Τοποθέτηση
του Θανάση Αγαπητού
εκπροσώπου των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων
στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΟΕ της 26ης Αυγούστου 2004 με θέμα:

ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

Είναι φανερό ότι στην περίοδο που διανύουμε βρίσκεται σε εξέλιξη ένας νέος γύρος συνέχισης και ολοκλήρωσης των αναδιαρθρώσεων και της αντιλαϊκής πολιτικής, τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην κοινωνία. Η νέα κυβέρνηση τόσο με το πρόγραμμα που είχε εξαγγείλει προεκλογικά, όσο και τις μέχρι σήμερα ενέργειες της, επιμένει στην πλήρη συμμόρφωση με τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. αναπαράγει και διευρύνει τη λογική της ανταγωνιστικότητας, της δημοσιοοικονομικής πειθάρχησης, της επιχειρηματικότητας, αξιοποιεί τις "μαύρες τρύπες" της οικονομικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και τον παραφουσκωμένο λογαριασμό των Ολυμπιακών αγώνων, για να συνεχίσει και να εντείνει την επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους.

Γρήγορα αποδείχθηκαν ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και διαψεύστηκαν οι ελπίδες ακόμα και αυτών των εργαζομένων που πίστευαν πως θα βελτιωθεί μετεκλογικά η θέση τους. Η αντιλαϊκή επέλαση της Ν.Δ., εκμεταλλευόμενη την ολυμπιακή αποχαύνωση και τη θερινή ραστώνη, δίνει ολοένα μεγαλύτερα και σαφέστατα δείγματα του βαθιά αντιδραστικού προγράμματος της. 

Οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες, με την ανοχή και της αξιωματικής αντιπολίτευσης που προκλητικά σιωπά, προετοιμάζουν το έδαφος για τις άγριες μέρες λιτότητας που έρχονται. Για να διατηρηθεί το έλλειμμα στο ύψος του 3% του Α.Ε.Π., για να πληρωθεί το "φέσι" των ολυμπιακών έργων, για να καλυφθούν τα τοκοχρεολύσια των 30 δις ευρώ, η λύση είναι γνωστή, ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές των κοινωνικών δαπανών, πάγωμα μισθών, αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου με ταυτόχρονη άνοδο της παραγωγικότητας και άλλα παρόμοια για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, του νέου όπως φαίνεται "εθνικού οράματος". Άλλωστε αυτές είναι συνταγές δοκιμασμένες επί δεκαπενταετία τουλάχιστον, κάτι που δείχνει και την ουσιαστική ταύτιση της πολιτικής Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.

Η αφαίμαξη των εισοδημάτων κλιμακώνεται, με γενικευμένες ανατιμήσεις σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης (τρόφιμα, βενζίνη, φάρμακα ) που ξεπερνούν μονομιάς το 7%, και η νέα κυβέρνηση συνεχίζει και εντείνει τη πολιτική της υποταγής στους νόμους και την ασυδοσία της αγοράς, απρόθυμη και αδιάφορη να ελέγξει την ακρίβεια, χωρίς να παίρνει κανένα μέτρο περιορισμού της κερδοσκοπίας τόσο στον ιδιωτικό τομέα όσο και στον κατ' όνομα δημόσιο.

Η λιτότητα στους μισθούς, η μεγάλη απάτη του μισθολογίου-φτωχολογίου, η μισθολογική υποβάθμιση, η υποχρεωτική καταφυγή στην πολυαπασχόληση και στα καταναλωτικά δάνεια των τραπεζών, είναι η μοίρα που σχεδιάζουν για τους εκπαιδευτικούς και τους άλλους μισθωτούς και οι νέοι κυβερνώντες, ενώ ταυτόχρονα δε λένε κουβέντα για τον απίστευτο πλούτο που έχει παραχθεί και συσσωρευτεί από τον μόχθο των εργαζομένων.

Η ανεργία παίρνει μεγάλες διαστάσεις, ενώ οι 250.000 συμβασιούχοι που προεκλογικά είχαν "μονιμοποιηθεί" υπέστησαν έναν ανεπανάληπτο εμπαιγμό. Συνεχίζεται η ομηρία τους, εξαιρέθηκε η συντριπτική πλειοψηφία, ανάμεσά τους και οι εκπαιδευτικοί, από το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη δουλειά και ένα μεγάλο κομμάτι οδηγείται στην απόλυση και την ανεργία.

Παράλληλα από τις αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., τα πορίσματα των διεθνών και ντόπιων οργανισμών και τραπεζών έρχονται τα απειλητικά μηνύματα, με την υποστήριξη μάλιστα του πρωθυπουργού που εμφανίστηκε θερμός υποστηρικτής της Λισσαβόνας. Η νέα "επέλαση των βαρβάρων" κραδαίνει ένα τρομακτικό πακέτο ενάντια στην εργασία, που με σημαία την ανταγωνιστικότητα προαναγγέλλει τομές στην αγορά εργασίας στην κατεύθυνση της μεγαλύτερης ελαστικότητας, προτείνει μεταρρυθμίσεις στην υγεία και στα συνταξιοδοτικά συστήματα, προώθηση της μερικής απασχόλησης, ιδιωτικοποιήσεις σε παιδεία και υγεία.

