ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Α' ΒΑΘΜΙΑΣ

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

(Κ.Π.Καβάφης Τείχη)

Τα εκκαθαριστικά σημειώματα με τα αναδρομικά των αυξήσεων έφτασαν στα σχολεία πριν λίγες μέρες και ο κάθε συνάδελφος μπορεί πια να κρίνει αν είχαμε δίκιο ή άδικο όταν έγκαιρα προειδοποιούσαμε ότι το νέο μισθολόγιο αποτελεί μηχανισμό λιτότητας και καθήλωσης των μισθών μας. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι οι κυβερνητικοί μηχανισμοί εξάντλησαν κάθε δυνατότητα για να καταβληθούν τα αναδρομικά πριν τις εκλογές. Εκτιμούν φαίνεται ότι οι εκπαιδευτικοί μείναμε πολύ ευχαριστημένοι από το …ιλιγγιώδες ύψος των αυξήσεων και θα τους αποζημιώσουμε στην κάλπη ! Οι μηχανισμοί πολιτικής και κοινωνικής χειραγώγησης βέβαια δεν περιορίζονται σε τέτοιες κινήσεις. Ιδιαίτερα οι προτάσεις των δυο μεγάλων κομμάτων για την παιδεία, μας έπεισαν ότι δεν έχουμε δικαίωμα να σιωπήσουμε, πρέπει να πάρουμε θέση για όσα ετοιμάζονται για μας – χωρίς εμάς.

Η Νέα Δημοκρατία, επιλέγει να προβάλλει μια μάλλον περισσότερο νεοσυντηρητικής και λιγότερο νεοφιλελεύθερης έμπνευσης αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης, στην κατεύθυνση εμπέδωσης και εφαρμογής των μέτρων Αρσένη. Επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους, ότι «τα πάντα στην εκπαίδευση θα αξιολογούνται : δάσκαλοι, καθηγητές, σχολεία, ΑΕΙ, ΤΕΙ» κλπ.

Άλλωστε, έχει ήδη φροντίσει να μας ενημερώσει με τα δεκάδες χιλιάδες ιλουστρασιόν φυλλάδια που έστειλε σε όλα τα σχολεία ότι «θα αξιολογούνται όλοι οι εκπαιδευτικοί από το Σχολικό Σύμβουλο και το διευθυντή» και επιπλέον «για να καταστεί εφικτή η αξιολόγηση θα αυξηθούν οι θέσεις των σχολικών συμβούλων και θα καθιερωθεί η μονιμότητα των στελεχών εκπαίδευσης». Σύμφωνα μάλιστα με τον βουλευτή της, Γ. Καλό, η προτείνεται η εισαγωγή εξετάσεων στην Ε΄ και στην Στ΄ τάξη του Δημοτικού Σχολείου που επιπλέον θα συνδεθεί με την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων (Star 30-1-2004).

Όσο για την αύξηση των δαπανών για την παιδεία, αυτή θα γίνει «σταδιακά», σε βάθος χρόνου δηλαδή τέτοιο που θυμίζει τη σχέση του ταξιδιώτη με τη γραμμή του ορίζονται : όσο την πλησιάζεις απομακρύνεται !
Από την άλλη πλευρά, η έμφαση που αποδίδεται στη λεγόμενη "ποιότητα", εισάγει το νεοφιλελευθερισμό από την πίσω πόρτα, αφού ένας από τους δείκτες ποιότητας για την Ε.Ε. είναι και η πολλαπλότητα στις πηγές χρηματοδότησης των σχολείων. Με άλλα λόγια, "ψάξτε για χορηγούς, το κράτος δεν δύναται".

Σύμφωνα με τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ, η επόμενη μέρα φαντάζει γκρίζα για το δημόσιο σχολείο τόσο στη μορφή , όσο και στο μορφωτικό του περιεχόμενο.

α. Το «κοινοτικό Σχολείο» του αύριο είναι ένα Σχολείο που αποδεσμεύεται από το αναλυτικό πρόγραμμα του υπουργείου. Το πρόγραμμα σπουδών θα καθορίζεται από το δήμο, τον τοπικό σύλλογο γονέων και κηδεμόνων και νομικά πρόσωπα Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου που θα μπορούν να υποβάλλουν και να υλοποιούν προγράμματα «ελεύθερης επιλογής».

β. Τα βιβλία που θα διδάσκονται δεν θα είναι επιλογές του Υπουργείου Παιδείας, αλλά «ελεύθερης επιλογής» από αυτά που κυκλοφορούν στην αγορά.

γ. Το κράτος θα υποστηρίζει αυτό το σχολείο, με ένα μίνιμουμ προϋπολογισμό και επιπλέον κάθε Σχολική Μονάδα θα «αυτοχρηματοδοτείται» με δυο τρόπους : Με την επιχειρηματική αξιοποίηση των σχολικών κτιρίων και χώρων (π.χ. ενοικίαση γκαράζ) και με την (αφιλοκερδή ;) ενίσχυση «τοπικών» και όχι μόνο παραγόντων.

Η προοπτική λοιπόν ενός τέτοιου μοντέλου σχολείου θα είναι η λειτουργία του με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και ο έλεγχός του από ιδιωτικά συμφέροντα.
Τα “school center” που ουσιαστικά ευαγγελίζεται η ιδέα του «ανοιχτού σχολείου», με το πάρκινγκ στο υπόγειο, τα διάφορα καταστήματα, internet - καφέ κ.τ.λ. συνδέονται άμεσα με την προοπτική μετακύλισης των δαπανών λειτουργίας στους σπόνσορες με σαφέστατη αλλαγή κατεύθυνσης της όλης εκπαιδευτικής διαδικασίας. Οι στόχοι κάθε σχολικής μονάδας, από την ανάγκη εξεύρεσης πόρων για να ανταγωνισθούν τα «αντίπαλα» σχολεία», στα πλαίσια ακόμη της «ελευθερίας» στην επιλογή των στόχων, θα καθορίζονται σε ένα βαθμό από τον πλειοδότη επιχειρηματία. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής επιλογής θα είναι η δημιουργία σχολείων δυο ταχυτήτων. Σχολεία με ικανοποιητικούς προϋπολογισμούς και Σχολεία που θα αγωνίζονται να πληρώσουν τους μισθούς των εκπαιδευτικών.

Η κατηγοριοποίηση των σχολείων θα οδηγήσει και στην απόρριψη – περιθωριοποίηση στα «κακά» σχολεία των μαθητών με μαθησιακά ή άλλα προβλήματα και χαμηλή οικονομική - μορφωτική «καταγωγή», αφού θα είναι ανεπιθύμητοι για τα «καλά» σχολεία, μια που θα «βλάπτουν» την εικόνα του σχολείου, δυσκολεύοντας την προσπάθειά του να αναζητήσει χορηγούς και «πόρους».

Αυτοί οι νεοφιλελεύθεροι πειραματισμοί που εισάγονται κατευθείαν από τις ΗΠΑ και ξεσήκωσαν πέρσι στη Γαλλία πλήθος απεργιών, εμφανίζονται και στη χώρα μας ως «επιλογές που θα αναβαθμίσουν την εκπαίδευση». Η πρόταση για ενοποίηση των Υπουργείων Εργασίας και Παιδείας προσδιορίζει και το ρόλο της γνώσης : σηματοδοτεί τον αυστηρά εξειδικευμένο ρόλο της ειδίκευσης – κατάρτισης για να καλύψει τις ανάγκες στην αγορά εργασίας σε βάρος της γενικής μόρφωσης όπου πολλά γνωστικά αντικείμενα (π.χ. μουσική, ανθρωπιστικές επιστήμες) ίσως να μην κρίνονται αναγκαία.

Θα μας βρουν ξανά μπροστά τους !

Σήμερα, η τηλεοπτική δημοκρατία κατασκευάζει και επιβάλλει τις εικόνες των μεταφερόμενων μαζών, υποβάλλοντας στην κοινωνία, την ιδέα ότι συμμετέχει ενεργά, όταν συζητά και ασχολείται με αυτό που ονομάζεται είδηση. Όταν όμως σβήσουν τα φώτα της ράμπας, το κοινό που τώρα παρακολουθεί αμήχανα ή ακόμα χειρότερα χειροκροτεί δαιμονιωδώς, θα γυρίσει στη ζοφερή ζωή του ενώ τα θεωρεία και οι πρωταγωνιστές θα συζητούν για νέα κέρδη. Όταν σβήσουν τα φώτα, η νέα φτώχεια, οι ιδιωτικοποιήσεις, η μιζέρια, η ανεργία και η αναβολική Ολυμπιάδα των πολυεθνικών, θα εξακολουθήσουν να είναι εδώ. Και τότε βεβαίως οι αυτοκράτορες θα αποσυρθούν στα δωμάτιά τους μακριά από το πλήθος και ενάντιά του. Οι Σκύθες και πάλι θα μαστιγώνουν τους απείθαρχους και το «φαντασιακό» δεν θα μπορεί να ζεστάνει κανέναν.

Όποιες και αν είναι λοιπόν οι εξελίξεις, είναι πια ολοφάνερο, ότι μετά τις 7 Μάρτη, τα ζητήματα της παιδείας μαζί με εκείνα της υγείας, της εργασίας, των μισθών, της κοινωνικής ασφάλισης, των κοινωνικών – δημοκρατικών δικαιωμάτων θα βρεθούν στο στόχαστρο. Σ' αυτούς τους αγώνες θα είμαστε όλοι παρόντες. Προετοιμαζόμαστε και ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά δεν θα αποκρούσουμε απλώς την επίθεση. Επιδιώκουμε να αλλάξουμε την κατεύθυνση των εξελίξεων.