ΔΗΛΩΣΗ των Κ. Τουλγαρίδη και Γ. Παζάλου ,
εκπροσώπων στο Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ και το Δ.Σ. της ΔΟΕ
των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΩΝ
ΚΙΝΗΣΕΩΝ –ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ- ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ Α/ θμιας Εκπαίδευσης

ΝΕΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ : Άνθρακες ο θησαυρός ! Λιτότητα χωρίς τέλος, μεγαλύτερη αποξένωση των δημόσιων υπηρεσιών από την κοινωνία, εντατικοποίηση, κατηγοριοποίηση και αυταρχισμός για τους εργαζόμενους.

Οι πρώτες ανακοινώσεις μετά τη συνάντηση Χριστοδουλάκη – ΑΔΕΔΥ για το κατ’ ευφημισμό «νέο μισθολόγιο» ήρθαν να δείξουν στην πράξη τι σημαίνει «επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου», για τους εργαζόμενους! Εν μέσω καλοκαιριού, μακριά από τους δημόσιους υπάλληλους, κυβέρνηση και ΑΔΕΔΥ επιδιώκουν γρήγορα – γρήγορα να κλείσουν μια σειρά βαθιών αντιδραστικών αλλαγών για το δημόσιο και να συνεχίσουν την λιτότητα για τους δημόσιους υπάλληλους, εμφανίζοντάς τες μάλιστα, με τη βοήθεια του υποταγμένου κυβερνητικού συνδικαλισμού ως θετικά μέτρα.!!

• Οι αυξήσεις που ανακοινώθηκαν για το 2004 κινούνται στα όρια της εισοδηματικής πολιτικής που έχει αποφασίσει η κυβέρνηση για το 2004, στα όρια και σ’ ορισμένες περιπτώσεις κάτω από τον πληθωρισμό, καταρρίπτοντας άδοξα τις προσδοκίες για προσέγγιση των αντίστοιχων ευρωπαϊκών μισθών. Όταν ο πληθωρισμός τρέχει με 4%, η ακρίβεια έχει απογειωθεί μετά την εισαγωγή του ευρώ και τα τελευταία 8 χρόνια έχει συντελεστεί πραγματική μείωση του εισοδήματος των εργαζόμενων από 30–40 %, οι ανακοινωθείσες αυξήσεις όχι μόνο δεν αναπληρώνουν τις απώλειες εισοδήματος αλλά αποτελούν συνέχεια της σκληρής λιτότητας για τους εργαζόμενους.

• Είναι η πρώτη φορά που καθιερώνεται νέο μισθολόγιο και δεν αποδίδει ούτε μια δεκάρα για τις διεκδικήσεις ,τις ανάγκες και τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων. Η ιστορία της αύξησης των 176 ευρώ για τους εκπαιδευτικούς αποδεικνύεται παραμύθι καθώς η χορήγηση του συγκεκριμένου επιδόματος όχι μόνο δεν επεκτείνεται και στους εκπαιδευτικούς, αλλά παύει να δίνεται στο εξής και παραμένει μόνο σ’ όσους έχει δοθεί ως τώρα ως προσωπική διαφορά!!

• Η διαφημισμένη ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μετατρέπεται σε ενσωμάτωση του επιδόματος εξομάλυνσης και χρόνου υπηρεσίας (που και προηγούμενα υπολογίζονταν στις συντάξιμες αποδοχές) και ενός μόνο πολύ μικρού μέρους του κινήτρου απόδοσης, αφήνοντας απ’ έξω όλα τα υπόλοιπα επιδόματα! Ταυτόχρονα προχωράει στην κατάργηση της ενσωμάτωσης των 176 ευρώ στις συντάξιμες αποδοχές, μέτρο που θα οδηγήσει σε νέα μείωση των συντάξεων.

• Το κίνητρο απόδοσης (που παραμένει μεγάλο κομμάτι του μισθού) χρησιμοποιείται για την εισαγωγή της σύνδεσης του μισθού με την αξιολόγηση ταυτόχρονα με την σκληρότερη εφαρμογή ενός ιεραρχικού μοντέλου διοίκησης που θα αποξενώσει ακόμα περισσότερο τις δημόσιες υπηρεσίες από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και θα τις προσδέσει ακόμα περισσότερο στο στενό έλεγχο της εκάστοτε κυβέρνησης και της πολιτικής της. Η απόλυτη ιεραρχία και η ανατροπή των όποιων δημοκρατικών στοιχείων στους χώρους δουλειάς σηματοδοτείται και με τη νέα αύξηση των επιδομάτων θέσης (διευθυντές, προϊσταμένους κλπ), ενώ ελάχιστες είναι οι αυξήσεις που προβλέπονται για τους χαμηλόμισθους!

• Ο σφιχτός διοικητικός έλεγχος και η εισαγωγή της αξιολόγησης θα έχει ως αποτέλεσμα την μετατροπή της δημόσιας διοίκησης και ιδιαίτερα των υπηρεσιών με κοινωνική λειτουργία (εκπαίδευση, υγεία, πολιτισμός κλπ) σε οργανισμούς που πρέπει να λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος και την εξασφάλιση της αυτοχρηματοδότησης τους και την αποδοχή των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων. Έτσι η λειτουργία τους θα προσαρμόζεται μέσω των δεικτών αξιολόγησης όλο και περισσότερο στις «ανάγκες» της αγοράς και μακριά από τις κοινωνικές ανάγκες, ενώ θα επιδιώκουν τη μετακύληση οικονομικών βαρών της λειτουργίας τους στους πολίτες.

• Από την άλλη θα εισάγει την κατηγοριοποίηση των δημοσίων υπάλληλων και θα ανοίξει το δρόμο για την ραγδαία, βίαιη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων ταυτόχρονα με την εκτεταμένη εισαγωγή της μερικής απασχόλησης. Ενώ κάνει πραγματικότητα τη μισθολογική διαφοροποίηση /κατηγοριοποίηση των δ. υπαλλήλων ανοίγοντας την προοπτική της σύνδεσης του μισθού με τον βαθμό, που ίσχυε στο παρελθόν και σήμαινε την μη ακώλυτη εξέλιξη των εργαζόμενων, πράγμα που καταργήθηκε μετά από σκληρούς αγώνες.

Το μισθολόγιο δεν είναι ούτε νέο ούτε «μισθολόγιο». Πρόκειται για ένα ασφυκτικό πλαίσιο που στοχεύει:

Η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ έχει τεράστιες ευθύνες γι’ αυτήν την εξέλιξη, γιατί αποδέχτηκε καιρό τώρα όλη τη φιλοσοφία του «νέου μισθολογίου», συναίνεσε στις πιο αντιδραστικές του λογικές (σύνδεση μισθού/ παραγωγικότητας), αρνήθηκε κάθε αγωνιστική προοπτική για τη διεκδίκηση πραγματικών αυξήσεων και καλλιέργησε το μύθο και την προσμονή ενός μισθολογίου που θα χορηγούσε μεγάλες αυξήσεις. Σήμερα οι ευθύνες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας είναι ακόμα μεγαλύτερες, γιατί ενώ τα ανακοινωθέντα μέτρα δεν απηχούν ούτε στο ελάχιστο τις θέσεις των εργαζομένων, χρησιμοποιείται για να παραπλανηθούν και να υποταχθούν οι εργαζόμενοι και να αποφευχθεί η μαζική αντίδραση για την αποτροπή των μέτρων της λιτότητας.

Τις ίδιες ευθύνες έχουν οι ηγεσίες των Εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών σε ΔΟΕ / ΟΛΜΕ που αρνήθηκαν να οργανώσουν αγώνες για ουσιαστικές αυξήσεις στους εκπαιδευτικούς (από τους πιο κακοπληρωμένους υπαλλήλους σε Ελλάδα και Ευρώπη), στήριξαν την κυβερνητική πολιτική και εκχώρησαν κάθε διεκδίκηση στη γραφειοκρατία της ΑΔΕΔΥ. Η εξέλιξη με την οριστική απώλεια του επιδόματος των 176 ευρώ εκθέτει ανεπανόρθωτα όσους περιόρισαν και εξάντλησαν τα αιτήματα και τις ανάγκες των εκπαιδευτικών σε επαιτεία ενός επιδόματος που το υποσχέθηκαν τόσες φορές… για να το αρνηθούν οριστικά σήμερα.

Πλανώνται όσοι προσβλέπουν ότι οι εργαζόμενοι θα αποδεχτούν τα κυβερνητικά μέτρα. Οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να αναπτύξουν και πάρουν στα χέρια τους τους αναγκαίους αγώνες, στηριγμένοι στην ενότητά τους στα σωματεία, στους συλλόγους και στις Γενικές τους Συνελεύσεις.

Για να μην περάσουν τα κυβερνητικά μέτρα. Για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις.

Καμιά ανοχή στη λιτότητα ,καμιά ανοχή στην κυβερνητική πολιτική ,καμιά ανοχή στον υποταγμένο συνδικαλισμό

ΙΟΥΛΙΟΣ 2003

Επιστροφή

Περιεχόμενα