Υπάρχουνε προϋποθέσεις

για μια καινούρια άνοιξη !

Το άδικο προχωράει σήμερα με βήμα όλο σιγουριά.
Οι καταπιεστές προετοιμάζονται για χρόνια.
η βία εξασφαλίζει : Όπως ακριβώς είναι, έτσι θα μείνει.
Καμιά φωνή δεν αντηχεί έξω από τη φωνή των κυρίαρχων.

Τώρα εγώ πρώτη ξεκινάω, λέει η εκμετάλλευση αδιάντροπα:

Στους ανθρώπους χωρίς πρόσωπο, σ’ αυτούς που ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια την ύλη, το πρόγραμμα και τις άνωθεν εντολές, που αναζητούν το δίκαιο και το άδικο, την ηθική και την (αν) ασφάλεια που προσφέρει η κυρίαρχη τάξη πραγμάτων.

Στους ανθρώπους χωρίς πρόσωπο, σ’ αυτούς που υπομένουν καρτερικά το εργασιακό τους ωράριο, σ’ αυτούς που ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια την ύλη, το πρόγραμμα και τις άνωθεν εντολές, σ’ όλους αυτούς που με την ίδια συνήθεια του καθήκοντος, με την ίδια πίστη στο καθήκον της συνήθειας επαναλαμβάνουν την ίδια ζωή: σπίτι – σχολείο – δεύτερη δουλειά – σπίτι… κάθε μέρα, κάθε χρόνο.

Μα κι από τους καταπιεσμένους λένε τώρα πολλοί :
“Αυτό που θέλουμε, ποτέ δεν πρόκειται να γίνει”

…όταν δεν τολμούν να πουν «πήραμε τη ζωή μας λάθος» και αναζητούν την ανανέωση και τη διέξοδο από την ασφυκτική πίεση της εξουσίας, στις στρόφιγγες που αυτή προσφέρει, στο καλούπι που αυτή επιθυμεί.

…όταν δειλά δειλά ανοίγουν τις κουρτίνες της τάξης για να δραπετεύσει λίγο από το χαμόγελο των παιδιών, όταν μισανοίγουν τις ερμητικά κλειστές πόρτες τους για να βγει στο κοινωνικό προσκήνιο ο ιδρώτας του μαχόμενου εκπαιδευτικού, για να ξεφύγουν τα χρώματα των παιδικών ονείρων. Κι όταν ξανακλείνονται σαν το σαλιγκάρι μέσα σ’ αυτές τρομάζουν από τη λάμψη που εξέπεμψαν όταν άφησαν τον εαυτό τους ελεύθερο.

Όποιος ακόμα ζει, δε λέει: Ποτέ !
Το σίγουρο δεν είναι σίγουρο.
Όπως ακριβώς είναι, έτσι δεν θα μείνει.

Κοίτα πως βούλιαξε ο κόσμος τους από την παρουσία των χιλιάδων, πως πλημμύρισαν οι πλατείες από τις πυρακτωμένες αγκαλιές σ’ αυτό το ακανόνιστο ραντεβού των λίγων με τους πολλούς, σ’ αυτό το ποτάμι του αντιπολεμικού κινήματος. Από τους αποκλεισμούς των αμερικάνικων βάσεων, ως τις πολύμορφες εκδηλώσεις των σχολικών τάξεων, σε κάθε γωνιά και σε κάθε άκρη της χώρας και όλου του κόσμου!

Είναι οι στιγμές που οι «επάνω», νιώθουν την αγανάκτηση και την οργή των «από κάτω», και οι «από κάτω», την αμηχανία : τι να κάνουν την πρωτόγνωρη δύναμη που έκρυβαν επιμελώς μέσα τους. Κοίτα πως σαρώθηκαν, τα καθηκοντολόγια, τα αναλυτικά και τα ωρολόγια προγράμματα, τα «δεν πρέπει» και τα «δεν μπορεί», από τη φαντασία, τη δημιουργικότητα, τη χαρά της ελεύθερης αντιπολεμικής διδακτικής πράξης. Κοίτα, πως άνοιξαν οι μικρές ρωγμές στα τείχη και βγήκαν έξω στο φως τα μεγάλα παιδικά όνειρα, οι αφελείς ανησυχίες, τα αμείλικτα ερωτήματα, οι φόβοι και οι αγωνίες, πως αντάμωσαν οι χιλιάδες παιδικές φωνές με τη βουή του πλήθους.

Επιστροφή στην κανονικότητα ;

…η ειρήνη τους κι ο πόλεμός τους
μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα

Στη σκιά των μεγάλων διαδηλώσεων, οι λογιστές της εξουσίας έκαναν τους δικούς τους λογαριασμούς. Όταν «η πόλις εάλω», όταν οι πολεμικές ομοβροντίες και το αθώο αίμα μπήκαν σε δεύτερο πλάνο, όταν οι πλατείες άδειασαν, ήταν η ώρα των νέων υπολογισμών, των νέων πολεμικών σχεδίων, ήταν η ώρα για το νέο κύμα επίθεσης στα κοινωνικά και λαϊκά δικαιώματα.

Ήταν ακόμα η ώρα, να πέσουν οι μάσκες της «φιλειρηνικής» κυβέρνησης Σημίτη και να φανεί γυμνή η αλήθεια: η Ελλάδα συμμετείχε και σε αυτό τον πόλεμο. Παραχώρησε γη, ουρανό και ύδωρ στην πολεμική μηχανή. Το Αιγαίο πλημμύρισε από αμερικανικά και βρετανικά πολεμικά πλοία, η Σούδα ήταν το ορμητήριο της αμερικάνικης αεροπορίας, τα εκστρατευτικά σώματα στη Μέση Ανατολή, όπως και στα Βαλκάνια, θα έχουν και ελληνικά χρώματα, ο «εθνικός κορμός» (Κόκκαλης κλπ.) θα συμμετέχει στη λεία ανοικοδόμησης του κατεστραμμένου Ιράκ.

η ειρήνη τους σκοτώνει
ότι άφησε όρθιο ο πόλεμος

Μισθοί, ασφάλιση, εκπαίδευση, εργασιακές σχέσεις βρίσκονται στο στόχαστρο. Σε Γαλλία και Αυστρία, οι κυβερνήσεις προχωρούν σε νέα αντιασφαλιστικά (μιλάνε μέχρι και για 45 χρόνια εργασίας !) με αποτέλεσμα, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι να διαδηλώνουν ξανά. Από το Σιάτλ ως τις Βρυξέλλες οι υπερεθνικοί οργανισμοί, αλλά και σ’ όλες τις πρωτεύουσες του κόσμου, οι εθνικές κυβερνήσεις, νομοθετούν το πάγωμα των μισθών, τη σύνδεσή τους με την παραγωγικότητα, τη δια βίου εργασία, τις συντάξεις πείνας, την ελαστική εργασία. Στο Ναύπλιο, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη (τον Ιούνη), οι 15 της Ε.Ε. που έγιναν 25 προετοιμάζουν από κοινού τη νέα σταυροφορία ενάντια στον κόσμο της εργασίας.

Σσσσς, ησυχία…το συνδικάτο κοιμάται

Ο κατεστημένος κυβερνητικός συνδικαλισμός, όπως εκφράζεται και στο ΔΣ της ΔΟΕ, ακολούθησε και πάλι την τακτική της συνδιαλλαγής, της συναίνεσης και της απραξίας.

Είναι και φέτος, ο υποταγμένος συνδικαλισμός :

• που ζητιανεύει επιδόματα που μας χρωστούν, ξεχνώντας ότι την ίδια στιγμή εξανεμίζουν το μισθό μας

• που αποδέχεται ως βάση συζήτησης τους αντιασφαλιστικούς νόμους Σιούφα και Ρέππα

• που επιζητεί την αξιολόγηση, τους κανονισμούς λειτουργίας και τα καθηκοντολόγια και αρνείται ακόμα και να συζητήσει γι’ αυτά η Γ.Σ. του κλάδου

• που εγκαταλείπει αδιόριστους, ωρομίσθιους και αναπληρωτές στην εργασιακή τους περιπλάνηση

• που αρνείται κάθε αγώνα με διάρκεια και προοπτική και δρα παρακολουθητικά στην ΑΔΕΔΥ ή περιορίζεται σε εθιμοτυπικές 24ωρες

• που έμεινε παθητικός θεατής τις μέρες του μεγάλου αντιπολεμικού κινήματος, αντιμετωπίζοντας με αμηχανία και μιζέρια το πρωτοφανές αντιπολεμικό ρεύμα που αναπτυσσόταν σε Συλλόγους και σχολεία

Αυτός ο συνδικαλισμός είναι καταστροφικός, είναι εχθρικός για τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας, είναι ο συνδικαλισμός της υποταγής, της μοιρολατρείας, της ήττας. Αυτός ο συνδικαλισμός είναι υπεύθυνος για τη σημερινή κατάσταση της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών.

Δηλώνουμε ξανά παρουσία και θα αναμετρηθούμε :

• Με την αντιεκπαιδευτική πολιτική, που αντιμετωπίζει το σχολείο σαν φθηνή επιχείρηση, τους γονείς σαν πελάτες, τους μαθητές σαν πρώτες ύλες και τους εκπαιδευτικούς σαν κακοπληρωμένους υποταγμένους υπαλλήλους.

• Με την Ε.Ε. και την πολιτική της λιτότητας, της φτώχειας, της ανεργίας και του πολέμου, στη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική, στη σύνοδο κορυφής του Ιούνη. Διαδηλώνουμε παντού, μαζί μ’ αυτούς που δεν ζητάν διορθώσεις αλλά ανατροπή αυτής της πολιτικής

• Με την κυβέρνηση αλλά και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ που αναζητά στην Ε.Ε. του πολέμου και της εκμετάλλευσης την «Ευρώπη των λαών».

• Για να νικήσουμε, για να σπάσουν οι ζώνες της «σιωπής της βολής» για ν’ ακουστεί το νέο παιδαγωγικό ποίημα, οι νέοι απελευθερωτικοί στίχοι της εποχής μας.

Να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή μας !

• Για ένα ενιαίο δημόσιο δωρεάν 12χρονο σχολείο, χωρίς αξιολογικούς - εξεταστικούς φραγμούς. Για ένα σχολείο της ανθρώπινης γνώσης, της απελευθερωτικής προοπτικής, που θα χωρά όλα τα παιδιά, που θα δίνει κριτήρια στάσης ζωής, ολόπλευρης προσωπικότητας. Για δίχρονη προσχολική αγωγή.

• Για την κατάργηση των ν.2525 και 2640

• Για την κατάργηση του ν.2986 για την αξιολόγηση – χειραγώγηση, καμιά σύνδεση του μισθού με την αξιολόγηση. Για παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στην εκπαίδευση.

• Για σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους - ενάντια στην εργασιακή ανασφάλεια και περιπλάνηση.

• Για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς μόνο απ' αυτούς.

• Για αύξηση των συντάξιμων αποδοχών - μείωση των ορίων ηλικίας - κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων.

• Για ένα κίνημα ανεξάρτητο, μαχόμενο, ταξικό, που θα αναπνέει από τις ανάγκες και τις ανησυχίες της εργαζόμενης πλειοψηφία.

Αποφασιστικά :

Να δυναμώσουμε το ρεύμα του χειραφετημένου ταξικού συνδικαλισμού.

Από τις εκλογές που γίνονται αυτή την περίοδο στους Συλλόγους όλης της χώρας, θα αναδειχτούν οι αντιπρόσωποι της 72ης Γενικής Συνέλευσης της ΔΟΕ, που με τη σειρά τους θα ψηφίσουν για το νέο Δ.Σ. της ΔΟΕ. Οι Παρεμβάσεις – Συσπειρώσεις, δεν είχαμε ποτέ εκλογικές αυταπάτες ή εμμονές. Εκφράσαμε πάντα έμπρακτα την άποψη, ότι εκείνο που έχει αξία, είναι το ζωντανό κίνημα και οι διαδικασίες του. Εκεί δώσαμε και δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας : στις συνελεύσεις, στη συντονισμένη δράση των Συλλόγων, στα σχολεία, στις διαδηλώσεις, στις απεργίες, επιδιώκοντας ταυτόχρονα, η φωνή του ανεξάρτητου συνδικαλισμού, η φωνή του κινήματος, να έχει ισχυρή παρουσία και στα ΔΣ των Συλλόγων και στο ΔΣ της ΔΟΕ.

Να μην κάνουμε τη χάρη σ’ αυτούς που θέλουν να ξεμπερδεύουν με την «ενοχλητική» ανορθογραφία των Παρεμβάσεων από το ΔΣ της ΔΟΕ.

Το ρεύμα του νέου ανεξάρτητου αγωνιστικού συνδικαλισμού, με την παρουσία και τη δράση του, έχει αλλάξει τα δεδομένα τα τελευταία χρόνια στον κλάδο μας και γι’ αυτό βρίσκεται σήμερα στο στόχαστρο του υποταγμένου κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η παρουσία της «ενοχλητικής» φωνής των Παρεμβάσεων και στο νέο Δ.Σ της ΔΟΕ θα είναι η καλύτερη απάντηση στις όποιες επιδιώξεις του κυρίαρχου κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Να εισβάλλουμε ξανά

με τις γενικές συνελεύσεις και το ζωντανό κίνημα
στα άδυτα του συνδικαλισμού τους,
να ακουστεί πιο δυνατά, πιο καθαρά η φωνή μας !

Επιστροφή

Περιεχόμενα