Πραγματοποιήθηκε στις 22-2-2002 συνεδρίαση του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ με την επικράτηση συνοπτικών διαδικασιών από μέρους του κυβερνητικού, κρατικού συνδικαλισμού και σε κλίμα αδιαφορίας και απαξίωσης για τις πραγματικές ανάγκες και απαιτήσεις των εργαζομένων της βάσης στο Δημόσιο τομέα.

Οι εισηγητικοί άξονες για τον εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης, το πολυδιαφημιζόμενο νέο μισθολόγιο του....2003 (!!!), το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό, αποτέλεσαν ομολογία πίστης της ΑΔΕΔΥ στη νεοεξουσιαστική, νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης για την:

• επιτήρηση-έλεγχο-πειθάρχηση των εργαζομένων μέσω του "νέου" ιεραρχικού συγκεντρωτισμού των δημοσίων διοικητικών μονάδων του "νέου κοινωνικού" κράτους-χωροφύλακα που ευαγγελίζεται το ΠΑΣΟΚ και επικροτεί η Ν.Δ (βλ.αξιολόγηση-χειραγώγηση, σύνδεση μισθού/βαθμού-απόδοσης, νέο ΔΥΚ, Σώματα Μανδαρίνων Επιθεωρητών, εσωτερική αστυνόμευση, καταστρατήγηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων κ.α.)

• εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στην λειτουργία του Δημοσίου μέσω των νέου τύπου διαπλεκόμενων κόμβων σήψης και διαφθοράς του δημοσιοεργοδοτικού κεφαλαίου (βλ.Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, εμπορευματοποίηση και σταδιακή μεταφορά των υπηρεσιών του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα κ.α.)

• Ο εισηγητικός άξονας-πρόταση του προέδρου της ΑΔΕΔΥ, για την επίσπευση των βελτιωτικών τροποποιήσεων των εφαρμογών του προγράμματος "ΠΟΛΙΤΕΙΑ" στην πράξη, και ειδικότερα του σκληρού πυρήνα του που αφορά την αξιολόγηση-έλεγχο-χειραγώγηση των εργαζομένων, έτυχε της αποδοχής των κομματικών παρατάξεων ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝ και κινήθηκε ακριβώς στα υπάρχοντα πλαίσια των κυβερνητικών επιλογών, όπως τα προσδιόρισε στο Εθνικό Συμβούλιο Διοικητικής Μεταρύθμισης ο υπουργός εσωτερικών.

• Η απαίτηση για πραγματικές αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων αντιμετωπίστηκε, από τον υποταγμένο-συνένοχο συνδικαλισμό των ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ, υπό το πρίσμα του νέου μισθολογίου που ετοιμάζει η κυβέρνηση και με την μορφή τεχνοκρατικών-λογιστικών λογικών όπως:

• δεν αντέχει ο προϋπολογισμός των ήδη μηδενικών αυξήσσεων του 2,5%

  • πρέπει να εξεταστούν σενάρια διεκδίκησης -κοινώς παζάρια- σύμφωνα με τις αντοχές και
    τις διαθέσεις του λογιστηρίου του κράτους και της κυβέρνησης

    • αυξήσεις πέραν του ορίου θα ζημιώσουν την "εθνική οικονομία"... κλπ.

Οι εκτεταμμένες με στόμφο αναφορές και.. στο αυστριακό νέο μισθολόγιο, του οποίου η δομή βασίζεται στη σύνδεση μισθού/βαθμού-απόδοσης/αξιολόγησης, στην κατάργηση της μονιμότητας, στην πολλαπλή-πολύμορφη κατηγοριοποίηση, στην απόλυση, επαναπροσδιορίζουν για το επόμενο διάστημα και τη νέα στάση της ΑΔΕΔΥ, έτσι όπως αυτή διαφάνηκε από το 31ο συνέδριο εως σήμερα, από στάση υποταγής σε στάση συνενοχής με τα αφεντικά της. 

• Η ανάδειξη του ασφαλιστικού προσδιορίστηκε να συμπέσει χρονικά (;;;) με την επίσημη έναρξη του περιβόητου "κοινωνικού διαλόγου" διαρκείας, που ήδη παρασκηνιακά έχει ξεκινήσει, με βάση τις αντοχές και τις διαθέσεις όλων των εμπλεεκόμενων φορέων (ΓΣΕΕ,ΣΕΒ, κυβέρνησης, ασφαλιστικών εταιριών κλπ) και με τις ίδιες πάντα θέσεις (sic).

