ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ - ΚΙΝΗΣΕΩΝ - ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ

ΠΟΙΟΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ

ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ ΤΟΝ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ

Οι σημαντικότεροι αγώνες της τελευταίας δεκαετίας (επετηρίδα, αποκέντρωση, μεγάλη απεργία '97, εξομοίωση, εξεταστικά '98) έγιναν παρά τη θέληση της ΔΟΕ, η οποία όχι μόνο δεν τους στήριξε, αλλά έκανε ότι μπορούσε για να προωθήσει τα κυβερνητικά αντιεκπαιδευτικά μέτρα. Όποτε υποχρεώθηκε, κάτω από την πίεση της βάσης, να πάρει αποφάσεις σε αγωνιστική κατεύθυνση, το έκανε με κρύα καρδιά και με όλους τους κομματικούς μηχανισμούς να πριονίζουν την υλοποίηση των αποφάσεων αυτών. Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν για τα κυβερνητικά συνδικαλιστικά ιερατεία ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Δεν πρέπει λοιπόν να έχουμε αυταπάτες. Οι μόνοι που μπορεί να προωθήσουν και να υλοποιήσουν μια αγωνιστική πορεία είναι οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις και Επιτροπές Αγώνα, συντονίζοντας και οργανώνοντας τη δράση τους. 

Στη σημερινή συγκυρία, όταν η επίθεση κυβέρνησης - Ε.Ε. - κεφαλαίου στα μέτωπα του ασφαλιστικού, της αξιολόγησης, της αδιοριστίας, των μισθών κλπ. βρίσκεται σε εξέλιξη, η οργάνωση πραγματικών αγώνων από την ίδια τη βάση των εκπαιδευτικών είναι μονόδρομος.

Γι' αυτό επιμένουμε στο Συντονισμό της Δράσης, όχι σαν μια μικρή καρικατούρα της ΔΟΕ που θα στηρίζεται στους Συλλόγους που έχουν αγωνιστικούς συσχετισμούς, αλλά ως τη βάση του συνδικαλισμού της νέας εποχής που πρέπει να στηρίζεται στην οργάνωση, τη διαχείριση και τον έλεγχο των αγώνων από τους ίδιους τους εργαζόμενους και όχι από τα κυβερνητικά - κομματικά επιτελεία.

Παρ' όλες τις δυσκολίες, οι συσκέψεις Συντονισμού των Συλλόγων, γόνιμες, ουσιαστικές και ελπιδοφόρες, άνοιξαν νέους δρόμους για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, έσπασαν τη γραμμή αδράνειας και απραξίας της ΔΟΕ, ξεπέρασαν το επίπεδο της απλής κριτικής και διαμαρτυρίας, υποχρέωσαν σε αρκετές περιπτώσεις τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία να αναδιπλωθεί σε αγωνιστικές αποφάσεις για να κρατήσει τα προσχήματα.

Σε αυτή την κατεύθυνση Σύλλογοι Π.Ε. του Λεκανοπεδίου της Αττικής :

► Καταλήγουν στα τέλη Νοέμβρη σε κοινή ανακοίνωση - πλαίσιο δράσης

► Καλούν σε συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση των καθηγητών κηρύσσοντας γι' αυτό το λόγο στάσεις εργασίας (13 Π.Ε. Σύλλογοι συμμετείχαν στη συγκέντρωση)

► Σηκώνουν το βάρος της ενημέρωσης των γονιών για το ζήτημα της αξιολόγησης κυκλοφορώντας σχετική επιστολή και οργανώνοντας συσκέψεις ενημέρωσης (η επιστολή προς τους γονείς κυκλοφόρησε σε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα, αγκαλιάστηκε από τους συναδέλφους της βάσης σαν μια έμπρακτη απάντηση της εκστρατείας συκοφάντησης της ζωντανής εκπαίδευσης)

► Ανοίγουν το μέτωπο ακύρωσης του νόμου στην πράξη, καλώντας σε αποχή από τις αξιολογικές διαδικασίες, άρνηση συνεργασίας με τα αξιολογικά κέντρα Π.Ι. και Κ.Ε.Ε. και κάθε φορέα αξιολόγησης (πάνω από 10 Σύλλογοι πήραν αποφάσεις ενάντια στο ΚΕΕ υποχρεώνοντας και τη ΔΟΕ που σε πρώτη φάση αδιαφόρησε να καταλήξει τελικά σε αντίστοιχη απόφαση άρνησης συνεργασίας με το ΚΕΕ !)

► Συντονίζουν τη δράση τους και παίρνουν στα χέρια τους τον αγώνα γύρω από τα ζητήματα του ασφαλιστικού, της αδιοριστίας, του μισθολογικού, τον αγώνα για δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλους

Δεν έχουμε την πρόθεση να οικειοποιηθούμε αυτή την προσπάθεια, ούτε ισχυριζόμαστε ότι είμαστε οι μόνοι που συμβάλλαμε θετικά στο Συντονισμό των Συλλόγων. Και δεν θα χρειαζόταν να αναφέρουμε αναλυτικά αυτά τα γεγονότα, αν δεν είχε ξεδιπλωθεί μια προσπάθεια υπονόμευσης και διάλυσης του Συντονισμού. Δεν αναφερόμαστε στην ΠΑΣΚ, που έτσι κι αλλιώς, από την αρχή χαρακτήρισε τον οριζόντιο συντονισμό διασπαστική κίνηση και τον πολέμησε με θεμιτά και αθέμιτα μέσα. 

Αναφερόμαστε στην ηγεσία της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ, που στη βάση της λογικής "δεν συμμετέχω σε ότι δεν ελέγχω" ακολουθεί μια τακτική εχθρική απέναντι στις διαδικασίες συντονισμού και - ακόμα χειρότερα - επιχειρεί να υποκαταστήσει τον πραγματικό συντονισμό με κομματικές - παραταξιακές καρικατούρες :

► Όλο το προηγούμενο διάστημα, απουσίασαν συστηματικά από τις συσκέψεις Συντονισμού των Συλλόγων (με μια και μοναδική εξαίρεση, ενός συνδικαλιστή που ήταν παρών σε δυο συσκέψεις) παρά το ότι στα ΔΣ και τις ΓΣ των Συλλόγων είχαν υπερψηφίσει την συμμετοχή των Συλλόγων και σε πολλές περιπτώσεις είχαν ψηφίσει και το πλαίσιο που προτάθηκε στις συσκέψεις καθώς και τις πρωτοβουλίες δράσης. Από τις διαδικασίες Συντονισμού, απουσίασαν ακόμα και Σύλλογοι που η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ έχει αυτοδυναμία (π.χ. Μενίδι) παρά το ότι κλήθηκαν να συμμετάσχουν και να συμβάλλουν ισότιμα στη διαμόρφωση κειμένων και πρωτοβουλιών.

► Στην 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση της ΔΟΕ, χωρίς καμιά προηγούμενη προειδοποίηση, ανακοίνωση ή ενημέρωση και χωρίς να υπάρχει κάποιο κάλεσμα συντονισμού προς τους Συλλόγους, μάθαμε από το Ριζοσπάστη (το πρωί της απεργίας) ότι Σύλλογοι Π.Ε. - ΕΛΜΕ - "επιτροπές αγώνα" και …συνδικαλιστές καλούν σε προσυγκέντρωση στην Κλαυθμώνος !! Η προσυγκέντρωση μάλιστα, έγινε με τέτοια συνομωτικότητα, που ούτε τα ίδια τα μέλη των Συλλόγων δεν ενημερώθηκαν. Τελικά στην Κλαυθμώνος "προσυγκεντρώθηκαν" λίγες δεκάδες συνδικαλιστών της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ κάτω από ένα πανό με τη νεοεμφανιζόμενη (και πολλά υποσχόμενη) υπογραφή "Ταξική Συσπείρωση για την Εκπαίδευση". Τα ίδια πάνω κάτω έγιναν και στην 24ωρη απεργία της ΟΛΜΕ. Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει, είναι με ποιες διαδικασίες, που και πότε συντονίστηκαν αυτοί οι Σύλλογοι, ΕΛΜΕ, κλπ ; Για ποιες επιτροπές αγώνα μιλάμε, σε ποιους συλλόγους και με ποιες διαδικασίες έχουν συγκροτηθεί ; Τι είδους διαδικασίες είναι αυτές που μεθοδεύονται με απόλυτη μυστικότητα ; Η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ έχει κάθε δικαίωμα να καλεί ως παράταξη σε προσυγκεντρώσεις και σε πορείες, από κει και πέρα όμως, κανείς δεν μπορεί να οικειοποιείται έξω από τις συλλογικές διαδικασίες αποφάσεις Συλλόγων.

► Στις 19 Φλεβάρη, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Κερατσινίου - Περάματος, κάλεσε όλους τους φορείς της εκπαίδευσης, Συλλόγους Π.Ε., ΕΛΜΕ, Ομοσπονδίες Γονέων, Σωματεία εργαζομένων, σε ανοιχτή σύσκεψη ενημέρωσης και κοινής δράσης ενάντια στην κατηγοριοποίηση και τον ταξικό διαχωρισμό των σχολείων που προωθείται με την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων. Ανταποκρίθηκαν 10 Σύλλογοι Π.Ε., 3 ΕΛΜΕ και η ΠΕΑΕ. Έλαμψαν δια της απουσίας τους, τόσο οι Σύλλογοι Π.Ε. που "προσυγκεντρώθηκαν" στην Κλαυθμώνος και έξι μέρες μετά κάλεσαν σε άλλη Σύσκεψη (βλ. Μενίδι), όσο και τα "ταξικά" σωματεία που συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ. Αδιαφόρησαν ακόμα και οι Ομοσπονδίες Γονέων που την πλειοψηφία έχουν δυνάμεις του ΚΚΕ, παρά το ότι το θέμα αφορά τους γονείς άμεσα. Προφανώς η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων αφήνει παγερά αδιάφορη την "ταξική συσπείρωση", εκτός αν ο φορέας που καλούσε θεωρήθηκε από τις δυνάμεις αυτές αναξιόπιστος αφού δεν ελέγχεται από την ΕΣΑΚ - ΔΕΕ.

Στις 25-2-2002 ο Σύλλογος Π.Ε. Αν. Αττικής "Ο Σωκράτης" (μόνιμα απών από τις συσκέψεις Συντονισμού) κάλεσε τους Συλλόγους Π.Ε. σε σύσκεψη για το συντονισμό της δράσης. Οι εκπρόσωποι του Συλλόγου κατέθεσαν ένα κείμενο ως βάση συμφωνίας για τη δημιουργία ενός ΝΕΟΥ συντονιστικού. Σαν να μην έφτανε αυτό, από τους - μέχρι τότε απόντες - συνδικαλιστές της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ που παρεβρίσκονταν σύσσωμοι στη σύσκεψη ακούσαμε και τα εξής 

1. Για τη μέχρι τώρα απουσία τους, ούτε λίγο ούτε πολύ, μας είπαν ότι υπεύθυνοι είναι…οι Σύλλογοι που καλούσαν σε Συντονισμό, γιατί τα καλέσματά τους "δεν ήταν όσο ταξικά έπρεπε". (η σύγκριση των δυο κειμένων που ακολουθεί αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο)

2. Εκφράστηκε μια λογική βαθιάς περιφρόνησης απέναντι στους Συλλόγους και τις διαδικασίες τους, που μπορεί να συμπυκνωθεί περίπου στο σχήμα : "αφού τα ΔΣ δεν παίρνουν αποφάσεις και οι ΓΣ δεν έχουν απαρτία, θα συγκροτήσουμε μόνοι μας επιτροπές αγώνα (ή καλύτερα θα βαφτίσουμε τον εαυτό μας επιτροπή αγώνα) και όποιος θέλει να αγωνιστεί πραγματικά ας έρθει μαζί μας - οι υπόλοιποι παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης".

3. Ο Συντονισμός των Συλλόγων, χαρακτηρίστηκε σαν μια "συντεχνιακή και επιμέρους κίνηση". Σε αντιδιαστολή με αυτόν, εμφανίστηκε η ανάγκη να δημιουργηθεί ένα "συντονιστικό Συλλόγων, επιτροπών αγώνα και συνδικαλιστών (;)" που θα κινείται σε "αντομονοπωλιακή κατεύθυνση" μαζί με τις "ταξικές δυνάμεις" του εργατικού κινήματος (βλ. ΠΑΜΕ)

4. Το κείμενο που κατέθεσε ο Σύλλογος "Σωκράτης" εμφανίστηκε περίπου ως αδιαπραγμάτευτο. Ακούστηκε μάλιστα ότι "όποιος δεν είναι μ' αυτό το κείμενο είναι με την κυβέρνηση" !! 

5. Μετά από όλα αυτά και αφού καμιά, μα καμιά συγκεκριμένη αγωνιστική πρωτοβουλία δεν προτάθηκε, οι εισηγητές της σύσκεψης ανακοίνωσαν ότι θα ξανακαλέσουν στις 11/3/2002 όλα τα εργατικά σωματεία και τους φορείς της εκπαίδευσης σε νέα σύσκεψη.

Την πρόσκληση για τη νέα σύσκεψη, υπέγραψαν τελικά μόνο 4 από τους 16 Συλλόγους που παραβρέθηκαν και δεν απευθυνόταν στα εργατικά σωματεία, αλλά στους Συλλόγους Π.Ε. και τις ΕΛΜΕ. Στη δεύτερη σύσκεψη (συμμετείχαν λιγότεροι Σύλλογοι και ούτε μια ΕΛΜΕ με απόφαση) φάνηκε από την αρχή ο στόχος : η συμμετοχή στην απογευματινή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ και στις επόμενες πρωτοβουλίες του συνδικαλιστικού φορέα του ΚΚΕ . Η τρίτη και τελευταία σύσκεψη (21/3/2002) , όπως ήταν αναμενόμενο, απέτυχε, αφού η συμμετοχή ήταν πάρα πολύ μικρή, αποκαλύφθηκε ότι αποφάσεις Συλλόγων δεν υπήρχαν, ενώ το πολιτικό αδιέξοδο για τις επόμενες κινήσεις βάρυνε πολύ τη συζήτηση.

Πέρα όμως από τις όποιες προθέσεις της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ, ή τη δική μας κριτική, είναι σαφές ότι μια πολιτική - συνδικαλιστική πρωτοβουλία κρίνεται πρώτα απ' όλα από τα αποτελέσματά της :

1. Το Δελτίο Τύπου που υπόγραψαν 6 Σύλλογοι (ή μήπως 3 τελικά ; ) και καμιά σαρανταριά συνδικαλιστές της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ (από τους οποίους ούτε οι μισοί δεν ήταν παρόντες) όχι μόνο απέχει πάρα πολύ από τις εισηγήσεις και τοποθετήσεις των εκπροσώπων των Συλλόγων που μιλούσαν για "αγώνα ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, αντιμονοπωλιακή πάλη, ταξικό μέτωπο ενάντια στην Ε.Ε." και άλλα τέτοια ηχηρά, αλλά είναι πολύ πίσω από το κείμενο που αποτελεί τη βάση Συντονισμού των Συλλόγων Π.Ε. Αττικής. Το συγκεκριμένο δελτίο τύπου που αποτελεί ουσιαστικά την "ιδρυτική διακήρυξη" του "συντονιστικού" της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ, περιορίζει ουσιαστικά τον αγώνα μόνο γύρω από το ασφαλιστικό, δεν αναφέρεται πουθενά στο ρόλο της Ε.Ε., δε λέει λέξη για την αξιολόγηση και την αντίσταση στην εφαρμογή της. Είναι ένα κείμενο ευκαιριακής και συντεχνιακής συσπείρωσης γύρω από το ζήτημα του ασφαλιστικού, που υποτάσσεται στις κομματικές επιλογές του ΠΑΜΕ. Πολύ περισσότερο, απέχει πάρα πολύ από τις δυνατότητες πραγματικού Συντονισμού των Συλλόγων, απέχει τόσο από άποψη περιεχομένου και αποτελεσματικότητας, όσο και από την άποψη του απελπιστικά μικρού αριθμού των Συλλόγων που συσπειρώθηκαν, απέχει κυρίως, λόγω της μηδενικής του απήχησης στη συνείδηση των εκπαιδευτικών.

2. Η συγκέντρωση που οργάνωσε το ΠΑΜΕ στις 21 Μάρτη - στην οποία καλούσε το συγκεκριμένο "συντονιστικό" - ήταν ομολογουμένως μια αποτυχία. Περίπου 40 εκπαιδευτικοί ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του "συντονιστικού". Οι εκπαιδευτικοί, αλλά και οι εργαζόμενοι γενικότερα, δεν ανταποκρίνονται σε κομματικά ελεγχόμενες κινητοποιήσεις που μόνο στόχο έχουν την πολιτική διαμαρτυρία και όχι την πραγματική σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική. 

3. Αναμφίβολα, απέναντι στη συναινετική τακτική των συνδικαλιστικών ηγεσιών, αποτελεί αναγκαιότητα η οργάνωση κινητοποιήσεων και απεργιών από την ίδια τη βάση των εργαζομένων. Η οργάνωση απεργιακών αγώνων, είναι λοιπόν ανάγκη και αίτημα των ίδιων των εργαζόμενων που θέλουν να αντισταθούν στα κυβερνητικά μέτρα, ανάγκη που δεν μπορεί να κόβεται και να ράβεται στα μέτρα των κομματικών σχεδιασμών του ΠΑΜΕ. Η απεργιακή κινητοποίηση της 3ης Απρίλη, αποφασίστηκε και εξαγγέλθηκε από τη γραμματεία του ΠΑΜΕ ! Προωθείται και οργανώνεται, όχι σαν ένας κρίκος στα πλαίσια ενός αγωνιστικού σχεδίου για την ανατροπή των μέτρων αυτών, αλλά σαν μια ακόμα συμβολική διαμαρτυρία με αποκλειστικό ζήτημα το ασφαλιστικό ! Προφανώς όταν θα έρθει το νέο μισθολόγιο, θα κάνουμε και μια "ταξική" απεργία αποκλειστικά για το νέο μισθολόγιο, όπως έγινε με τον προϋπολογισμό και με την αξιολόγηση. Έτσι αντιλαμβάνεται το ΠΑΜΕ την ταξική πάλη : μια σειρά από θεματικές κινητοποιήσεις, που κάθε μια τους θα αφορά ένα ξεχωριστό ζήτημα αιχμής και θα έχει στόχο τη συσπείρωση των (κομματικών) δυνάμεων γύρω από αυτή. Όλα αυτά τα μέτρα, γίνονται αντιληπτά ως κρίκοι της ίδιας πολιτικής, όχι από την τάξη, που "δεν μπορεί να έχει σφαιρική συλλογική συνείδηση" αλλά από το κόμμα που διεξάγει τον αγώνα ενάντια σ' αυτή την πολιτική, στο όνομα της τάξης, με τις πρακτικές που εκείνο επιλέγει. Τα αποτελέσματα αυτής της τακτικής για την τάξη, τα έχει κρίνει η ίδια η ζωή.
   Οι διοργανωτές γνώριζαν ότι οι Ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών έχουν απορρίψει την πρόταση για συμμετοχή στην απεργία (πρόταση που ο εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων στο ΔΣ της ΔΟΕ υπερψήφισε) και επομένως η μόνη διέξοδος που απομένει για τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών είναι να κηρυχτούν στάσεις εργασίας από τους Συλλόγους. Παρ' όλα αυτά, Παρ' όλα αυτά, προκαλεί εντύπωση ότι οι διοργανωτές κάλεσαν σε συγκέντρωση στις 10 π.μ. γεγονός που αποκλείει πρακτικά τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών ! 

Οι εξελίξεις δείχνουν ότι κάποιοι (και δεν μιλάμε για την κυβέρνηση, αυτό είναι αυτονόητο) δεν έμειναν καθόλου ευχαριστημένοι από τους μεγάλους λαϊκούς αγώνες της περσινής άνοιξης. Το σενάριο θα έπρεπε να είναι διαφορετικό : η κυβέρνηση περνάει σκληρά μέτρα πάνω από το πτώμα των λαϊκών δικαιωμάτων - τα συνδικάτα ξεπουλάνε ανοιχτά τον αγώνα - το "ταξικό" μπλοκ οργανώνει συμβολικές διαμαρτυρίες - κάτω από τις στάχτες των εργατικών αναγκών και κατακτήσεων αποκαλύπτεται ο αντιδραστικός ρόλος της κυβέρνησης και των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών - η εργατική τάξη αφομοιώνοντας σωστά τα διδάγματα της ήττας γυρνάει την πλάτη στις αντιδραστικές δυνάμεις και - το "ταξικό" μπλοκ κάνει θεαματικά βήματα πολιτικής οικοδόμησης που είναι απείρως πιο χρήσιμα (για ποιόν ;) από τις "ευκαιριακές και πρόσκαιρες εργατικές κατακτήσεις". Αυτό το πολιτικό - θεωρητικό κατασκεύασμα, δοκιμάστηκε με καταστροφικά αποτελέσματα για το κίνημα αλλά και τους ίδιους τους εμπνευστές του. Δοκιμάστηκε τόσο σε συνθήκες ήττας όσο και σε συνθήκες νίκης. Κι αν στους μεγάλους αγώνες της περσινής άνοιξης που ήταν νικηφόροι, οι ίδιες οι εργατικές λαϊκές μάζες ξεπέρασαν με τη θεαματική εισβολή τους στον ταξικό στίβο τόσο τα ξεπουλήματα του κυβερνητικού συνδικαλισμού, όσο και τη στρατηγική των συμβολικών κινήσεων, τα αποτελέσματα άλλων αγώνων που ηγεμόνευσε αυτή η στρατηγική ήταν τραγικά. Μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις των μαθητών, των αγροτών, των εκπαιδευτικών, η δεξιά τάση που καταγράφηκε στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό κάθε άλλο παρά επιβεβαίωσε το παραπάνω θεωρητικό σχήμα. 
Ας θυμηθούμε τα αγροτικά μπλόκα : τη στιγμή που τα ΜΑΤ των εκσυγχρονιστών ξεφούσκωσαν τα λάστιχα, κυριάρχησε η γραμμή της υποχώρησης και των γαρύφαλλων στην αστυνομία. Τι απέμεινε από κείνη την ήττα ; Πως φτάσαμε στην ηγεμονία της ΝΔ στις φετινές αγροτικές κινητοποιήσεις ;

Θα μπορούσε ίσως κανείς να ισχυριστεί, ότι η συνύπαρξη Συλλόγων, Επιτροπών Αγώνα και Συνδικαλιστών σε ένα εξωθεσμικό κέντρο αγώνα, θα μπορούσε να δώσει νέα ώθηση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τέτοιες όμως εξωθεσμικές μορφές συσπείρωσης αποκτούν πραγματική υπόσταση όταν οι ίδιες οι μάζες των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων τις πλαισιώσουν σε συνθήκες όξυνσης του κοινωνικού ανταγωνισμού. Έτσι έγινε με την Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή στη μάχη των εξεταστικών το '98, με τις απεργιακές επιτροπές στη μεγάλη απεργία του '97, με το Συντονιστικό των φοιτητικών και μαθητικών καταλήψεων το '90, κλπ. Όπου το ΚΚΕ δεν έλεγχε αυτές τις μορφές, δεν είχε κανένα πρόβλημα να τις καταδικάσει ως διασπαστικές κινήσεις. Άλλωστε, η πρακτική της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ στα σωματεία κάθε άλλο παρά "αντιθεσμική" είναι, π.χ. στηρίζει τα αντιπροσωπευτικά προεδρεία (δηλ. ψηφίζει την ΠΑΣΚ όπου είναι πρώτη δύναμη). Το "συντονιστικό Συλλόγων και Συνδικαλιστών" επομένως, δεν έχει καμιά σχέση με εξωθεσμικές μορφές δράσης, πρόκειται απλά για μια παραλλαγή της "ταξικής συσπείρωσης για την εκπαίδευση" που μοναδικό στόχο και αποστολή έχει, να "βοηθήσει" τους 2 - 3 Συλλόγους που έχει αυτοδυναμία η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ και τους συνδικαλιστές της να συντονίζονται μεταξύ τους. Δεν είναι παρά μια ιδιόμορφη παραλλαγή της συνδικαλιστικής γραμματείας της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ.

Η ηγεσία της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ παίρνει την ευθύνη, αυτή την κρίσιμη στιγμή, να υπονομεύσει τον πραγματικό Συντονισμό των Συλλόγων, για να δημιουργήσει ένα "συντονιστικό" που θα αποτελείται αποκλειστικά από δικές της δυνάμεις, θα ελέγχεται ασφυκτικά από αυτήν, με μόνο στόχο να καλεί στις αδιέξοδες κινήσεις διαμαρτυρίας και πολιτικής ζύμωσης του ΠΑΜΕ. Δεν είναι τυχαίο, ότι με παρόμοιες μεθοδεύσεις υπονομεύουν και το συντονιστικό των σωματείων των ΟΤΑ. Προφανώς επιδιώκουν να ακυρώσουν τη δράση όσων συντονιστικών δεν ελέγχουν, ώστε να αναδειχτούν ως μονόδρομος οι κινήσεις διαμαρτυρίας του ΠΑΜΕ.

Όσο μας αφορά, τοποθετηθήκαμε με μοναδικό γνώμονα τη διεύρυνση του Συντονισμού, επιδιώξαμε να εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο για την ισότιμη συνεργασία των Συλλόγων θέτοντας ως τελική προϋπόθεση τα παρακάτω αυτονόητα :

1. Η λειτουργία του Συντονισμού των Συλλόγων, η διεύρυνσή της και η υποστήριξή της από όσο το δυνατόν ευρύτερες συνδικαλιστικές δυνάμεις σε επίπεδο Δ.Σ. και Γ.Σ. είναι πρωταρχική ανάγκη στη σημερινή συγκυρία της κυβερνητικής επίθεσης. Γι' αυτό είναι ανάγκη να μιλήσουμε για διεύρυνση του ήδη υπαρκτού Συντονισμού με νέους Συλλόγους και σε καμιά περίπτωση για τη δημιουργία "νέου συντονιστικού" που θα λειτουργήσει διασπαστικά και εχθρικά με τις μέχρι τώρα πρωτοβουλίες μας. 

2. Ο Συντονισμός των Συλλόγων στηρίζεται σε αποφάσεις ΓΣ και ΔΣ και όχι παρατάξεων ή "συνδικαλιστών". Με αυτή την έννοια, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το σχήμα "Σύλλογοι και Συνδικαλιστές" και δεν πρόκειται να ανταποκριθούμε σε κανένα κάλεσμα που θα απευθύνει τέτοιου είδους ερμαφρόδιτο σχήμα. Τα κείμενα και τα καλέσματα του Συντονισμού, δεν μπορεί να υπογράφονται παρά μόνο από Συλλόγους ή Επιτροπές Αγώνα που λειτουργούν στα πλαίσια των Συλλόγων.

3. Προτείνουμε σαν βάση για ένα νέο πλαίσιο συμφωνίας για τη διεύρυνση του Συντονισμού, να πάρουμε την περσινή ανακοίνωση στην οποία είχαμε καταλήξει 13 Σύλλογοι και είχαν συμφωνήσει όλες οι πτέρυγες που στηρίζουν σε επίπεδο ΔΣ το Συντονισμό.

4. Προτείνουμε να καλεστεί νέα σύσκεψη. Να αναλάβουν να διαμορφώσουν εισήγηση οι Σύλλογοι στους οποίους υπάρχουν όλα τα ρεύματα και δυνάμεις που στηρίζουν το Συντονισμό, ώστε να διασφαλιστεί η ισότιμη συμμετοχή όλων και να διαλυθεί το κλίμα καχυποψίας. Η εισήγηση να προβλέπει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες δράσης που να αφορούν το ασφαλιστικό, την αντίσταση στην εφαρμογή της αξιολόγησης, την αδιοριστία.

Όλες αυτές οι προτάσεις απορρίφθηκαν από τους συνδικαλιστές της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ, που επέλεξαν να ακολουθήσουν το δρόμο της διάσπασης επιδιώκοντας να κατασκευάσουν μια καρικατούρα "συντονιστικού". Εμείς από την πλευρά μας, θα επαναφέρουμε τις προτάσεις μας για το Συντονισμό στις διαδικασίες των Συλλόγων, επιμένοντας με συνέπεια και αποφασιστικότητα στην οριζόντια δικτύωση των Συλλόγων, στην οργάνωση των αγώνων από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Καλούμε την ηγεσία της ΕΣΑΚ - ΔΕΕ, έστω και την τελευταία στιγμή να αναθεωρήσει τη στάση της και να στηρίξει τις διαδικασίες του Συντονιστικού.

"Κάθε βήμα του πραγματικού κινήματος είναι πιο σπουδαίο από μια δωδεκάδα προγράμματα"

Κ. Μαρξ, Κριτική του προγράμματος της Γκότα

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ

ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2002

Επιστροφή

Περιεχόμενα