ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στις 18-4-2003 το προγραμματισμένο Γ.Σ της ΑΔΕΔΥ στον απόηχο των μεγάλων αντιπολεμικών διαδηλώσεων, της καταδίκης της εγκληματικής δράσης των ΗΠΑ στο ΙΡΑΚ και της συμμετοχής της Ε.Ε.στις αιματοβαμένες επενδύσεις τους, και εν όψει του ταξικού εορτασμού της Πρωτομαγιάς και της εαρινής επίσημης έναρξης των «συξητήσεων- διαλόγων», ανάμεσα στην κυβέρνηση και την ΑΔΕΔΥ, για την καθιέρωση νέου συστήματος αμοιβών στο δημόσιο (βλ. «νέο» μισθολόγιο) από 1-1-2004.

Ο εισηγητικός άξονας–πρόταση του προέδρου της ΑΔΕΔΥ για το «νέο», «ενιαίο» μισθολόγιο, κινήθηκε θετικά και ταυτίστηκε με το σύνολο σχεδόν των υπαρχόντων νευραλγικών σημείων του πορίσματος της επιτροπής Κιντή -όπως αυτά προσδιορίστηκαν από τους δημοσιονομικούς περιορισμούς, που επιβάλλει η κυβέρνηση με τη μακροχρόνια λιτότητα- που:

• Συνδέουν τους μισθούς με την απόδοση των εργαζομένων του δημοσίου, μέσω της αξιολόγησης-χειραγώγησης

• Διαμορφώνουν τρεις κατηγορίες αποδοχών: βασικές, επιδόματα και έκτακτα πριμ παραγωγικότητας

• Υποδεικνύουν μικρές αυξήσεις (5,6% κατ’έτος και με την ολοκλήρωσή του, σε τρεις φάσεις, το πολύ 17%), λόγω...αξεπέραστων δημοσιονομικών προβλημάτων!!

Μπροστά στην απαίτηση για τη διεκδίκηση πραγματικών αυξήσεων, που θα αναπληρώνουν τουλάχιστον τις απώλειες (30%) από το 1995 μέχρι σήμερα , με την ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μισθό και τη μη σύνδεση των μισθών με την αξιολόγηση - χειραγώγηση/απόδοση, η πλειοψηφία του υποταγμένου συνδικαλισμού του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ), μέσα σ' ένα κλίμα παζαριών και μεθοδεύσεων, απάντησε τελικά με την υπερψήφιση της πρότασης του προέδρου της ΑΔΕΔΥ και εξουσιοδότησε την Εκτελεστική Επιτροπή να προσδιορίσει την ημερομηνία 24ωρης απεργιακής κινητοποίησης, μέσα στο δεύτερο δεκαήμερο του Μαϊου.

Στην παρούσα δηλαδή φάση οι υποταγμένοι συνδικαλιστές επιλέγουν να ανανεώσουν τον «αγωνιστικό» τους ρόλο με μια εθιμοτυπική απεργία-κοροϊδία, που έτσι κι αλλιώς είναι συνηθισμένο να γίνεται με το πέρας της ενεργούς συνδικαλιστικής χρονιάς και με διεκδικήσεις «μαϊμού», που θα κινούνται στα πλαίσια της λογικής Κιντή.

Το σίγουρο όμως είναι ότι κι αυτό το «αγωνιστικό» ξέσπασμά τους εξηγείται από τη θέση που έχουν, κατέχουν και δέχονται σαν επαγγελματίες διαμεσολαβητές συνδικαλιστές (βλ. «κοινωνικός διάλογος»). Θέση, που από τη μία απαιτεί μια κάποια «αγωνιστικότητα», για να ικανοποιηθεί η δυσαρέσκεια στη βάση των εργαζομένων και από την άλλη συνεχείς υποχωρήσεις απέναντι στην κυβέρνηση, για μερικά ευρώ.

Ευτυχώς όμως, που οι αγώνες δεν τελειώνουν στις μεθοδεύσεις των συνεδριάσεων της Ε.Ε. και του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ.

Σαν ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Απορρίψαμε το «νέο» μισθολόγιο της «ενιαίας» λιτότητας, αξιολόγησης-χειραγώγησης, που προωθεί η κυβέρνηση, μέσω της επιτροπής Κιντή.

Καταγγείλαμε τη συνένοχη στάση της ΑΔΕΔΥ, που στην ουσία πριμοδοτεί τις κυβερνητικές βλέψεις, εφόσον αποδέχεται τη λογική της επιτροπής Κιντή, της αξιολόγησης- αποδοτικότητας των εργαζομένων και των δημοσιονομικών περιορισμών, που επιβάλλει η κυβέρνηση.

Επαναφέραμε την πρότασή μας για κήρυξη πολιτικής απεργίας, στις 20 Ιουνίου 2003, την ημέρα της μεγάλης διαδήλωσης ενάντια στην πολιτική της Ε.Ε. στη Θεσσαλονίκη και τη διευκόλυνση της συμμετοχής των εργαζομένων σ’ αυτή με μεταφορικά μέσα και έξοδα της ΑΔΕΔΥ (αναχώρηση το πρωϊ της Παρασκευής 20/6).

Τονίσαμε ότι η ετήσια διάσκεψη της ΑΔΕΔΥ δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί τις ημέρες των διαδηλώσεων (20-21/6) στη Θεσσαλονίκη αλλά νωρίτερα (18-19/6).

Προτείναμε την πραγματοποίηση παράστασης από την ΑΔΕΔΥ, με τις διοικήσεις των ομοσπονδιών και των σωματείων της, στη ΓΑΔΑ, για να καταγγελθεί η εντεινόμενη κρατική καταστολή, η σωρεία τυφλών συλλήψεων, κακοποιήσεων και η ρίψη απαγορευμένων χημικών ουσιών ενάντια στους αντιπολεμικούς διαδηλωτές, ιδιαίτερα την Τετάρτη 16/4 (παράσταση τη Μ.Δευτέρα 21/4 το πρωϊ, 12μμ).

Τέλος επιμείναμε ότι ο μόνος δρόμος για τις μικρές ή μεγάλες νίκες των εργαζομένων βρίσκεται στην ταξική ενότητά τους. Μέσα από τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και των Επιτροπών Αγώνα των πρωτοβάθμιων Συλλόγων- Ενώσεων- Σωματείων, που αποκρούουν τα ιδεολογήματα της κυβέρνησης, του κρατικού συνδικαλισμού, των τεχνογραφειοκρατών και στον απαραίτητο οριζόντιο συντονισμό όλων των αγωνιζόμενων κλάδων του δημοσίου. Με ενιαία, ενωτικά, πραγματικά αιτήματα τέτοια, που θα απαγκιστρώνουν την απαιτητικότητα των εργασιακών-ασφαλιστικών-μισθολογικών δικαιωμάτων και αναγκών των εργαζομένων, πέραν των όριων του εφικτού, που θέτουν οι δημοσιονομικοί περιορισμοί της κυβέρνησης, ώστε να ανατραπεί το καθεστώς της εντεινόμενης και παρατεταμένης λιτότητας του «νέου» μισθολογίου.

19 Απριλίου 2003

Επιστροφή

Περιεχόμενα