Η επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα, η περιστολή των ελευθεριών, η γενικευμένη καταστολή, ο τρομονόμος και οι χαφιεδοκάμερες, η πλήρης υπαγωγή της χώρας στην ιμπεριαλιστική ομπρέλα του ΝΑΤΟ, μπορεί να επιβλήθηκαν με αφορμή και με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς αγώνες, αλλά όλα δείχνουν ότι αποτελούν ένα βαθιάς πνοής σχέδιο για τον περιορισμό και την καταστολή των λαϊκών αντιστάσεων που αναγκαστικά θα εκδηλώνονται στον αντίποδα της αντιδραστικής πολιτικής.

Στο χώρο της Παιδείας

Παρά τις ρητορείες και τις υποσχέσεις, τα πρώτα δείγματα γραφής της κυβέρνησης στο χώρο της εκπαίδευσης αποκαλύπτουν την ουσία της πολιτικής της, που είναι η απαξίωση του δημόσιου σχολείου και της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και η προώθηση με κάθε μέσο της πολιτικής που υπηρετεί το σχολείο της αγοράς κι όχι της μόρφωσης, το σχολείο που εντείνει αντί να αμβλύνει τους ταξικούς φραγμούς και κυρίως το σχολείο μιας υπερσυγκεντρωτικής ιεραρχικής δομής που λειτουργεί με υποταγμένο- ανασφαλές προσωπικό και ελαστικές εργασιακές σχέσεις. 

Με το νομοθετικό πλαίσιο που διαμορφώνει εσπευσμένα η κυβέρνηση της Ν.Δ επιδιώκει να δημιουργήσει, κατά τα πρότυπα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το πλαίσιο κομματικού ελέγχου, ασφυχτικής χειραγώγησης και υποταγής, έτσι ώστε να εξασφαλίσει τα απαραίτητα "εργαλεία" που θα επιβάλλουν τις σαρωτικές αλλαγές, που προωθούν η Ε.Ε, το κεφάλαιο και οι κυρίαρχοι κύκλοι για να περάσει στο νέο γύρο των αντιδραστικών επιλογών.

Έτσι, παρά τις δεσμεύσεις της για διάλογο με τα συνδικάτα, ακολουθώντας την προσφιλή τακτική της προηγούμενης κυβέρνησης για νομοθετικές παρεμβάσεις την περίοδο του καλοκαιριού, η κυβέρνηση προώθησε και ψήφισε χωρίς διάλογο και σε αντίθεση με τις θέσεις του εκπαιδευτικού κινήματος, σημαντικά εκπ/κά θέματα:

