ΔΗΛΩΣΗ
του Γιώργου Παζάλου, μέλους του Δ.Σ. της ΔΟΕ
εκπροσώπου των Κινήσεων- Παρεμβάσεων –Συσπειρώσεων

25 Αυγούστου 2003

ΟΛΟΗΜΕΡΟ «ΣΧΟΛΕΙΟ» :

Εκπαιδευτική ή επικοινωνιακή πολιτική ;

Η εκπαίδευση για άλλη μια χρονιά θα βρεθεί αντιμέτωπη με τα προβλήματα που συσσωρεύει η κυβερνητική πολιτική και η συνέχιση της χρεοκοπημένης και κακόφημης μεταρρύθμισης.

Και ενώ οι τεράστιες ελλείψεις στις υποδομές, η υποχρηματοδότηση, τα πληθωρικά τμήματα, η βάρδια, τα αναχρονιστικά προγράμματα και βιβλία, ο κοινωνικός αποκλεισμός και η προσπάθεια για την διαμόρφωση ενός φτηνού και ευέλικτου σχολείου της αγοράς είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την εκπαιδευτική πραγματικότητα… στο χώρο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ανθεί το τελευταίο διάστημα μια συντονισμένη επιχείρηση προπαγάνδας που εκπορεύεται από τη Μητροπόλεως, επιβάλλεται με αυταρχικό διοικητικό τρόπο στην εκπαιδευτική κοινότητα, δικτυώνεται και συντονίζεται με τα ΜΜΕ και τις ηγεσίες των εκπαιδευτικών συνδικάτων, επιχειρώντας να αναδείξει την πολιτική της κυβέρνησης για το ολοήμερο «σχολείο» ως στοιχείο σημαντικής προσφοράς ή ακόμα και «επανάστασης» στο χώρο της εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση προσπαθεί με αυτή την επικοινωνιακή επιχείρηση, που κορυφώνεται στη φετινή προεκλογική χρονιά, να διασκεδάσει τις αλγεινές εντυπώσεις που προκαλεί σε γονείς και εκπαιδευτικούς η αντιεκπαιδευτική πολιτική και τα αποτελέσματά της.

Τίποτα από όσα υπερφίαλα προβάλλει το ΥΠΕΠΘ δε μπορεί να κρύψει ότι το ολοήμερο σχολείο είναι απλά το αποτέλεσμα της αναβολής της καθημερινής σχολικής αποχώρησης που υπαγορεύεται από τις νέες εργασιακές σχέσεις και τα ελαστικά ωράρια των εργαζόμενων γονιών. Άλλωστε όλοι οι γονείς ομολογούν ότι κυρίως για φύλαξη επιλέγουν αυτό το σχολείο και κανείς δε σταμάτησε το παιδί του από φροντιστήρια ξένων γλωσσών ή άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες.

Το ολοήμερο σχολείο είναι ένα φτηνό σχολείο. Αφού βάφτισαν έτσι τα περισσότερα Δημοτικά σχολεία, παρέχοντας από κοινοτικά κονδύλια το επαναστατικό ποσό των 3.000 ευρώ στο καθένα, αποφάσισαν πρώτα πότε θα τελειώνει το πρόγραμμα, μετά ασχολήθηκαν με τι αντικείμενα θα «γεμίσει» και τελικά διαμόρφωσαν το μαθητή που από τα 5 ως τις 5 διαβάζει, γράφει , παίζει, τρώει και καμιά φορά κοιμάται στην ίδια θέση: στο θρανίο του!

Με τα ίδια κονδύλια κάνουν πως τάχα αμείβουν εκπαιδευτικούς, προσλαμβάνοντας συναδέλφους με ολιγόμηνες ωρομίσθιες συμβάσεις λίγων ωρών την εβδομάδα, ενώ ετοιμάζονται να αποδιοργανώσουν τα εργασιακά δεδομένα όλων των εκπαιδευτικών, υποχρεώνοντάς τους σε κυλιόμενα ωράρια για να καλύψουν τις «τρύπες» στο πρόγραμμα του ολοήμερου.

Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν έχει άλλη επιλογή από το να αποκαλύψει το βαθύ αντιδραστικό χαρακτήρα της ασκούμενης πολιτικής και να συντονιστεί αγωνιστικά με την κοινωνία για την ανατροπή της. Όση προπαγάνδα κι αν χρησιμοποιήσει, δεν ξελασπώνει η κυβέρνηση απ’ την πίεση και τον αγώνα για ένα ενιαίο 12χρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο χωρίς φραγμούς για όλα τα παιδιά, για κατάργηση της βάρδιας και μείωση των μαθητών ανά τμήμα, για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Για ένα σύγχρονο σχολείο της ανθρώπινης γνώσης, της παιδαγωγικής ελευθερίας, της δημοκρατίας και της απελευθερωτικής προοπτικής που θα δίνει σε όλα τα παιδιά κριτήρια στάσης ζωής, κριτικής σκέψης και ολόπλευρης προσωπικότητας.

Επιστροφή

Περιεχόμενα