- διαγωγή κοσμία -

Από τη φύλαξη στη ΔΑΜΕΓ ... κι από κει στο Διευρυμένο …
που φέτος το είπαν … "Ολοήμερο"

του Δημήτρη Μαριόλη,
δασκάλου στο 1ο Δ.Σ. Κερατσινίου 

Πέρσι τέτοια εποχή, με μόνο κριτήριο την απορρόφηση κονδυλίων, το Υπουργείο προσπάθησε να διευρύνει με συνοπτικές διαδικασίες τα πιλοτικά ολοήμερα σχολεία, αγνοώντας με αλαζονεία τις αιτιάσεις γονέων και εκπαιδευτικών. Αυτό είναι το σχολείο του μέλλοντος έλεγαν πέρσι . Άλλο είναι το σχολείο του μέλλοντος λένε φέτος!

Είναι το περσινό διευρυμένο, αρκεί να του αφαιρέσεις την πρώτη αποχώρηση των 2:45, να το στολίσεις με πολύ προπαγάνδα και να εφαρμόσεις λογιστική επιθεώρηση στα ωράρια των εκπαιδευτικών, ώστε να εκβιαστούν κάποιοι (με πρώτες τις ειδικότητες) να τραβηχτούν προς το απόγευμα για να φανεί ότι εμπλουτίζεται το πρόγραμμά του.

Την ίδια στιγμή αδιαφορούν σε κάθε συζήτηση περί της υποδομής και των κατάλληλων χώρων στα σχολεία και εξαντλούν το κεφάλαιο των θέσεων εργασίας για εκπαιδευτικούς σε λογιστική συζήτηση και επιθεώρηση ωραρίων. Παράλληλα νομιμοποιούν και εντάσσουν στο επίσημο πρόγραμμα την είσοδο των δήμων ,φορέων, συλλόγων και ιδιωτών στο σχολείο (Εγκύκλιος του ΥΠΕΠΘ 23/7/02).

Πλήθος ερωτημάτων γεννά το μονοσήμαντο ενδιαφέρον για τη διεύρυνση και μόνο του χρόνου λειτουργίας του σχολείου:

• Ενισχυτική διδασκαλία αγγλικών στο "ολοήμερο" απλά για να γεμίσει το πρόγραμμα και να καλυφθούν ωράρια; Και σε πια παιδιά; Σε αυτά που κρίνεται ότι την έχουν ανάγκη ή σ'αυτά που έτυχε να δουλεύουν οι γονείς τους;

• Πληροφορική μόνο στα συγκεκριμένα παιδιά και όχι σε όλα; Με ποια παιδαγωγική αντίληψη ; Απλώς για να περάσει η ώρα;

• Χορός και Γυμναστική στις 2:ΟΟ μετά το φαγητό; Αναρωτιούνται οι συνάδελφοι της Φ.Αγωγής.

ΣΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΗΝ ΟΛΟΜΑΥΡΗ ΡΑΧΗ

 Πίσω από τη βιτρίνα των 2.700 σχολείων που βαφτίστηκαν σε μια νύχτα ολοήμερα για να εξυπηρετηθούν οι επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης, η πραγματικότητα που βιώνουν μαθητές και εκπαιδευτικοί είναι σκληρή:

• Τα παιδιά στοιβάζονται σε 30άρια τμήματα, "τρώνε", "ξεκουράζονται" και "διαβάζουν" στις ίδιες αίθουσες που κάνουν μάθημα το πρωί, και φεύγουν καταταλαιπωρημένα για να συνεχίσουν την περιπλάνησή τους σε φροντιστήρια αγγλικών κλπ.

• Οι εκπαιδευτικοί βλέπουν τις εργασιακές τους σχέσεις να καταστρατηγούνται και το σχολείο να μετατρέπεται σε πεδίο βολής εγκυκλίων, εντολών και προφορικών διαταγών που μοναδικό αποτέλεσμα έχουν την απορύθμιση του.

Οι αντιφατικές επιλογές των εκάστοτε Υπουργών Παιδείας δεν έχουν να κάνουν κυρίως με τη συνήθη προχειρότητα και τη διάθεση απαξίωσης που εκφράζουν απέναντι στο δημόσιο σχολείο οι κρατούντες.

Αντίθετα, η μεγάλη περίοδος πειραματισμών, το "ράβε - ξήλωνε" και οι αλληλοαναιρούμενες εγκύκλιοι ερμηνεύονται μόνο κάτω από το βάρος μιας τρομακτικής αντίφασης : Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τα ευέλικτα ωράρια, η πλήρης απορύθμιση του εργάσιμου χρόνου των εργαζομένων έχουν δημιουργήσει μια νέα κοινωνική πραγματικότητα αφαιρώντας από την εργατική οικογένεια τον απαραίτητο χρόνο για τη φροντίδα των παιδιών. Από την άλλη πλευρά, το κράτος δεν έχει καμιά πρόθεση να αναλάβει αυτό το ρόλο και αναζητά λύσεις που θα είναι όσο το δυνατό φθηνότερες και θα μεταθέτουν τις ευθύνες πάλι στους εργαζόμενους. Λύσεις, που ταυτόχρονα θα προετοιμάζουν τους μαθητές από μικρή ηλικία να αποδεχτούν την "ολοήμερη" απασχόλησή τους - σήμερα στο σχολείο, αύριο στην εργασία. Οι "παιδαγωγικές" αντιλήψεις του νέου σχολείου της αγοράς δεν στηρίζονται σε καμιά παιδαγωγική αρχή και δεν έχουν καμιά σχέση με τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών. Διαμορφώνονται και προσαρμόζονται με βάση τα δεδομένα που επιβάλλουν οι πολιτικές των περικοπών των κοινωνικών δαπανών, οι ανάγκες της αγοράς εργασίας και η φιλόδοξη προσπάθεια απορρόφησης των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Το σχολείο μπορεί και πρέπει ν' αλλάξει, ώστε να σταματήσει η κοινωνική επιλογή των "ικανών" και να εξυπηρετηθούν οι σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Πέτρα από τις αλλαγές στα βιβλία, τις μεθόδους και τις υποδομές, η δράση των μαχόμενων εκπαιδευτικών (μέσα και έξω από την τάξη) είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη ενός σχολείου της δημοκρατίας και της παιδαγωγικής ελευθερίας.

Επιστροφή