε.Ε. Διαφορετικά πολύ φοβόμαστε ότι μια ομοσπονδία με την ιστορία της ΟΙΕΛΕ θα παρακολουθεί "δειλή, μοιραία και άμοιρη αντάμα" την κυβέρνηση και τους εργοδότες να υπονομεύουν ακόμη περισσότερο τη θέση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών.