ΔΗΛΩΣΗ

του Θανάση Αγαπητού

Μέλους του Δ.Σ. της ΔΟΕ

Εκπροσώπου των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

Με την ίδια πολιτική και τους ίδιους νόμους ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ .-  Ευθυμίου ή Γιαννάκου.

Πραγματοποιήθηκε χθες (4/10/2004) συνάντηση του Δ.Σ. της ΔΟΕ με την υπουργό Παιδείας κ. Γιαννάκου. Στη συνάντηση επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά πως με προκάλυμμα τη γνωστή τακτική του καρότου και του μαστίγιου συνεχίζεται η αντιεκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Τίποτα το συνταρακτικό τίποτα το καινούριο δεν είχε να ανακοινώσει η υπουργός γι’ αυτό κατέφυγε στα ευχολόγια  και στις καλές προθέσεις, χωρίς να δεσμευτεί στην ικανοποίηση ακόμη και των μικρών διαχειριστικών αιτημάτων που  πρόβαλε η ΔΟΕ.

Συγκεκριμένα:

Στα λόγια η κ. Γιαννάκου αποδέχτηκε, όπως και ο κ. Ευθυμίου, την ανάγκη αυξήσεων στους μισθούς των εκπαιδευτικών. Έμεινε όμως στην έκφραση της κατανόησης και δεν έδωσε καμιά απάντηση και ελπίδα για την αντιμετώπιση της τραγικής οικονομικής κατάστασης των εκπαιδευτικών. Στο μόνο που «δεσμεύτηκε « ήταν η εφαρμογή της οικονομικής-εισοδηματικής πολιτικής των μηδενικών αυξήσεων. Λιτότητα υποσχέθηκε για τους εκπαιδευτικούς η κ. Γιαννάκου και αυξήσεις κάτω από τον πληθωρισμό, που σε καμιά περίπτωση δεν αναπληρώνουν την τεράστια κλοπή από την ακρίβεια και τις φορολογικές επιβαρύνσεις. Ούτε το περίφημο επίδομα των 176 ευρώ που έγινε 103 δε μπόρεσε να υποσχεθεί, παρά τις διαβεβαιώσεις της πως δίνει σκληρή μάχη για να πείσει τον υπουργό οικονομικών  (τον κακό της υπόθεσης). Κατά την προσφιλή τακτική και των σημερινών κυβερνώντων, η ικανοποίηση του συγκεκριμένου αιτήματος προσκρούει στο υπουργείο οικονομικών που λόγω των ελλειμμάτων και των χρεών της Ολυμπιάδος αδυνατεί να  ικανοποιήσει ακόμα κι αυτό χιλιοϋποσχεμένο «φιλοδώρημα».

Αυτό που κανένας δε μπορεί ν’ αμφισβητήσει είναι πως δε δεσμεύτηκε σε τίποτα απέναντι στο οικονομικό και οι πονηρές χαραμάδες ελπίδας που αφήνει, είναι μέρος της νέας τακτικής επέκτασης της περιόδου χάριτος και μετασχηματισμού της ανοχής του συνδικαλιστικού κινήματος σε πλήρη συναίνεση και συμμαχία.

Στην ουσία για μια ακόμη φορά  η λιτότητα και η ανέχεια  στους μισθούς μας θα κυριαρχήσουν.

Η κ. Γιαννάκου αποδέχθηκε τα βασικά σημεία της μέχρι σήμερα πολιτικής στην εκπαίδευση και με προσχήματα και δικαιολογίες, απέφυγε να απαντήσει για τη λύση των προβλημάτων της υποχρηματοδότησης, της διπλοβάρδιας και των  πληθωρικών τμημάτων.

Παρά τις υποσχέσεις, η παιδεία  πληρώνει πάλι το «πάγωμα» των δαπανών, αφού τα κονδύλια είναι αυξημένα μόνο κατά 7,2%(δηλαδή λιγότερο από την ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ και λιγότερο και από την περσινή αύξηση του 11,2%).

Απέναντι στην κατάσταση αυτή η κ. υπουργός ζήτησε την κατανόηση και χρησιμοποίησε τον «μπαμπούλα» των ελλειμμάτων και των άδειων ταμείων που παρέλαβαν από την προηγούμενη κυβέρνηση. Είναι βέβαιο λοιπόν, πως η έντονη λιτότητα που θα υπάρχει τη νέα χρονιά στο υπουργείο Παιδείας θα  το μετατρέψει σε «υπουργείο φτώχειας και περικοπών».

Αρνήθηκε τη μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα και τη μείωση του ωραρίου των εκπαιδευτικών με πρόσχημα την έλλειψη δασκάλων. Το επιχείρημα αυτό είναι έωλο και αποδεικνύεται από το γεγονός πως δεν απάντησε στο ερώτημα γιατί ενώ υπάρχουν πολλά περισσότερα κενά ειδικοτήτων και χιλιάδες αδιόριστοι αναμένουν στις λίστες «ντροπής»,  δεν καλύπτουν τουλάχιστον αυτές τις ανάγκες;

Αμφισβήτησε, όπως και πέρσι οι προκάτοχοι της, τον αριθμό των υπαρχόντων κενών στην εκπαίδευση, ενώ είναι γνωστό πως υπάρχουν σχολεία που δε λειτουργούν και με αλχημείες αρνήθηκε την ύπαρξη ωρομισθίων, λέγοντας ότι αυτοί δεν είναι δάσκαλοι αλλά ειδικότητες!!!. Λες και οι ειδικότητες δεν είναι εκπαιδευτικοί ωρομίσθιοι.

Παρά την κατανόηση που προσπάθησε να δείξει, στα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων, «της απασχολησιμότητας», των υποχρεωτικών υπερωριών, των ελαστικών ωραρίων, της «δικτατορίας» των εγκυκλίων και της διοικητικής αυθαιρεσίας δεν έδωσε κάποια λύση ή έστω μια υπόσχεση

Αναφέρθηκε η κ. υπουργός στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, των σχολείων και στις εξετάσεις των μαθητών, μιλώντας για την ανάγκη της «κοινωνικής αποτελεσματικότητας» στην εκπαίδευση. Έκανε φανερό αξιοποιώντας τη σιωπή και τη συναίνεση της πλειοψηφίας της ΔΟΕ πως, με  κατευθυντήριες γραμμές τις αποφάσεις της Ε.Ε. θα προχωρήσει μέσα από διάλογο στο μετασχηματισμό του σχολείου, έτσι ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της αγοράς εργασίας και στις αναδιαρθρώσεις που συνολικά προωθούνται. Αν λοιπόν υπάρξει περίοδος νηνεμίας στο αξιολογικό μέτωπο θα είναι προσωρινή αφού ξεκαθάρισε πως επιμένει στην αντίληψη και στη φιλοσοφία του προγράμματος της Ν.Δ.

Για την επιλογή στελεχών ανέφερε την ανάγκη διαλόγου με τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες και κατέθεσε ως πρόταση για συζήτηση, τη φοίτηση των ενδιαφερομένων στη σχολή δημόσιας διοίκησης. Θέλουν ακόμα κι αυτή τη μικρή σχέση των διοικητικών στελεχών με τη μάχιμη εκπαίδευση να την καταργήσουν, για να μπορέσουν να έχουν ακόμα πιο υπάκουα  στελέχη που θα μπορούν και πιο αποτελεσματικά να παίζουν  το ρόλο του αξιολογητή ή του μάνατζερ.

Τα ζητήματα που αφορούν το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, το «ολοήμερο» σχολείο, την επιμόρφωση κ.λ.π. παραπέμφθηκαν  στο νέο περίφημο διάλογο, που προσχηματικά πάλι θα χρησιμοποιηθεί  για να επιβληθούν αντιεκπαιδευτικά μέτρα. Άλλωστε  ο ανύπαρκτος διάλογος του καλοκαιριού και οι δηλώσεις «ότι το υπουργείο νομοθετεί κατά το δοκούν» ηχούν ακόμα στ’ αυτιά μας και προδιαθέτουν για το τι εννοεί διάλογο η κυβέρνηση.

Αυτό που εμείς καταλάβαμε από τη συνάντηση με τη κ. Γιαννάκου είναι πως, οι αγωνίες και οι ανάγκες της εκπαιδευτικής κοινότητας δεν έχουν καμιά ελπίδα  αν περιμένουν από τις «επικοινωνιακές» συζητήσεις του 8^ου ορόφου της Μητροπόλεως να αντιμετωπισθούν.

Η ζωντανή μαχόμενη εκπαίδευση, όλοι και όλες που δε βολεύονται με τίποτα λιγότερο από: την οικονομική αξιοπρέπεια, την παιδαγωγική ελευθερία, τη σταθερή και μόνιμη δουλειά, τη δωρεάν εκπαίδευση, δεν έχουν άλλο δρόμο να βαδίσουν από εκείνο του αγώνα.

Να ταράξουμε τα στάσιμα νερά,

κόντρα στη νέα συντηρητική πολιτική του ΥΠΕΠΘ.

Επιστροφή

Περιεχόμενα