Μέχρι τότε... η ΑΔΕΔΥ θα συνεχίζει να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, μηρυκάζοντας την επικοινωνιακή κυβερνητική προπαγάνδα για τη βιωσιμότητα της κοινωνικής ασφάλισης και αποκρύπτοντας συνειδητά από τους εργαζόμενους τις πραγματικές αιτίες των ελλειμμάτων που δημιούργησαν οι κρατικές τράπεζες και οι βιομήχανοι.

Αντί,όπως θα έπρεπε, το προηγούμενο διάστημα να προετοιμάσει και να οργανώσει αγώνες για να διεκδικήσει λιγότερα χρόνια δουλειάς,αυξήσεις των συντάξεων, καλύτερη υγειονομική περίθαλψη, σήμερα κάνει ότι μπορεί για να μην βγει καμιά αγωνιστική κινητοποίηση.

Φαίνεται ότι στην παρούσα φάση εκτελεί διατεταγμένη κυβερνητική υπηρεσία, σερβίροντας σιγά-σιγά αλλά άριστα τις γενικές αρχές που θα στηριχτούν τα "νέα" αντιασφαλιστικά σχέδια που συνδιαμορφώνουν στην συνείδηση των εργαζομένων κυβέρνηση, αντιπολίτευση, εργοδοσία, υποταγμένος συνδικαλισμός, ειδικοί μίσθαρνοι κονδυλοφόροι, ΜΜΕ, και πονηροί πολιτικάντηδες ποικίλων ειδών. 

• Για τη μονιμοποίηση αυτών των συμβασιούχων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στο Δημόσιο, σύσσωμος ο κυβερνητικός και κομματικός συνδικαλισμός όλων των αποχρώσεων (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ-ΕΣΑΚ-Α.Π) καταψήφισε τη σχετική πρόταση των ΚΙΝΗΣΕΩΝ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ. Άλλωστε ο κατακερματισμός και η πολυδιάσπαση των εργαζομένων τους συμφέρει πολύ για τις εκλογικές ψηφοθηρικές σκοπιμότητές τους. Ιδίως όταν η ελπίδα για τα προς το ζειν βρίσκεται στο ρουσφέτι, την υποταγή και στη συναλλαγή με την εξουσία.

 Η πρόταση για άμεση 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση το πρώτο δεκαήμερο του Μάρτη για: 

* Κατάργηση του αντιεκπαιδευτικού τριπλού πολυνομοσχεδίου

* Απόσυρση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και σχεδίων

* Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις

* Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων 

αντιμετωπίστηκε απαξιωτικά από τον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ που εξακολουθούν να αναζητούν το νέο τους εργολαβικό ρόλο, αναλαμβάνοντας την ωραιοποίηση των νεοφιλελεύθερων αντιδραστικών αλλαγών που συντελούνται σ` όλο το φάσμα του Δημοσίου. Η ΕΣΑΚ προσδιόρισε τον ρόλο της στις κομματικοκεντρικές περιχαρακωμένες κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ και η ΑΠ στην εκσυγχρονιστική συμπόρευση του καθεστωτικού ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ.

 Ευτυχώς που τα πολιτικοσυνδικαλιστικά δρώμενα δεν τελειώνουν στις μεθο- δεύσεις των συνεδριάσεων της Ε.Ε. και του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ.

Την περίοδο που διανύουμε είναι ανάγκη να στηριχθεί εκείνη η αγωνιστική δράση που υπάρχει και αναπτύσσεται στις πρωτοβάθμιες συλλογικότητες που αποκρούει τα ιδεολογήματα της κυβέρνησης, του κρατικού συνδικαλισμού, των τεχνογραφειοκρατών που καθηλώνουν την απαιτητικότητα των εργασιακών δικαιωμάτων στα όρια του εφικτού. 

Η ύπαρξη και η ανάπτυξη αυτής της δράσης στρέφεται πρώτα και κύρια ενάντια στους δείκτες της οικονομίας της αγοράς, στην εμπορευματοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών επαναφέροντας στο προσκήνιο τις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις.

Ξεπερνώντας τη λογική της ανάθεσης και της μέσω τρίτων εκπροσώπησης γεφυρώνει το χάσμα αποφάσεων και δράσης προς το συμφέρον της χειραφέτησης και απελευθέρωσης των εργαζομένων από τους ίδιους τους εαυτούς τους.