1. Ψήφισε τις ρυθμίσεις για τους συμβασιούχους και το νόμο για τους διορισμούς στην εκπαίδευση που μονιμοποιεί την ανασφάλεια, την ομηρία και την ελαστική εργασία. Η σταθερή και μόνιμη εργασία περιορίζεται δραστικά. Η ωρομισθία, οι ολιγόμηνες συμβάσεις, η εργασιακή περιπλάνηση πάνε να γίνουν καθεστώς. Στη θέση της επετηρίδας, αλλεπάλληλες "ρυθμίσεις" που μοιράζουν την αδιοριστία και προωθούν το ρουσφέτι, την αδιαφάνεια, τον εκμαυλισμό… με φύλλο συκής έναν διάτρητο ΑΣΕΠ. Η περιβόητη "ρύθμιση" του ποσοστού σε 60-40 παρατείνει τη χρόνια ομηρία και την εργασιακή περιπλάνηση των αναπληρωτών (η "καινούρια" κατηγορία των 30μηνιτών- πέραν του ότι αποτελεί εμπαιγμό αφού αφορά ελάχιστους εκπαιδευτικούς- πιθανό να έχει την ίδια τύχη με τους 16μηνίτες που είναι ακόμα αδιόριστοι) Πίσω από τα ποσοστά και τις κατηγορίες διοριστέων, κρύβεται η πραγματικότητα του φτηνού και ευέλικτου σχολείου που χρειάζεται όλο και λιγότερους εκπαιδευτικούς, που και αυτοί θα δουλεύουν με καθεστώς "γαλέρας", με πολλά χρόνια παραμονής στην εργασιακή περιπλάνηση και την ελαστική απασχόληση. Γι αυτό και η νέα κυβέρνηση στα πλαίσια της πολιτικής λιτότητας, των τεράστιων ελλειμμάτων που προπαγανδίζει πως παρέλαβε και των ολυμπιακών χρεών, μιλάει όλο και περισσότερο για εξορθολογισμό της σχολικής πραγματικότητας, για πλεονάζoν προσωπικό και για κάλυψη όλων των αναγκών από το υπάρχoν εκπαιδευτικό δυναμικό. Γι αυτό και δεν μιλάει καθόλου και ασφαλώς δε δεσμεύεται για τον μελλοντικό αριθμό διορισμών, αφού η πρόθεσή της είναι να γίνονται διορισμοί με το σταγονόμετρο. Γι αυτό και δεν απαντά στα αιτήματα του κινήματος, για ριζική μείωση των μαθητών ανά τμήμα, στόχος που συνδέεται άμεσα με τη βελτίωση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου. Γι αυτό και σιωπά για όλες αυτές τις εκπαιδευτικές πρακτικές και δραστηριότητες που πρέπει να προσφέρει το δημόσιο σχολείο δωρεάν και σήμερα είτε είναι ανύπαρκτες (πραγματική αντισταθμιστική αγωγή) είτε προσφέρονται από τον ιδιωτικό τομέα και τα φροντιστήρια (ξένες γλώσσες-μουσική κ.λ.π.).Γι αυτό και επιμένει στις πολλές "επετηρίδες", στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και στις διάφορες ρυθμίσεις, γιατί έτσι μπορεί να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι δεν υπάρχει δικαίωμα στην δουλειά, να συνεχιστεί το στοίβαγμα των εκπαιδευτικών σε λίστες αναμονής, να μεταφέρει στους εκπαιδευτικούς την ευθύνη για την ανεργία και κυρίως να καταργήσει κάθε εργασιακό δικαίωμα που απορρέει από το πτυχίο. Γι αυτό και παρά τη φετινή κατακραυγή και αγανάκτηση, επιμένει στην πρόσληψη ωρομισθίων εκπαιδευτικών και μάλιστα όχι από ενιαίο πίνακα σε όλη τη χώρα, αλλά από περιφερειακό, δίνοντας το δικαίωμα εγγραφής σε κάθε υποψήφιο ωρομίσθιο μιας μόνο περιφερειακής διεύθυνσης, αποκεντρώνοντας και ελέγχοντας καλύτερα το ρουσφέτι και την ομηρία. Η επέκταση του θεσμού της ωρομισθίας που εισήγαγε η προηγούμενη κυβέρνηση, φαίνεται από τις έως τώρα επιλογές της κυβέρνησης και από το πνεύμα του νέου νόμου, πως θα συνεχιστεί, αφού από τη μια μεριά όπως ανακοίνωσε το υπουργείο θα λειτουργήσουν άλλα χίλια ολοήμερα σχολεία και σ' αυτά δηλώνει πως θα δουλέψουν και φέτος ωρομίσθιοι.

2. Ψήφισε τις ρυθμίσεις για το εξεταστικό που παγιώνουν τον εξετασιοκεντρικό χαρακτήρα του σχολείου. Κι αυτό γιατί η κατάργηση των εξετάσεων στη Β΄ Λυκείου, που γίνεται για να εξασφαλίσει μια ευρύτερη κοινωνική συναίνεση και να εκτονώσει την ασφυκτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τη μετατροπή του λυκείου σε εξεταστικό κέντρο, συνοδεύεται από τη θεσμοθέτηση νέων εξετάσεων, από την Ε' Δημοτικού μέχρι την Γ΄ Γυμνασίου. Το φάντασμα Σουφλιά του ΄90-΄93 πλανάται και πάλι πάνω από τα σχολεία…

3. Επιχείρησε να εισάγει εγκύκλιο υπέρ των σχολαρχών που να επιτρέπει την πρόσληψη καθηγητών στα ιδιωτικά δημοτικά σχολεία, επιδιώκοντας την ανατροπή των εργασιακών και παιδαγωγικών δεδομένων στην Π.Ε. 

4. Το ψηφιδωτό των πρώτων μέτρων της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας στην εκπαίδευση συμπληρώθηκε με το νόμο για τη Δημόσια Διοίκηση, που ψηφίστηκε σχεδόν εν κρυπτό και προβλέπει τη λήξη της θητείας των σημερινών στελεχών εκπαίδευσης, την αντικατάστασή τους από προσωρινούς και τη δρομολόγηση νέου Π.Δ. για την επιλογή μόνιμων από δω και πέρα στελεχών σε όλη την πυραμίδα της διοίκησης. Το σκηνικό που διαμορφώνει ο τελευταίος νόμος για τη Δημόσια Διοίκηση επιβεβαιώνει τη θέση των Παρεμβάσεων ότι τα στελέχη, ανεξαρτήτως χρώματος της κυβέρνησης, είναι ιμάντες μεταφοράς της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής και αποτελούν έναν εξωτερικό μηχανισμό επιβολής, ελέγχου και αξιολόγησης, που αναπαράγει και επιβάλλει τις αντιδραστικές κυβερνητικές επιλογές στο χώρο της εκπαίδευσης. Έτσι, παρά την εναλλαγή προσώπων, η ουσία της θέσης τους και της αποστολής τους παραμένει αναλλοίωτη. Μάλιστα οι τελευταίες δηλώσεις με τις προθέσεις του Υπουργείου Παιδείας για μόνιμα διοικητικά στελέχη αποκαλύπτουν την αντιφατικότητα και την ανακολουθία της πολιτικής τους, που ενώ καταργούν την μονιμότητα στην υπόλοιπη Δημ. Διοίκηση την καθιερώνουν στην εκπ/ση που υπήρχε μέχρι τώρα η θητεία. Στην πραγματικότητα όμως, αποδεικνύουν την απόφαση της κυβέρνησης να θωρακίσει τη διοικητική, ιεραρχική, ελεγκτική πυραμίδα με τη μονιμότητα, έτσι ώστε με ενισχυμένο το θεσμό της και με μοχλό την αξιολόγηση να χρησιμοποιηθεί ως ένα αυστηρά επιλεγμένο και ελεγχόμενο σώμα διοικητικών υπαλλήλων "μάνατζερ" που θα έχει ως αποκλειστικό έργο την προώθηση και εφαρμογή των κυβερνητικών εκπ/κών επιλογών και ασφαλώς ως πρώτιστο καθήκον τη χειραγώγηση της εκπαιδευτικής κοινότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη αξιολόγηση διατρέχει όλο το νόμο για τη Δημ. Διοίκηση, ενώ ταυτόχρονα είναι η λέξη που χρησιμοποιούν όλο και πιο συχνά στις συνεντεύξεις και στις άλλες παρεμβάσεις τους η Υπουργός και τα άλλα κυβερνητικά στελέχη του ΥΠΕΠΘ. "Αξιολόγηση παντού", είναι το σλόγκαν της κ. Γιαννάκου... η αξιολόγηση ήταν η μαγική λέξη και της προηγούμενης κυβέρνησης. Κανείς δε μπορεί να ξεχάσει το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο του ν. 2525/97 που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ, το νόμο 2986 για την αξιολόγηση, το Δημ. Κώδικα, τους εσωτερικούς κανονισμούς, το Καθηκοντολόγιο,το νόμο για τη διοίκηση της εκπαίδευσης και τους δοτούς Περιφερειάρχες, την ενίσχυση με κάθε τρόπο της ιεραρχίας και του διοικητικού ρόλου των διαφόρων στελεχών της εκπ/σης. Μ' όλα αυτά και με δεκάδες άλλα Π.Δ και εγκυκλίους επιχείρησαν να κάνουν ακόμα πιο αντιδραστικό το εργασιακό καθεστώς και να ελέγξουν - χειραγωγήσουν περισσότερο τους εκπαιδευτικούς και τους εκπαιδευόμενους. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει πως τα στελέχη που σήμερα παύονται, υλοποίησαν στην πράξη την κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ με τον πιο επιθετικό τρόπο. Αυτά έσερναν πέρσι από σχολείο σε σχολείο για συμπλήρωση ωραρίου χιλιάδες εκπαιδευτικούς, προχωρούσαν σε συμπτύξεις τμημάτων, καταργούσαν τις τάξεις υποδοχής, επέβαλλαν υποχρεωτικές υπερωρίες, απαγόρευαν απεργίες (Περιφερειάρχης Αττικής), προχωρούσαν σε διώξεις για συνδικαλιστική δράση συναδέλφων (Διευθυντής Εκπαίδευσης Π.Ε. Πειραιά), απέλυαν ωρομίσθιους (Διευθύντρια Εκπαίδευσης Δ.Ε Μυτιλήνης).

Είναι προφανείς οι κολοσσιαίες ευθύνες του υποταγμένου συνδικαλισμού για όλες τις τελευταίες εξελίξεις. Είναι τραγικό ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας νομοθετεί ενάντια στις ανάγκες των εκπαιδευτικών, επικαλούμενη ότι υιοθετεί τις θέσεις του κλάδου που διαμόρφωσε η πλειοψηφία της ΔΟΕ. Δεν μπορούσε η Υπουργός να περιμένει καλύτερη πάσα από το "...ο κλάδος είναι υπέρ της αξιολόγησης..." που της δήλωσε ο πρόεδρος της ΔΟΕ στην πρώτη συνάντησή τους, αλλά και από τα κείμενα των "θέσεων του κλάδου" που ψήφισαν από κοινού ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Γι αυτό οι εκπαιδευτικοί αντιλαμβάνονται πόσο κροκοδείλια είναι τα δάκρυα των στελεχών της ΠΑΣΚ και της ηγεσίας της ΔΟΕ για την παύση των "καταξιωμένων στελεχών" και για τη δημοκρατία στην εκπαίδευση. Γι αυτό δημιουργεί αγανάκτηση το ενδιαφέρον και η "αγωνιστικότητα" της ΠΑΣΚ -που ενώ αποδέχτηκε όλο το αυταρχικό πλέγμα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και σήμερα σιωπά συναινώντας στην ουσία της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της Ν.Δ.- είναι έτοιμη τουλάχιστον στα λόγια να ξεκινήσει "νέο ανένδοτο" για τη θέση, την "τιμή" και κυρίως για την κομματική ταυτότητα των στελεχών εκπαίδευσης, επικουρούμενη μάλιστα από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του Συνασπισμού (βλ. αποφάσεις σε ΑΔΕΔΥ, ΟΛΜΕ). 

Αλλά και απέναντι στο νέο γύρο αντιδραστικής πολιτικής διορισμών που προωθεί η κυβέρνηση της Ν.Δ, ο συνδικαλισμός της υποταγής και της κυβερνητικής συναίνεσης, σιωπά, σχολιάζοντας για την τιμή των όπλων τις διάφορες ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο συγκεκριμένο νόμο. Εκείνοι πρότειναν το 60%-40%, αυτοί αποδέχτηκαν το παζάρι της προϋπηρεσίας και των ρυθμίσεων, εκείνοι σφύριζαν αδιάφορα όταν καταργούσαν την επετηρίδα, αυτοί αποδέχτηκαν το διαγωνισμό της ντροπής, εκείνοι αρνήθηκαν ένα συνολικό πλαίσιο αγώνα και αιτημάτων για την υπεράσπιση των εργασιακών σχέσεων. 

Αλλά και στην πρόσφατη Γ.Σ. του κλάδου, ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ εισηγήθηκαν από κοινού για όλα τα θέματα της Η.Δ. με τέτοιο τρόπο που για άλλη μια φορά αδιαφόρησαν προκλητικά για τα δικαιώματα και τις πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. Αξιοποιώντας την διαδικαστική κωλυσιεργία της ΕΣΑΚ, πρωταγωνίστησαν σε εκφυλιστικά φαινόμενα μην επιτρέποντας στο συνέδριο να πάρει καμιά απόφαση για δράση απέναντι στα υπαρκτά προβλήματα . Δεν υπάρχει πια καμιά αυταπάτη. Η ΔΟΕ είναι πια ένα παντός καιρού κυβερνητικό συνδικάτο με θέσεις που εφάπτονται στην κυβερνητική πολιτική και τις αντιδραστικές πολιτικές στην εκπαίδευση. 

Να δώσουμε την απάντησή μας

Η ζωντανή εκπαίδευση και το ανεξάρτητο ταξικό ρεύμα δε δίνουν καμία περίοδο χάριτος στην κυβέρνηση της Ν.Δ., γιατί είναι φανερό πως οι κεντρικές κατευθύνσεις των αντιλαϊκών πολιτικών και των αναδιαρθρώσεων σε παιδεία και εργασία, που πιστά προώθησε και υπηρέτησε το ΠΑΣΟΚ μέχρι χθες, παραμένουν σταθερές και για τη Ν.Δ. σήμερα.
Με πειστικό και μαζικό τρόπο είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε για να έρθουν στο προσκήνιο οι ανάγκες και τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών και της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Μπορούμε τώρα να κάνουμε το πρώτο βήμα σ΄ αυτή την κατεύθυνση, να δώσουμε την πρώτη απάντηση στην κυβερνητική πολιτική, να σπάσουμε στην πράξη τη συναίνεση και τις αυταπάτες.

• Στηρίζουμε με κάθε τρόπο τον αγώνα ενάντια στον μεσαίωνα της ελαστικής εργασίας, όχι μόνο γιατί νιώθουμε και είμαστε αλληλέγγυοι στο πιο σκληρά εκμεταλλευόμενο κομμάτι συναδέλφων μας, αλλά γιατί καταλαβαίνουμε πως αν δεν τους χαλάσουμε τα σχέδια τώρα, η νέα εποχή θα κάνει τη ζωή όλων μας λάστιχο, χωρίς δικαιώματα και ανθρωπιά. Η αξιολόγηση, η σύνδεση μισθού απόδοσης, τα σπασμένα ωράρια, η εντατικοποίηση της εργασίας, το καθηκοντολόγιο, η αμφισβήτηση των ασφαλιστικών-συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων είναι μερικά από τα προβλήματα που συνδέονται άμεσα με την προώθηση της ελαστικής εργασίας. Γι αυτό θεωρούμε ως κορυφαίο ζήτημα την πάλη ενάντια στην ελαστική εργασία και που μπορεί να συνενώσει αγωνιστικά τους χώρους της εκπαίδευσης με όλους τους χώρους εργαζομένων. 

• Με στόχο να σπάσουμε την πολιτική της παρατεταμένης λιτότητας, αγωνιζόμαστε για την ανάπτυξη ενός κινήματος στο χώρο της εκπαίδευσης που να συναντά αγωνιστικά όλους τους χώρους των εργαζομένων και θα παλεύει όχι για το μοίρασμα της φτώχειας, αλλά για την αναδιανομή του πλούτου, για αναλογικούς μισθούς και διορθωτικά ποσά που θα μειώνουν την έκταση της κλοπής και θα παίρνουν πίσω ένα μέρος του κοινωνικού πλούτου που δημιουργεί η παραγωγικότητα της εργασίας., Απορρίπτουμε την σχεδιαζόμενη κυβερνητική οικονομική πολιτική που θα επιχειρήσει να λεηλατήσει το εισόδημα των εργαζομένων και αγωνιζόμαστε για να ανατρέψουμε την "τρομοκρατία" των ελλειμμάτων, την ευρωληστεία της ΟΝΕ και των συμφώνων σταθερότητας. Αγωνιζόμαστε για να ανατρέψουμε το αντιλαϊκό προϋπολογισμό και την εισοδηματική πολιτική της φτώχειας.

• Με αφετηρία το γεγονός ότι το σχολείο είναι ενιαίος χώρος δουλειάς, διεκδικούμε, εδώ και τώρα, συλλογική σύμβαση εργασίας, ενιαία για όλη την εκπαίδευση που θα περιλαμβάνει το σύνολο των οικονομικών-εργασιακών και θεσμικών ζητημάτων. να συγκροτήσουμε το μέτωπο πάλης όλων αυτών που μπορούν μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων και των επιτροπών αγώνα να διεκδικήσουν αυτό που μας αξίζει, το δικαίωμα να ζούμε αξιοπρεπώς μόνο από το μισθό μας. Για να διεκδικήσουμε, στηριγμένοι στη δική μας δυναμική και αποφασιστικότητα, αυξήσεις κάθε χρόνο που να ανταποκρίνονται στο συγκεκριμένο κόστος ζωής.

• Αμφισβητούμε έμπρακτα το δικαίωμα και τη δυνατότητα στην ΑΔΕΔΥ να διαπραγματεύεται το εισόδημα και γενικά το κόστος εργασίας μας, δηλώνοντας πως δε θα δεχθούμε καμιά παρέμβασή της για το μισθολογικό καθεστώς στην εκπαίδευση. Ιδιαίτερα φέτος που μετά την απάτη του νέου μισθολογίου το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα (ΑΔΕΔΥ-ΔΟΕ) όχι μόνο δεν αλλάζει τακτική αλλά εμφανίζει πάλι το ζήτημα της διεκδίκησης του νέου μισθολογίου ως το αίτημα που πρέπει να έχει το συνδικαλιστικό κίνημα, η διαμόρφωση ενός σαφούς διεκδικητικού πλαισίου που θα κινείται στη γραμμή σύγκρουσης με τον πυρήνα της οικονομικής και εργασιακής πολιτικής, χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς, απαλλαγμένο από τα ψευτοδιλήμματα του μικρότερου κακού, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για νικηφόρους αγώνες.

• Η ζωντανή μαχόμενη εκπαίδευση αντιλαμβάνεται ότι η πραγματική αντίσταση στην αυταρχική ιεραρχική πυραμίδα και την επαπειλούμενη ένταση του διοικητικού αυταρχισμού και κυρίως η αντίσταση στην πράξη ενάντια στην αξιολόγηση - χειραγώγηση, μέχρι την οριστική κατάργησή της, παίρνει ξανά χαρακτήρα αναγκαιότητας. Μια αντίσταση που πρέπει να στηριχτεί στη βάση των εκπαιδευτικών, στις Γ.Σ. των συλλόγων, σε κάθε σχολειό και σε κάθε σύλλογο διδασκόντων. Δεν αντιστεκόμαστε απλώς στο νόμο που παύει τα στελέχη, διορίζει προσωρινά και επιβάλλει τα μόνιμα, αλλά αντιστεκόμαστε σε όλη τη φιλοσοφία και το ιεραρχικό πλέγμα της διοίκησης και συνολικά στο θεσμό των στελεχών που καλούνται να εφαρμόσουν την αντιεκπαιδευτική πολιτική, γιατί ανεξαρτήτως προσώπων, η ουσία του ρόλου τους είναι προκαθορισμένη. Ένας ρόλος καταπίεσης, επιβολής, πειθάρχησης και ελέγχου. Ένας ρόλος αξιολογητή και χειραγωγού σε ένα εκπαιδευτικό μοντέλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του σχολείου της αγοράς και της επιχειρηματικής λογικής. Από την άποψη αυτή, το ποιος και πως επιλέγεται στη θέση του στελέχους, είναι στενά συνδεδεμένο με την πολιτική που θα υπηρετήσει.

Οι εκπαιδευτικοί δε μπορούν να στηρίζονται στην υποκριτική αγωνιστικότητα της ΠΑΣΚ των τεράστιων ευθυνών ούτε στους (απόλυτα εργοδοτικούς πλέον) συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ που εφορμούν προς τον κρατικό μηχανισμό. Τους νέους δηλαδή αυθεντικούς υπηρέτες της κυβερνητικής πολιτικής, που προσκολλημένοι στην εξουσία εξαντλούν τη "συνδικαλιστική τους διεκδίκηση" στη διανομή των διοικητικών θέσεων. Ούτε μπορούν να στηρίζονται στην αφυδατωμένη πρόταση της ΕΣΑΚ για επιλογή στελεχών με μόνο μετρήσιμα κριτήρια, πρόταση που στην πράξη εξαγνίζει το ρόλο που καλούνται να παίξουν τα στελέχη στη χειραγώγηση των εκπαιδευτικών και την υλοποίηση των αντιεκπαιδευτικών μέτρων. Η πρόσφατη περιχαράκωση της ΕΣΑΚ στη δική της "μοναδική αλήθεια", η στάση της στην 73η Γ.Σ. της ΔΟΕ και η έμπρακτη αδιαφορία της για την ανάπτυξη μαζικών αγώνων που -αντί της τυπικής πολιτικής καταγγελίας- θα συγκρούονται με την αντιδραστική πολιτική ,επιδιώκοντας νίκες και κατακτήσεις, αποδεικνύει την εκτίμησή μας.

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι το κίνημα, σε πρώτη φάση, δεν έχει παρά να επεξεργαστεί ένα μάχιμο διεκδικητικό πλαίσιο στην άλλη όχθη των αναδιαρθρώσεων και του φτηνού ,ευέλικτου και πειθαρχημένου σχολείου της αγοράς. Ένα πλαίσιο που θα συμπυκνώνει ένα αντίπαλο όραμα της εκπαιδευτικής κοινότητας γύρω από τους άξονες της :

• ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

• ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

• ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

• ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΩΡΕΑΝ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Στη βάση αυτή δε μπορούμε να μη διεκδικούμε: 

• Ανατροπή του μισθολογίου - φτωχολογίου. Πραγματικές αυξήσεις ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από το μισθό μας. Μισθός νεοδιόριστου 1400 Ευρώ καθαρά, με ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό. Σχέση εισαγωγικού καταληκτικού μισθού 1προς 2,5. Όχι στη σύνδεση μισθού - αξιολόγησης. Αφορολόγητο όριο ίσο με το μισθό του νεοδιόριστου. Ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις χωρίς τη διαμεσολάβηση της ΑΔΕΔΥ.

• Ενιαία συλλογική σύμβαση εργασίας εφ' όλης της ύλης για όλη την εκπαίδευση 

• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Δημόσια καθολική ασφάλιση για όλους. Πλήρη σύνταξη στα 55 ή στα 30 χρόνια δουλειάς ίση με τον καταληκτικό μισθό. Κατάργηση των εργατικών εισφορών. Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους.

• Ενιαίο υποχρεωτικό 12χρονο σχολείο χωρίς αξιολογικούς και εξεταστικούς φραγμούς. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Κατάργηση των νόμων 2525, 2640 και 2986 Δημιουργία οργανικών θέσεων για κάθε εκπαιδευτικό έργο στο σχολείο. Μείωση των μαθητών σε 20 ανά τάξη και 15 στο νηπιαγωγείο. Όχι στις εξετάσεις στην Ε΄και ΣΤ΄τάξη.

• Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του ΓΚΠ ή στο 5% του ΑΕΠ

• Όχι στο ολοήμερο παιδοφυλακτήριο των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ιδιωτικοποίησης και της ανταποδοτικότητας. 

• Ζητάμε την κατάργηση του πρόσφατου νόμου για τη δημόσια διοίκηση καθώς και όλου του αυταρχικού πλαισίου για τη λειτουργία της εκπαίδευσης (Ν.2525, Ν. 2986 για την αξιολόγηση ,Ν. για την περιφερειακή δομή της εκπαίδευσης, Καθηκοντολόγιο, ΔΥΚ). Καλούμε το εκπαιδευτικό κίνημα να μη νομιμοποιήσει με τη συμμετοχή του καμιά από τις διαδικασίες για τη συγκρότηση του αυταρχικού ιεραρχικού μοντέλου των μόνιμων αξιολογητών και να μην πάρει μέρος σε κανένα "διάλογο" που θα δικαιολογήσει τις προαποφασισμένες αντιεκπαιδευτικές επιλογές.

• Απορρίπτουμε και αντιδρούμε σε κάθε απόπειρα εφαρμογής της αξιολόγησης - χειραγώγησης, καλώντας κάθε εκπαιδευτικό να μη δεχτεί να παίξει το ρόλο του αξιολογητή, να μην επιτρέψει την είσοδο αξιολογητών στην τάξη του, να μη συμβάλει σε διαδικασίες αυτοαξιολόγησης, ή αξιολόγησης των σχολικών μονάδων. Καμιά συνεργασία με το ΚΕΕ για τη διαμόρφωση των δεικτών αξιολόγησης. Καλούμε τις Γενικές Συνελεύσεις, τους συλλόγους, αλλά και τη ΔΟΕ να καλύψουν συνδικαλιστικά και νομικά κάθε συναδέλφισσα και κάθε συνάδελφο, ώστε να ακυρώσουμε στην πράξη -και με συλλογικό τρόπο- την αξιολόγηση χειραγώγηση.

• Στο αυταρχικό σχολείο της αγοράς, αντιτάσσουμε το σχολείο της δημοκρατίας και της παιδαγωγικής ελευθερίας, το δημόσιο σχολείο των σύγχρονων κοινωνικών και μορφωτικών αναγκών.

• Προτάσσουμε μια συνολικά διαφορετική αντίληψη απέναντι στα ιεραρχικά μοντέλα διοίκησης και το ρόλο τους και διεκδικούμε μια άλλη λειτουργία του εκπαιδευτικού καθώς και του συλλόγου διδασκόντων, έτσι ώστε να αποτινάσσουν το ρόλο του διεκπεραιωτή των εντολών και των ειλημμένων αποφάσεων. Προτείνουμε και προβάλλουμε ταυτόχρονα μια άλλη αντίληψη για την οργάνωση και τη λειτουργία της εκπαίδευσης και της σχολικής μονάδας που, εκτός από την παιδαγωγική ελευθερία, είναι συνυφασμένη με τη λογική της αυτοδιαχειρίσης, της αυτοοργάνωσης, της αιρετότητας και της ανακλητότητας.

• Μαζικούς διορισμούς για την κάλυψη όλων των πραγματικών αναγκών της εκπαίδευσης. Κατάργηση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και των ελαστικών συστημάτων πρόσληψης. Μόνο κριτήριο διορισμού να είναι ο χρόνος λήψης πτυχίου. Άμεσος διορισμός όλων των αναπληρωτών. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατάργηση του θεσμού των ωρομισθίων και αναπληρωτών και αντικατάστασή τους με μόνιμες θέσεις εργασίας 

• Όχι στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Όχι στα κυλιόμενα ωράρια, τις υπερωρίες, τις πολλαπλές μετακινήσεις. Μείωση του διδακτικού ωραρίου όπως στη Β/θμια.

Οι Κινήσεις -Παρεμβάσεις -Συσπειρώσεις θεωρούμε ότι με αυτά τα αιτήματα (και γνωρίζοντας εκ των προτέρων τη στάση που θα κρατήσει ο υποταγμένος συνδικαλισμός) οι ζωντανές δυνάμεις στην εκπαίδευση μπορούν να δώσουν τη μάχη για μια νέα ανάταση του κινήματος, με ένα αξιόπιστο σχέδιο αγώνα που θα στηρίζεται στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εκπαιδευτικών, θα οργανώνεται και θα ελέγχεται από τις Γενικές Συνελεύσεις και τις Επιτροπές Αγώνα -και όχι από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία- και θα έχει στόχο την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής και αντιλαϊκής πολιτικής.

Σ' αυτή τη λογική μας οδηγεί η ίδια η πρόσφατη παράδοση του κινήματος, όπου όλες οι μεγάλες μάχες (΄97, ΑΣΕΠ, 2525, αντιπολεμική δράση, μάχη για τις εργασιακές σχέσεις, αγώνας ενάντια στην ωριμισθία, κ.λ.π. ) στηρίχτηκαν στη βάση των εκπαιδευτικών και είχαν απέναντι τόσο την κυβερνητική πολιτική ,όσο και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

Αγωνιζόμαστε για:

Ένα κίνημα που θα έχει κέντρο βάρους τον οριζόντιο συντονισμό των πρωτοβάθμιων συλλόγων και κυρίως των αντίστοιχων γενικών συνελεύσεων και γιατί όχι των συλλόγων διδασκόντων, με κεντρικό σχεδιασμό και πανελλαδική δικτύωση. 

Ένα κίνημα χωρίς αυταπάτες για συμβιβασμούς κορυφής, παλινωδίες και διαπραγματεύσεις κάτω από το τραπέζι. Που φιλοδοξεί να ξεπεράσει τα όρια του κλαδικού αγώνα και να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για διακλαδικό συντονισμό όλων των αντιστεκόμενων τμημάτων, μακριά από την μούχλα της ΑΔΕΔΥ.

Ένα κίνημα που οργανωμένα και τολμηρά θα υιοθετεί μαχητικές μορφές πάλης, που θα έχουν τα χαρακτηριστικά της διάρκειας και της δυνατότητα νίκης. Τέτοια προοπτική μπορούν να σχεδιάσουν οι Γενικές Συνελεύσεις που πρέπει να συγκληθούν μέχρι τις 20 Σεπτέμβρη.

θεωρούμε, ότι αυτοί οι συλλογικοί αγώνες δε μπορούν να περιμένουν ή να υποταχθούν σε καμιά σκοπιμότητα, ούτε να αντικατασταθούν από περιοδείες συνδικαλιστικών στελεχών στην επαρχία, δήθεν για ενημέρωση… που στην πράξη θα κωλυσιεργούν και θα ροκανίζουν το χρόνο που θα κυλά υπέρ της προώθησης των αντεκπαιδευτικών επιλογών.

Μόνο τέτοιοι αγώνες είναι ικανοί να ανατρέψουν την αντιδραστική πολιτική και να δείξουν, ότι το μέλλον για τον κόσμο της εκπαίδευσης και της εργασίας μπορεί να είναι νικηφόρο. 

Ας μη χάσουμε άλλη μια χρονιά… πριν ξεκινήσει.

26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2004 

(www.paremvasis.gr)

Επιστροφή

Περιεχόμενα