ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Α' ΒΑΘΜΙΑΣ

«Επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου»: Έτσι ονόμασαν τα κυβερνητικά επιτελεία την επέκταση και την ολοκλήρωση μιας σειράς μέτρων και αντιδραστικών αλλαγών που αφαιρούν κατακτήσεις από την κοινωνία και χτυπούν ακόμα πιο πολύ και τους εργαζόμενους.

«Προβολή του κυβερνητικού έργου»: Έτσι χαρακτηρίζουν την απίστευτη επιχείρηση προπαγάνδας, τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, την προκλητική δικτύωση με τα ΜΜΕ και τον υποταγμένο κυβερνητικό συνδικαλισμό, που κάνοντας το άσπρο μαύρο παρουσιάζουν ακόμα και τις περικοπές ως παροχές.!

Και τις δύο εκδοχές τις δοκιμάσαμε μέσα στο κατακαλόκαιρο: Την ώρα που οι απολύσεις η ανεργία και η γενικευμένη ακρίβεια, στράγγιξαν και τα τελευταία όρια αντοχής των εργαζομένων και καθήλωσαν το 1/5 της κοινωνίας κάτω από το όριο της φτώχειας, οι εργασιακές σχέσεις δέχτηκαν νέα επίθεση με τη θεσμοθέτηση της μερικής απασχόλησης στο Δημόσιο , ενώ το περιβόητο νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων αποδείχτηκε δέσμη μέτρων λιτότητας και πακέτο βαθιών αντιδραστικών αλλαγών αποκλύπτοντας τον εμπαιγμό και την απάτη στην οποία ενεπλάκησαν κυβέρνηση και ο υποταγμένος συνδικαλισμός όλο το προηγούμενο διάστημα. Κι όμως! Τα ΜΜΕ και η κυβέρνηση παρουσίαζαν «γενναίες αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους, με τη σύμφωνη γνώμη της ΑΔΕΔΥ» και η συνδικαλιστική ηγεσία σιωπούσε συνένοχα.

η εκπαίδευση σε «μακέτα»…
ή αλλιώς «κόβοντας κορδέλες ολοήμερων»

Η εκπαίδευση ,που για άλλη μια χρονιά θα βρεθεί αντιμέτωπη με τα οξυμένα προβλήματα που συσσωρεύει η κυβερνητική πολιτική και η συνέχιση της χρεοκοπημένης και κακόφημης μεταρρύθμισης, βρίσκεται τυλιγμένη σε προεκλογικό αμπαλάζ και παρουσιάζει την όψη της μακέτας.

Η τεράστια επικοινωνιακή επιχείρηση που ξεκινάει από τη Μητροπόλεως, συντονίζεται με τα πλήρως ελεγχόμενα ΜΜΕ, αλλά και την ηγεσία των εκπαιδευτικών συνδικάτων, επιχειρεί αντιστρέφοντας την αλήθεια να παρουσιάσει μια ειδυλλιακή εικόνα για την εκπαιδευτική πραγματικότητα. «Κόβοντας κορδέλες» ολοήμερων, χρησιμοποιώντας λάθρα τους αριθμούς και τους δείκτες, φιμώνοντας κάθε φωνή αποκάλυψης, προσπαθούν να μετατρέψουν την Παιδεία από τον τομέα των πιο αρνητικών εντυπώσεων και αντιδράσεων (λόγω των αναδιαρθρώσεων και της κακόφημης μεταρρύθμισης) σε πεδίο εντυπώσεων και σημαντικής τάχα κοινωνικής προσφοράς. Εξέχουσα θέση στην εικονική πραγματικότητα κατέχει η πολιτική των ολοήμερων παιδοφυλακτήριων, που παρουσιάζονται ως επανάσταση στην εκπαίδευση Η κυβέρνηση προσπαθεί με αυτή την επιχείρηση, στη φετινή προεκλογική χρονιά, να διασκεδάσει τις αρνητικές εντυπώσεις που προκαλεί σε γονείς και εκπαιδευτικούς η αντιεκπαιδευτική πολιτική και τα αποτελέσματά της.

Η χρονιά ξεκινά με τους εκπαιδευτικούς να κυριαρχούνται από αισθήματα οργής και αγανάκτησης, τόσο για το περιεχόμενο των κυβερνητικών προτάσεων για το μισθολόγιο, όσο και για τον εμπαιγμό που υφίστανται, με τη μη καταβολή αυξήσεων, αλλά και με τη μη καταβολή όσων δικαιούνται από καιρό. Σήμερα, όσοι από την πολιτική και συνδικαλιστική ηγεσία ενεπλάκησαν στην απάτη της φιλολογίας γύρω από τα 176 ευρώ που το υποσχέθηκαν τόσες φορές… για να το αρνηθούν οριστικά, εκτίθενται ανεπανόρθωτα και οφείλουν να απολογηθούν στον κόσμο της εκπαίδευσης.

Και είναι δικαιολογημένη η οργή και η αγανάκτηση
για τη δέσμη των αντιδραστικών αλλαγών που
ανακοινώθηκαν από το Χριστοδουλάκη ως νέο μισθολόγιο, γιατί:

Αντί για αυξήσεις, οι μισθοί για το 2004 θα προσανατολιστούν σταθερά στον αστερισμό της λιτότητας, κινούμενοι από τα όρια του πληθωρισμού έως και κάτω από αυτόν. Τα τελευταία 8 χρόνια οι μισθοί έχασαν το 30%- 40% της αγοραστικής τους δύναμης και μόνο για τη διετία 2003-2004 προβλέπεται μείωση κατά 7% , έτσι ο θησαυρός του μισθολογίου αποδεικνύεται άνθρακας και οι αυξήσεις που προβλέπονται ( από 1,4% -5% στις καθαρές αποδοχές ) αποτελούν συνέχιση της σκληρής λιτότητας και επέκταση μιας άγριας και ταξικής εισοδηματικής πολιτικής.

Είναι η πρώτη φορά που καθιερώνεται νέο μισθολόγιο και δεν αποδίδει ούτε μια δεκάρα για τις δίκαιες δικεκδικήσεις και τα αιτήματα. Ο εμπαιγμός και η απάτη με το επίδομα των 176 ευρώ παίρνει πια το χαρακτήρα σκανδάλου.

Παραμένει το απαράδεκτο καθεστώς της διατήρησης των γενικών και ειδικών επιδομάτων εκτός του βασικού μισθού, αφού ενσωματώνεται μόνο το 1/3 του κινήτρου απόδοσης, με αποτέλεσμα να φαλκιδεύονται τόσο οι μισθοί, όσο και οι συντάξεις. Η ανακοίνωση δε, ότι καταργείται η σταδιακή ενσωμάτωση του ποσού των176 ευρώ στις συντάξιμες αποδοχές τις οδηγεί σε παραπέρα μείωση.

Η διατήρηση του κινήτρου απόδοσης χρησιμοποιείται ευθέως για την εισαγωγή της σύνδεσης μισθού-βαθμού αξιολόγησης ταυτόχρονα με τη σκληρότερη εφαρμογή ενός ιεραρχικού μοντέλου Δ. Διοίκησης, που αποξενωμένη από τις κοινωνικές ανάγκες θα προσδένεται όλο και περισσότερο στις κυβερνητικές επιδιώξεις ,αλλά και την κυριαρχία της αγοράς.

Με τη δήλωση του Υπουργού : «….είναι εφικτή η μελλοντική αναμόρφωση του μισθολογίου με σύνδεση των αποδοχών με το βαθμό και την παραγωγικότητα των υπαλλήλων» διαφαίνεται η προώθηση της μισθολογικής διαφοροποίησης και κατηγοριοποίησης των Δ.Υ., της εξατομίκευσης και της διάλυσης κάθε έννοιας συλλογικότητας στη Δημόσια Διοίκηση και την Εκπαίδευση.

Από την τεράστιο ολοκληρωτικό φορτίο της νέας μεγάλης ιδέας: της Ολυμπιάδας. Της διοργάνωσης του κεφαλαίου, των εργολάβων, του μπετόν και της περιβαλλοντολογικής πλημμυρίδας. Της διοργάνωσης των τεράστιων συμφερόντων, των εκατοντάδων εργατικών ατυχημάτων, της μίζας, της ρεμούλας και των αναβολικών. Της υπερχρέωσης και της υποθήκευσης των λαϊκών συμφερόντων, της ανασφάλειας, της καταστολής, των τρομονόμων και της περιστολής των ελευθεριών και δικαιωμάτων. Της διοργάνωσης που για χάρη της δαιμονοποιούνται οι διεκδικήσεις των εργαζομένων, επιχειρείται εκμαυλισμός ανθρώπων μέσω του «εθελοντισμού» και μια απίστευτη ιδεολογική παρέμβαση στα σχολικά προγράμματα.

Από την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που συγκρούονται ανελέητες επικοινωνιακές στρατηγικές και επιχειρείται μέσα από υποσχεσεολογία, προβολή διλημμάτων , ρουσφέτια, επίδειξη «κοινωνικής ευαισθησίας» όπως του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, να μετατρέψουν το κύμα οργής και αγανάκτησης της κοινωνίας από ικανή συνθήκη για την ανάπτυξη των αγώνων σε μια άνευρη επιλογή του πολιτικού διαχειριστή της επόμενης περιόδου.

Από την πραγματικότητα στην εκπαίδευση και την αληθινή της όψη, με εμφανή τα στίγματα των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων και των αντιδραστικών αλλαγών. Την υπερφίαλη κυβερνητική προπαγάνδα διαψεύδουν: Οι χιλιάδες μαθητές που πετάχτηκαν έξω από το Λύκειο, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η εμφανής ενίσχυση του ταξικού στίγματος σε όλη την εκπαίδευση. Η συνεχιζόμενη υποχρηματοδότηση, οι τεράστιες ελλείψεις στις υποδομές, τα πληθωρικά τμήματα, η εμμονή στο καθεστώς των συμπτύξεων, η διπλοβάρδια που ζει και βασιλεύει (μαζί με τη μονοετή προσχολική αγωγή), τα αναχρονιστικά προγράμματα και βιβλία. Η συνέχιση της ομηρίας της ανασφάλειας και της εργασιακής περιπλάνησης για χιλιάδες αναπληρωτές και ωρομίσθιους ,αλλά και η ενίσχυση της αδιαφάνειας και της φαυλότητας στους ενιαίους πίνακες της απάτης και του ρουσφετιού. ( Ο Σεπτέμβρης θα ξεκινήσει, χωρίς να δουλεύουν ως αναπληρωτές νηπιαγωγοί ακόμα και απόφοιτοι του ’86 και θα είναι οριστικά χρονιά ανεργίας για πολλούς αναπληρωτές των προηγούμενων χρόνων).

Και αυτή τη χρονιά προχωρούν όλες οι αναδιαρθρώσεις ,στην κατεύθυνση του φτηνού, ευέλικτου, πειθαρχημένου και παραγωγικού σχολείου της αγοράς:

Το ολοήμερο σχολείο αποτελεί την πιο φτηνή εκδοχή αυτής της κατεύθυνσης. Τίποτα από όσα προβάλλει το ΥΠΕΠΘ δε μπορεί να κρύψει ότι είναι απλά το αποτέλεσμα της αναβολής της καθημερινής σχολικής αποχώρησης που υπαγορεύεται από τις νέες εργασιακές σχέσεις και τα ελαστικά ωράρια των εργαζόμενων γονιών. Άλλωστε όλοι οι γονείς ομολογούν ότι κυρίως για φύλαξη επιλέγουν αυτό το σχολείο και δεν σταματούν οι εξωσχολικές δραστηριότητες και η παραπαιδεία. Το ολοήμερο σχολείο είναι το φτηνό σχολείο. Αφού βάφτισαν έτσι τα περισσότερα Δημοτικά, χωρίς την παραμικρή υποστήριξη –πρόβλεψη για την υποδομή και παρέχοντας από κοινοτικά κονδύλια το επαναστατικό ποσό των 3.000 ευρώ στο καθένα, αποφάσισαν πρώτα πότε θα τελειώνει το πρόγραμμα, μετά ασχολήθηκαν με τι αντικείμενα θα «γεμίσει» και τελικά διαμόρφωσαν το μαθητή που από τα 5 ως τις 5 διαβάζει, γράφει, παίζει, τρώει και καμιά φορά κοιμάται στην ίδια θέση: στο θρανίο του!