Η αναγκαιότητα για τον περαιτέρω συντονισμό αυτής της δράσης, σε επίπεδο πρωτοβάθμιων Ενώσεων-Συλλόγων-Σωματείων, θα επιταχύνει τις διεργασίες για τη δημιουργία και ανάπτυξη ενός από τα κάτω κινήματος στο Δημόσιο τέτοιου, που ξεκινώντας από τοπικό και κλαδικό επίπεδο, θα κορυφώνεται σε κεντρικές απεργιαακές κινητοποιήσεις και θα είναι ικανό από μόνο του να αποσύρει και να ανατρεπει στην πράξη τη νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική.

Η ύπαρξη και η ανάπτυξη αυτού του συντονισμού θα καταστήσει τα ιδανικά της αντίστασης, της επικοινωνίας και της χειραφέτησης πολύ ισχυρότερα, προετοιμάζοντας μαχητικούς αγώνες με διάρκεια και προοπτική. 

Οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΠΕΙΡΩΣΕΙΣ στο Δημόσιο θα συνεχίσουν με αποφασιστικότητα να επιμένουν ότι ο μόνος δρόμος για τις μικρές ή μεγάλες νίκες βρίσκεται στην ταξική ενότητα των εργαζομένων,μακριά από συναλλαγές κορυφής, διαδρόμους και έξω από γραφεία κεκλεισμένων των θυρών, με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας και ενάντια στο συνένοχο-υποταγμένο συνδικαλισμό των επαγγελματιών "πεφωτισμένων" της ΑΔΕΔΥ.

 Γιατί η δράση τους υπάρχει και αναπτύσσεται στις Γ.Σ, στις Απεργιακές Επιτροπές Αγώνα, στον οριζόντιο συντονισμό των πρωτοβάθμιων Ενώσεων -Συλλόγων -Σωματείων και στους δρόμους των απαιτητικών-διεκδικητικών και κοινωνικών αγώνων.

Y.ΓΟι προσπάθειες που εξακολουθούν να πραγματοποιούνται για ένα γνήσιο συντονισμό των πρωτοβάθμιων Ενώσεων-Συλλόγων-Σωματείων στο Δημόσιο (εκπαίδευση, ΟΤΑ κ.α), ώστε να εκφραστεί η αντίσταση της ταξικής ενότητας των εργαζομένων εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής και του υποταγμένου-συνένοχου συνδικαλισμού των ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ, αντιμετωπίστηκαν από την κομματικά περιχαρακωμένη παράταξη της ΕΣΑΚ με καιροσκοπικό τρόπο.

Έτσι, όταν οι γενικότερες πολιτικές σκοπιμότητές της το επέτρεπαν, έπαιζε το κρυφτουλι (και μαζί και χώρια) με το συντονισμό αυτό. Την μια μέρα έκανε ότι "συμμετείχε", για να εντάξει στη λογική της κάθε προσπάθεια χειραφέτησης των εργαζομένων ώστε να την αξιοποιήσει μελλοντικά στα πλαίσια της κομματικοκεντρικής λογικής του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, και την άλλη μέρα αποχωρούσε, γιατί η προσπάθεια επιβολής της πολιτικής της γραμμής συναντούσε την συμπαγή και ανυποχώρητη διαφωνία των παρευρισκομένων. 

Η ταχτική αυτή αντικειμενικά, όσο και αν θέλει να παρουσιαστεί με άλλο τρόπο κατά το τελευταίο διάστημα, λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και για τα ίδια της τα μέλη αποκρύπτοντας τον απώτερο σκοπό της, που είναι η εκτροπή και οικειοποίηση φυγόκεντρων κινήσεων που δεν μπορεί να ελέγχξει. 

Η παραδοσιακή ταχτική της πολιτικής της ουράς σε όλα τα επίπεδα,της καταγγελιολογίας,της διάσπασης της ταξικής ενότητας των εργαζομένων και της εκλογικής εξαργύρωσης των αγώνων, σήμερα βαφτίζεται ως "ταξική" αντιπολίτευση για πολιτικό όφελος. Οι δημοτικές εκλογές έρχονται..!!! Όμως καμιά αντιπολίτευση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ταξική εφόσον αναπαράγει εξουσιαστικές νοοτροπίες και λογικές ακόμα και μέσα στο εσωτερικό της.

Φεβρουάριος 2002

Επιστροφή

Περιεχόμενα