Παρά τις ασάφειες και τις προεκλογικές ταλαντεύσεις, τα καθηκοντολόγια του αυταρχισμού και η αξιολόγηση- χειραγώγηση προχωρούν και οργανώνονται ως σύγχρονοι μηχανισμοί ελέγχου και χεραγώγησης της εκπαιδευτικής κοινότητας, άλλωστε τα κυβερνητικά επιτελεία χαρακτήρισαν τη φετινή χρονιά ως χρονιά έναρξης της αξιολόγησης. Οι εργασιακές σχέσεις κινούνται ήδη στη λογική της αφαίρεσης κατακτήσεων και στον αστερισμό των κυλιόμενων ωραρίων και της μερικής απασχόλησης. Με προπομπό το ολοήμερο σχολείο επιχειρείται με αυταρχικό τρόπο μια τεράστια ανατροπή στα ωράρια και τα εργασιακά δεδομένα όλων των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας, ενώ αυξάνεται η ελαστική απασχόληση και το απαράδεκτο καθεστώς της ωρομισθίας. Στα ολοήμερα σχολεία η κυβέρνηση κάνει τάχα πώς αμοίβει εκπαιδευτικούς πληρώνοντας ώρες εργασίες από κοινοτικά κονδύλια, ενώ υπολογίζει πλέον ένα δάσκαλο για κάθε 60 παιδιά!

Κάθε τι που είναι ή παρουσιάζεται ως καινοτομία όπως τα νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, οι ευέλικτες ζώνες, η διαθεματική προσέγγιση, η εισαγωγή των νέων τεχνολογιών…γίνονται με τρόπο που να ελέγχονται και να ενσωματώνονται στην κυρίαρχη λογική, δηλαδή στη λογική του κατακερματισμού της γνώσης, του απόλυτου ελέγχου από τους κρατούντες, της προώθησης της μέτρησης της παραγωγικότητας του γενικευμένου ανταγωνισμού, της αξιολόγησης και της κατηγοριοποίησης των μαθητών των σχολείων και των εκπαιδευτικών.

Το κυβερνητικό πρόγραμμα Παιδείας της Νέας Δημοκρατίας, ίδιου προσανατολισμού με τα κυβερνητικά μέτρα, κράμα νεοσυντηριτικών και νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων για την εκπαίδευση, δεν αφήνει περιθώρια για εφησυχασμούς και μετεκλογικές αυταπάτες.

Καμιά προπαγάνδα καμιά προεκλογική ή μετεκλογική αυταπάτη δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας για την πραγματική κατάσταση στην κοινωνία και την εκπαίδευση, και τον πολύμορφο αγώνα με διάρκεια και προοπτική που πρέπει να αναληφθεί.

Και ασφαλώς πότε αν όχι τώρα; Και από ποιους αν όχι από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς; Πριν το νέο μισθολόγιο- φυλακή μας φορτώσει άλλα δέκα χρόνια οικονομικής εξόντωσης! Πριν κυριαρχήσουν οι εκπαιδευτικοί παγετώνες και καταλήξει το σχολείο κάτι ανάμεσα σε στρατώνα ή επιχείρηση!

Με μια τέτοια λογική ως εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι δεν έχουμε άλλη επιλογή από την ανάπτυξη και συμμετοχή σε ένα κίνημα των ίδιων των εκπαιδευτικών, (γιατί η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή για να την εμπιστευθούμε στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία) με στήριξη στη συλλογικότητα, τις Γενικές Συνελεύσεις. τις Επιτροπές Αγώνα, τους Συλλόγους και το συντονισμό τους.. με στόχο τη νίκη.

Να διεκδικήσουμε δυναμικά και αποφασιστικά: